Stumble in love สะดุดรัก หอพักอลเวง

 
กิ๊ง ก่อง กิ๊ง ก่อง . . . . 
เสียงกระดิ่งหมดเวลาเรียน  จากเหตุการณ์เมื่อวาน วันนี้ผมเข้าใจหมดทุกอย่าง  ทำให้ผมรอที่จะเดินกลับหอพร้อมกลับ เฟรม
>>  โอมมม. . .  กลับกันเถอะ
>>  เออ . . เฟรม
 
เฟรม เปิดประตูเข้ามาเรียกผมในห้อง  แต่เสียงคนข้างนอกคุยกันดังสนั่นไปหมด ผมเลยอดสงสัยไม่ได้
>>  ข้างนอกเขาคึกคักอะไรกัน!?
>>  อะไรกัน นี่ โอมยังไม่รู้อีกเหรอ!?
>>  อะไร?
>>  ก็ข่าวลือ สาวน้อยแสนสวยลึกลับไง!!
 
ผมก็ยัง งงๆ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร  จนกระทั่งกลับถึงหอและลงจะไปกินข้าวเย็นที่ห้องโถงของหอ ผมก็ยังคงได้ยินพวกรุ่นพี่ก็ยังคงคุยกันถึงเรื่องนี้
 
>||>   ข่าวนั้นฉันก็ได้ยินมา  เป็นสาวน้อยผมยาวที่ไม่เคยเห็นหน้าค่าตามาก่อนใช่ไหมล่ะ!?
>||>   ข่าวลือนั่นน่ะหรอ
 
แฟรงค์ กับ ปลายคุยกันอยู่ ผมหันไปเห็น เฟรมเดินมาพอดี ผมเลยหันไปถาม ด้วยความที่ผมเอ๊ะใจ
>>  นายใช่ไหม!?   เฟรม
>>  เยส . . . !
 
โอ๊ยยยย คำตอบที่ผมได้  และหน้าตาของหมอนี่ แล้ว ไม่ได้รู้สึกผิดอะไรเลยจิงๆ สิ
>>   นายจะทำอะไรน่ะ !!?
>>   ก็แค่ใส่ชุดผู้หญิงเดินโฉบไปโฉบมาให้กลายเป็นข่าวลือนะ แฮร่ๆ
 
ผมและเฟรม ที่กำลังพูดและหัวเสียกันอยู่นั้น เพื่อนนักเรียนในหอ ดันมาได้ยินเข้า
>>>>  อ๊ะ! ผู้หญิงที่ลือนั่นก็คือ เฟรม หรอ!?  ฉันก็นึกแล้วเชียว
>>>>  ถ้าเป็นคนของหอ 3  เห็นกันจนชิน ดูก็รู้แล้ว!..
>>>>  พวกหอ 1 (หอชาย) มองกันตาค้างเลย  น่าสงสารชะมัด ฮ่าๆๆ   ส่วนหอ 2 (หอหญิง) เห็นแล้วก็กลัวไปเลย
 
เอิบ. .  อะไรเนี้ย  ผมนึกว่าจะช่วยกันห้ามปราม แต่ไงกลับชื่นชมและดูท่าจะชอบเรื่องแบบนี้ซะด้วย
แต่แล้ว แฟรงค์ ก็ถามขึ้นต่อว่า
>||>  ว่าแต่..  มีใครรู้ความจริงหรือยัง?
>>>>  ถ้ารู้แล้วก็น่าเบื่อน่ะสิ!
>||>  อือ!! อย่างนี้สิ ถึงจะสมเป็น เด็กหอ 3
 
เฮ้ยยย แบบนี้ก็ได้หรอ!?. .  อะไรกันเนี้ย เอาจริงๆ ดิ จะสนับสนุนกันง่ายๆ แบบนี้เลยหรอ. . เมื่อแฟรงค์ พูดจบ  แฟรงค์ก็เดินตรงมาทางผมแต่ไม่ได้มาหาผมหรอกนะ  มาหาคนที่อยู่ข้างๆ ผมต่างหาก
>||>  เฟรม นี่เป็นคำสั่งของรุ่นพี่นะ  ว่าจะต้องทำให้ทั้งมหาลัย  ร่ำลือถึงสาวน้อยแสนสวยลึกลับ !!
>>  โอเค !!
 
เฮ้ออออ  นี่ก็ตอบแบบยังไม่ทันคิดอะไรเลย  คนพวกนี้ยังไงกันนะ  แต่ที่ เฟรม แต่งตัวเป็นผู้หญิงในมหาลัยก็เพื่อผม  จะบ่นมากก็ไม่ได้  และเมื่อ เฟรม ตกลงเออ ออ กับ แฟรงค์เรียบร้อยแล้ว เฟรมก็หันมาหาผม
>>  โอม ก็ร่วมมือด้วยนะ
>>  ไม่ ทำไมฉันต้องช่วยด้วย!?
 
ผมพูดจบ เฟรมจากหน้าตายิ้มแย้มทีเล่นทีจริงอยู่นั้น  กลับหุบยิ้มและมีใบหน้าเหมือนจะผิดหวัง เศร้าๆ ปะปน เหมือนเด็กโดนผู้ใหญ่ดุเอาอย่างงั้นอะ แล้วถามผมกลับมาว่า
>>  ไม่ได้เหรอ!?
 
โอ้ยยยย ทำไมต้องทำสีหน้าแบบนั้นด้วยนะ  
>>  เฮ้ออออออ !!  เข้าใจแล้ว
>>  เย้  แทงกิ้ว. .!
 
เฮ้ออ  ทำไมค้านไม่ได้เลยนะ  ขนาดเรื่องแต่งตัวเป็นผู้หญิงก็ยังต้องช่วยอีก . . หรือว่า ผม  เป็นพวกแพ้ความรักหรือไงนะ. . . .
 
ที่มหาลัย ตอนเย็นหลังเลิกเรียน ก็ยังคงมีนักเรียนบางส่วนยังไม่กลับและทำความสะอาดห้องเรียนอยู่
>>>>  เฮ้ออ น่าเบื่อวะ หลังเลิกเรียนเนี้ย !!
>>>>  นั้นดิ  จะไปไหนดีอะ !?
>>>>  เอาที่ๆ เจ๋งๆ นะเว้ย
>>>>  เอ๊ะ. . !! พวกมึง  ดูนั้นดิ นั้นมันผู้หญิงคนนั้นนิ !! ที่เขาลือกันอยู่นะ. . . 
 
ทุกคนต่างมองไปที่สาวลึกลับคนนั้น จนเดินหายไป
>>>>  เฮ้ยย เห็นแล้วใช่ไหมสาวน้อยแสนสวยลึกลับนะ !!
>>>>  ผมเคยเห็นที่ด้านหลังโรงยิม สวยมากเลยนะ
 
เสียงฮือฮาก็เกิดขึ้น ผู้หญิงที่เดินผ่านหน้าห้องก็เกิดอาการนอยๆ 
>>>>  อะไรกันพวกผู้ชาย น่าโมโหชะมัด กะอีแค่ผู้หญิงผมยาวธรรมดาไม่ใช่หรือไง !?
>>>>  ผู้หญิงคนนั้นเป็นเด็กของหอ 3 ใช่หรือเปล่า
>>>>   ฉันไม่รู้
 
เสียงโวยวายดังลั่นเกี่ยวกับเรื่องของผู้หญิงสาวแสนสวยลึกลับนั้น จนผมอดเอ๊ะใจไม่ได้ ว่า เฟรมจะต้องกลับไปที่ห้องเรียนแน่ๆ และสุดท้ายผมก็เจอเฟรมจริงๆ 
แอ๊ดดดดดดดด  ผมเปิดประตูเข้าไป และเจอสภาพ เฟรมนอนอยู่กับพื้นในชุดผู้หญิง เห็นครั้งแรก ผมตกใจมาก
>>  เฟรม !!!  นายเป็นอะไรไป . . 
>>  ขะ ขำ . . . จะตายอยู่แล้ว  ฮ่าๆๆๆ
>>  ฮึ้ยยยยยย!!
>>  โทษทีๆ ก็ไม่มีใครรู้เลยนิ  ผมถึงได้ขำ ฮ่าๆๆ  พอนึกถึงตอนที่พวกนั้นรู้ว่าผมเป็นผู้ชายแล้ว  จะเป็นยังไงนะ  ผมก็. . อดขำไม่ได้ ฮ่าๆๆ
>>  รีบไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว !!
 
เฮ้อออ นี่ผมกำลังทำอะไรอยู่เนี้ย ช่วยคนผิดอยู่แท้ๆ ที่ทำให้เรื่องตอนนี้ดูจะวุ่นวายไปกันใหญ่แล้ว ทำไม ผมถึงได้ชอบคนแบบนี้นะ
 
>>  ก็ได้ ก็ได้ . . . .  เอ่อ จริงสิ ทั้งๆ ที่ได้อยู่ด้วยกันสองต่อสอง  แล้วผมแต่งตัวเป็นผู้หญิงแบบนี้  โอม ไม่รู้สึกอะไรบ้างหรอ !?
 
ไม่พูดป่าว . ! !  เฟรม ขยับ เข้ามาใกล้ผม และเอามือจับที่ไหล่ทั้งสองข้างของผม แล้วโน่นหน้ามาใกล้ๆ
 
>>  รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้วโว้ยยยย !!
>>  เอ่อๆๆ เข้าใจแล้ว ดุจริงๆ
 
ผมกลับหลังหันหน้าเข้าประตูเพื่อรอ เฟรม เปลี่ยนเสื้อผ้า ใบหน้าของผมร้อนแผ่วจนผมรู้สึกได้ ในสมองผมก็คิดแต่ ทำไมชอบแกล้งแบบนี้  แล้วตอนนั้นพูดแบบไม่ให้ความหวังว่าคบใครไม่ได้  เป็นคนที่อ่านความรู้สึกอะไรไม่ได้เลยจริงๆ 
แอ๊ดดดดดดดดด  ประตูถูกเปิดออก
 
>>  เฮ้ย!!  แบงค์  !?
>||>  เธอคือ ผู้หญิงที่เขาลือกันหรอ !?
 
แบงค์ นี่นายไม่รู้หรอ นี่คือ เฟรม ที่แต่งตัวเป็นผู้หญิงนะ !!
>>  เอ่อ แบงค์ . .
>||>  ทำไมทำหน้าแบบนั้นละ  เรื่องข่าวลือ  ฉันก็รู้เหมือนกันนะ !!
>>  แบงค์ นายกำลังเข้าใจผิด นี่ มัน . . .  เฟ. . 
 
ผมยังไม่ทันได้พูดจบ เฟรมก็เอามือของเขามาปิดปากผมเอาไว้ แล้วหมอนั้นก็พูดเองซะหมด
>>  ขอโทษนะคะที่ทำให้วุ่นวาย ฉันเป็นเพื่อนสมัย ม.ปลาย ของโอมนะค่ะ แฮร่ๆ   ที่จริงฉันสุขภาพอ่อนแอ เข้าเรียนมหาลัยไม่ได้ แต่ยังไงก็อยากจะลองใช้ชีวิตในมหาลัยดูสักครั้ง  เพราะฉะนั้นฉันก็เลยไม่เชื่อฟังคำพูดของโอม  แอบเข้ามาในมหาลัย ยังไงก็กรุณาเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับด้วยเถอะค่ะ
>||>  อ่อเหรอ งั้นก็ช่างเถอะ  ยังไงฉันก็ไม่สนอยู่แล้ว!!
>>  แหมม ขอบคุณนะ~
 
ยังจะเชื่ออีกเหรอเนี้ย !!  เฟรมกับแบงค์พูดกันจบ แบงค์ก็ปิดประตูห้องและเดินจากไป ปล่อยทิ้งเอาไว้ แค่ผมและเฟรมอีกครั้ง  ผมเห็นแววตาเจ้าเล่ห์ของ เฟรมละ  ผมบอกเลย  ผมไม่ไว้ใจจริงๆ ว่าหมอนี่กำลังคิดแผนอะไรอยู่
>>  เฟรม นายกำลังคิดอะไรอยู่ห๊าา !!
>>  . . สนุก . . สนุกจริงๆ  ทีนี้ต้องลุยให้เต็มที่ ต้องทำให้หลงรักให้ได้  ต้มให้เปื่อยเลย !!
 
เอิบบ. .  เดี๋ยวสิๆ !! อย่าทำแบบนี้นะเฟรม   ใครก็ได้ช่วย แบงค์ที.! ! ! 
 
ถึงเวลาอาหารเย็นซะที ผมเดินลงมาห้องโถง แต่ด้วยความที่ห้องโถงมันกว้างมาก แต่ผมกลับได้ยินพวกรุ่นพี่ๆ กำลังเม้ามอยกันเรื่องของ แบงค์ อย่างชัดเจน
 
>||>  เจ้าแบงค์ นี่มันไม่รู้จริงๆ เหรอ !! สุดยอดไปเลย ฮ่าๆ ยังไงก็พยายามเข้านะ เฟรม ปราบ เจ้าแบงค์ให้ได้ละ !! 
 
