The Dark World มหาสงครามออนไลน์กู้ปฐพี

9.7

เขียนโดย Jalando

วันที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2562 เวลา 19.53 น.

  174 LV
  22 วิจารณ์
  139.31K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 พฤษภาคม พ.ศ. 2566 01.31 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

152) That One You Love

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

เครดิตภาพจาก  https://wallpaper.dog
 
       อากิเนะรู้สึกกลัดกลุ้ม เพราะสิ่งที่มาวินพูด ล้วนแทงใจดำ ช่วงที่ผ่านมา เธอมักจะรู้สึกเคว้งทุกที เพราะไม่เคยมีเป้าหมายหรือสิ่งที่มุ่งหวังในชีวิต 
       
 
        อากิเนะเงียบงันไปหลายอึดใจ ภายในรู้สึกหนักอึ้งและสิ้นคำพูด ขณะที่กำลังตื้อตัน เธอก็สัมผัสได้ถึงมืออบอุ่นที่เกาะกุมหัวไหล่ เด็กสาวจึงสะดุ้งเล็กน้อย 
 
“ เอ๊ะ! ”  
      
 
        เจ้าของมือข้างนั้นก็คือ..มาวิน หนุ่มหัวเขียวก็ดูตกใจไม่แพ้กัน แถมยังรีบชักมือกลับ พร้อมกล่าวแก้ตัวพัลวัน 
 
“ โว้…ขอโทษที ชั้นไม่ได้มีเจตนาทำให้เธอตกใจ แค่อยากจะบอกว่า..” 
 
“ บอกอะไร ” อากิเนะเริ่มกลับมาสงสัย แต่ด้วยความเขินอายที่ยังหลงเหลือในจิตใจ จึงได้แต่ก้มหน้าไถ่ถาม
 
“ บอกว่า…เอ่อ….” มาวินยังคงพูดติดขัด เพราะไม่แน่ใจว่าจะพูดดีหรือไม่ 
 
“ ถ้าไม่บอก ชั้นไปล่ะ ” ความฉุนเฉียวมากมายพุ่งทะยานขึ้นมา อากิเนะไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไม ต้องโมโหขนาดนี้ อารมณ์ดังกล่าวนั้นมหาศาลจนทำให้เธอหลงลืมไปว่า…ที่นี่คือโลกแห่งจิตใจ 
 
“ โอเค ยอมแล้ว บอกก็ได้ ” มาวินรีบฉุดรั้ง พร้อมยกมืออีกข้างขึ้นสูง เป็นเชิงยอมแพ้ 
 
“ อืม…ว่ามา เร็วๆ ” อากิเนะหันกลับมาฟัง สีหน้าดูลุ้นพอสมควร ท่าทางเธอจะจำไม่ได้ว่าตนเองเข้ามาในที่แห่งนี้ทำไม 
 
“ ฮะ…แฮ่ม ก็แค่จะบอกว่า….อะ…เอ่อ…ไม่ต้องกังวลไป ซักวัน เธอจะเจอเส้นทางของตัวเอง ” มาวินกระแอมไออยู่หลายที ใบหน้าเรียวเล็กที่อ่อนเยาว์ดูขัดเขินเล็กน้อย 
 
“ ฮ้า….ตะ..ตกลงที่เธอจะพูด มีแค่นี้เหรอ ” อากิเนะตกใจ เพราะนึกว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไรที่มากกว่านั้น 
 
“ อ้าว….ก็ใช่น่ะสิ มันก็แค่นี้แหละ ” เป็นฝ่ายมาวินที่เริ่มสงสัยบ้าง 
 
“ แล้วทำไม เธอต้องทำท่าเขินด้วยล่ะ ” อากิเนะหลบหน้า เธอยังคงถามต่อ ทำให้นายลิงหัวเขียวเริ่มไปไม่เป็น เขาอึกอักอยู่พักใหญ่ ก่อนจะตัดสินใจบอก 
 
“ เอ่อ….ก็เพราะชะ…ชั้นพูดให้กำลังใจคนอื่นไม่ค่อยเป็นน่ะสิ สิ่งเดียวที่ทำได้โดยไม่ลำบากใจก็คือ….” มาวินพูดไป ก็เกาจมูกไป แต่ไม่ทันที่หนุ่มหน้าเด็กจะพูดจบ อากิเนะก็กล่าวต่อ 
 
“ การกวนประสาทคนอื่นสินะ ” 
 
“ เอ๊ะ! นะ..นี่เธอ ” มาวินถึงกับสะดุ้งตกใจ ทั้งที่ความจริง เขาจะพูดว่า...หยอกล้อผู้อื่น แต่มันก็ใกล้เคียงกับคำว่า......กวนประสาท ทำให้หนุ่มหน้าเด็กเริ่มหวาดระแวง 
 
“ ยัยนี่รู้สันดาน เฮ้ย! นิสัยของเราได้ยังไง ก็เพิ่งจะได้คุยกันไม่ใช่เหรอ ” 
       
 
         คราวนี้เป็นฝ่ายมาวินที่นิ่งอึ้งไปบ้าง ทำให้บรรยากาศดูตึงเครียด แถมอากิเนะยังไม่ใช่ผู้ชำนาญการด้านจำอวด จึงไม่อาจผ่อนคลายอารมณ์ให้กับใคร ถึงกระนั้น เธอก็พยายามแก้ไข ด้วยการวกเข้าสู่เรื่องจริง 
 
“ อะ…เอ่อ….ขอโทษที สาเหตุที่ชั้นรู้นิสัยของเธอ เป็นเพราะ….” 
 
“ รู้แล้ว เหตุที่รู้นิสัย เพราะเธอคือแฟนคลับคนสำคัญที่คอยตามติดชีวิตของชั้นมาตลอด อ้อ…มันเป็นแบบนี้นี่เอง ” มาวินแทรกขึ้นมาทันควัน โดยไม่รอให้อากินเนะพูดจบ ทำ.ให้สาวน้อยถึงกับกุมขมับ เพราะเธอตั้งใจจะบอกว่า…. 
 
“ สาเหตุที่ชั้นรู้ว่าเธอกวนประสาท เพราะโดนเธอเล่นงานในโลกแห่งความจริงอยู่บ่อยๆต่างหากล่ะ ” 
        
 
        เพื่อไม่ให้มาวินต้องเสียศูนย์จากการถูกความจริงเข้าเล่นงาน อากิเนะจึงยังไม่อธิบายและปล่อยให้หนุ่มหัวเขียวอยุ่ในโลกแห่งความฝันต่อไป
 
“ อืม….อย่าเพิ่งเล่าเลย รอจังหวะที่เหมาะกว่านี้ดีกว่า ไม่งั้นตาลิงนี่คงจะเสียใจแน่ๆ ” 
       
 
        ขณะที่สองหนุ่มสาวต่างวัยกำลังสนทนากันอย่างออกรสออกชาติ ฝ่ายมาวินก็สะดุ้งตกใจ คล้ายนึกอะไรขึ้นมาได้ 
 
“ เอ๊ะ! ตายล่ะ ลืมไปเลยว่านัดกับยัยจันไว้ ” 
 
“ จัน….ชื่อนี้คุ้นนะ ใช่คนที่นายลิงนี่พูดถึงบ่อยๆหรือเปล่า ” คิ้วเรียวของอากิเนะเริ่มกระตุก แต่มารยาทของเธอก็ดีพอที่จะไม่ถาม มาวินเลยเป็นฝ่ายขอตัวเสียเอง คล้ายว่า…จันคือบุคคลที่หนุ่มหน้าเด็กเกรงใจ 
 
“ อะ….เอ่อ….คุยกับเธอสนุกมากนะ ยัยกระต่ายน้อย ตะ…แต่คงต้องขอตัวลาก่อน เพราะชั้นนัดกับจันไว้ นี่ก็เลยเวลามาตั้งชั่วโมงแล้ว ชั้นคงอ่วมแน่ๆ ” 
      
 
        อากิเนะรู้สึกขัดเคืองอย่างไม่มีเหตุผล เพราะจันดูเหมือนจะมีอิทธิพลกับมาวินเอามากๆ จึงถามออกไปตรงๆ 
 
“ จันเป็นใคร ” 
       
 
        มาวินดูตกใจพอสมควร เพราะสีหน้าของอากิเนะเปลี่ยนไป มันเต็มไปด้วยแววคาดคั้นและจริงจังจนไม่น่าเชื่อว่าจะมาจากเด็กสาววัยขบเผาะที่เพิ่งรู้จัก 
 
“ ตกลง จันเป็นใคร เธอยังไม่ได้บอกชั้นเลย ” อากิเนะถามซ้ำอีกครั้ง น้ำเสียงแข็งกว่าเดิม ทำเอามาวินมึนงงอย่างหนักหน่วง 
 
“ เอ๋….ทำไมยัยกระต่ายน้อยถึงดูคลั่งแบบนั้น หรือจริงๆแล้ว ยัยนี่จะเป็นพวกสติไม่สมประกอบ ” 
       
 
       ถึงตรงนี้ มาวินเริ่มหวาดระแวง แต่ด้วยความที่กลัวว่าอากิเนะจะคลั่งหนักกว่านี้ จึงตัดสินใจบอกความจริง 
 
“ เอ่อ…จันก็คือ….ภรรยาของชั้น ” 
      
 
        อากิเนะหยุดชะงักอย่างฉับพลัน ไม่ต่างจากรถยนต์ที่ขาดน้ำมัน ภายในใจรู้สึกปวดแปล๊บอย่างรุนแรง คล้ายมีมีดกรีดแทงอยู่เนืองๆ 
 
“ นะ…นี่มัน ทำไมเราถึงรู้สึกแปลกๆ มันเหมือนว่างเปล่าและเจ็บปวด เกิดอะไรขึ้น ” อากิเนะรำพันอยู่ในใจ เพราะตั้งแต่เกิดมา เธอไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แต่ก่อนที่เรื่องราวจะวุ่นวายไปมากกว่านี้ มาวินก็เอ่ยทัก 
 
“ เฮ้…เป็นอะไรไป ทำไมนิ่งแบบนั้น มีปัญหาอะไรรึเปล่า รึว่าถ่านหมด ” หนุ่มหัวเขียวพูดจบ ก็ยกมือขวาขึ้นโบกไปมาแถวใบหน้าของอากิเนะ เพื่อดูว่าอีกฝ่ายยังมีสติอยู่หรือไม่ 
 
“ เอ๊ะ! เอ่อ…ไม่มีอะไร คะ…คือ..เธอกำลังรอ….คนรักของตัวเอง ” อากิเนะทวนคำ เธอพยายามยิ้ม แต่แววตากลับสะท้อนให้เห็นถึงอารมณ์ที่ขมขื่นจนมาวินเริ่มสังเกตได้ จึงลองเอ่ยถาม 
 
“ เธอเป็นอะไรรึเปล่า ยัยกระต่ายน้อย ทำไมถึงดูเศร้าแบบนั้น ” 
 
“ ฮะ ฮะ ฮะ ไม่มีอะไรนี่ ชั้นสบายนี่ ไม่ได้เป็นอะไรเลย ” อากิเนะแสร้งทำเป็นร่าเริง แต่ก็ไม่ใกล้เคียงกับคำว่า.......สมจริง   
 
“ เหอ เหอ เหอ อะ…เอ่อ มะ….ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ยังไง ชั้นขอตัวก่อนนะ จะรีบกลับไปหาเมียน่ะ ” มาวินเริ่มบอกลา ในใจคาดเดาถึงสาเหตุที่เด็กสาวเป็นแบบนี้  
 
“ เฮ้อ….สงสัยว่ายัยกระต่ายน้อยเพิ่งเลิกกับแฟนมา เลยยังเศร้าอยู่ เธอก็น่าสงสารนะ แต่เราก็ไม่รู้จะปลอบใจยังไง ” 
       
 
         ทันทีที่มาวินกำลังจะไป เสียงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงก็ดังขึ้น 
 
“ When you remember those nights in his arms You know you've gotta make up your mind ” 
       
 
       มันคือเนื้อหาในเพลงที่ชื่อว่า “That One You Love” อากิเนะไม่เข้าใจในความหมายของมัน แต่ท่วงทำนองก็ชวนให้รู้สึกถึงความอาวรณ์อย่างชัดเจน 
 
“ ช่างเป็นบทเพลงที่เศร้าจัง มันหมายความว่ายังไงนะ ” 
       
 
         แต่ไม่ทันที่เด็กสาวจะฟังจบ หนุ่มหัวเขียวก็รีบกดรับสาย เพราะรู้ดีว่าผู้ที่โทรมาคือใคร 
 
“ จ้า…..จะรีบไปเดี๋ยวนี้ ชั้นผิดไปแล้ว พอดี สอนเด็กเพลินไปหน่อย ขอโทษซักล้านครั้งเลย ” มาวินรีบขอโทษ อันที่จริง จะเรียกว่า…หงอ ก็ไม่ผิดนัก ทว่าบุคคลที่ปลายสายกลับตอบว่า........
 
“ ไม่ต้องมาขอโทษ นายผิดนัดเป็นครั้งที่ล้านแล้ว คืนนี้นอนนอกบ้าน ” 
 
“ ไม่นะ ไม่ ขอโทษเป็นครั้งที่ล้านหนึ่งก็ได้ อย่าให้ชั้นนอนนอกบ้านเลย อากาศตอนกลางคืน มันหนาวนะ ” มาวินเริ่มอ้อนวอน ท่วงท่าดูชวนหัวขนาดหนัก แต่สำหรับอากิเนะกลับรู้สึกหดหู่อย่างบอกไม่ถูก เพราะถึงไม่รู้ว่าหนุ่มหัวเขียวทำอะไร แต่สัญชาตญาณก็บอกให้รู้ว่าเขากำลังคุยกับคนรักที่ชื่อว่า “จัน” 
 
“ ท่าทางเขาดูมีความสุขนะ หรือว่าเราควรจะออกจากโลกแห่งจิตใจ ไม่ได้สิ ถ้าปล่อยไป โลก The Dark World ต้องวุ่นวาย เพราะมารร้ายตนนั้นแน่ ” อากิเนะเริ่มลังเล เธอจะเลือกอะไร ระหว่างความสุขของมาวินกับการคงอยู่ของโลก
 
 
สามารถติดตามงานเขียน ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ
https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา