CHESS:พลิกกระดานเทพ

    เวลาล่วงเลยไป อากิที่ถูกเซบาสเตียนแบกอยู่บนบ่าก็มัวครุ่นคิดถึงคำพูดของอลิส

 

 

 

    ‘อากิ:ฉันควรทำยังไงดี… ควรลองพยายามอย่างที่อลิสบอกไหม’

 

 

 

    ทันใดนั้นเสียงของความคิดภายในใจก็เริ่มโต้เถียงกันเอง

 

 

 

    'ความคิดด้านบวก:นายทำได้แน่นอน! ลองดูค่ามานาที่นายมีสิ มันมากพอที่จะเอาไปแลกเป็นค่าสถานะอื่นได้ตั้งเยอะ นายจะแข็งแกร่งเกินกว่าที่จะจินตนาการได้แน่นอน ไม่ต้องกังวลหรอก'

 

 

 

    'ความคิดด้านลบ:แข็งแกร่งงั้นเหรอ? แน่ใจหรือว่านั่นจะพอ? ลืมภาพมอนสเตอร์พวกนั้นที่นายเห็นไปแล้วหรือยัง แต่ละตัว…นายคิดว่าจะเอาอยู่จริงๆรึไง'

 

 

 

    'ความคิดด้านบวก:เอาอยู่สิ! ทุกอย่างมันขึ้นกับค่าสถานะทั้งนั้น ถ้าไม่ไหว…ก็แค่แปลว่ามันยังไม่มากพอ และถ้าไม่ม่มากพอเราก็แค่ต้องทำให้มันมากพอไง'

 

 

 

    อากิหลับตาไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหายใจออกเบาๆ

 

 

 

    ‘อากิ:ถ้าไม่ไหว…ก็แปลว่ายังไม่มากพอสินะ… ได้เลย งั้นก็มาดูกันว่าฉันจะไปได้สุดแค่ไหน’

 

 

 

    หลังจากความคิดในใจตีกันอยู่พักใหญ่ เขาก็เหมือนจะได้ข้อสรุป สิ่งที่เขาต้องทำมีเพียงหนึ่งเดียว นั่นคือแข็งแกร่งให้ได้มากพอ อย่างที่อลิสบอกไว้

 

 

 

    "อากิ:คุณพ่อบ้านครับ… วางผมลงได้ไหมครับ ผมอยากเดินเอง"

 

 

 

    \เซบาสเตียน:แน่ใจแล้วหรือขอรับ?/

 

 

 

    "อากิ:ครับ"

 

 

 

    เซบาสเตียนได้ยินดังนั้น จึงค่อยๆ วางอากิลงอย่างระมัดระวัง ปล่อยให้เขาเดินด้วยขาของตัวเอง

 

 

 

    ทันทีที่เท้าแตะพื้น เวอร์เดนท์ก็รีบเข้ามาหาอากิทันที

 

 

 

    ;เวอร์เดนท์:เป็นอย่างไรบ้าง ท่านผู้ให้กำเนิด?;

 

 

 

    "อากิ:ก็...ดีขึ้นแล้ว"

 

 

 

    อากิพูดพลางยกมือเช็ดเลือดที่ยังซึมออกจากจมูก เวอร์เดนท์ที่เห็นก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะก้มหัวลงพร้อมร่ายเวทย์ออกมา

 

 

 

    ;เวอร์เดนท์:เยียวยา;

 

 

 

    ทันใดนั้น แสงสีเขียวอ่อนก็ลอยออกจากร่างเวอร์เดนท์เข้ามาห่อหุ้มตัวอากิ ความเจ็บปวดและความอ่อนล้าในร่างกายค่อยๆ จางหายไป

 

 

 

    "อากิ:โอ้… ขอบคุณนะ"

 

 

 

    ;เวอร์เดนท์:ยินดีขอรับ ท่านผู้ให้กำเนิด;

 

 

 

    เซบาสเตียนที่ยืนรออยู่ด้านหน้า และดูอยู่ตลอดก็แกล้งส่งเสียงขัดขึ้น

 

 

 

    \เซบาสเตียน:อะแฮ่ม!/

 

 

 

    อากิที่ได้ยินก็หันไปหาเซบาสเตียน ก่อนจะโค้งตัวให้และหันมาพูดกับเวอร์เดนท์ว่า

 

 

 

    "อากิ:เหมือนเราจะต้องไปต่อแล้วนะ"

 

 

 

    ;เวอร์เดนท์:คงต้องเป็นอย่างนั้น;

 

 

 

    ทั้งคู่จึงรีบเดินตามหลังเซบาสเตียนไป ระหว่างทาง อากิก็ก้มหน้าเล็กน้อยและแอบกระซิบคุยกับอลิส

 

 

 

    *"อากิ:อลิส มีแจ้งเตือนอะไรค้างอยู่ไหม"*

 

 

 

    [อลิส:มีเยอะเลยค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:ว่ามาเลย"*

 

 

 

    [อลิส:เปิดการแจ้งเตือนย้อนหลัง

 