โอ๊ยยย ทำไมผมรู้สึกผิดแบบนี้ที่ไม่ได้บอก  เรื่องนี้กับแบงค์ ผมนี่ งี่เง่าจริงๆ ที่คิดจะพึ่งพาคนพวกนี้  ถ้าเป็นแบบนี้ต้องไปเตือน แบงค์แล้วแหละ !!
>||>  ไม่ต้องห่วงหรอก โอม~
 
เสียงนึงที่พูดกับผม ทำให้ผมถึงกับต้องหยุดซะงัด
>>  รุ่นพี่มิก !?
>||>  ความจริงทุกคนเป็นห่วงแบงค์นั้นแหละ  เพราะท่าทางยังไม่คุ้นเคยกับที่นี่  ถึงจะแสบไปหน่อย แต่นั่นก็เป็นวิธีของพวกเขา  นายเองก็คุ้นเคยกับ หอ 3 ด้วยวิธีนั้นไม่ใช่หรอ !?
>>  แต่มันคนละแบบนะคับ !!
>||>  เอาเถอะ จะหยุดนะหยุดเมื่อไหร่ก็ได้
>||>  จริงอย่างที่ผู้ดูแลหอว่า อย่าไปเตือนแบงค์เลยนะ
 
ปิดท้ายด้วยคำพูดของรันรัน ซึ่งมาขอร้องด้วยใบหน้าทรงเสน่ห์ใครเห็นก็เป็นต้องยอมแพ้กันทั้งนั้น
>>  เข้าใจแล้วๆ ไม่เตือนก็ได้  อย่ามองด้วยสายตาแบบนั้นได้ไหม !!
 
เฮ้อออ จะไม่เป็นอะไรใช่ไหม !! นะ  ผมเนี้ยรู้สึกไม่ค่อยดีเลยจริงๆ 
และวันต่อๆ มา หลังเลิกเรียน  เฟรมก็แต่งเป็นผู้หญิง และเจอกับ แบงค์เป็นประจำ ถึงจะเป็นเวลาสั่นๆ แต่ เฟรมก็ลงทุนแต่งทุกวัน จนกระทั่งวันนึง. . . 
>>  เฮ้ . . จะกลับแล้วนะ ไปกันเถอะ
>>  แหม หมดเวลาแล้วสิ ถ้างั้นไว้ค่อยเจอกันใหม่นะ
 
ผมรออยู่ห่างๆ และมันได้เวลาที่ตกลงกันเอาไว้แล้ว ผมก็ตะโกนเรียก เฟรม ให้กลับมา แต่คราวนี้หมอนั้นกลับมาด้วยใบหน้าไม่ค่อยโอเคเท่านั้น
>>  ฮึ้ยยย!!  หมอนั่นทำไมไม่ตกหลุมพรางเลยนะ
 
เอ้า สงสัยชักจะมีน้ำโหเองซะละ!?  ดูท่าจะไม่เป็นไปตามแผน 
ผมและเฟรม กำลังจะเดินกลับกันนั้น ดันมีนักเรียนคนอื่น เดินผ่านมาพอดี และเห็น เฟรมเข้า. . 
>>>>  อ๊ะ!! นั้นมัน สาวน้อยแสนสวยลึกลับ ไม่ใช่ เหรอ!?
>>>>  ว่าไงนะ !! เจ้าบ้าที่ไหนก่อเรื่องวุ่นวายในมหาลัยอีก
>>>>  อ๊ะ อาจารย์ !!  ไปทางนั้นแล้วคับ 
 
แย่ละสิคราวนี้จะไปทางไหนดีเนี้ย  ต้องโดนจับได้แน่ๆ  ผมและเฟนม พากันวิ่งหนี  แล้วก่อนที่หน้าของผมจะพ้นบันได ผมเห็นสิ่งนึง  เพล้งงงงง ! ! !  นั้นก็คือ แบงค์  เอาข้อศอก ตัวเองทุบกระจกจนแตก !!
>>>>  ทำอะไรนะ นายแบงค์ !!
>||>   เปล่า แค่เดินสะดุด
>>>>  เปล่าอะไร !!  นายจะบอกว่า   เดินสะดุดไปชนกระจกแตกเรอะ !!?  นายแบงค์  มานี่หน่อยสิ !!  นี่พวกนายก็ไปเก็บเศษกระจกสิ !
 
และนั้น ทำให้ผมและเฟรม รอดจากการถูกตามจากอาจารย์มาได้  เรื่องเมื่อเย็นทำให้ผมอดคิดไม่ได้ หรือว่านั้น แบงค์จะทำเพื่อ. . .   
 
