CHESS:พลิกกระดานเทพ

    เวลาล่วงเลยไป อากิที่ถูกเซบาสเตียนแบกอยู่บนบ่าก็มัวครุ่นคิดถึงคำพูดของอลิส
 
 
 
    ‘อากิ:ฉันควรทำยังไงดี… ควรลองพยายามอย่างที่อลิสบอกไหม’
 
 
 
    ทันใดนั้นเสียงของความคิดภายในใจก็เริ่มโต้เถียงกันเอง
 
 
 
    'ความคิดด้านบวก:นายทำได้แน่นอน! ลองดูค่ามานาที่นายมีสิ มันมากพอที่จะเอาไปแลกเป็นค่าสถานะอื่นได้ตั้งเยอะ นายจะแข็งแกร่งเกินกว่าที่จะจินตนาการได้แน่นอน ไม่ต้องกังวลหรอก'
 
 
 
    'ความคิดด้านลบ:แข็งแกร่งงั้นเหรอ? แน่ใจหรือว่านั่นจะพอ? ลืมภาพมอนสเตอร์พวกนั้นที่นายเห็นไปแล้วหรือยัง แต่ละตัว…นายคิดว่าจะเอาอยู่จริงๆรึไง'
 
 
 
    'ความคิดด้านบวก:เอาอยู่สิ! ทุกอย่างมันขึ้นกับค่าสถานะทั้งนั้น ถ้าไม่ไหว…ก็แค่แปลว่ามันยังไม่มากพอ และถ้าไม่ม่มากพอเราก็แค่ต้องทำให้มันมากพอไง'
 
 
 
    อากิหลับตาไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหายใจออกเบาๆ
 
 
 
    ‘อากิ:ถ้าไม่ไหว…ก็แปลว่ายังไม่มากพอสินะ… ได้เลย งั้นก็มาดูกันว่าฉันจะไปได้สุดแค่ไหน’
 
 
 
    หลังจากความคิดในใจตีกันอยู่พักใหญ่ เขาก็เหมือนจะได้ข้อสรุป สิ่งที่เขาต้องทำมีเพียงหนึ่งเดียว นั่นคือแข็งแกร่งให้ได้มากพอ อย่างที่อลิสบอกไว้
 
 
 
    "อากิ:คุณพ่อบ้านครับ… วางผมลงได้ไหมครับ ผมอยากเดินเอง"
 
 
 
    \เซบาสเตียน:แน่ใจแล้วหรือขอรับ?/
 
 
 
    "อากิ:ครับ"
 
 
 
    เซบาสเตียนได้ยินดังนั้น จึงค่อยๆ วางอากิลงอย่างระมัดระวัง ปล่อยให้เขาเดินด้วยขาของตัวเอง
 
 
 
    ทันทีที่เท้าแตะพื้น เวอร์เดนท์ก็รีบเข้ามาหาอากิทันที
 
 
 
    ;เวอร์เดนท์:เป็นอย่างไรบ้าง ท่านผู้ให้กำเนิด?;
 
 
 
    "อากิ:ก็...ดีขึ้นแล้ว"
 
 
 
    อากิพูดพลางยกมือเช็ดเลือดที่ยังซึมออกจากจมูก เวอร์เดนท์ที่เห็นก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะก้มหัวลงพร้อมร่ายเวทย์ออกมา
 
 
 
    ;เวอร์เดนท์:เยียวยา;
 
 
 
    ทันใดนั้น แสงสีเขียวอ่อนก็ลอยออกจากร่างเวอร์เดนท์เข้ามาห่อหุ้มตัวอากิ ความเจ็บปวดและความอ่อนล้าในร่างกายค่อยๆ จางหายไป
 
 
 
    "อากิ:โอ้… ขอบคุณนะ"
 
 
 
    ;เวอร์เดนท์:ยินดีขอรับ ท่านผู้ให้กำเนิด;
 
 
 
    เซบาสเตียนที่ยืนรออยู่ด้านหน้า และดูอยู่ตลอดก็แกล้งส่งเสียงขัดขึ้น
 
 
 
    \เซบาสเตียน:อะแฮ่ม!/
 
 
 
    อากิที่ได้ยินก็หันไปหาเซบาสเตียน ก่อนจะโค้งตัวให้และหันมาพูดกับเวอร์เดนท์ว่า
 
 
 
    "อากิ:เหมือนเราจะต้องไปต่อแล้วนะ"
 
 
 
    ;เวอร์เดนท์:คงต้องเป็นอย่างนั้น;
 
 
 
    ทั้งคู่จึงรีบเดินตามหลังเซบาสเตียนไป ระหว่างทาง อากิก็ก้มหน้าเล็กน้อยและแอบกระซิบคุยกับอลิส
 
