บ้านคณินธร

หลายวันผ่านไป

*ช่วงนี้คุณคงเหนื่อยหน่อยนะ ดูแลอะตอมแล้ว ยังต้องมารับมือกับสินีอีก*

*คุณทราบได้ยังไงค่ะ...อ๋อ! ฉันนึกออกแล้ว ป้าอุ่นคงจะรายงานทุกเรื่องที่เกิดขึ้นในบ้านหลังนี้ให้คุณฟังหมดแล้วใช่ไหมค่ะ*

*ถ้าจะเรียกให้ถูกก็ควรจะเรียกป้าอุ่นว่าผู้ดูแลความสงบเรียบร้อยภายในบ้านจะดีกว่า*

*ค่ะ...ฉันก็คิดแบบนั้น...แล้วคุณไม่ลงไปทานอาหารเช้าหรือค่ะป่านนี้คุณสินีคงจะรอคุณทานอาหารเช้าอยู่นะค่ะ*

*สินีไม่ทานอาหารเช้าแบบคุณหรอก*

แหม! รู้ใจกันดีจังเลยนะ

นิชาคิดในใจ

*วันนี้ผมก็เลยให้ป้าอุ่นจัดสำรับมาที่ห้องคุณ*

*อะไรนะค่ะ อย่าบอกนะค่ะว่าคุณจะ…*

*ใช่...ผมจะมาทานอาหารเช้าพร้อมกับคุณแล้วก็อะตอมด้วย*

*แล้วคุณสินีเธอจะคิดยังไงละค่ะถ้าเธอลงไปทานอาหารเช้าแล้วไม่พบใครเลย*

*ผมให้ป้าอุ่นดูแลเธอแล้วละ คุณไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก*

*แต่ฉันคิดว่า ...*

*ไม่ต้องคิดแล้วอะตอมวิ่งมาโน่นแล้วผมว่าเรามาทานข้าวกันดีกว่า...ผมหิวแล้ว*

ทั้งสามคนไม่มีทางรู้เลยว่ามีใครคนหนึ่งแอบดูพวกเขาอยู่

ณ ห้องนอนของสินี

*กรี๊ดดด นังนิชา แกกล้ามาอ่อยพี่คณินของฉันอย่างนั้นเหรอ ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่*

*คุณสินีค่ะเบาๆ หน่อยสิค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า ที่นี่ไม่มีใครรู้นะค่ะว่านิ่มรู้จักกับคุณสินี*

*แกทำงานได้ดีมากนังนิ่ม ไม่เสียแรงที่ฉันส่งแกมาสอดแนมพี่คณินที่นี่*

*นี่เอาไป*

สินีพูดพร้อมกับโยนเงินปึกหนึ่งให้กับนิ่มก่อนที่เธอจะยิ้มร้ายเมื่อคิดถึงแผนการอันชั่วร้ายของเธอ

สองวันผ่านไป

ทำไมช่วงนี้คุณสินีถึงได้ทำดีกับเราเป็นพิเศษนะ ซื้อขนมเค้กมาให้เรา แถมยังพูดจาดีๆ กับเราอีกด้วย เธอคิดจะทำอะไรกันแน่นะ

นิชาคิดในใจ

*คุณครูครับ คุณครู*

*อะตอมเรียกครูทำไมครับ*

*พี่นิ่มเอาขนมมาให้แล้วครับครูจะทานกับผมไหม*

*ไม่ละ...ครูไม่หิวอะตอมทานเลยครับ*

*ครับ*

อะตอมทานขนมไปได้พักใหญ่ก็เกิดอาการหายใจไม่ค่อยสะดวก ตามผิวหนังก็เริ่มมีผื่นแดงขึ้นตามตัว อาการของอะตอมทำให้นิชาตกใจเป็นอย่างมาก นิชารีบเรียกให้ป้าอุ่นมาช่วย เมื่อป้าอุ่นเข้ามานิชาจึงได้รู้ว่าอะตอมแพ้เนยในขนม

*อะไรนะค่ะป้าอุ่น อะตอมแพ้เนยหรือค่ะ*

*ใช่ค่ะ…ครูนิชาไม่ทราบเรื่องนี้หรือค่ะ*

*ค่ะ...แล้วเราจะทำยังไงดีละค่ะ*

*เดี๋ยวป้าจะไปบอกคุณคณินก่อนนะค่ะ ครูนิชาช่วยทำให้คุณหนูอ้วกได้ไหมค่ะ*

*ค่ะ นิจะลองหาวิธีดูค่ะ*

เมื่อป้าอุ่นไปแล้วนิชาก็พยายามนึกวิธีที่จะทำให้เด็กชายนั้นอ้วกเอาขนมที่ทานเข้าไปออกมา แล้วนิชาก็ตัดสินใจล้วงคอให้เด็กชาย ได้ผลเด็กชายอ้วกเอาขนมที่ทานเข้าไปออกมาได้เกือบหมด

แค่ก แค่ก แค่ก

*ปลอดภัยแล้วนะครับอะตอม*

เด็กชายตัวน้อยไม่พูดอะไรเขายิ้มให้นิชาเล็กน้อยก่อนที่เขาจะสลบไป ทำให้นิชาตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ทำได้แค่เพียงตบหน้าของเด็กชายเบาๆ เพื่อเรียกสติ แต่ก็ไม่เป็นผลจนเธอต้องตะโกนเรียกป้าอุ่นอีกครั้ง แต่คนที่วิ่งเข้ามาในห้องของเธอกลับไม่ใช่ป้าอุ่นแต่กลับกลายเป็นคณินธรที่เข้ามาแทน

*คุณเอาอะไรให้ลูกผมกิน*

*คือว่า ฉัน...*

*คุณคณินอย่าเพิ่งต่อว่าคุณครูเลยค่ะตอนนี้ชีวิตคุณหนูสำคัญที่สุด คุณคณินรีบพาคุณหนูไปหาคุณหมอเถอะค่ะ*

*ไอ้หมอมันอยู่บ้านใช่ไหม*

*ค่ะ ป้าโทรไปบอกคุณหมอเรียบร้อยแล้วค่ะ*

*ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้ละ*

*ฉันไปด้วย*

*ไม่ต้อง*

คณินธรพูดด้วยน้ำเสียงเข้มดุ

*คุณครูอยู่รอที่บ้านดีกว่าค่ะ คุณช่วยทำให้คุณหนูอ้วกออกมาแล้ว คุณหนูก็คงไม่เป็นอะไรมากแล้วละค่ะ*

*แต่มันเป็นความผิดของนินะค่ะ ที่ไม่ดูแลอะตอมให้ดี นิไม่เคยทราบมาก่อนเลยว่าอะตอมแพ้เนย ไม่อย่างนั้นนิคงไม่ให้แกทานหรอกค่ะ*

*แล้วทำไมวันนี้คุณครูถึงจัดขนมเค้กมาให้คุณหนูทานละค่ะ ปกติคุณครูจะให้คุณหนูทานเฉพาะขนมที่ป้าจัดให้เท่านั้น*

*คุณสินีเธอซื้อขนมเค้กมาฝากนิค่ะ นิก็เลยให้นิ่มไปจัดใส่จานมาให้อะตอมเพราะคิดว่าแกน่าจะชอบทานเหมือนกับเด็กคนอื่นๆ นะค่ะ*

*คุณสินีหรือค่ะ*

*ใช่ค่ะ*

*คุณครูพักผ่อนเถอะค่ะ ป้าขอตัวไปทำงานต่อ ส่วนเรื่องคุณหนู คุณครูอย่าโทษตัวเองเลยนะค่ะ คุณครูไม่รู้ว่าคุณหนูแพ้เนยคุณครูไม่ผิดค่ะ พักผ่อนนะค่ะ พรุ่งนี้ต้องไปหาคุณหมอไม่ใช่หรือค่ะ*

*ค่ะ*