The Dark World มหาสงครามออนไลน์กู้ปฐพี

9.7

เขียนโดย Jalando

วันที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2562 เวลา 19.53 น.

  174 LV
  22 วิจารณ์
  139.25K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 พฤษภาคม พ.ศ. 2566 01.31 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

148) ผู้ข้ามขีดจำกัดของเผ่าพันธุ์

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เครดิตภาพจาก  https://hdqwalls.com

 

 

“ โอ้……นะ…นี่มัน ” เทพศาสตราอุทานเบาๆ สีหน้าฉายแววประหลาดใจ เพราะรู้สึกถึงพลังและความเร็วที่เพิ่มพูนขึ้นมาอย่างมากมาย 

 

“ นี่คือเวทที่ทำให้ท่านปู่แข็งแรงและรวดเร็วขึ้น แถมร่างกายก็ยังคงทนต่อแรงปะทะทั้งปวง ” อากิเนะอธิบาย พร้อมรอยยิ้ม ทว่าสิ่งนี้กลับทำให้ผู้ปู่อึ้ง ด้วยมันคือเวทมนตร์สายขาวที่มีแต่นักบวชชั้นสูงใช้กัน 

 

“ นี่เจ้าก้าวล้ำไปถึงขั้นนี้แล้วเหรอ ” 

 

“ ไม่หรอกค่ะ คะ…แค่บังเอิญฝึกได้เท่านั้น ” อากิเนะก้มหน้าลง ท่าทางขัดเขินที่ถูกชม แต่อึดใจต่อมา เธอก็นึกถึงเรื่องสำคัญออก 

 

“ อะ…เอ่อ….ท่านปู่ ดูเหมือนพวกเราจะไม่มีเวลามาสนใจเรื่องนี้นะ เพราะกำลังอยู่ในภาวะวิกฤติ ” 

 

“ ชะ…ใช่ ตอนนี้ พวกเรากำลังอยู่กลางศึก งั้นหลานช่วยถอยไปก่อน ” เทพศาสตราหันมาสนใจในสิ่งที่สมควร เขาเกร็งกาย เพื่อปลดปล่อยพลัง ส่วนอากิเนะก็ถอยห่างตามคำสั่ง 

        

 

      ออร่าสีขาวที่ฉาบทั่วร่างของเทพศาสตราเริ่มเปล่งประกายและพวยพุ่งออกมาอย่างมากมาย ประดุจดังเปลวเพลิงที่ร้อนแรง พร้อมเสียงคำรามที่กร้าวแกร่ง 

 

“ อ่า……..” 

       

 

      สามมารสัมผัสได้ถึงพลังที่รุนแรง พวกมันถึงกับตะลึงงันจนลืมรวมร่างกัน ด้วยมนุษย์เบื้องหน้าสามารถก้าวข้ามขีดจำกัดของเผ่าพันธุ์

 

“ เฮ้ย…..มนุษย์มีพลังถึงขนาดนี้เลยเหรอ เทียบเท่ากับมารชั้นสูงได้เลยนะเนี่ย ” 

       

 

       แต่ไม่ทันได้ทำอะไร เปลวเพลิงสีขาวที่ห่อหุ้มเทพศาสตราก็เปล่งแสงแรงกล้าขึ้นมาอีกระดับจนทำให้ทุกคนที่อยู่ในที่นั้นเริ่มแสบตา และเมื่อพลังจิตต่อสู้พุ่งทะยานถึงขีดสุด ผู้อาวุโสก็ตะโกนดัง 

 

“ ฮ่า……...” 

       

 

        เกิดแรงลมมหาศาลพุ่งกระจายออกจากเทพศาสตรา กระแสนั้นรุนแรงจนแทบจะทำให้สามมารปลิว โชคดีที่อากิเนะถูกเตือนล่วงหน้า เธอเลยไปหลบหลังต้นไม้ใหญ่ แต่ก็แอบชะโงกไปดูเหตุการณ์เป็นระยะ สองมือกำแน่น เพื่อรอสนับสนุน 

 

“ ท่านปู่ พยายามเข้านะ ” 

       

 

