เพียงเธอคนเดียว ( love only you )

ถึงครั้งแรกเธอจะไม่ชอบหน้าโชตะ แต่เพื่อเห็นแก่หน้าเอริกะหญิงสาวพยายามซ่อนความรู้สึกของตนเองไว้และพยายามอยู่ห่างจากเขาและระมัดระวังตัวเอง ใช่ว่าโชตะจะเป็นบุคคลเลวร้ายอะไรตรงกันข้ามเขามีเสน่ห์และเจ้าเล่ห์อย่างร้ายกาจ เพียงเพราะเขาไม่ยอมทำตามที่เธอสั่งแม้กับใครก็ตามนอกจากเอริกะกับลุงทาคากิ โซตะเป็นนักกีฬาฟันดาบทีมชาติ และเขายังเก่งอีกหลายอย่างเช่นกีฬาแม่นปืนและยูโด เขาเหมาะสมมากที่จะเป็นมือขวาอันดับหนึ่งของลุงทาคากิ เขาทุ่มเทและพยายามทุกอย่างเพื่อลุงทาคากิและเสี่ยงตายมานับไม่ถ้วนสิ่งหนึ่งที่เธอไม่เคยสงสัยคือเขาภักดีต่อเอริกะมากเช่นกัน เหตุผลข้อนั้นทำให้เธอสงสัยตกลงเขามีความสัมพันธ์ยังไงกับเอริกะกันแน่

ความลับดำมืดในชีวิตโชตะยังมีอะไรอีกมากที่เธอไม่เคยรู้ ผิวเนื้อสีเข้มกำยำของเขาเต็มไปด้วยบาดแผลที่เริ่มลบเลือนเมื่อเวลาผ่านไป เขารอดตายจากการถูกทำร้ายดูเหมือนเหตุการณ์ครั้งนั้นจะสร้างบาดแผลในจิตใจและเปลี่ยนตัวตนเขาจากที่เคยอ่อนโยนเป็นดุดันแข็งกร้าว โชตะไม่เคยพูดถึงอดีตของตนเองให้ใครรู้ เพราะคิดว่ามันไม่สำคัญสำหรับคนอื่นนักหรอก ในตอนที่เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของมิราอิเขาเอาแต่เก็บตัว พูดน้อย และมองผู้คนรอบข้างด้วยดวงตาแข็งกระด้างไร้ความรู้สึก

เขาระบายออกด้วยการยิงปืนและดื่มเหล้าเป็นบางครั้ง ใบหน้าเย็นชาเหมือนหินผายิ่งมีเสน่ห์ในสายตาบรรดาสาวๆมีสาวงามมากมายที่อยากเสนอตัวช่วยปลอบประโลมและอยู่เคียงข้างเขา มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เยียวยาจิตใจเขาในยามนั่นคุณลุงทาคากิช่วยให้เขาได้มีชีวิตใหม่ พูดให้เขาหยุดดื่มเหล้า และเขามักจะปรากฏกายทุกที่ในฐานะบอดี้กาดมือขวา ทุกครั้งที่ปรากฏเขาดูหล่อขึ้น สมาร์ท และสุขุม บรรดามือขวาคนอื่นแทบจะไม่มีใครกล้างัดข้อกับเขา และส่วนใหญ่ชายหนุ่มแทบไม่สนใจใคร เขาตั้งใจทำหน้าที่ของตนเองและยอมเสี่ยงตายไม่ว่าลุงทามากิหรือเอริกะจะขออะไร เขาจะทำมันให้สำเร็จจ การรับตำแหน่งมือขวาอันดับหนึ่งเกิดขึ้นอย่างไร้ปัญหา เหตุการณ์นี้สร้างความไม่พอใจแก่สโรชาที่ลุงทาคากิทำเหมือนไม่ไว้วางใจเธอเมื่อเทียบกับโซตะ รวมถึงนายูกิแม่ของเธอด้วยที่มักสนิทสนมกับเขา เขากล้าดียังไงถึงกล้าบอกแม่เธอว่าเห็นเธอแอบไปออกเดทกับรุ่นพี่ปีหนึ่งเขาพาตัวเข้ามาบงการชีวิตของเธอมากขึ้นเรื่อยๆ มันน่าโมหามากยิ่งขึ้นเมื่อแม่เธอกับลุงทาคากิทำเหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาว ยิ่งแม่ของเธอนั้นปล่อยให้เขาตามดูพฤติกรรมเธอในโรงเรียน และเขาก็มักทำทุกอย่างเกี่ยวกับเธอตามใจชอบ

มันเป็นการกระทำที่ไร้เหตุผล เขาแอบติดจีพีเอสไว้ที่รถเธอและเธอก็เห็นมัน เมื่อสโรชารู้ว่าเขาทำอะไรลงไปหญิงสาวโกรธจนตัวสั่นแทบคุมสติไม่อยู่ เธอตบหน้าเขาโดยไม่ทันคิดด้วยความเร็วของนักกีฬาฟันดาบเขาหลบได้ทัน แล้วคว้าล็อกตัวเธอ สโรชาทั้งดิ้นทั้งกัดแต่ก็ไร้ประโยชน์ เขาลากเธอไปกดร่างน้อยนั่งลงและมัดติดกับเก้าอี้

"นายหญิงนายูกิสั่งให้ผมตามดูคุณไม่ใ้คุณมีแฟนตั้งแต่อายุสิบห้า" เขาพูดเสียงกร้าว

"แต่คุณกับทำตัวร่าน และผมจะจัดการกับคุณในฐานะผู้ปกครองที่ได้รับคำสั่งจากนายหญิง คุณยังไม่โตพอที่จะมีแฟน"

สโรชาโกรธจนน้ำตาคลอ

"ฉันจะให้คุณลุงไล่นายออก เดี๋ยวนี้!!!"

โชตะแค่นหัวเราะใส่หน้าเธอ

"อย่าเพ้อเจ้อไปหน่อยเลย แม่สาวน้อย" เขาพูดเสียงหยัน

"นี่แผลงฤทธิ์อะไรอีกละเรา สโรชา" สโรชาหันไปมองจากด้านหลัง หญิงสาวเห็นลุงทาคากิยืนส่ายหน้า และรู้สึกถึงดวงตาของเขาที่มองเธออย่างผู้ชนะ

"คุณลุงช่วยหนูด้วย คนของคุณลุงทำเกินไปแล้วนะหนูเป็นหลานนะ เขาไม่มีสิทธิ์มามัดหนูไว้แบบนี้ คุณลุงต้องไล่นายโชตะออกไปเดี๋ยวนี้"

"ใจเย็นๆหลานรัก จะให้ลุงทำแบบนั้นได้ยังไง ลุงต้องการโชตะ และเขาต้องคอยปกป้องหลาน"

สโรชาสบัดศรีษะ เธอไม่มีทางกำจัดเขาออกไปง่ายๆ ผ่านมาหลายปีโชตะก็ยังอยู่ เขายังเป็นคนโปรดของลุงทาคากิเช่นเดิม

ไม่นานหลังจากนั้นนายูกิแม่ของเธอก็ป่วยเป็นโรคมะเร็งสโรชาอายุสิบเจ็ดในเวลานั้นและกำลังเรียนอยู่ในชั้นมัธยมปลาย ในพิธีฝังศพแม่โชตะเป็นคนยื่นผ้าเช็ดหน้าให้แก่เธอ และบอกว่าแม่ของเธอไปเป็นนางฟ้าบนสวรรค์อยู่กับพ่อและคอยมองเธอ น่าแปลกใจที่เธอไม่รู้สึกหวั่นกลัวหรือเกลียดเขากลับรู้สึกอุ่นใจกับความอ่อนโยนและเข้มแข็งราวหินผาของเขา แม่ของเธอรักเขามากต่างจากเธอที่ไม่ไว้วางจากใจ เขาตามติดเธอและสุดท้ายเธอเองที่เป็นฝ่ายไป เนรเทศตัวเองให้หนีไปอยู่เมืองไทยที่ที่เธอไม่เคยเติบโตมา หากเธอยังอยู่ กลัวว่าจะเป็นเธอเสียเองที่ควบคุมตัวเองไม่ได้และแพ้ให้เขาตลอดกาล

"รถเป็นอะไร" สโรชาถามดึงสติให้กลับคืนสู่ปัจจุบัน เมื่อรู้สึกว่ารถขับส่ายไปมาก่อนโชตะจะขับประคองเข้าเทียบจอดบริเวณริมทาง

"ไม่แน่ใจ น่าจะยางแบน"

เขาพูดขณะเปิดประตูเดินอ้อมมาบริเวณล้อรถด้านหลังเพื่อดูว่าล้อไหนที่แบนกันแน่ หญิงรีบเปิดประตูตามลงมา

"คุณไปยืนรอตรงนู้นก่อนครับ ผมขอเปลี่ยนยางรถไม่นาน" เขาสั่งแต่ไม่ได้มองหน้าเธอ แม้จะไม่มองหน้าเธอตรงๆ เธอก็เห็นเสี้ยวหน้ามีเสน่ห์ของเขายามหันด้านข้าง อะไรที่เป็นบุคลิกท่าทางของเขา หรือแม้แต่โทนเสียง สำเนียงพูดที่ฟังแล้วรู้ว่าพื้นแพชายหนุ่มเป็นคนฮอกไกโด เธอตวัดตามองเขาก่อนเดินไปนั่งรอบริเวณต้นไม้ริมถนน