บ้านคณินธร

หลายวันผ่านไป
*ช่วงนี้คุณคงเหนื่อยหน่อยนะ ดูแลอะตอมแล้ว ยังต้องมารับมือกับสินีอีก*
*คุณทราบได้ยังไงค่ะ...อ๋อ! ฉันนึกออกแล้ว ป้าอุ่นคงจะรายงานทุกเรื่องที่เกิดขึ้นในบ้านหลังนี้ให้คุณฟังหมดแล้วใช่ไหมค่ะ*
*ถ้าจะเรียกให้ถูกก็ควรจะเรียกป้าอุ่นว่าผู้ดูแลความสงบเรียบร้อยภายในบ้านจะดีกว่า*
*ค่ะ...ฉันก็คิดแบบนั้น...แล้วคุณไม่ลงไปทานอาหารเช้าหรือค่ะป่านนี้คุณสินีคงจะรอคุณทานอาหารเช้าอยู่นะค่ะ*
*สินีไม่ทานอาหารเช้าแบบคุณหรอก*
แหม! รู้ใจกันดีจังเลยนะ
นิชาคิดในใจ
*วันนี้ผมก็เลยให้ป้าอุ่นจัดสำรับมาที่ห้องคุณ*
*อะไรนะค่ะ อย่าบอกนะค่ะว่าคุณจะ…*
*ใช่...ผมจะมาทานอาหารเช้าพร้อมกับคุณแล้วก็อะตอมด้วย*
*แล้วคุณสินีเธอจะคิดยังไงละค่ะถ้าเธอลงไปทานอาหารเช้าแล้วไม่พบใครเลย*
*ผมให้ป้าอุ่นดูแลเธอแล้วละ คุณไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก*
*แต่ฉันคิดว่า ...*
*ไม่ต้องคิดแล้วอะตอมวิ่งมาโน่นแล้วผมว่าเรามาทานข้าวกันดีกว่า...ผมหิวแล้ว*
ทั้งสามคนไม่มีทางรู้เลยว่ามีใครคนหนึ่งแอบดูพวกเขาอยู่
ณ ห้องนอนของสินี
*กรี๊ดดด นังนิชา แกกล้ามาอ่อยพี่คณินของฉันอย่างนั้นเหรอ ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่*
*คุณสินีค่ะเบาๆ หน่อยสิค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า ที่นี่ไม่มีใครรู้นะค่ะว่านิ่มรู้จักกับคุณสินี*
*แกทำงานได้ดีมากนังนิ่ม ไม่เสียแรงที่ฉันส่งแกมาสอดแนมพี่คณินที่นี่*
*นี่เอาไป*
สินีพูดพร้อมกับโยนเงินปึกหนึ่งให้กับนิ่มก่อนที่เธอจะยิ้มร้ายเมื่อคิดถึงแผนการอันชั่วร้ายของเธอ
สองวันผ่านไป
ทำไมช่วงนี้คุณสินีถึงได้ทำดีกับเราเป็นพิเศษนะ ซื้อขนมเค้กมาให้เรา แถมยังพูดจาดีๆ กับเราอีกด้วย เธอคิดจะทำอะไรกันแน่นะ
นิชาคิดในใจ
*คุณครูครับ คุณครู*
*อะตอมเรียกครูทำไมครับ*
*พี่นิ่มเอาขนมมาให้แล้วครับครูจะทานกับผมไหม*
*ไม่ละ...ครูไม่หิวอะตอมทานเลยครับ*
*ครับ*
อะตอมทานขนมไปได้พักใหญ่ก็เกิดอาการหายใจไม่ค่อยสะดวก ตามผิวหนังก็เริ่มมีผื่นแดงขึ้นตามตัว อาการของอะตอมทำให้นิชาตกใจเป็นอย่างมาก นิชารีบเรียกให้ป้าอุ่นมาช่วย เมื่อป้าอุ่นเข้ามานิชาจึงได้รู้ว่าอะตอมแพ้เนยในขนม
*อะไรนะค่ะป้าอุ่น อะตอมแพ้เนยหรือค่ะ*
*ใช่ค่ะ…ครูนิชาไม่ทราบเรื่องนี้หรือค่ะ*
*ค่ะ...แล้วเราจะทำยังไงดีละค่ะ*
*เดี๋ยวป้าจะไปบอกคุณคณินก่อนนะค่ะ ครูนิชาช่วยทำให้คุณหนูอ้วกได้ไหมค่ะ*
*ค่ะ นิจะลองหาวิธีดูค่ะ*
เมื่อป้าอุ่นไปแล้วนิชาก็พยายามนึกวิธีที่จะทำให้เด็กชายนั้นอ้วกเอาขนมที่ทานเข้าไปออกมา แล้วนิชาก็ตัดสินใจล้วงคอให้เด็กชาย ได้ผลเด็กชายอ้วกเอาขนมที่ทานเข้าไปออกมาได้เกือบหมด
แค่ก แค่ก แค่ก
*ปลอดภัยแล้วนะครับอะตอม*
เด็กชายตัวน้อยไม่พูดอะไรเขายิ้มให้นิชาเล็กน้อยก่อนที่เขาจะสลบไป ทำให้นิชาตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ทำได้แค่เพียงตบหน้าของเด็กชายเบาๆ เพื่อเรียกสติ แต่ก็ไม่เป็นผลจนเธอต้องตะโกนเรียกป้าอุ่นอีกครั้ง แต่คนที่วิ่งเข้ามาในห้องของเธอกลับไม่ใช่ป้าอุ่นแต่กลับกลายเป็นคณินธรที่เข้ามาแทน
*คุณเอาอะไรให้ลูกผมกิน*
*คือว่า ฉัน...*
*คุณคณินอย่าเพิ่งต่อว่าคุณครูเลยค่ะตอนนี้ชีวิตคุณหนูสำคัญที่สุด คุณคณินรีบพาคุณหนูไปหาคุณหมอเถอะค่ะ*
*ไอ้หมอมันอยู่บ้านใช่ไหม*
*ค่ะ ป้าโทรไปบอกคุณหมอเรียบร้อยแล้วค่ะ*
*ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้ละ*
*ฉันไปด้วย*
*ไม่ต้อง*
คณินธรพูดด้วยน้ำเสียงเข้มดุ
*คุณครูอยู่รอที่บ้านดีกว่าค่ะ คุณช่วยทำให้คุณหนูอ้วกออกมาแล้ว คุณหนูก็คงไม่เป็นอะไรมากแล้วละค่ะ*
*แต่มันเป็นความผิดของนินะค่ะ ที่ไม่ดูแลอะตอมให้ดี นิไม่เคยทราบมาก่อนเลยว่าอะตอมแพ้เนย ไม่อย่างนั้นนิคงไม่ให้แกทานหรอกค่ะ*
*แล้วทำไมวันนี้คุณครูถึงจัดขนมเค้กมาให้คุณหนูทานละค่ะ ปกติคุณครูจะให้คุณหนูทานเฉพาะขนมที่ป้าจัดให้เท่านั้น*
*คุณสินีเธอซื้อขนมเค้กมาฝากนิค่ะ นิก็เลยให้นิ่มไปจัดใส่จานมาให้อะตอมเพราะคิดว่าแกน่าจะชอบทานเหมือนกับเด็กคนอื่นๆ นะค่ะ*
*คุณสินีหรือค่ะ*
*ใช่ค่ะ*
*คุณครูพักผ่อนเถอะค่ะ ป้าขอตัวไปทำงานต่อ ส่วนเรื่องคุณหนู คุณครูอย่าโทษตัวเองเลยนะค่ะ คุณครูไม่รู้ว่าคุณหนูแพ้เนยคุณครูไม่ผิดค่ะ พักผ่อนนะค่ะ พรุ่งนี้ต้องไปหาคุณหมอไม่ใช่หรือค่ะ*
*ค่ะ*