บ้านคณินธร

-

เขียนโดย biggee

วันที่ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2563 เวลา 21.20 น.

  66 เนื้อเรื่อง
  8 วิจารณ์
  36.31K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 มิถุนายน พ.ศ. 2563 09.43 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

28) ตอนที่ 28

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
*อาหารถูกปากไหมค่ะ*
*อร่อยมากครับ*
*ถ้าอร่อยก็ทานเยอะๆ เลยนะค่ะ ไม่ต้องเกรงใจ*
*ครับ*
*นิอิ่มแล้วค่ะขอตัวขึ้นข้างบนก่อนนะค่ะ*
*ยัยนิ จะรีบไปไหน ไปเตรียมจัดห้องรับแขกให้คุณคณินเขาพักก่อน*
*อะไรนะค่ะ ทำไม...*
*ทำไมนะเหรอ แม่ก็จะให้คุณคณินเขาพักที่นี่คืนนี้นะสิ*
*คุณแม่ขอคุยด้วยหน่อยค่ะ*
*ทำไม*
คุณพิไลพูดขึ้นเมื่อเดินห่างออกมาจากโต๊ะอาหารพอสมควร
*คุณคณินเขามีบ้านของเขาทำไมคุณแม่จะต้องให้เขาพักที่บ้านของเราด้วยค่ะ*
*คุณคณินเขาขับรถมาส่งแกเขาก็เหนื่อยเหมือนกันแม่ก็เลยให้เขาค้างที่นี่เลย...พรุ่งนี้แกก็จะได้กลับไปพร้อมกับคุณคณิน...ไม่ต้องไปเสียค่ารถไม่ดีหรือไงละ*
*คุณแม่คิดแบบนี้ได้ยังไงค่ะ…เขาเป็นเจ้านายของนินะค่ะไม่ใช่คนขับรถ*
*แต่แม่ถามคุณคณินแล้วว่าถ้าไม่มีธุระที่อื่นก็ให้พักที่บ้านเราสักคืนแล้วค่อยกลับพร้อมแกพรุ่งนี้ คุณคณินก็ตอบตกลงนี่ ในเมื่อเจ้านายของแกเขาเต็มใจจะพักที่นี่แกก็ไม่มีสิทธิมาว่าแม่เข้าใจไหม*
โอ๊ย! นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันนี่ นายอะตอมน่าจะกลับบ้านวันนี้เลยนะ เราจะได้ไม่ต้องค้างคืนที่นี่
*พรุ่งนี้นายอะตอมจะกลับมาบ้านตอนไหนค่ะ*
*แม่ก็ไม่แน่ใจ*
*ทำไมคราวนี้นายอะตอมถึงอยากจะเจอนิค่ะ แค่โอนเงินให้เหมือนทุกครั้งก็น่าจะพอแล้ว*
*แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าน้องมีเรื่องอะไรหรือเปล่า ถ้าแกไม่มีเรื่องจะถามแม่แล้วแม่ไปทานข้าวต่อนะ ส่วนแกก็ไปจัดห้องให้คุณคณินเข้าใจนะ*
*เฮ้อ! ทำไมชีวิตของเราถึงได้ยุ่งเหยิงแบบนี้นะ*
สิบห้านาทีผ่านไป
*คุณจัดห้องให้ผมเรียบร้อยแล้วใช่ไหม*
*อุ๊ย! ทำไมคุณถึงเดินเข้ามาเงียบๆ ละค่ะ*
*ก็ผมเห็นประตูมันเปิดอยู่*
*คุณก็น่าจะเคาะประตูให้เสียงก่อน*
*ทำไม...คุณตกใจเหรอ*
คณินธรพูดพร้อมกับเดินเข้าหาร่างบางของนิชาทีละก้าว ทีละก้าว ทำให้นิชาต้องเดินถอยหลังไปทีละก้าวเช่นกัน สุดท้ายนิชาก็เป็นฝ่ายเสียหลักล้มลงบนเตียงนอนแต่เธอก็รีบพยุงร่างบางของเธอให้ลุกขึ้นมายืนเผชิญหน้ากับคณินธรอีกครั้ง ซึ่งในตอนนี้ระยะห่างระหว่างเขากับเธอมันช่างน้อยนิดเสียเหลือเกิน หัวใจของนิชาเริ่มเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ โดยที่นิชาไม่สามารถควบคุมได้ นิชาจึงคิดหาทางออกไปจากห้องนี้โดยเร็วที่สุด
*คุณคณิน...คุณจะทำอะไรค่ะ คุณช่วยถอยออกไปหน่อยได้ไหมค่ะ*