 
 
    *"อากิ:อลิส มีแจ้งเตือนอะไรค้างอยู่ไหม"*
 
 
 
    [อลิส:มีเยอะเลยค่ะ]
 
 
 
    *"อากิ:ว่ามาเลย"*
 
 
 
    [อลิส:เปิดการแจ้งเตือนย้อนหลัง
 
    ท่านเลเวลอัพ 30>31 รักษาบาดแผลทั้งหมดพร้อมเพิ่ม HP และ MP จนเต็ม HP สูงสุดเพิ่ม 30 หน่วย มานา เพิ่มขึ้น 15 หน่วย
 
 
 
    ท่านมีสกิลที่ความชำนาญเพิ่มขึ้น 2 สกิล
 
    สกิลกระแทกความชำนาญเพิ่มขึ้น F->F
 
    สกิลแบบแอคทีฟเมื่อใช่งานจะเพิ่มเดเมจของการกระแทกครั้งต่อไป 4%>7% 1 ครั้ง ใช่มานา 10>27 หน่วยต่อครั้ง คูลดาวน์ 4 วิ>10
 
    สกิลการใช้ดาบความชำนาญเพิ่มขึ้น F>E-
 
    สกินมีทั้งพาสซีพและแอ็คทีฟ
 
    สกิลพาสซีฟทำให้ท่านใช้งานได้มั่นคงขึ้น 7%>11% และทำให้ควบคุมดีขึ้น 7%>11%
 
    สกิลแบบแอ็คทีฟ เมื่อเปิดใช้งานจะทำให้ท่านโจมตีได้แมนยำขึ้น 7%>11% และรวดเร็วขึ้น 7%>11% เป็นเวลา 7>11 วิ ใช่มานา 50>100 ต่อครั้ง คูลดาวน์ 45>70 วิ
 
 
 
    ฉายาเสี่ยงโชคความชำนาญเพิ่มขึ้น F->E-
 
    ทุกครั้งที่มีการเสี่ยงโชคสกิลนี้จะทำงานทันทีจะทำให้ท่านได้รับของดีขึ้นแบบเล็กน้อย (เพิ่มขึ้น 1%>7% ) คูลดาวน์ 4 วิ และยังมีโอกาศให้ท่านสุ่มของที่จะได้อีกรอบถ้าของนั้นไม่ดีโอกาสนัอยมาก (เพิ่มขึ้น 0.5%>4%) คูลดาวน์ 4 วิ ฉายาใช้งานได้ชั่วคราวจากพร]
 
 
 
    *"อากิ:ฉายาใช้งานได้ชั่วคราวจากพรงั้นเหรอ... อืม แปลว่าที่มันใช้ไม่ได้ก่อนหน้านี้เพราะฉันยังไม่มีพรสินะ"*
 
 
 
    [อลิส:ใช่ค่ะ]
 
 
 
    *"อากิ:แล้วเราไปใช้มันตอนไหน ถึงได้เพิ่มความชำนาญขนาดนี้"*
 
 
 
    [อลิส:ก็ตอนเล่นเกมโยนเหรียญกับเทพโธธไงคะ ตอนนั้นสกิลมันทำงานรัวๆเลยคะ]
 
 
 
    'อากิ:ตอนนั้นเองสินะ... แต่ไม่เห็นมีแจ้งเตือนเลย แสดงว่าอลิสปิดไว้เอง เพราะมันคงถี่แหงๆ'
 
  
 
    *"อากิ:โอเค เข้าใจแล้ว แต่ขอถามเพิ่มหน่อย... ถ้าพรหมดอายุ ฉายานี้ก็จะใช้ไม่ได้อีกใช่ไหม"*
 
 
 
    [อลิส:ค่ะ]
 
 
 
    *"อากิ:ถ้างั้น จะทำยังไงให้มันทำงานได้บ้าง นอกจากจะมีพร"*
 
 
 
    [อลิส:เรื่องนั้นดิฉันก็ไม่ทราบค่ะ เพราะไม่มีข้อมูลในระบบค่ะ]
 
 
 
    *"อากิ:น่าเสียดาย... แต่เราคงทำอะไรไม่ได้"*
 
 
 
    อากิรู้สึกเสียดายเล็กน้อยกับฉายานี้ เพราะความสามารถของมันก็ดูดีไม่น้อย แต่สุดท้ายเขาก็ได้แต่ทำใจ ก่อนจะเปิดหน้าต่างสถานะของตัวเองขึ้นมาดู หลังจากไม่ได้เปิดมานาน
 
 
 
    [ข้อมูลของตัวละคร              
 
    ชื่อทาคุมะ อากิ อายุ 20
 
    เลเวล 31 (718/1550)
 
