ลำนำบุปผาพิษ

บทที่ 21 เหมือนว่าเขาจะชอบสาวน้อยคนนี้ขึ้นมานิดหน่อยแล้ว

“ซีจิ่วยินยอมให้ลูกน้องของใต้เท้าตรวจค้นเรือนของซีจิ่วได้ แต่ก่อนอื่นนั้น จะต้องมีคนตรวจค้นร่างกายลูกน้องเหล่านี้ของท่านด้วยเช่นกัน ถ้าหากมีผู้สมรู้ร่วมคิดในการให้ร้ายซีจิ่วปะปนอยู่ด้วย แล้วจงใจลักลอบนำเอาสิ่งของอะไรที่ไม่เกี่ยวข้องติดตัวไปด้วย อาศัยช่วงเวลาที่ตรวจค้นนำไปวางไว้ตรงไหนสักแห่งในเรือนนี้ แล้วปล่อยให้คนอื่นมาค้นเจอ เช่นนั้นต่อให้ซีจิ่วมีร้อยปากก็คงพูดได้ไม่เต็มปากแล้ว!”

ใต้เท้าฮู่ตวาดอย่างเกรี้ยวกราด “ลูกน้องในกองของข้าจะมีคนเช่นนั้นได้อย่างไรกัน!”

องค์ชายหรงเช่อโบกพัดจีบเล็กน้อย “ใต้เท้าฮู่ แม้ว่าความกังวลของคุณหนูกู้อาจจะเกินเลยไปหน่อย แต่ก็พอมีเหตุผลอยู่บ้าง เพื่อให้นางมั่นใจคลายกังวล ทำไมใต้เท้าไม่ตอบรับคำขอนางเสียหน่อยละ?”

ใต้เท้าฮู่ส่งเสียงฮึดฮัด “ก็ได้! ข้าจะยอมให้นางสักหน!” เขาโบกมือไปทางลูกน้องที่ยืนอยู่ข้างหลัง “พวกเจ้าจงผลัดกันตรวจค้นร่างกาย ดูซิว่าจะมีใครแอบพกสิ่งของต้องสงสัยไว้หรือไม่!”

ด้านหลังของเขามีลูกน้องในสังกัดทั้งหมดสิบนาย คนอื่นๆ ล้วนไม่มีท่าทีอะไร แต่มีชายหน้าอ้วนกลมคนหนึ่ง คิ้วอักษรเลขแปด (八) เปลี่ยนไปเล็กน้อยพร้อมๆ กับสีหน้าที่เปลี่ยนไป เขาหดกายลงโดยไม่รู้ตัว

กู้ซีจิ่วเป็นนักฆ่ามือฉมัง สายตาย่อมเฉียบแหลมแตกต่างกับคนธรรมดา มือเล็กๆ ของเธอชี้ไปทางผู้ติดตามคนนั้นทันที “ตรวจเขาก่อน!”

ชายคนนั้นหดกายถอยหลังไป ใบหน้าแดงก่ำ “ข้าน้อย...บนร่างของข้าน้อยมีอะไรให้ต้องตรวจกัน?”

กู้ซีจิ่วยกยิ้มมุมปาก “หากเจ้าไม่มีเจตนาแอบแฝง จะหวาดกลัวการถูกตรวจค้นไปทำไม?”

องค์ชายหรงเช่อหุบพัด “ถูกต้อง กลัวการตรวจค้นย่อมมีเจตนาแอบแฝง”

องค์ชายเจ้าสำราญผู้นี้คล้ายกำลังสนับสนุนคำพูดของเธอทุกด้าน กู้ซีจิ่วเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง องค์ชายหรงเช่อโบกพัดเล็กน้อย ส่งยิ้มให้เธออย่างไม่สะทกสะท้าน ดวงตาโค้งขึ้นดุจจันทร์เสี้ยว ทรงเสน่ห์ดุจดอกท้อบานสะพรั่ง