ผมกำลังจะเดินไปห้องโถง แต่ก็ได้เจอเข้ากับแบงค์
>>  แบงค์ !!  เอ่อ  เรื่องเมื่อตอนเย็นที่อยู่ มหาลัยนะ นายช่วยไว้ใช่มั้ย!?  ก็นายช่วยดึงความสนใจของอาจารย์ คือ ฉันอยากจะขอบคุณ . .
>||>  พูดอะไรนะ  ไม่ใช่สักหน่อย แค่เดินสะดุด อย่าเข้าใจผิดหน่อยเลย
>>  ห๊ะ !! แต่ว่า . . 
>||>  หนวกหูนะ !! ฉันบอกว่าเดินสะดุดก็เดินสะดุดสิ  ไม่ต้องมาขอบคุณหรอก น่ารำคาญ
>>  ฮึ้ยยยย !! ว่าไงนะ  ทั้งๆ ที่คนอื่น เค้ากะจะมาขอบคุณแท้ๆ
>||>  นั้นแหละ น่ารำคาญ !!
>>  อะไรนะ !! แค่รับคำขอบคุณเฉยๆ ไม่ได้รึไง !!
>||>  . . . . . . . . . .  เข้าใจแล้ว  จะทำอะไรก็เชิญ
>>  ฮะๆๆ  ชนะแล้ว !!  อ๊ะ อ้าว !! กลายเป็นเรื่องแพ้ชนะ ตั้งแต่เมื่อไหร่
 
ผมก็มั่วแต่อยากจะขอบคุณ จนคิดจะเอาชนะไปได้เฉย
>||>  นายนี่ บ้าจริงๆ   ฮ่าๆๆ
>>  ไม่ใช่เรื่องน่าขำสักหน่อย
>||>  หนวกหูนะ !! นายนั้นแหละบ๊องเกินเหตุ
>>  ว่าไงนะ !! 
 
แต่พวกเราก็กลับไม่ได้โกรธกันจริงๆ  และยังยิ้มแย้มอย่างมีความสุข แต่ผมไม่รู้เลยว่า เหตุการณ์ทั้งหมด มีอีกคนกำลังมองอยู่
 
กิ๊ง ก๊อง กิ๊ง ก๊อง . . .  !!!  เสียงเบรคพักกลางวัน
>>  เฮ้ออออ!!   วันนี้ก็คงต้องไปร่วมแผนอีกตามเคยสินะ
>||>  เฮ้ !!
 
ผมเก็บข้าวของเสร็จพอดี เสียงทักเรียกผมก็ดังขึ้น ผมหันกลับไปมองตามเสียง เป็นแบงค์นั้นเอง ที่เรียกผม
>>  อ้าว แบงค์ !!  มีอะไรหรอ !!
>||>  เปล่า เอ่อ . . //////
>>  โอมม !!
>>  อ้าว . .  เฟรม เดี๋ยวแปบนึงนะ เมื่อกี้ . . 
>>  เป็นอะไรไป แบงค์!?  นายมีเรื่องจะคุยกับ โอมเหรอ!?
>||>  เปล่า . .  ช่างเหอะ ไม่มีอะไร
 
แบงค์ พูดจบ ก็เดินออกจากห้องไป เฟรมหันหน้ามาหาผม
>>  โอม  วันนี้เปลี่ยนแผนหน่อยนะ!!
 
จู่ๆ ก็นึกอยากจะเปลี่ยนแผน  เอาอย่างงี้ก็ได้หรอ !?เฟรม ไปเปลี่ยนเป็นชุดผู้หญิงมาอีกแล้ว แล้วลากผมขึ้นไปบนดาดฟ้า ได้เจอกับ แบงค์ . . 
 
>||>  . . . . . . . . อะไรของ นายเนี้ย !!
>>  ปะ . .เปล่า  คือเห็นเฟรมบอกว่ามีธุระ  ก็เลยมากินข้าวด้วยนะ
>>  ดีใจจังที่ได้กินข้าวด้วยกัน
 
ผมอดไม่ไหว หันไปกระซิบกับ เฟรม ทันที
~~>>   อะไรกันความจริงวันนี้ก็ต้องเจอกันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ !!  จะมาทำให้ฉันเดือดร้อนทำไมเนี้ย!!
~~>>   เอาน่าๆ  ขอเวลาอีกนิดนะ
 
ผมเหลือบตาไปเห็น แบงค์กำลังจ้องอยู่ อยากจะพูดอยากจะด่าแค่ไหนก็อดเอาไว้. .   พอผมหันกลับไป แบงค์ก็ทำท่าเมินมองไปทางอื่น !!
>>  แบงค์  ทำไมนายถึงทำท่าเมินอย่างงั้นละ  เสียมารยาทนะ
>>  หนวกหูนะ !!  ช่างปะไรก็อีแค่ส่วนเกิน !!
>>  ว่าไงนะ  ส่วนเกินเหรอ !!?
 
แปลว่า  แบงค์อยากจะอยู่กับ เฟรม ที่แต่งตัวเป็นผู้หญิงกันสองคนโดยไม่มีผม งั้นเหรอ!?  หรือว่า แบงค์ จะหลงรัก เฟรม แล้ว  เห้ย!! ไม่ได้นะ
 
>>  แบงค์ ไม่ได้นะ  นายอย่าปล่อยให้. . 
>>  โอม . . !!  ขอโทษนะ  ขออยู่กันสองคนได้มั้ย ?
>>  เรื่องนั้น ไม่ได้หรอก . .
>>  ขอร้องละนะ  เฉพาะตอนนี้ก็ได้
 
อะไรกัน  ทำไมดูบรรยากาศซีเรียสจัง  หรืออยากจะคุยกันจิงๆ  
>>  อือ ก็ได้ . .
 
ผมเดินออกมา และปิดประตูยืนรออยู่ด้านนอก
เฟรม นายคิดจะทำอะไรนะ!!  ทำไมครั้งนี้ผมรู้สึกว่า เฟรม ไม่ได้แกล้งเล่น ดูเขาจริงจังทุกอย่าง ตกลงหมอนั้นจะทำอะไรกันแน่นะ อยากรู้จัง!?  ขอโทษนะ เฟรม ขอแอบดูหน่อย . .!!
 
แอ๊ดดดดดดด และสิ่งที่ผมเห็นคือ เฟรมกำลังเอาหน้าไปใกล้ๆ หน้าของแบงค์ แต่แล้ว จู่ๆ เฟรม ก็เข้าไปสวมกอด แบงค์ทันที  เท่านั้นแหละ ผมปิดประตูเหมือนเดิมทันที และเดินออกมาจะดีกว่า ผมลงบันไดมาเรื่อยๆ  แต่ก็อดคิดไปด้วยไม่ได้ว่า. .  เมื่อกี้มันอะไรกัน !?  นั้นคือ เฟรมเอาจริงเหรอ !?  อย่างกับเห็นเลิฟซีนของจริง  แล้วความรู้สึกนี่มันอะไรกัน!?  แต่ว่านั้น เป็น เฟรมที่แต่งเป็นผู้หญิงนะ!?  ไม่สิ !! ถึงยังไง เฟรมก็รู้ตัวเองอยู่แล้วว่าเป็นผู้ชายที่แต่งเป็นผู้หญิง  แล้วคำพูดในตอนนั้น ที่ว่ายังไม่คบใครทั้งนั้น หมายความว่า . .  เฟรมมีคนที่แอบชอบอยู่แล้ว นั้นก็คือ แบงค์งั้นเหรอ!?
 
บนดาดฟ้า ซึ่งมีเพียง แบงค์ และ เฟรมที่แต่งเป็นผู้หญิง
>||>  . . .  เฮ้  ปล่อยสิ !!
>>  กอดแน่นๆ สิ
>||>  เทออย่ามาล้อเล่นนะ
>>  ทำไมล่ะ !! ไม่ได้หรอ !!?  เกลียดฉันรึไง !?
 
เฟรม เอาหน้าเข้าไปใกล้หน้าของแบงค์
>>  . . .  ถ้านี่  เปลี่ยนเป็น โอม ละ  คงกอดไปแล้วละสิ !!?
 
เฟรม ผลักตัวออกจากแบงค์ 
>>  ฮึ . .  ซื่อจัง  แต่ว่า  ฉันไม่ยก โอม ให้หรอก !!  ไปละ. .!!   คงไม่ได้พบกันอีกแล้ว
 
ปัง ง ง ง ง ง ง  เสียง ปิดประตู  จบลง ปล่อยให้แบงค์ยืนงง  ไหนบอกเป็นเพื่อน ม.ปลาย กันไงละ แล้วทำไมถึงไม่ยกให้!???
 
 
 
 
 
>>>>>>>>>>>ติดตามตอนต่อไปเลย