       หลังจากสามมารตั้งหลักได้ พวกมันก็หันมามองเทพศาสตรา จึงพบกับชายชราร่างสูง ที่ตอนนี้ยืนองอาจอยู่กลางสายลมแรง รอบกายแผ่ซ่านไปด้วยเปลวเพลิงสีขาวที่เข้มข้นจนเห็นได้ด้วยตาเปล่า แถมใบหน้าก็ดูหนุ่มขึ้น ผมและเคราสีเงินที่ยาวสลวยกลับกลายเป็นดำสนิท 

 

“ โอ้…..นะ…นี่เจ้าปะ…..เปลี่ยนไปมาก ” มารผู้เป็นหัวหน้าทีมกล่าวเบาๆ และนี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่มันเริ่มปากสั่น 

 

“ การใช้พลังจิตต่อสู้ขั้นสุดยอด ทำให้ข้ากลับเป็นหนุ่มชั่วขณะ ” เทพศาสตราตอบเรียบๆ ดวงตากร้าวแกร่งส่องประกายจริงจัง 

       

 

       ด้วยพลังจิตกล้าแข็งที่แผ่ซ่านออกมา ทำให้สามมารร้ายถอยหลังโดยไม่รู้ตัว เทพศาสตราจึงใช้เท้างัดกิ่งไม้ยาวเท่าท่อนแขนขึ้นสูง แล้วจับมันเหวี่ยงไปมาประดุจดังกระบี่คู่ใจ 

 

“ อืม…..ได้อาวุธใช้แล้ว ” เมื่อเห็นว่ากิ่งไม้นี้เหมาะมือ เทพศาสตราก็เปิดฉากลุยโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง 

 

“ ตูม…..” 

     

 

       เกิดเสียงระเบิดดังสนั่น เพราะเทพศาสตรากระทืบพื้นดิน ก่อนพุ่งทะยานเข้าหาอริร้าย เพียงเสี้ยววินาที ผู้อาวุโสก็เข้าถึงตัวมารที่โดนเวทแสง ส่งผลให้มันตกตะลึง 

 

“ เฮ้ย! ” 

        

 

       ทว่ามารร้ายตนนั้นร้องได้คำเดียว ด้วยเทพศาสตราได้ปลดปล่อยกระบวนท่าเด็ดออกมา นั่นก็คือ...... 

 

“ พันเข็มทิ่มแทง ” 

        

 

       กิ่งไม้ยาวนับสิบพุ่งเข้าใส่มารร้ายตนนั้น ดุจดังเงาปีศาจ แถมยังมีออร่าเพลิงขาวห่อหุ้มศาสตรา มิหนำซ้ำ ทุกการโจมตียังเข้าจุดตายอย่างแม่นยำ 

 

“ เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง…….” 

 

“ อั้ก อั้ก อั้ก…..” มารผู้เคราะห์ร้ายถึงกับกระอัก กายบางที่ขะมุกขะมอม ซวนเซไปตามแรงทิ่มแทง และทุกจุดที่ถูกกิ่งไม้กระทบ ก็เกิดบาดแผลฉกรรจ์จนเลือดสีดำพุ่งทะลักออกมา 

       

 

       เทพศาสตราปล่อยกระบวนท่าเด็ดได้ไม่ถึงสามวินาที ก็ทิ่มทะลวงไปเกินกว่าพันครั้ง ส่งผลให้ร่างบางชุ่มโชกไปด้วยโลหิตสีดำ ท่าทางสาหัสเป็นอย่างยิ่ง เเต่เท่านี้ยังไม่อาจหยุดลมหายใจของมัน เขาจึงปิดฉากด้วยกระบวนท่า…… 

 

“ ดาบผ่าพสุธา ” 

       

 

       สิ้นประกาศิต เทพศาสตราก็รีบเอาท่อนไม้มาเสียบข้างเอว แล้วชักออกมาฟันมารร้ายที่สะบักสะบอมอย่างรวดเร็ว คลื่นพลังรูปจันทร์เสี้ยวสีขาวแผ่ออกมาจากแรงเหวี่ยง แล้วพุ่งปะทะอริร่างเล็ก ก่อให้เกิดเสียงระเบิดที่ดังสนั่นกว่าครั้งไหนๆ 

 

“ ตูม…….” 

