กลับมาได้ไหม..

หลังจากที่พี่ตี๋ทักมาทั้ง2คนคุยแชทก็กัน
ตี๋:หวัดดีครับคนน่ารัก
ริน:หวัดดีค่ะ
ตี๋:คุณริน...ใช่ไหม
ริน:ค่ะ^^
ตี๋:ครับ....รินอายุเท่าไหร่ครับ??
ริน:22ค่ะ
ตี๋:ผม25
ตี๋:รินพึ่งย้ายมาหรอครับไม่คุ้นหน้าเลย??
ริน:เรียกว่าพึ่งกลับมาดีกว่าค่ะ รินอยู่เกาหลีกับพ่อตั้งแต่เด็ก
ริน:เพราะพ่อต้องการเลี้ยงรินแบบแข็งแกร่งพ่ออยากไห้สานต่อบริษัทคุณพ่อที่เกาลี
ตี๋:ผม.....ไม่เข้าใจครับ!!
ริน: ก็อยู่แล้วแหละฉันเองยังไม่เข้าใจเลย555
ตี๋:คุณรินมีแฟนรึยังครับ
ริน:ไม่มีค่ะ
ทั้ง2คนคุยกันจนเกือบเที่ยงคืน...................................................
ตี๋:พรุ่งนี้คุณรินว่างไหมครับ
ริน:ว่างค่ะทำไมหรอคะ??
ตี๋:ดีเลยงั้นพรุ่งนี้ผมรับไปเที่ยว
ริน:ไม่ดีมั้งคะเราพึ่งรุจักกันเอง
ตี๋:งั้นผมนอนก่อนนะครับ
 
เช้าวันต่อมา...
“ริน!....มีเพื่อนลูกมาหา.” ”ค่ะ...รอแป๊บนึงนะ.”  รินรีบวิ่งลงมาจากห้อง.  “ใครมาคะแม่?.”
“หน้าบ้านไงลูกลองออกไปดูสิ.”“เห้ย!!! นาย..มาทำไมเนี่ย”“มารับตามสัญญาไง..ไปเที่ยวกันๆ”
“นายจะบ้าหรอ..คนพึ่งรู้จักกันจะไปเที่ยวด้วยกันได้ยังไง” “เอ้าก็จะพาไปรู้จักมากขึ้นไง..”
“นายจะบ้าหรอคนแถวนี้จะมองฉันยังไง” “ไม่เป็นไรหรอกครับมาเหอะ”“ไม่!”
 “นี่คุณถ้าคุณไม่ขึ้นมาผมจะลงไปอุ้มละนะ!!” “นายขู่ฉันหรอ!!” ตี๋ลงจากรถแล้วอุ้มริน...
“เห้ย!!นาย..แม่ค่ะ...ช่วยรินด้วย”“นู่นไงแม่เธอปั่นจักรยานเบรกแตกไปนู่นแล้ว....”
“เอาละๆโอเคๆฉันเดินเองได้..”
“อ่ะนี่หมวกกันน็อค” ตี๋ทำท่าจะไส่หมวกไห้ริน “เห้ยๆไม่ต้องๆฉันไส่เองได้”
“โอ้ย!ฉันต้องเจอคนแถวนี้นินทาแน่เลย”
“ฉันทำไมใจง่ายจังแม่ตีแน่เลยT T” “แม่เธอตีเธอด้วยหรอ..555”
“ไม่ต้องเลยนายเพราะนายนั่นแหละมารับฉัน”
“เรียกพี่สิผมอายุเยอะกว่ารินนะ” “ไม่!” “หืมเดี่ยวพาเข้าโรงแรมเลย!!” “เห้ย!!”
“ล้อเล่นๆ^^”
รินบ่นไปตลอดทางจนหลับ...
ตี๋พารินนั่งรถไปจนถึงห้าง…
“รินๆตื่นได้แล้ว” มือของรินกอดเอวตี๋อยู่ “นี่นาย!!นายเอามือฉันไปกอดนายใช่ไหม!!”
“เธอนี่ก็เยอะเหมือนกันเนอะ”ตี๋พูด
“นาย!!” “ค้าบบบ” “นายว่าฉันหรอ”“ป่าวน้า” “บอกไห้เรียกพี่” “ไม่!!”
“พ่อแม่ไม่สั่งสอนหรอว่าไห้เคารพคนที่โตกว่า” “สอน!แต่ไม่จำ” ตี๋ทำหน้านิ่ง “เอ้อไปเหอะ!”
” ตี๋จูงมือริน “ปล่อยๆฉันเดินเองได้” “โอเคๆ”
ทั้ง2คนเดินเข้าไปในห้าง
“รินอยากได้อะไรไหมเดี่ยวพี่ซื้อไห้”“ไม่!!”  “อยากกินอะไรไหม”  “ไม่!!”
2ชั่วโมงผ่านไป..........
“หึ้ยพี่ตี๋...ไอศกรีมน่ากินจังเลยซื้อไห้หน่อย.....อุ้ยๆๆโดนัทก็น่ากินนน.....หืม......ขนมเค้กก็อยากกิน….”
“โหริน....ทำไมกินเยอะจังเดี่ยวอ้วนหรอก” “ไม่เป็นไรค่ะ..มีหน้าที่จ่ายก็ไปจ่ายเถอะค่ะ”
“ครับ^^ ” ทั้ง2คนเที่ยวกันจนเกือบค่ำ..
“รินกลับบ้านกันเดี่ยวพี่ไปส่ง...”
ทั้ง2คนกลับมาถึงบ้านตอน1ทุ่มพอดีเป๊ะ...
“พี่ตี๋....ขอบคุณค่ะที่ซื้อของไห้ริน งั้น.....รินเข้าบ้านก่อนนะคะ” รินกำลังจะเข้าบ้าน....
“ริน!..เดี่ยวก่อน” “คะ??” “เอานี่....” พี่ตี๋ยื่นสร้อยคอสลักอักษรTRสีเงินไห้ริน “อ่ะ...อันนี้พี่ไห้รินนะเก็บไว้ดีๆ”
“ขอบคุณค่ะ” รินกำลังหันหลังกลับ “เดี่ยว!” “คะ?” “พรุ่งนนี้พี่มารับนะ” “ไม่เป็นไร..ค่ะ”
รินเขินจนตัวเกร็ง
“งั้นพี่จะยังไม่กลับบ้าน” “เอ่อ...งั้นก็ได้ค่ะ” “ฝันดีนะครับ....”“พี่ก็เหมือนกัน..ขับรถระวังนะคะ ”
“ค้าบ...พี่ไปละนะ” ตี๋ขับรถออกไป....
รินขึ้นมาที่ห้องนอนรินเปิดเพลงรักลั่นห้อง “ลาลั้นล้า......”“โอ้ยยัยริน......ฉันหนวกหู”
แม่ของรินตะโกน
 “ก็หนู๊.....” “ทำไมพี่รินต้องทำเสียงประหลาดๆแบบนั้นด้วย”นัทถามหน้านิ่ง
“โอ้วนัทน้องร๊ากกก......กินอะไรรึยัง”
 รินมีความสุขจนไม่คิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำอยู่มันเหมือนคนบ้า
“ไปๆๆๆไปอาบน้ำนอนได้แล้วลูก” “ค๋าแม่......”
“โอ้ยลูกฉันเป็นบ้าไปแล้ว.....” 2ทุ่ม “เห้อ....นี่เรียกว่าเดทได้ไหมนะ”