กู้ซีจิ่วละสายตาไปโดยที่ใบหน้าไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ออกมาทั้งสิ้น เห็นได้ชัดว่าไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับรอยยิ้มเปี่ยมเสน่ห์น่าหลงใหลของเขาเลยแม้แต่น้อย

องค์ชายหรงเช่อยกมือขึ้นลูบจมูกเล็กน้อย ตั้งแต่เขาเข้ามาจนถึงตอนนี้ สายตาของสตรีจวนสกุลกู้เกือบทั้งหมดต่างมองเขาเป็นตาเดียว เพียงแค่เสื้อคลุมของเขาพลิ้วไหวก็ไม่รู้ว่าดึงดูดสาวงามมากน้อยเพียงใดให้จ้องมองด้วยความหลงใหล เมื่ออยู่ในกลุ่มสตรีเขาแทบไม่เคยพลาดเลยสักครั้ง แต่นึกไม่ถึงว่ากับสาวน้อยที่ดูไม่สะดุดตา ถึงขั้นอัปลักษณ์อยู่สักหน่อยด้วยซ้ำ รูปโฉมของเขากลับไม่มีผลเลยสักนิดเดียว! น่าสนใจ! น่าสนใจยิ่งนัก!

เขาเพียงแค่รู้สึกเบื่อหน่ายเลยมาร่วมชมเรื่องครึกครื้นด้วย คาดไม่ถึงว่าจะได้พบกับบุคคลยอดเยี่ยมเช่นนี้...

ภายนอกร่ำลือกันว่าคุณหนูหกตระกูลกู้ทั้งอัปลักษณ์และโง่เง่า แสดงออกไม่เก่ง อีกทั้งยังเป็นเศษสวะไร้ค่า เห็นทีว่าสิ่งที่ร่ำลือกันจะผิดเพี้ยนไปยิ่งนัก!

สาวน้อยที่อยู่เบื้องหน้านี้ ถึงแม้ปานบนหน้าผากจะทำให้นางดูอัปลักษณ์ไปบ้าง แต่เมื่อมีเส้นผมดกดำของนางปรกหน้าผาก บดบังรอยปานนั้นเอาไว้จนเห็นไม่ชัดนัก ก็ยิ่งเผยให้เห็นดวงตากลมโต ริมฝีปากน้อยๆ ดวงหน้าเล็กขาวผ่องดุจหิมะ นับเป็นสาวน้อยที่งามล้ำเลิศผู้หนึ่ง

อีกทั้งนางยังฉลาดหลักแหลมถึงเพียงนี้ ความคิดชัดเจน มีหลักการอย่างยิ่ง วาจาเฉียบคมดุจใบมีด ไม่ได้ใกล้เคียงกับคำว่าโง่เง่าเลยมิใช่หรือ?! ส่วนเรื่องที่ว่าเป็นสวะไร้ค่าไม่มีพลังวิญญาณ... นี่คงเป็นเรื่องจริง แต่มีคำพังเพยประโยคหนึ่งกล่าวไว้ว่า ‘ผู้ยิ่งใหญ่จะใช้สมองในการต่อสู้ มีเพียงคนมุทะลุถึงจะใช้เพียงกำลังแต่ไม่ใช้สมอง’ เด็กคนนี้ต่อให้ไม่มีพลังวิญญาณ แต่อาศัยเพียงสมองที่ชาญฉลาดของนางก็ทำให้นางกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่ได้แล้ว...

สตรีที่งดงามนั้นหาได้ทั่วไป ทว่าสตรีที่เฉลียวฉลาดเช่นนี้หาได้ยากนัก

อ่า เหมือนว่าเขาจะชอบสาวน้อยคนนี้ขึ้นมานิดหน่อยแล้ว

นัยน์ตาดอกท้อขององค์ชายหรงเช่อเต็มไปด้วยความสนใจมากกว่าเดิม

ใต้เท้าฮู่ต้องการลบล้างข้อสงสัย จึงออกคำสั่งให้ผู้ติดตามตรวจค้นตัวชายหน้ากลมคนนั้นป็นรายแรก สักครู่หนึ่งก็ค้นเจอกางเกงตัวในของบุรุษชิ้นหนึ่งอยู่ในช่องกระเป๋าเสื้อด้านในของเขา ปรากฏโดดเด่นอยู่เบื้องหน้าใต้เท้าฮู่

หัวคิ้วของใต้เท้าฮู่ขมวดจนกลายเป็นปม “เจ้าพกสิ่งนี้มาเพื่อการใด?!”