        

 

       พื้นดินสั่นสะเทือน แรงลมมหาศาลพัดกระพืออีกครั้ง คราวนี้รุนแรงกว่าเดิมจนพัดสองมารที่เหลือให้กระเด็น โชคดีที่พวกมันมีฝีมือไม่ธรรมดา จึงรั้งตัวเองไม่ให้หลุดลอยไปไกล 

 

“ กร็อด….ทำไมเจ้าแก่ถึงได้……” มารร้ายหัวหน้าทีมรู้สึกโกรธเกรี้ยว แต่ด้วยศักดิ์ศรีที่ค้ำคอ มันจึงไม่ยอมพูดให้จบ เดือดร้อนให้ปีศาจอีกตนมากล่าวต่อ 

 

“ เก่งนัก ” 

       

 

       มารหัวหน้าทีมหันมามองร่างแยกอีกตน แม้มันไม่อยากยอมรับ แต่ก็จำใจ เพราะความจริงก็คือความจริง (คำนี้คุ้นๆนะ ทำให้นึกถึงครูบางคน) ภายในนึกห่วงมารร้ายที่ถูกกระบวนท่านี้ 

 

“ ไม่ต้องห่วงหรอก เจ้านั่นคงไม่เหลือซากแล้ว หันมาป้องกันตัวดีกว่า ” ร่างแยกตนนั้นตอบกลับ ซึ่งก็ตรงกับความคิดของหัวหน้ามาร 

        

 

       เหล่ามารร้ายเพ่งมองกลุ่มควันที่ฟุ้งกระจาย จิตสัมผัสได้แต่พลังของเทพศาสตราเพียงผู้เดียว จวบจนสิ่งอำพรางเริ่มเบาบางลง พวกมันก็ได้เห็นร่างสูงที่หยัดยืนอยู่ตรงกลาง เขาคนนั้นคือ….นักสู้อาวุโส ผู้เอาชนะขีดจำกัดของเผ่าพันธุ์  

        

 

       นักสู้สูงวัยยังคงยืนสงบ เปลวเพลิงสีขาวยังห่อหุ้มกายเหมือนเดิม ชวนให้คิดว่าเขามีจิตต่อสู้มหาศาลแค่ไหน ขนาดใช้กระบวนท่าที่รุนแรงจนน่าตะลึง พละกำลังยังไม่ตกลงเลย ดวงตาคมกร้าวจับจ้องมาที่สองมาร โดยไม่สนอมนุษย์ที่นอนราบอยู่บนพื้นข้างๆ ร่างกายของมันขาดเป็นสองท่อน 

 

“ อั้ก อั้ก อั้ก…..” มารตนที่ถูกฟันขาดกลาง เริ่มกระอักเลือดสีดำออกจากปาก ท่าทางทุรนทุรายสุดขีด ด้วยความตายที่นิรันดร์กำลังมาเยือน ไม่นาน มันก็แน่นิ่งและสลายกลายเป็นฝุ่นผง 

 

“ อั้ก….” มาวินด้านมืดที่เป็นร่างต้นเริ่มกระอักบ้าง สีหน้าแสดงออกถึงความเจ็บปวด เพราะได้สูญเสียร่างแยก ซึ่งเป็นพลังงานบางส่วน เขาจึงแก้เกมด้วยการเรียกอีกตนมารวมตัว 

 

“ เอาล่ะ แกรีบเข้ามารวมร่างกับข้าได้แล้ว ไม่งั้นถูกเจ้าแก่นั่นสังหารแน่ เร็วเข้า ” 

        

 

       คราวนี้มารร้ายตนนั้นไม่อิดเอื้อน เพราะถ้าชักช้า ได้ตกเป็นเหยื่ออารมณ์ของเทพศาสตราแน่ มันจึงรีบวิ่งเข้ามารวม แต่ก่อนจะเข้าถึงตัว ก็ต้องรีบถอยกลับ ด้วยประสบกับคลื่นพลังรูปจันทร์เสี้ยวขนาดมหึมา 

 

“ เฮ้ย! ” สองมารตกใจจนอุทานพร้อมกัน เพราะรู้ดีว่าคลื่นพลังงานลูกนี้ร้ายกาจเพียงใด ถ้าโดนเข้าไปเต็มๆ ไม่ตายในทีเดียว ก็สาหัสจนยืนไม่อยู่ 

        

 

       คลื่นพลังงานรูปจันทร์เสี้ยววิ่งผ่านหน้าของสองมาร พอลอยขึ้นไปบนอากาศได้ราวๆห้าสิบเมตร ก็ระเบิดอย่างรุนแรงไม่แพ้ครั้งแรก ทำให้พสุธาสั่นสะเทือน ประหนึ่งว่าเกิดแผ่นดินไหวขนาดใหญ่ 

 

“ ตูม…….” 