    ท่านเลเวลอัพ 30>31 รักษาบาดแผลทั้งหมดพร้อมเพิ่ม HP และ MP จนเต็ม HP สูงสุดเพิ่ม 30 หน่วย มานา เพิ่มขึ้น 15 หน่วย

 

 

 

    ท่านมีสกิลที่ความชำนาญเพิ่มขึ้น 2 สกิล

 

    สกิลกระแทกความชำนาญเพิ่มขึ้น F->F

 

    สกิลแบบแอคทีฟเมื่อใช่งานจะเพิ่มเดเมจของการกระแทกครั้งต่อไป 4%>7% 1 ครั้ง ใช่มานา 10>27 หน่วยต่อครั้ง คูลดาวน์ 4 วิ>10

 

    สกิลการใช้ดาบความชำนาญเพิ่มขึ้น F>E-

 

    สกินมีทั้งพาสซีพและแอ็คทีฟ

 

    สกิลพาสซีฟทำให้ท่านใช้งานได้มั่นคงขึ้น 7%>11% และทำให้ควบคุมดีขึ้น 7%>11%

 

    สกิลแบบแอ็คทีฟ เมื่อเปิดใช้งานจะทำให้ท่านโจมตีได้แมนยำขึ้น 7%>11% และรวดเร็วขึ้น 7%>11% เป็นเวลา 7>11 วิ ใช่มานา 50>100 ต่อครั้ง คูลดาวน์ 45>70 วิ

 

 

 

    ฉายาเสี่ยงโชคความชำนาญเพิ่มขึ้น F->E-

 

    ทุกครั้งที่มีการเสี่ยงโชคสกิลนี้จะทำงานทันทีจะทำให้ท่านได้รับของดีขึ้นแบบเล็กน้อย (เพิ่มขึ้น 1%>7% ) คูลดาวน์ 4 วิ และยังมีโอกาศให้ท่านสุ่มของที่จะได้อีกรอบถ้าของนั้นไม่ดีโอกาสนัอยมาก (เพิ่มขึ้น 0.5%>4%) คูลดาวน์ 4 วิ ฉายาใช้งานได้ชั่วคราวจากพร]

 

 

 

    *"อากิ:ฉายาใช้งานได้ชั่วคราวจากพรงั้นเหรอ... อืม แปลว่าที่มันใช้ไม่ได้ก่อนหน้านี้เพราะฉันยังไม่มีพรสินะ"*

 

 

 

    [อลิส:ใช่ค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:แล้วเราไปใช้มันตอนไหน ถึงได้เพิ่มความชำนาญขนาดนี้"*

 

 

 

    [อลิส:ก็ตอนเล่นเกมโยนเหรียญกับเทพโธธไงคะ ตอนนั้นสกิลมันทำงานรัวๆเลยคะ]

 

 

 

    'อากิ:ตอนนั้นเองสินะ... แต่ไม่เห็นมีแจ้งเตือนเลย แสดงว่าอลิสปิดไว้เอง เพราะมันคงถี่แหงๆ'

 

  

 

    *"อากิ:โอเค เข้าใจแล้ว แต่ขอถามเพิ่มหน่อย... ถ้าพรหมดอายุ ฉายานี้ก็จะใช้ไม่ได้อีกใช่ไหม"*

 

 

 

    [อลิส:ค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:ถ้างั้น จะทำยังไงให้มันทำงานได้บ้าง นอกจากจะมีพร"*

 

 

 

    [อลิส:เรื่องนั้นดิฉันก็ไม่ทราบค่ะ เพราะไม่มีข้อมูลในระบบค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:น่าเสียดาย... แต่เราคงทำอะไรไม่ได้"*

 

 

 

    อากิรู้สึกเสียดายเล็กน้อยกับฉายานี้ เพราะความสามารถของมันก็ดูดีไม่น้อย แต่สุดท้ายเขาก็ได้แต่ทำใจ ก่อนจะเปิดหน้าต่างสถานะของตัวเองขึ้นมาดู หลังจากไม่ได้เปิดมานาน

 

 

 

    [ข้อมูลของตัวละคร              

 

    ชื่อทาคุมะ อากิ อายุ 20

 

    เลเวล 31 (718/1550)

 

    HP 570/570

 

    MP 38010\39100

 

    ค่าความหิว 65/175

 

    ค่าความกระหาย 70/175

 

    ค่าความเหนื่อยล้า 90/150

 

    อาชีพ ไม่มี

 

    เผ่าพันธุ์ มนุษย์(98.5%) กลายพันธุ์(1.5%)

 

    ค่าสเตตัส

 

    STR 65(+3) 

 

    AIG 65(+3)

 

    INT 50(+3)

 

    MANA 391(+3)

 

    VIT 50(+3)

 

    DEX 50(+3)

 

    LUCK 80(+3)

 

    ATK 29 (+3){+25}

 

    ARMOR 29 (+3){+25}

 

    พอยที่ยังไม่ได้ใช้ 77

 

 

 

    ไอเทมสวมใส่

 

    ไอเทมสวมใส่ที่หัว:ไม่มี

 

    ไอเทมสวมใส่ลำตัว:เสื้อเก่าๆ + 2 เกราะ

 

     ไอเทมสวมใส่ลำตัวสวนล้าง:กางเกงเก่าๆ +2 เกราะ

 

    ไอเทมสวมลำตัวส่วนล้าง:ไม่มี

 

    ไทเทมสวมใส่สวมเท้า:ไม่มี

 

    ไอเทมสวมใส่รองเท้า:รองเท้าของคนขยัน

 

 

 

    อาวุธที่ใช้

 

    สวมใส่:ไม่มี

 

 

 

   บัฟ

 

   พรของเทพโธธ(EX)(ชั่วคราว)

 

 

 

    ฉายา

 

    (S)

 

    จูบแรกของสตาฟอล(S⁺) / นักเสี่ยงโชค(E-⁽ˢ⁾)

 

 

 

     (A)

 

    ผู้ที่ไม่ได้รับเชิญจากหอคอย(A⁺) / The First of Overheat(F-⁽ᴬ⁺⁾) / NEWใฝ่รู้(F-⁽ᴬ⁾) / ตะกละ(F⁽ᴬ⁺⁾)

 

 

 

    (B)

 

    NEWสลอธ(F-⁽ᴮ⁾)

 

    (D)

 

    นักวิ่ง(F-⁽ᴰ⁾) / นักล่าโคลโบล(F⁽ᴰ⁾) / นักล่าก็อบลิน(E-⁽ᴰ⁾)

 

 

 

    (E)

 

    นักล่าสไลม์(F⁽ᴱ⁾)

 

 

 

    (F)

 

    นักล่าแมลง(E-⁽ᶠ⁾)

 

 

 

    สกิล

 

    (M)

 

    การดูดซับ(E-⁽ᴹ⁾)

 

 

 

    (SSS)

 

    การแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม(E-⁽ˢˢˢ⁾) / AI ของระบบ(M⁽ˢˢˢ⁺⁾)

 

 

 

    (A)

 

    NEWอะดรีนาลีน(F⁽ᴬ⁺⁾) / ประเมิน(F⁽ᴬ⁾) / NEWสังเกตกับดัก(F-⁽ᴬ⁺⁾)

 

 

 

   (B)

 

   แปลภาษา(F-⁽ᴮ⁾) / หัวใจมานา (F⁽ᴮ⁾) / NEWต้านทานเลือดไหล(F-⁽ᴮ⁾) / NEWต้านทานพิษ(F-⁽ᴮ⁾)

 

 

 

    (C)

 

    เร่งความเร็ว(F⁽ᶜ⁾) / NEW 

 

เร่ง(F⁽ᶜ⁾) / NEWเพิ่มภูมิคุ้มกัน(F-⁽ᶜ⁾)

 

 

 

    (D)

 

    ใจเย็น(F⁽ᴰ⁾) / NEWป้องกัน(F-⁽ᴰ⁾)

 

 

 

    (E)

 

    ปฐมพยาบาลเบื้องต้น(F⁽ᴱ⁾) / ขว้างปา(E-⁽ᴱ⁻⁾) / เล็งเป้า(E-⁽ᴱ⁻⁾) / สมาธิ(E-⁽ᴱ⁻⁾) / การใช้ดาบ(E-⁽ᴱ⁾) / ฟัน(E-⁽ᴱ⁾) / แทง(F⁽ᴱ⁾) / การใช้ธนู(F-⁽ᴱ⁾)

 

 

 

    (F)

 

    ทุบ(E-⁽ᶠ⁾) / ฟาด(F-⁽ᶠ⁾) / ต้านทานความเจ็บปวด(E-⁽ᶠ⁾) / รักษาตัวเองโดยธรรมชาติ(F⁽ᶠ⁻⁾) / กระแทก(F⁽ᶠ⁾) / NEWศรไฟ (F-⁽ᶠ⁾) (Arrow of Flame)]

 

 

 

    *"อากิ:โอ้โห พอยต์ที่ยังไม่ได้ใช้โคตรเยอะเลย"*

 

 

 

    เมื่อเห็นตัวเลขพอยต์สะสมที่ไม่ได้ใช้นาน อากิก็ถึงกับอุทานออกมาอย่างตกใจ

 

 

 

    *"อากิ:อลิส ฝากจัดการกระจายให้เท่าๆกันหน่อย"*

 

 

 

    [อลิส:ได้ค่ะ]

 

 

 

    [อลิส:ใช้พอยต์ 11 หน่วย อัพค่า STR 65 -> 76

 

    ใช้พอยต์ 11 หน่วย อัพค่า AIG 65 -> 76

 

    ใช้พอยต์ 11 หน่วย อัพค่า INT 50 -> 61

 

   ใช้พอยต์ 11 หน่วย อัพค่า MANA 391 -> 402

 

    ใช้พอยต์ 11 หน่วย อัพค่า VIT 50 -> 61

 

    ใช้พอยต์ 11 หน่วย อัพค่า DEX 50 -> 61

 

ใช้พอยต์ 11 หน่วย อัพค่า LUCK 80 -> 91]

 

   *"อากิ:หืม? ทำไมอัพค่ามานาด้วย"*

 

 

 

   [อลิส:77 หาร 6 มันไม่ลงตัวค่ะ แถมท่านก็บอกให้กระจายให้เท่าๆ กัน]

 

 

 

    *"อากิ:อ๋อ...โอเค งั้นฝากแลกค่ามานาเป็นค่าอื่นๆ ให้ถึง 100 ด้วยนะ แต่อย่าให้เกิด Permanent Loss of Mana ล่ะ"*

 

 

 

    [อลิส:ได้เลยค่ะ แต่ก่อนจะแลก จะให้เลือกค่าที่ต้องการก่อนหรือไม่คะ]

 

 

 

    *"อากิ:อืม~ เอาที่เห็นสมควรเลย"*

 

 

 

    [อลิส:ใช้งานสกิลการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม... แลกมานา 96 หน่วย เป็นค่า STR 24 หน่วย -> STR 76 -> 100]

 

 

 

    หลังจากการแลกเปลี่ยนเสร็จสิ้น อากิรู้สึกเวียนหัวและเจ็บหน้าอกเล็กน้อย แต่ไม่นานอาการทั้งหมดก็หายไป

 

 

 

    อากิเดินตามพ่อบ้านไปยังทางออก ขณะเดียวกัน อลิสก็ยังคงทำการแลกเปลี่ยนเรื่อยๆ ทว่าเธอก็เว้นจังหวะให้เขาพักฟื้นจากผลข้างเคียงก่อน แล้วจึงค่อยดำเนินต่อไป

 

 

 

    [อลิส:ใช้งานสกิลการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม... แลกมานา 96 หน่วย เป็นค่า AIG 24 หน่วย -> AIG 76 -> 100 หน่วย]

 

 

 

    หลังใช้เวลาพอสมควร ในที่สุดอากิก็เดินออกมาข้างนอก เวอร์เดนท์ที่ตามติดมาด้วยเอ่ยขึ้นว่า

 

 

 

    ;เวอร์เดนท์:ท่านผู้ให้กำเนิด ข้ารู้ว่าต่อจากนี้จะอันตรายยิ่งนัก ข้าจึงขอภาวนาให้ท่านอยู่รอดปลอดภัยจากภัยทั้งหลาย;

 

 

 

    "อากิ:ขอบคุณสำหรับคำภาวนา ฉันจะดูแลตัวเองอย่างดี"

 

 

 

    ;เวอร์เดนท์:ได้ยินเช่นนั้น ข้าก็สบายใจขึ้น แต่ข้าขอมอบสิ่งนี้แก่ท่าน เผื่อมันจะช่วยท่านได้;

 

 

 

    ว่าพลาง เวอร์เดนท์ก็ก้มหัวลง เอาหน้าผากแนบกับหน้าผากของอากิทันที แสงสีเขียวเจิดจ้าสว่างวาบขึ้น ก่อนที่เขาจะถอยออกมา อากิก็ยืนนิ่งอย่างงุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น และทันใดนั้น ที่ต้นแขนของเขาก็มีแสงเรืองขึ้น อากิรีบเปิดดูอย่างตกใจ แล้วก็พบว่ามีปานรูปต้นไม้ของเวอร์เดนท์ปรากฏอยู่

 

 

 

    "อากิ:นี่มัน..."

 

 

 

    ก่อนที่เขาจะได้ถาม เสียงอลิสก็ดังขึ้นในหัวทันที

 

 

 

    [อลิส:ท่านได้รับพรจากผู้พิทักษ์แห่งชีวิตวิต(⁽ˢ⁾) ความสามารถของพร ช่วยเพิ่มการฟื้นฟูของ HP ขึ้น 2 เท่าตลอดเวลา และเมื่อท่านอยู่ในอาเขตธรรมชาติ การฟื้นฟูจะเพิ่มเป็น 5 เท่า และ ฟื้นฟู MP ขึ้น 2.5 เท่า

 

 

 

    ท่านได้รับฉายาผู้ที่ถูกยอมรับโดยธรรมชาติ(F-⁽ᴬ⁾) ความสามารถของฉายา ต่อไปนี้ท่านจะไม่ถูกนับเป็นศัตรูของสิ่งมีชีวิตและมอนสเตอร์ประเภทพืชอีกต่อไป

 

 

 

     ท่านได้รับสกิลเร่งการฟื้นฟู(F-⁽ᴬ⁺⁾) ความสามารถของสกิลเป็นแบบแอคทีฟ เมื่อใช้งานจะฟื้นคืน HP และ MP ทันที 4% ของ HP และ MP สูงสุด ไม่ใช่มานา คูลดาวน์ 1 ชั่วโมง

 

 

 

    ท่านได้รับเหรียญ 5000 เหรียญจากความสำเร็จที่ได้รับพรแรงค์ A

 

    ท่านได้รับเหรียญ 750 เหรียญจากความสำเร็จที่ได้รับ ฉายาแรงค์ A+]

 

 

 

    เสียงแจ้งเตือนที่พรั่งพรูเข้ามาทำให้อากิถึงกับเบิกตากว้าง เขามองไปยังเวอร์เดนท์อย่างตกตะลึง

 

 

 

    "อากิ:มะ-มันมา-"

 

 

 

    ;เวอร์เดนท์:ไม่เป็นไรหรอก ท่านผู้ให้กำเนิด... นี่คือสิ่งเดียวที่ข้าสามารถมอบให้ท่านได้ในตอนนี้;

 

 

 

    อากิที่ได้ยินก็ไม่มีคำใดจะเอ่ยตอบ ได้เพียงกล่าวด้วยความจริงใจ

 

 

 

    "อากิ:ฉันจะใช้ของที่ให้มาอย่างดี... และจะมีรอดชีวิตต่อไป"

 

 

 

    เวอร์เดนท์ที่ได้ฟังถึงกับแสดงสีหน้าพึงพอใจอย่างยิ่ง แต่ในขณะนั้นเอง เสียงของพ่อบ้านก็ดังแทรกขึ้น

 

 

 

    \เซบาสเตียน:ประตูวาร์ปพร้อมแล้ว เข้าไปได้แล้วขอรับ/

 

 

 

    "อากิ:ครับ"

 

 

 

    อากิเดินเข้าไปในประตูวาร์ปช้าๆ ก่อนที่เซบาสจะก้าวตาม แต่ก่อนจะหายเข้าไป เขาหันกลับไปมองเวอร์เดนท์

 

 

 

    \เซบาสเตียน:เจ้ารู้ใช่ไหมว่าสิ่งที่เจ้าทำมันมากเกินไป/

 

 

 

    ;เวอร์เดนท์:ข้ารู้;

 

 

 

    \เซบาสเตียน:...งั้นเจ้าก็รู้ว่าอะไรจะตามมา/

 

 

 

    ;เวอร์เดนท์:ข้าพร้อมน้อมรับ;

 

 

 

    \เซบาสเตียน:.../

 

 

 

    หลังจากนั้นเซบาสก็ไม่พูดอะไรอีก เพียงแต่หันกลับเดินเข้าไปในประตูวาร์ปตามอากิไป

 

 

 

    ทันทีที่ก้าวพ้นประตู อากิรู้สึกวิงเวียนเล็กน้อย แต่ไม่หนักเท่าครั้งแรก เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะกวาดตามองรอบๆ เห็นเพื่อนร่วมทางยังคงหลับใหลกันอยู่

 

 

 

    "อากิ:แล้วต้องทำไงต่อดีเนี่ย"

 

 

 

    เขายกมือเท้าเอวอย่างชั่งใจว่าจะปลุกคนอื่นอย่างไรดี จนกระทั่งเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากด้านหลัง อากิรีบหันกลับไป ก็เห็นเซบาสเตียนก้าวออกจากประตูตามมา

 

 

 

    "อากิ:มีอะไรอีกงั้นเหรอครับ คุณพ่อบ้าน"

 

 

 

    \เซบาสเตียน:กระผมตามมาปลุกเพื่อนของคุณขอรับ พอดีผมใช้เวทย์มนต์ให้พวกเขานิดหน่อย/

 

 

 

    สีหน้าของอากิเปลี่ยนไปเล็กน้อย ร่องรอยกังวลปรากฏขึ้นชัดเจน พ่อบ้านจึงพูดต่อราวกับอ่านใจเขาออก

 

 

 

    \เซบาสเตียน:ไม่ต้องกังวลขนาดนั้นขอรับ เวทย์มนต์นี้แค่ทำให้ง่วงนอน ไม่มีผลข้างเคียงใดๆ/

 

 

 

    'อากิ:ถ้าไม่มีผลข้างเคียงจริง แล้วทำไมต้องตามมาปลุกเองด้วย เชื่อถือได้ไหมเนี่ย...'

 

 

 

    \เซบาสเตียน:เวทย์มนต์ สลีป จะทำให้ผู้ที่โดนหลับยาว 6-10 ชั่วโมง และปลุกได้ยากหากใช้วิธีเบาๆ บางครั้งต้องทำร้ายร่างกายถึงจะตื่นได้ในทันที แต่ก็มีทางเลือกอื่น นั่นคือเวทย์แก้ที่เรียกว่า อเวค!/

 

 

 

    พอร่ายเวทย์จบ ร่างของเพื่อนๆ ก็เริ่มขยับเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นทีละคน

 

 

 

    \เซบาสเตียน:เอาล่ะ งานของข้าเสร็จแล้ว ต้องขอตัวลา/

 

 

 

    เขาหมุนตัวเตรียมกลับเข้าไปในประตูวาร์ป แต่ทันใดนั้น แม่ของเวอร์เดนท์กลับเข้ามา ใช้ปากคาบชายเสื้อพ่อบ้านไว้แน่น

 

 

 

    เซบาสหันกลับมาช้าๆ ดวงตาเย็นชา

 

 

 

    \เซบาสเตียน:กวางตัวนี้มันอะไรกัน มากัดชายเสื้อข้า อยากตายงั้นรึ/

 

 

 

    เขายกมือชี้ไปยังแม่กวาง ราวกับพร้อมจะปลดปล่อยพลังใส่เธอในทันที

 

 

 

    !"อากิ:หยุดก่อนครับคุณพ่อบ้าน!"!

 

 

 

    เสียงตะโกนของอากิดังแทรกขึ้น พ่อบ้านชะงัก หันมามองด้วยสายตาสงสัย

 

 

 

    \เซบาสเตียน:มีอะไรงั้นรึ/

 

 

 

    "อากิ:ใจเย็นๆ อย่าพึ่งทำอะไรนะครับ กวางตัวนั้นคือแม่ของเวอร์เดนท์"

 

 

 

    พอได้ยินคำอธิบาย เซบาสเตียนก็หยุดนิ่งไปชั่วครู่ เงยหน้าขึ้นราวกับสื่อสารกับบางสิ่ง

 

 

 

    \เซบาสเตียน:หืม~ เอาอย่างไรดีขอรับ.../

 

 

 

    เขาพยักหน้าเล็กน้อย แล้วโน้มตัวลงมาพูดกับแม่กวางด้วยน้ำเสียงเย็นเรียบ

 

 

 

    \เซบาสเตียน:เอาละ เลิกกัดชายเสื้อของข้า แล้วตามข้ามา/

 

 

 

    แม่กวางปล่อยชายเสื้ออย่างว่าง่าย ก่อนจะเดินตามพ่อบ้านเข้าไปในประตูวาร์ป

 

 

 

    อากิยืนมองเหตุการณ์นั้นด้วยหัวใจที่โล่งเบา พร้อมถอนหายใจยาว

 

 

 

    "อากิ:เฮ้อ~ โล่งอกไปที"

 

 

 

    หลังจากถอนหายใจด้วยความโล่งใจ อากิก็หันกลับมา ก่อนจะพบว่าคนอื่นๆตื่นขึ้นมาแล้ว และกำลังมองมาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความมึนงง โจเซฟเป็นคนแรกที่เอ่ยปากถาม

 

 

 

    "โจเซฟ:มะ-มันเกิดอะไรขึ้นอากิ คนที่ใส่ชุดสูทเมื่อกี้คือใคร"

 

 

 

    อากิชะงักไป สีหน้าหนักใจของเขาบอกทุกอย่างได้ดีกว่าคำพูด ทุกคนที่เห็นก็พลันเข้าใจว่า สิ่งที่อากิเจอมาคงไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยเลย ความเงียบเข้าปกคลุมทันที ไม่มีใครกล้าถามต่อ

 

 

 

    อากิสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนพูดเสียงเรียบ

 

 

 

    "อากิ:ขอเวลา 5 นาที แค่ 5 นาที ฉันจะเรียบเรียงทุกอย่างให้ฟัง"

 

 

 

    [อลิส:เปิดใช้งานสกิลใจเย็น เปิดใช้งานสกิลสมาธิ]

 

 

 

    ทุกคนพยักหน้ารับ ไม่มีใครเร่งรัด อากิจึงนั่งลง หลับตาและค่อยๆเรียบเรียงเรื่องราวในหัว จนครบเวลา เขาจึงเงยหน้าขึ้นและบอกกับพวกเขา

 

 

 

    "อากิ:นั่งกันก่อน เรื่องมันยาว"

 

 

 

    ทั้งสี่คนรีบนั่งลงตามที่บอก อากิจึงเริ่มเล่า ตั้งแต่เหตุการณ์ที่พวกเขาเพิ่งหลับ จนถึงสิ่งที่เขาไปพบเจอกับนายหญิง เสียงของอากิหนักแน่น แต่เต็มไปด้วยความกดดันที่ถ่ายทอดออกมาโดยไม่ตั้งใจ ทุกคนจึงได้แต่นั่งฟังเงียบๆ ไม่กล้าแม้แต่จะขัดจังหวะ

 

 

 

    เขาเล่าต่อเรื่อยๆ จนมาถึงภาพมอนสเตอร์ที่ได้เห็นผ่านการเชื่อมโยงในหัว

 

 

 

    "อากิ:สิ่งที่ฉันได้เห็นคือมอนสเตอร์ตัวใหญ่ ลักษณะเหมือนกระทิงผสมคน ถือขวานอันมหึมาไล่ฆ่าคน มีพืชที่กลืนกินมนุษย์ มีกับดักซ่อนอยู่ตามโถงทางเดิน มีปลาที่ผสมเข้ากับมนุษย์ และแมลงประหลาดอีกมากมาย... ยิ่งไปกว่านั้นพวกมอนสเตอร์ที่เราเคยเจอ ดูเหมือนจะแข็งแกร่งขึ้นมาก พวกก็อบลินชุดเกราะ พวกโคลโบลก็เช่นกัน"

 

 

 

    "โจเซฟ:นี่มัน... เรื่องใหญ่จนฉันพูดไม่ออกเลย"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:..."

 

 

 

    "ลีน่า:หนูขอโทษนะคะ หนูไม่น่าชวนตั้งชื่อเลย"

 

 

 

    เสียงของลีน่าสั่นเครือ เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด เธอก้มหน้าลงเหมือนจะร้องไห้ อากิที่เห็นดังนั้นก็รีบเอ่ยปลอบ

 

 

 

    "อากิ:ไม่ใช่ความผิดของหนูสักหน่อย มันก็เป็นแค่เรื่องบังเอิญเท่านั้นเอง"

 

 

 

    "ลีน่า:แต่ว่า... เรื่องบังเอิญของหนูมันทำให้คนมากมายต้องตกอยู่ในอันตรายนะคะ"

 

 

 

    "อากิ:ทำไมถึงคิดอย่างนั้นล่ะ"

 

 

 

    "ลีน่า:ก็เพราะเหตุการณ์นี้มันทำให้อัพเดทจะมาเร็วขึ้น...ไม่ใช่เหรอคะ"

 

 

 

    อากิขยับเข้ามาใกล้ พลางสบตากับลีน่าอย่างจริงใจ

 

 

 

    "อากิ:งั้น... หนูลองฟังสิ่งที่พี่จะพูดนะ"

 

 

 

    ลีน่าเงยหน้าขึ้น ดวงตาแดงก่ำราวกับพร้อมจะร้องไห้ได้ทุกเมื่อ

 

 

 

    "อากิ:พี่คิดว่า สิ่งที่นายหญิงพูด...เธอแค่ขู่ เพราะถ้ามีการอัพเดทเร็วจริงๆ เธอคงไม่ให้เวอร์เดนท์อยู่ที่นั้นเพราะถ้าอัพเดทจะมสในเร็วๆนี้จริงๆ เวอร์เดนท์คงอยู่ที่นี่แล้ว แต่หนูเห็นใช่ไหม ว่าที่นี่ไม่มีเวอร์เดนท์อยู่เลย มันแปลว่าการอัพเดทตามที่เธอพูดมันเสี่ยงเกินไป ดังนั้น มากที่สุดที่อาจเกิดขึ้นคืออัพเดทที่เร็วขึ้นบ้าง แต่ก็ไม่เร็วขนาดนั้นหรอก... เชื่อพี่เถอะ"

 

 

 

    น้ำเสียงจริงใจของอากิทำให้บรรยากาศที่ตึงเครียดคลายลง ลีน่าก้มหน้าลงอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ใช่เพราะความรู้สึกผิด หากแต่เป็นการทบทวนคำพูดที่ได้ฟัง

 

 

 

    แล้วคริสก็เดินเข้ามาหาอากิพลางถามด้วยสีหน้าจริงจัง

 

 

 

    "คริส:เราจะทำไงกันต่อครับพี่อากิ"

 

 

 

    "อากิ:เรา...คงต้องฆ่าเพื่อแข็งแกร่งขึ้น...เรากลับห้องพักเดิมกันเถอะ"

 

 

 

    "โจเซฟ:นายจะเอาแบบนั้นจริงๆใช่ไหม"

 

 

 

    "อากิ:อืม"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:ฉันก็ไม่ตัดความตั้งใจของพวกนายหรอกนะ แต่เราจะไหวกันงั้นเหรอ นั่นมันเรดของพวกโคลโบล ไม่ใช่ก็อบลินนะ"

 

 

 

    คำพูดของเมิ่งซินทำให้ความกังวลแผ่ซ่านไปทั่ว สีหน้าของทุกคนเริ่มหม่นลง แต่ก่อนที่บรรยากาศจะถลำลึกไปกว่านี้ อากิก็พูดเสียงหนักแน่น

 

 

 

    "อากิ:ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าจะไหวกันไหม... แต่ฉันขอสาบานเลยว่าจะไม่มีใครตายแน่นอน!!!"

 

 

 

    หลังจากพูดจบ อากิก็ง้างหมัดแล้วต่อยเข้าที่กำแพงเต็มแรง

 

 

 

    [อลิส:ใช้งานสกิลทุบ]

 

 

 

    "ตู้ม!!!"

 

 

 

    เสียงระเบิดก้องสะท้อนทั่วโถงราวกับระเบิดเล็กๆ ระเบิด ฝุ่นควันและเศษก่อนดินเหนียวที่แข็งเหมือนหินแตกกระจายออกมาเป็นวงกว้าง กำแพงที่ควรจะแข็งแรงกลับยุบเป็นหลุมลึก แขนของอากิทะลุเข้าไปถึงครึ่งหนึ่งอย่างง่ายดาย รอยร้าวลามออกไปเป็นเส้นใยแมงมุมยาวเกือบครึ่งผนัง

 

 

 

    [อลิส:เปิดใช้งานสกิลต้านทานความเจ็บปวด]

 

 

 

    ทุกคนถึงกับสะดุ้งถอยหลังไปหนึ่งก้าวตามสัญชาตญาณ แรงสั่นสะเทือนจากแรงต่อยยังคงสะท้อนอยู่ใต้ฝ่าเท้า

 

 

 

    'อากิ:ตั้งแต่อัพ STR ขึ้น 100 หน่วย ฉันก็สัมผัสได้ถึงพลังที่พุ่งทะยานขึ้นอย่างก้าวกระโดด… แต่แบบนี้มัน....'

 

 

 

    อากิดึงแขนออกมาพร้อมเศษร่วงหล่นลงมากองกับพื้น ก่อนจะจ้องดูหลุมยักษ์ที่เขาเพิ่งสร้างขึ้นด้วยมือเปล่า

 

 

 

    'อากิ:แบบนี้...มันมากเกินไปแล้ว'

 

 

 

    ทุกคนรอบตัวเขาได้แต่ยืนอึ้ง พละกำลังที่เพิ่งได้เห็นทำให้ความเงียบปกคลุมอีกครั้ง

 

 

 

   'โจเซฟ:พลังบ้าอะไรน่ะ แบบนี้ต่อยคนขาดครึ่งก็ไม่เกินจริงแล้วไม่ใช่เหรอ'

 

 

 

    'คริส:สะ-สัตว์ประหลาด... พะ-พี่อากิเป็นสัตว์ประหลาดของแท้เลย'

 

 

 

     'เมิ่งซิน:แรงต่อยขนาดนั้น... ที่ผ่านมาหมอนี่ออมมือไว้ตลอดอย่างงั้นเหรอ'

 

 

 

    'ลีน่า:เอะ! ต่อยแรงขนาดนั้นมือพี่อากิจะเป็นอะไรไหม'

 

 

 

    อากิหันไปหาทุกคน สีหน้าเต็มไปด้วยความเชื่อมั่น ก่อนจะพูดออกมาและเรียกสติทุกคนกลับมา

 

 

 

    "อากิ:จะกลับไปกับฉันไหม"

 

 

 

    เขายื่นมือออกไปเชิญชวน ทุกคนชะงักไปเล็กน้อย ก่อนที่โจเซฟจะเป็นคนแรกที่ตอบ

 

 

 

    "โจเซฟ:โชว์มาขนาดนี้ ใครจะไม่ไปล่ะ"

 

 

 

    โจเซฟยื่นมือมาจับกับอากิแน่น แล้วเดินกลับไปทางเดิม คริสก็ตามมาติดๆ

 

 

 

    "คริส:ผมเชื่อในตัวพี่ชายเสมอนะครับ"

 

 

 

    เขากอบกุมมืออากิอย่างหนักแน่น แล้วเดินตามโจเซฟไป

 

 

 

    "เมิ่งซิน:ถ้ามีแรงขนาดนั้นแต่แรกก็ไม่บอก จะให้ฉันถามทำไม"

 

 

 

    เมิ่งซินเดินผ่านไปพร้อมเสียงบ่นเล็กๆ แต่ก็เป็นการยอมรับโดยปริยาย

 

 

 

    ลีน่าเป็นคนสุดท้าย เธอเข้ามาจับมืออากิเบาๆ พลางยกขึ้นดูร่องรอยฟกช้ำ

 

 

 

    "ลีน่า:ไม่เห็นต้องต่อยแรงขนาดนั้นเลย เห็นไหม มือมีรอยช้ำหมดแล้ว"

 

 

 

    "อากิ:ฮ่าฮ่าฮ่า"

 

 

 

    "ลีน่า:ไม่ต้องหัวเราะเลย แค่บอกกัน หนูก็เชื่อแล้ว"

 

 

 

     เธอพูดด้วยน้ำเสียงงอนๆ อากิจึงอธิบาย

 

 

 

    "อากิ:พี่อยากแสดงให้เห็นว่าสิ่งที่พูดว่าพี่สามารถทำได้จริงๆ แต่แค่พูด...มันคงไม่พอ เลยต้องแสดงให้เห็นบ้าง"

 

 

 

    "ลีน่า:นิดหน่อยอะไรกัน ต่อยจนกำแพงพังขนาดนั้น"

 

 

 

    "อากิ:ฮ่าฮ่า"

 

 

 

    ลีน่าทำหน้ามุ่ย ถอนหายใจออกมาอย่างหมดหนทาง

 

 

 

    "ลีน่า:ครั้งหน้าจะทำอะไรก็ระวังด้วยนะคะ ยารักษาของเราก็ไม่มีอยู่แล้ว"

 

 

 

    อากิทำหน้าเจื่อนๆ กับคำเตือนนั้น ก่อนที่ลีน่าจะปล่อยมือและเดินตามเพื่อนไป

 

 

 

    [อลิส:ปิดการใช้งานสกิลทั้งหมด]

 

 

 

     [อลิส:ใช้งานสกิลการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม แลกมานา 76 หน่วยเป็น DEX 19 หน่วย DEX 61>80 หน่วย]

 

 

 

    [อลิส:ท่านอากิ มานาเหลือน้อยเกินกว่าจะแลกต่อได้แล้ว กรุณาเพิ่มมานาด้วยนะคะ]

 

 

 

     "อากิ:ได้เลย แต่ขอกลับถึงห้องพักก่อนนะ"

 

 

 

     [อลิส:รับทราบค่ะ]

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                   จากผู้แต่ง

 

    ตอนแรกจะหนีเอาไปเอามาได้กลับไปเฉย