-------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 22 ข้าน้อยชอบสวมกางเกงรัดรูป

บนหน้าผากของชายหน้ากลมมีหยาดเหงื่อซึมออกมาไม่ขาดสาย “เรียนใต้เท้า ข้าน้อย...เมื่อเช้าข้าน้อยนำสิ่งนี้มาไว้เปลี่ยน ไม่ทันระวังจึงหยิบใส่กระเป๋ามาโดยไม่ตั้งใจ ข้าน้อยไม่ได้มีเจตนาอื่นจริงๆ...ใต้เท้าให้ความเป็นธรรมด้วย!”

ใต้เท้าฮู่หน้านิ่วคิ้วขมวด “นี่ก็อาจเป็นไปได้...”

กู้ซีจิ่วสังเกตชายหน้าอ้วนกลมคนนั้นตั้งแต่หัวจรดเท้า สายตาจับจ้องไปที่กางเกงตัวในผืนนั้นอีกครั้ง มุมปากยกขึ้นน้อยๆ “เจ้าจะบอกว่ากางตัวนี้เป็นของเจ้าหรือ?”

“ช...ใช่แล้ว”

“เจ้าสวมมันได้ด้วยหรือ?” กู้ซีจิ่วกล่าวด้วยน้ำเสียงเอื่อยๆ

ดูจากรูปร่างของคนผู้นี้แล้ว คงหนักประมาณร้อยหกสิบจิน[1] แต่กางเกงตัวนั้นเห็นได้ชัดว่ามีแต่คนร่างผอมเท่านั้นถึงจะสวมได้ ลูกน้องร่างอ้วนคนนี้ย่อมสวมมันไม่ได้อยู่แล้ว ต่อให้ดึงดันจะสวมตะเข็บก็ย่อมปริขาด!

ใบหน้าของชายหน้ากลมขาวซีด แต่ยังจะปากแข็งอยู่ “ข...ข้าน้อยชอบสวมกางเกงรัดรูป...”

กู้ซีจิ่วหัวเราะออกมา “อ้อ นี่ก็อาจเป็นไปได้ ถ้างั้นกางเกงที่เจ้าสวมวันนี้ก็คงมีขนาดเล็กเช่นนี้ด้วยใช่ไหม? ใต้เท้าฮู่ ท่านว่าไหม?”

ใต้เท้าฮู่มีสีหน้าเย็นเยียบ เขาโบกมือ “ลากตัวมันไป แล้วตรวจดูซะ!”

หลังจากนั้นสักพัก ผู้ที่ตรวจพิสูจน์ก็กลับมารายงาน “เรียนใต้เท้า วันนี้เหล่าลู่สวมกางที่พอดีตัว ไม่รัดแน่น ทั้งยังหลวมเล็กน้อยด้วยขอรับ”

เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ทุกคนก็พอจะเข้าใจเรื่องราวกันบ้างแล้ว องค์ชายหรงเช่อถอนหายใจเบาๆ “เรื่องนี้มีเงื่อนงำอยู่จริงๆ เสียด้วย เห็นทีว่าคงมีคนติดสินบนเขา คิดฉวยโอกาสสาดโคลนใส่คุณหนูกู้ ใต้เท้าฮู่เป็นผู้ยุติธรรมใจซื่อมือสะอาดมาตลอด น่าจะมีคำอธิบายให้แก่คนตระกูลกู้ได้กระมัง”

กู้เซี่ยเทียนก็ส่งเสียงฮึดฮัดด้วยความโกรธ ถึงแม้เขาจะไม่ชอบบุตรสาวคนนี้นัก แต่ก็ไม่อยากถูกใครใส่ร้ายป้ายสี ทำให้ชื่อเสียงของจวนแม่ทัพต้องแปดเปื้อนอย่างไม่สมเหตุสมผล “ใต้เท้าฮู่ ลูกน้องของท่านคนนี้ก่อปัญหาใหญ่แล้ว หลังจากนี้จะต้องไต่สวนให้ถี่ถ้วน!”

ใต้เท้าฮู่เองก็นึกไม่ถึงว่าลูกน้องของตนจะรับสินบนจากผู้อื่น นี่นับเป็นการตบหน้าเขาอย่างจัง ทำให้ใบหน้าของเขาแดงเถือกด้วยความอับอาย เขาค้อมกายลงแล้วเอ่ยปาก “ขอท่านอ๋องแปดและแม่ทัพกู้โปรดวางใจ ข้าย่อมไม่เห็นแก่พวกพ้อง จะสืบหาตัวผู้ที่อยู่เบื้องหลังเขาให้ได้!”

กู้ซีจิ่วยิ้มบางๆ “ได้ยินมาว่าใต้เท้าฮู่เป็นผู้ซื่อตรงและยุติธรรม ต่อให้เป็นแค่ชาวบ้านธรรมดา ก็ยังทราบเลยว่าใต้เท้าฮู่เป็นขุนนางที่ดี ใต้เท้ามีลูกน้องเป็นจำนวนมาก ย่อมต้องมีทั้งคนดีและคนชั่วปะปนกันไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ ผู้ที่รับสินบนคงมีอยู่แค่เล็กน้อย ใต้เท้าย่อมไม่ทราบถึงเส้นสนกลใน เรื่องนี้จะโทษใต้เท้าฮู่มิได้หรอก”

ประโยคนี้ทำให้ใต้เท้าฮู่รู้สึกดีเป็นพิเศษ จึงเกิดความประทับใจในตัวกู้ซีจิ่วขึ้นมาไม่น้อย

เขาไม่รอให้กู้ซีจิ่วพูดอะไรอีก ก็ออกคำสั่งให้ผู้ติดตามของตนผลัดกันตรวจค้นร่างกาย

หลังจากนั้นสักพัก การตรวจค้นร่างกายก็เสร็จสิ้น บนร่างกายของพวกเขาล้วนไม่มีสิ่งของน่าสงสัยใดอีก

ใต้เท้าฮู่จึงมีสีหน้าดีขึ้น “คุณหนูกู้ เพื่อชื่อเสียงของท่าน ยังคงต้องตรวจค้นอยู่ดี เช่นนี้ถึงจะสามารถยืนยันได้ว่าท่านเป็นผู้บริสุทธิ์”

กู้ซีจิ่วเองก็ตรงไปตรงมา “เชิญใต้เท้าตรวจค้นได้เลยไม่ต้องเกรงใจ”

ลูกน้องทั้งสิบคนกระจายตัวกันออกไป เริ่มทำการตรวจค้นภายในเรือนอย่างเป็นระเบียบ...

กู้ซีจิ่วยืนพิงเสาต้นหนึ่ง สีหน้าสงบเยือกเย็น ดูคล้ายไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ทว่าท่าทางของทุกคนภายในเรือนล้วนอยู่ในสายตาเธอ

คุณหนูสาม คุณหนูสี่และคุณหนูห้าล้วนมีสีหน้ายินดีในคราวเคราะห์ของผู้อื่น ท่าทางเหมือนชมเรื่องครื้นเครงอยู่

กู้เทียนฉิงก็ยังคงมีสีหน้าอ่อนโยนใสซื่อเหมือนเคย เพียงแต่บางครั้งก็จะส่งสายตาสื่อสารกับองค์ชายหรงเหยียน...

-------------------------------------------------------------------------------------

[1] จิน คือหน่วยชั่งน้ำหนักของจีน โดย 1 จิน = 500 กรัม