 

“ ตกลง เจ้าแก่นี่ มะ…มันเป็นมนุษย์จริงๆหรือ ” สองมารเหม่อมองท้องฟ้าที่เปล่งแสงสว่างสีขาว อันเป็นผลพวงจากพลังทำลายมหาศาล แต่ไม่ทันได้ทำสิ่งใด เทพศาสตราก็มาหยุดยืนอยู่ที่ด้านหลัง ผิดแต่ว่ามันไม่ได้มีแค่ร่างเดียว 

 

“ นะ…นี่แก……” สองมารร้ายผวา พวกมันหันไปมองเทพศาสตรานับสิบที่รายล้อมรอบตัว 

 

“ หึ หึ หึ ใช่แล้ว ไม่ได้มีแกคนเดียวที่แยกร่างได้ เตรียมตัวตายได้แล้ว ร้อยเงาสังหารศัตรู ” เทพศาสตราหัวเราะเบาๆ แต่เขาไม่ใช่พวกพิรี้พิไรหรือดึงเกม เพื่อทรมานคู่ต่อสู้แบบมาวินด้านมืด จึงรีบปิดศึกด้วยกระบวนท่าพิฆาต 

        

 

       ทันทีที่ผู้อาวุโสลงมือ เทพศาสตรานับสิบก็พุ่งเข้าใส่สองมารร้ายที่เหลือโดยพลัน เงาร่างวิ่งฉวัดเฉวียนรอบเป้าหมาย มันเป็นการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วจนคนธรรมดามองตามไม่ทัน สิ่งที่ปรากฏต่อโสตประสาทก็คือ…..เสียงของมีคมเฉือนเนื้อหนังและเสียงโอดครวญที่แหบแห้งของอมนุษย์ 

 

“ ฉั้ว ฉั้ว ฉั้ว……” 

 

“ อั้ก โอ๊ย อึก อ้าก……” 

      

 

       ท่ามกลางเงาดำที่วิ่งวนไปมาด้วยความเร็วสูงจนเหมือนมีพายุสลาตันลูกย่อมๆบังเกิดตรงหน้า ปรากฏโลหิตสีดำสาดกระจายออกมา อันดูไม่ต่างจากเนื้อสดที่หล่นลงไปในเครื่องบด และเมื่อกระบวนท่าสังหารสิ้นสุด สิ่งที่หยัดยืนอยู่กลางวงก็คือ…..เทพศาสตราเพียงผู้เดียว 

      

 

       หลายท่านอาจสงสัยว่าสองมารร้ายหายไปไหน ก็ให้คำตอบว่า…มันกองเป็นเศษเนื้ออยู่บนพื้น ดวงตาเบิกโพลงด้วยความหวาดกลัว นับเป็นภาพที่ชวนสยองถึงขีดสุด ทว่ากลับไม่ปรากฏซากศพของหัวหน้าใหญ่ เพราะเป็นตนเดียวที่หนีรอดจากพายุเครื่องบด 

      

 

       หลังจากเทพศาสตรามองดูซากร่างที่สลายกลายเป็นผง เขาก็จับสัมผัสถึงจิตปีศาจ เพื่อหาตัวหัวหน้า จึงพบว่ามันไปหยุดยืนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ซึ่งอยู่ห่างออกไปประมาณ 30 เมตร 

 

“ ฮึ่ม….อุก เจ็บใจนัก เจ้ามนุษย์ ” มาวินด้านมืดตนสุดท้าย ยกมือขึ้นกุมหน้าอก สีหน้าฉายแววเจ็บปวด เพราะได้สูญเสียร่างแยกไปอีกหนึ่ง ทำให้อมนุษย์อ่อนแรงลงไปอีก

 

 

สามารถติดตามงานเขียน ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ

https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา