เพียงเธอคนเดียว ( love only you )

โซตะเปิดท้ายรถและนำล้อยางออกมาเปลี่ยน เขาพับแขนเสื้อขึ้นเล็กน้อยเพื่อความคล่องตัว สโรชานั่งยองลงกับพื้นทำท่าสบายๆและติดจะง่วงนอนเล็กน้อยพลางใช้กิ่งไม้เขี่ยพื้นไปมาเพื่อฆ่าเวลาระหว่างที่รอเขาเปลี่ยนล้อรถอันใหม่เสร็จ อากาศเริ่มร้อนขึ้นทุกขณะชายหนุ่มยกแขนข้างหนึ่งขึ้นเช็ดเหงื่อตรงขมับ สโรชาจับจ้องมองเขายังมองเห็นหยาดเหงื่อจิ๋วๆใหลเป็นทางจากขมับลงมาโหนกแก้ม จนกระทั่งถึงกรามแข็งแรง เม็ดเหงื่อทำให้เสื้อเซิ๊ตสีน้ำตาลเกิดรอยสีเข้มขึ้นบริเวณแผ่นหลัง แผกอก และแขนทั้งสองข้าง สโรชาถึงกับสูดหายใจลึกกับภาพที่ได้เห็นแสงตะวันสะท้อนจ้ายิ่งขับรัศมีพลังอำนาจแห่งความเร้าใจเยี่ยงชายชาตรีของเขา ทุกอิริยาบทของเขาพลอยดึงดูดสายตาของเธอไปที่นั้น สโรชามองช่วงอกแข็งแรงที่ซ่อนอยู่ในเสื้อเซิ๊ตชุ่มเหงื่อ เรือนร่างของเขาทำปากคอเธอซีดผาก หัวใจเต้นแรงยิ่งกว่าดื่มกาแฟดำที่เธอไม่ชอบ ก่อนจะซัดกระหน่ำคลื่นความหวามไหวไปทั่วร่าง เพราะเหตุนี้เองหญิงสาวจึงทำคอเชิดเเข็งเท่าที่จะทำได้และเมินหน้าหนีไปด้านอื่นเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกวาบหวิวที่ก่อตัวขึ้นเกินต้านใจ แต่พอหันกลับมามองอีกทีถึงกับอ้าปากค้าง อาการหวิวแล่นปราดไปทั่วกายจนเกือบลืมหายใจ

โซตะถอดเสื้อ!!!

ปฎิกิริยาที่เกิดขึ่นกับตนเองทำหญิงสาวตกใจระคนเอียงอาย สโรชาห้ามสายตาซุกซนของตัวเองไม่ได้เหงื่อที่ใหลจาดแสงแดด ใหลลงมาตามแผ่นอก หน้าท้องก่อนหายลับเข้าไปในกางเกงที่เกาะเอวหมิ่นเหม่หญิงสาวสะดุดสายตาจับจ้องอยู่บริเวณเป้ากางเกงของเขาถึงจะมีสิ่งปกปิดมันไว้แต่เธอก็รู้แล้วว่ามันทั้งใหญ่ยาวน่าตื่นตาเพียงใด สโรชารู้สึกว่าร่างกายของเธอร้อนขึ้นรู้สึกถึงยอดอกเสียวซ่านเกร็งเสียดสีกับเนื้อผ้า และเมื่อเขาหันมาสบตากับเธอ แก้มขาวซีดเห่อแดงระเรื่อ

"เสร็จแล้วครับ"

เสียงทุ่มแต่กระด้างเอ่ยแรกความคิดไปไกล สโรชาสะดุ้งแต่หน้ายังเเดงเหมือนเดิมที่โดนเขาจับได้จนรีบกลบเกลื่อน โชตะเก็บเครื่องมือทุกอย่างลงกระเป๋า และนำล้อรถที่เปลี่ยนเสร็จโยนเข้าไปไว้ด้านหลัง

"เชิญขึ้นรถครับ"

สโรชาไม่พูดอะไร เธอร้อนมากอยากกลับบ้านไปอาบน้ำเร็วๆ โชตะกลับไปทำหน้าที่คนขับอย่างเดิม

"เล่าเรื่องของคุณให้ผมฟังหน่อย"

เขาพูดขึ้นทำลายบรรยากาศความเงียบ สโรชาลืมตาหันไปมอง

"ฮึ"

"ผมอยากรู้ เล่าเรื่องตอนที่คุณอยู่เมืองไทยให้ผมฟังก็ได้" น้ำเสียงเขาเข้มแตกพร่าน้อยๆ ชายหนุ่มตวัดตามองเธอ "ผมรู้มาว่าคุณเคยคบอยู่กับผู้ชายไทย"

สโรชาสะดุ้งดวงตาดำโตเบิกกว้าง นี่เขารู้ได้ไง

"นายตามสืบเรื่องของฉันตลอดเลยหรอ นายมันโรคจิต"

"คงงั้นมั้ง" เขาหัวเราะ ที่ถูกเจ้าหล่อนกล่าวหาแบบนี้

"แล้วคุณ เคยลึกซึ้งถึงขั้นมีอะไรกับหมอนั้นหรือยัง" เขาถาม

"นะ..นายจะอยากรู้ไปทำไม"

"ตอบผมมาก่อนสิ ว่าคุณมีอะไรกับมันหรือเปล่า"

"แน่นอน คนรักกันต้องมีอะไรกันอยู่แล้ว ไม่เห็นต้องถามอะไรแปลกๆ" สโรชาข่มกลั้นความรู้สึกอึดอัดอยู่ในลิ้นปี่คิดหาคำพูดตอกกลับเขามันไม่ใช่เรื่องของเขาที่เธอจะมีอะไรกับใครหรือเปล่า

"แล้วระหว่างผมกับหมอนั้น คุณชอบเซ็กส์ของใครมากกว่ากัน" เขายื่นหน้ามาใกล้และพูดกับเธอ สโรชาทั้งโกรธแค้นขมขื่น กัดริมฝีปากอิ่มจนเจ็บหนึบ ถ้าเธอตอบว่าชอบเซ็กของธีธานมากกว่าเขาหลายพันเท่าเขาก็คงไม่รู้สึกอะไร ในเมื่ออย่างน้อยธีธานก็ไม่ใช่คนใจร้ายพรากความบริสุทธิ์ของเธอโดยที่เธอไม่สมยอม

สโรชาไม่อยากมองหน้าเขา ไม่อยากให้เขาเห็นใบหน้าที่แสดงความอ่อนแอ

"นายเทียบกับธีธานไม่ได้สักนิด" ในที่สุดหญิงสาวก็พูดออกมา รอยยิ้มที่มุมปากโซตะหยักขึ้นเป็นรอยหยัน หัวใจเธอกระตุกมันกระชากความทรงจำอันแสนเจ็บปวดและยิ่งชัดเจนขึ้นของค่ำคืนในเทศกาลดอกไม้ไฟเมื่อห้าปีก่อน ร่างกำยำสูงใหญ่ขับเคลื่อนโยกเข้าออกอยู่บนร่างกายเปลือยเปล่าของเธอ โดยมีพลุดอกไม้ไฟแตกกระจายสวยงามเหมือนหยาดดาวตกอยู่ด้านหลังเขา ใบหน้างามร้อนผ่าวโดยอัตโนมัติเมื่อนึกถึงความทรงจำคืนนั้น สโรชาถอนสายตาจากการมองออกไปนอกกระจกและหลับตาลง

"แล้วทำไมคุณต้องเลิกกับหมอนั้น ไม่ใช่ว่าคุณยังลืมเซ็กส์ของผมไม่ได้หรอกนั"

"ธีธานเป็นคนดีและเป็นคนที่ฉันไม่อยากเอาเปรียบ" เธอพูดเสียงแข็ง

"เพราะหมอนั้นเป็นสุภาพบุรุษต่างกับผม หรือหมอนั้นรู้ทีหลังว่าคุณไม่บริสุทธิ์ " เขาพูด

"นายก็รู้คำตอบดีอยู่แก่ใจ ฉันไม่บริสุทธิ์และไม่เหมาะสมกับผู้ชายดีๆคนไหนทั้งนั้น"

"คุณไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นของผู้ชายคนไหน" เขาพูดดวงตาสีเข้มกวาดมองไปทั่วร่างบางช้าๆตั้งแต่ลำคอระหงทรวงอกอวบตึงไล่ลงมาถึงสะโพกต้นขา เตือนให้เธอรู้ว่าร่างกายนี้ของเธอเขาเคยครอบครองมาแล้วและเขาก็พอใจมาก

"อย่าพูดบ้าๆ และอย่ามองฉันแบบนี้นะ"

เธอแทบเปล่งเสียงออกจากปากไม่ได้ มันเบาหวิวเสียจนทำให้คนที่นั่งอยู่ข้างรู้ว่าเธอกำลังอ่อนระทวยกีบสายตาของเขา หญิงสาวไม่สามารถปฏิเสธต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อห้าปีก่อนได้แม้มันจะผ่านมาเนิ่นนานแล้ว บ่อยครั้งที่เธอทำเป็นไม่แยแสหวังให้เวลายาวนานช่วยให้เธอลืมเลือน แต่โซตะทั้งสุขุมระคนเจ้าเล่ห์ในตัว คำพูดถัดมาของเขาพิสูจน์ได้เป็นอย่างดี

"คุณจะทำเมินเฉยเรื่องตำแหน่งนายใหญ่ไม่ได้ คุณโตแล้ว สโรชา คุณไม่ใช่เด็กเหมือนเมื่อก่อน"

ใช่สิข้อนี้เธอรู้ดี เธอไม่ใช่เด็กสาวไร้เดียงสาแล้วป็นเขานั้นเองที่สอนให้เธอรู้ถึงการเป็นผู้ใหญ่ตั้งแต่เธอพึ่งอายุย่างยี่สิบ และเป็นเขาเองที่ทารุณชีวิตและจิตวิญญาณของเธอนับตั้งแต่นั้นมา โชตะเข้ามาครอบงำชีวิตของเธอและทำให้ความรักระหว่างเธอกับธีธานต้องพังทลาย และเธอไม่อาจหลอกธีธานได้ว่าเธอรักเขา เธอไม่บริสุทธิ์และมันไม่สำคัญสำหรับธีธาน ความรักที่เธอมีให้ธีธานมันไม่มากพอเท่าที่ควรจะเป็นเธอรู้สึกผิดต่อเขาและยอมให้เขาได้พบกับคนที่รักเขาได้หมดหัวใจซึ่งไม่ใช่เธอ

"ฉันไม่ได้ทำเมินเฉย" สโรชาเถียง

"ฉันยังมีญาติพี่น้องที่เมืองไทย ฉันมีคุณปู่คุณย่าฉันคิดว่าฉันเหมาะที่จะอยู่เมืองไทย"

"ถ้าไม่ใช่เพราะนายท่านทาคากิ คุณก็ไม่ยอมกลับมา" เขาพูดเสียงหยัน"

"คุณคิดว่าผมจะขย้ำคุณตลอดเวลาที่เห็นหรือไง โอเคตอนนั้นผมยังเป็นวัยรุ่นเลือดร้อน ให้ตายสิผมไม่ได้ตั้งใจจะ..จะทำเเบบนั้นกับคุณ ผมสาบานักับตัวเองว่าจะไม่ทำแบบนั้นกับคุณจนกว่าคุณจะโตกว่านั้นและเรียนจบ ทั้งที่คุณไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเซ็กส์"

"ฉันรู้มากกว่านั้น" สโรชาเถียง ถึงเธอจะไม่เคยมีประสบการณ์การเรื่องเซ็กส์แต่ก็ไม่ต้องการให้เขาดูถูกว่าเธออ่อนหัด อย่างน้อยเธอก็เคยอ่านหนังสือ หรือเเอบดูหนังเอวีมาบ้างละ