*ทำไมละ ผมง่วงแล้ว ผมกำลังจะเดินไปที่เตียงไง*
*แล้วทำไมคุณจะต้องเดินมาทางฉันด้วยค่ะ ทางเดินมีตั้งเยอะแยะ*
*ผมชอบ...เดินทางนี้มากกว่า*
คณินธรพูดเน้นคำว่า ชอบ พร้อมๆ กับจ้องมองใบหน้าสวยหวานของนิชาก่อนที่เขาจะพูดประโยคถัดมาทำให้นิชารู้สึกหวั่นไหวกับคำพูดของเขาได้เหมือนกันแต่นิชาก็สามารถดึงสติกลับมาได้ คณินธรไม่ได้ก่อกวนจิตใจของนิชาเพียงแค่นั้นเพราะก่อนที่เขาจะล้มตัวลงนอนบนเตียงเขาได้แกล้งเดินเข้าประชิดร่างบางของนิชาอีกครั้งก่อนที่เขาจะเบี่ยงตัวหลบนิชาแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างสบายอารมณ์เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น นิชาจึงหัวเสียกับการกระทำของเขาเป็นอย่างมาก
เชอะ...พูดออกมาได้หน้าตาเฉย...ผมชอบเดินทางนี้มากกว่า...อีตาบ้า แกล้งเราชัดๆ...น่าโมโหจริงๆ เลย แต่ที่น่าเจ็บใจที่สุดก็คือ ทำไมเราจะต้องไปรู้สึกหวั่นไหวกับการกระทำจอมปลอมของเขาด้วยนะ เธอบ้าไปแล้วเหรอยัยนิชา
นิชาคิดในใจ
*ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวก่อนนะค่ะ...*
*อืม*
*พูดเป็นอยู่คำเดียวหรือไงนะ อืม อืม จะขอบคุณเราสักคำก็ไม่มีเลย แบร่...*
นิชาพูดพร้อมกับแลบลิ้นใส่ประตูแต่เธอก็ต้องรีบเดินหนีไปทันทีเมื่อเธอเห็นว่าประตูห้องกำลังจะถูกเปิดจากคนที่อยู่ด้านใน นิชาไม่มีวันได้รู้ว่าคนด้านในนั้นได้ยินทุกคำที่เธอพูดและเขาก็ยืนฟังอย่างอารมณ์ดีไม่ได้รู้สึกโกรธนิชาเลยแม้แต่น้อย เขาทำแค่เพียงแกล้งเปิดประตูเท่านั้น
คณินธรออกกมาเดินเล่นที่หน้าบ้านของนิชา เพราะตั้งแต่ภรรยาของเขาเสียชีวิตไป เขาก็ไม่สามารถนอนหลับที่ไหนได้เลยนอกจากที่บ้านของเขาเท่านั้น แต่เขาไม่อยากให้แม่ของนิชาเสียน้ำใจเขาจึงไม่ปฏิเสธที่จะนอนค้างที่นี่
*คุณคณินนอนไม่หลับหรือค่ะ...แปลกที่ใช่ไหมค่ะ*
*คุณพิไลเดินเข้ามาซักถามคณินธร*
*เปล่าครับปกติผมนอนดึกจนเคยนะครับ*
*อ๋อ! อย่างนั้นเองหรือค่ะ ให้ป้านั่งคุยเป็นเพื่อนไหมค่ะ ป้าก็ยังไม่ง่วงเหมือนกันค่ะ*
*ครับ*
*ยัยนิทำงานเป็นยังไงบ้างค่ะ*
*ครูนิชารับผิดชอบงานดีมากครับ*
*แหม! ต่อหน้าป้าไม่ต้องชมก็ได้ค่ะ พูดมาตามตรงได้เลยค่ะ ยัยนินะเป็นคนซุ่มซ่าม ไม่ค่อยเรียบร้อย แต่มีข้อดีตรงที่มีความรับผิดชอบ แถมยังทำอาหารอร่อยด้วยนะค่ะ คุณคณินเคยทานฝีมือของยัยนิหรือยังค่ะ*
*ครับ...เธอทำให้ลูกชายของผมทานอยู่บ่อยๆ ผมก็เลยได้ทานด้วยครับ*
*อร่อยใช่ไหมค่ะ*
*ครับ*
*แล้วอยากได้ไปเป็นแม่ของลูกไหมค่ะ*
*อะไรนะครับ*
*อ๋อ! เปล่าค่ะเปล่า ป้าไม่ได้พูดอะไร ป้าง่วงแล้วขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะค่ะ เชิญคุณคณินตามสบายเลยค่ะ*
*ครับ*
เมื่อคุณพิไลเดินจากไปแล้วคณินธรยังคงนั่งอยู่ตรงนั้นจนดึกเขาถึงได้เข้านอน

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา