มาร่วมเดินทางไปกับฉันในโลกที่ไม่ธรรมดา

เขียนโดย แอปเปิ้ลแสนอร่อย

วันที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2561 เวลา 10.45 น.

11 ตอน

1 วิจารณ์

10.55K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 มกราคม พ.ศ. 2562 08.11 น. โดย เจ้าของนิยาย

8) ตอนพิเศษ รถไฟแห่งความทรงจำ3

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

✹!!เฮ่ เฮ่!!! ..!!วิดวิววว!!!✹

✧ในฮอลล์มีเสียงดังจากคนดูจนสนั่นหวั่นไหว✧

✿''เอาหละค่ะ ในตอนนี้คอนเสิร์ตก็จบแล้ว แต่ว่า ฮิโตมิ ได้เตรียมละครสั้นมาแสดงให้ทุกคนได้ดูน่ะค่ะ''✿

✹!!!!!! เยยยยยยยยยยยยย่!!!!!!!!✹

✹!!!หรือว่าจะเป็นการใบ้ว่าฮิโตมิจังจะหันไปเล่นละครกันน่ะ!!!✹

✧คนดูพากันร้องเฮเพราะความดีใจ✧

✿''วันนี้ ฮิโตมิก็ได้เลือกนักแสดงพิเศษมาเล่นละครสั้นกับฮิโตมิในครั้งนี้เองค่ะ''✿

✹!!!ใครรรร ใครรรรร เป็นผมไม่ได้เหรออออ ฮ่าาา ฮ่าาาา !!!!?!✹

✹!!!!วิดวิ่ววววววว!!!!✹

ฮิโตมิมองคนดูไปรอบๆ

✿''เชิญรับชมกันได้เลยค่ะ''✿

แล้วผ้าม่านบนเวทีก็ค่อยๆปิดลง แต่เสียงของคนดูก็ยังดังเซ็งแซ่

เจ้าแว่นเดินพาผมมาอยู่ข้างเวที

''เหดียวซักพักนายจะต้องออกไป แล้วพูดตามบทที่ให้ไป สู้ๆหล่ะโชอิจิ''

เจ้าแว่นยิ้มให้กำลังใจผม แต่ผมไม่ได้อยากได้ลอยยิ้มนั้นหลอก อยากให้มันออกไปแทนมากกว่า แต่ยังดีน่ะ ที่ได้ฟังบทบาทของเจ้าชายมาจากยูอิเยอะพอสมควร เลยทำให้มั่นใจว่าจะไม่เกิดอะไรแย่ๆขึ้น ขอบคุณน่ะยูอิ

ซักพักคนที่เอาฉากต่างๆมาตั้งก็ทยอยกันออกไป แล้วเสียงดนตรีก็ดังขึ้น ♪♪

มันเป็นเพลงช้าที่บรรเลงด้วยเปียโนอย่างไพเราะ ให้ความรู้สึกเหมือนเพลงรักอารมณ์เศร้าๆบวกคิดถึงใครซักคน

เสียงคนดูก็ค่อยๆเบาลงๆ

❁ ❁ความรักที่ไม่อาจเกิดขึ้นเป็นความรักที่ไม่มีทางสมหวัง❁ ❁

✧มีเสียงผู้บรรยายเรื่องราวดังขึ้น✧

❁ ❁หญิงสาวผู้ที่คอยเฝ้ารอชายที่ตนรัก เธอกับเขาคือผู้ที่ไม่อาจจะมารักกันได้❁❁

แล้วผ้าม่านๆก็ค่อยๆเปิดออกเผยให้เห็นฉากต่างๆบนเวที มันเป็นฉากหน้าคฤหาสน์ที่เรียบหรูและสวยงาม มีบ่อน้ำพุอยู่ข้างหน้า และมีหญิงสาวที่ยืนอยู่ใกล้ๆกับบ่อน้ำพุ เธอคนนั้นก็คือ ฮิโตมิที่แต่งชุดเจ้าหญิงสีชมพูสดใสที่ดูยังไงก็งดงาม

มันช่างเหมาะกับเธอเหลือเกิน ผมที่กำลังยืนมองเธอข้างเวที่นั้น รู้สึกหลงไหล มันน่ารักและสวยงามจนผมไม่สามารถห้ามไม่ให้ตัวเองไม่หลงรักเธอได้ เธอในตอนนี้กลายเป็นองค์หญิงในฝันของชายหลายๆคนไปแล้ว แล้วเธอก็พูดขึ้นว่า

✿''ข้าเป็นบุตรสาวของกษัตริย์แห่งเมืองกาน่า แต่หัวใจของข้านั้นกลับไปหลงรักชายผู้ที่เป็นบุตรชายของกษัตริย์แห่งเมืองวินเน่ที่เป็นฝ่ายศัตรู''✿

เธอเดินมาหน้าเวที

✿''ข้าควรทำอย่างไร ข้ามิอาจตัดใจจากเขาผู้นั้นได้เลย''✿

หลังจากที่ฮิโตมิพูดจบก็มีเสียงดังสนั่นจากคนดูพากันส่งเสียงชมชอบกันมากมาย ไอแว่นก็ผลักผมออกไป

''ถึงตานายแล้ว ลุยไปเลย โชอิจิคุง''

ผมหันไปมองหน้าเจ้าแว่นแล้วก็มองออกไปจากเวที เวทีมีแต่แสงไฟสว่างไสว กลับกันด่านล่างกลับไม่มีแสงไฟ มีแค่แสงไฟดวงเล็กๆที่โบกไปมามันน่าจะเป็นของเหล่าคนดู ฮิโตมิที่ยืนมองผม ดูเธอจะตกใจกับการเปลี่ยนแปลงของผม ผมจึงเดินเข้าไปหาเธอใกล้ๆ

✧แล้วก็เปิดตัวเจ้าชายแห่งวินเน่ผู้ซึ่งได้รับขนานนามว่า เจ้าชายแห่งนักรบ โชอิจิเดินเข้าไปที่น้ำพุ ✧

✿''ถ้าเจ้ามิอาจตัดใจจากข้าได้ เจ้าจงมาผูกรักไปกับข้า หญิงที่ข้ารักจนหมดหัวใจเอ๋ย''✿

พอโชอิจิเปิดตัว เสียงทุกอย่างก็เงียบกริบ แต่ทันใดนั้น

✹!!!เฮ่ นั้นดาราหน้าใหม่เหรอ!!!✹

ทุกคนต่างสงสัยว่าชายที่เล่นบทเจ้าชาย เขาคือใคร โดยมีภาพ โชอิจิปรากฏขึ้นบนจอ LED ขนาดใหญ่

แล้วเสียงสาวๆก็กรี๊ดจจนสนั่นหวั่นไหว พากันหลงรักเจ้าชายผู้ซึ่งไม่มีใครรู้จักว่าเป็นใคร แต่ด้วยรูปลักษณ์ที่ต้องตาต้องใจของสาวๆเลยทำให้เขามัดใจสาวๆทุกคนในฮอลล์ได้

ผมเดินออกไปพร้อมกับความกล้าที่ในชีวิตนี้ไม่เคยกล้า แต่ก็ดีที่ไม่โดนปาของใส่อะน่ะ

ฮิโตมิที่ยืนมองโชอิจิด้วยความรู้สึกหลงไหลก็เดินเข้ามาหาผมเช่นกัน

✿''ท่านมาที่นี่ได้อย่างไร ท่านไม่ควรมาที่นี่''✿

ตายหล่ะจู่ๆฮิโตมิก็เดินเข้ามาหา มันทำให้ผมเขินจนอยากมุดดินหนี เอาว่ะเพื่อชดเชย

✿''ขะ..ข้าจะมาจะไป มะ..มันก็เป็นสิทธิ์ของข้า ถ้าเพื่อรักเจ้า ต่อให้ข้าตายข้าก็จะยอม''✿

✧แล้วเสียงกรี๊ดก็ดังสนั่น ✧

✧โดยมีภาพโชอิจิปรากฏขึ้นบนจอ LED ขนาดใหญ่✧

✹!!!!!!กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!!!✹

✧ตอนนี้โชอิจิดันโดดเด่นกว่าฮิโตมิไปซ่ะแล้ว ✧

✹!!!!ไอเจ้าหน้าหล่อลากใส้นั้นมันใครกันฟ่ะ บังอาจมาทำให้ฮิโตมิจังหน้าแดงแบบนี้ ไม่ยอมเฟ่ยยย!!!!✹

✹!!!!ใช่ ใช่ ใช่ ไม่ยอมมมมมม!!!!✹

พอเริ่มมีเสียงโห่จากคนดูฮิโตมิก็เริ่มมีอาการทำอะไรไม่ถูก โชอิจิที่เห็นฮิโตมิเริ่มไม่สบายใจก็เดินเข้าไปกอด

✿''เจ้าไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น ถ้าเพื่อเจ้า ต่อให้ข้าสิ้นลมหายใจนี้ ข้าก็จะยอม''✿

พอผมเข้าไปกอดก็ได้แต่คิดว่า ตามบทบาทๆๆ!!! อย่ากลัวๆๆ!!!! แล้วเสียงกรี๊ดก็ดังสนั่นหวั่นไหว

✹!!!!!!อ้ายยยยยยยยยยยย คุณเจ้าชายยยยยยยยยย!!!!!!!✹

ปรากฏภาพชายหนุ่มที่เดินเข้าไปสวมกอดเจ้าหญิงบนจอ LED ขนาดใหญ่ ก็พาสาวๆต่างฮือฮาและกรี๊ดจนฮอลล์สนั่นหวั่นไหว

✧สาวๆพากันหลงไหลเจ้าชายที่อยู่บนเวทีอย่างสุดๆ✧

แล้วฮิโตมิก็กระซิบโชอิจิว่า ((มันไม่มีฉากกอดน่ะค่ะ)) โชอิจิที่ได้ยินแบบนั้นก็กระซิบกลับไปว่า ((ผมไม่ได้จำบทนะคับ...ผมขอโทษน่ะคับ)) ฮิโตมิที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มขึ้นมา

เห็นได้ชัดเลยว่าคนดูฝั่งชายนั้น ดูหม่นหมองกันมากๆ แล้วก็มีเสียงคนดูที่เป็นผู้ชายพูดด้วยทอลโข่งขึ้นมา

✹นี่พวกเรา!!! วันนี้พวกเรามาเพื่ออะไร!!! พวกเรามาเพื่อให้กำลังใจฮิโตมิจังน่ะ!!!✹

✹!!!อย่าให้ฮิโตมิจังต้องเสียใจ!!! อะไรที่เป็นความสุขของฮิโตมิจัง ก็คือความสุขของพวกเราาาไม่ใช่หรอ!!!!✹

แล้วเจ้าของเสียงนั่นก็เป็นใครไม่ได้นอกจาก ไอแว่นนั่น

พอฝั่งชายที่มีอาการห่อเหี่ยวได้ยินแบบนั้นก็เริ่มมีความสดใสมากขึ้น

✹จิงด้วย!!! เรามาที่นี้เพื่อฮิโตมิจัง!!!✹

ซักพักคนดูฝั่งชายก็เริ่มส่งเสียงดังสนั่น

✹ฮิโตมิ!!! ฮิโตมิ!!! ฮิโตมิ!!!! ฮิโตมิ!!!✹

พอเจ้าแว่นนั้นเห็นว่าคนดูฝ่ายชายเริ่มมีสีหน้าดูดีขึ้น ก็เอานิ้วชี้ขึ้นมาดันแว่น

''ผลลัพธ์ออกมาดีเกินคาด''

ฮิโตมิที่ได้ยินเสียงเชียร์ของคนดูที่พยายามให้กำลังใจกับเธอ ก็พูดขึ้นว่า

✿''ถ้าท่านต้องการเช่นนั้น ข้าก็จะยอมตายไปกับท่าน''✿

แล้วก็กอดโชอิจิกลับ แล้วเสียงกรี๊ดก็ดังสนั่นนน

✹!!!!อ้ายยยยยยยยยยยยยยย อ้ายยยยยยยยยยยย!!!!!!!✹

✹!!!กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!✹

คนดูฝ่ายชายที่กำลังน้ำตาไหลเพราะอิจฉาและเสียใจก็พยายามต่อสู้กับตัวเองแล้วส่งเสียงให้กำลังใจฮิโตมิอย่างแข็งขัน

''โดยรวมแล้วเป็นละครสั้นที่หนวกหูซ่ะมัดเลยน่ะ โชอิจิ ฮิโตมิ''

เจ้าแว่นพูดขึ้นเบาๆ

มันเป็นฉากละครสั้นๆที่ฮิโตมิตั้งใจจะนำมาแสดงเพื่อคนดูเพื่อแฟนๆทุกๆคน แต่มันกลับทำให้คนดูต่างคิดกันว่าเป็นการ โปรโมทพระเอกหนุ่มหน้าใหม่ที่จะมาจับคู่กับฮิโตมิซ่ะอย่างงั้น

แต่สุดท้ายแล้วโชอิจิก็ปฏิเสธข้อเสนอหมดทุกอย่างรวมถึงการชดเชยคอนเสิร์ตที่ตนไม่ได้เข้าชมด้วย โดยจากที่คอนเสิร์ตจบลงเจ้าแว่นและทีมงานคนสำคัญต่างก็พากันไปพักโรงแรมโดยชักชวนโชอิจิไปด้วย โชอิจิได้พักห้อง

ผู้ชายที่ มี เจ้าแว่น ทีมงานคนหนึ่งที่เป็นคนเข้ามาทักโชอิจิในห้องแต่งตัวเขาชื่อว่า พี่จุนจิแล้วก็ผม

ผมพูดจากใจเลยว่ามันสนุกมาก เงินที่ผมอูส่าลำบากเก็บออมเพื่อมาซื้อบัตรกับไม่ได้ใช้ แต่กลายเป็นว่าผมได้สิ่งที่ทำให้ผมมีความสุขมากกว่านั้นมาแทน ผมรู้สึกขอบคุณทุกๆคนในที่นี้แล้วก็ขอบคุณ ฮิโตมิ

ผมรู้แล้วละ ว่าผมชอบเธอมากๆ หลังจากนี้คงจะไม่ได้เจอกัน แต่ผมก็จะติดตามผลงานของเธอต่อไป

''วันนี้ขอบใจมากน่ะ โชอิจิ''

เจ้าแว่นยื่นมือมาหาผม ผมพยักหน้าพลางเอามือเข้าไปจับ

''ขอบคุณที่ดูแลผมอย่างดีน่ะคับ''

แล้วผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆผมก็เข้ามากอดผม

''ฉันจะคิดถึงคุณค่ะ คุณโชอิจิของฉัน''

ผมที่กำลังโดนเธอกอดก็เอามือมาเกาหัวพลางหัวเราะ แหะ แหะ

แล้วพวกเราก็แยกกันตรงนี้

✧เขากับเจ้าแว่นจับมือกัน ในตอนนั้นก็เกิดมิตรภาพขึ้นมา บอกได้เลยว่าการจับมือกันในครั้งนี้ไม่ใช่การบอกลา แต่เป็นการบอกว่าจะต้องมาพบกันอีกในฐานะเพื่อน ทุกคนที่ยืนดูอยู่ห่างๆต่างอาลัยอาวอนกับโชอิจิ บ้างก็หดหู่บ้างก็ร้องไห้ บ้างก็พร่ำแต่ โชอิจิคุง~ โชอิจิคุง~ ✧