    HP 570/570
 
    MP 38010\39100
 
    ค่าความหิว 65/175
 
    ค่าความกระหาย 70/175
 
    ค่าความเหนื่อยล้า 90/150
 
    อาชีพ ไม่มี
 
    เผ่าพันธุ์ มนุษย์(98.5%) กลายพันธุ์(1.5%)
 
    ค่าสเตตัส
 
    STR 65(+3) 
 
    AIG 65(+3)
 
    INT 50(+3)
 
    MANA 391(+3)
 
    VIT 50(+3)
 
    DEX 50(+3)
 
    LUCK 80(+3)
 
    ATK 29 (+3){+25}
 
    ARMOR 29 (+3){+25}
 
    พอยที่ยังไม่ได้ใช้ 77
 
 
 
    ไอเทมสวมใส่
 
    ไอเทมสวมใส่ที่หัว:ไม่มี
 
    ไอเทมสวมใส่ลำตัว:เสื้อเก่าๆ + 2 เกราะ
 
     ไอเทมสวมใส่ลำตัวสวนล้าง:กางเกงเก่าๆ +2 เกราะ
 
    ไอเทมสวมลำตัวส่วนล้าง:ไม่มี
 
    ไทเทมสวมใส่สวมเท้า:ไม่มี
 
    ไอเทมสวมใส่รองเท้า:รองเท้าของคนขยัน
 
 
 
    อาวุธที่ใช้
 
    สวมใส่:ไม่มี
 
 
 
   บัฟ
 
   พรของเทพโธธ(EX)(ชั่วคราว)
 
 
 
    ฉายา
 
    (S)
 
    จูบแรกของสตาฟอล(S⁺) / นักเสี่ยงโชค(E-⁽ˢ⁾)
 
 
 
     (A)
 
    ผู้ที่ไม่ได้รับเชิญจากหอคอย(A⁺) / The First of Overheat(F-⁽ᴬ⁺⁾) / NEWใฝ่รู้(F-⁽ᴬ⁾) / ตะกละ(F⁽ᴬ⁺⁾)
 
 
 
    (B)
 
    NEWสลอธ(F-⁽ᴮ⁾)
 
    (D)
 
    นักวิ่ง(F-⁽ᴰ⁾) / นักล่าโคลโบล(F⁽ᴰ⁾) / นักล่าก็อบลิน(E-⁽ᴰ⁾)
 
 
 
    (E)
 
    นักล่าสไลม์(F⁽ᴱ⁾)
 
 
 
    (F)
 
    นักล่าแมลง(E-⁽ᶠ⁾)
 
 
 
    สกิล
 
    (M)
 
    การดูดซับ(E-⁽ᴹ⁾)
 
 
 
    (SSS)
 
    การแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม(E-⁽ˢˢˢ⁾) / AI ของระบบ(M⁽ˢˢˢ⁺⁾)
 
 
 
    (A)
 
    NEWอะดรีนาลีน(F⁽ᴬ⁺⁾) / ประเมิน(F⁽ᴬ⁾) / NEWสังเกตกับดัก(F-⁽ᴬ⁺⁾)
 
 
 
   (B)
 
   แปลภาษา(F-⁽ᴮ⁾) / หัวใจมานา (F⁽ᴮ⁾) / NEWต้านทานเลือดไหล(F-⁽ᴮ⁾) / NEWต้านทานพิษ(F-⁽ᴮ⁾)
 
 
 
    (C)
 
    เร่งความเร็ว(F⁽ᶜ⁾) / NEW 
 
เร่ง(F⁽ᶜ⁾) / NEWเพิ่มภูมิคุ้มกัน(F-⁽ᶜ⁾)
 
 
 
    (D)
 
    ใจเย็น(F⁽ᴰ⁾) / NEWป้องกัน(F-⁽ᴰ⁾)
 
 
 
    (E)
 
    ปฐมพยาบาลเบื้องต้น(F⁽ᴱ⁾) / ขว้างปา(E-⁽ᴱ⁻⁾) / เล็งเป้า(E-⁽ᴱ⁻⁾) / สมาธิ(E-⁽ᴱ⁻⁾) / การใช้ดาบ(E-⁽ᴱ⁾) / ฟัน(E-⁽ᴱ⁾) / แทง(F⁽ᴱ⁾) / การใช้ธนู(F-⁽ᴱ⁾)
 
 
 
    (F)
 
    ทุบ(E-⁽ᶠ⁾) / ฟาด(F-⁽ᶠ⁾) / ต้านทานความเจ็บปวด(E-⁽ᶠ⁾) / รักษาตัวเองโดยธรรมชาติ(F⁽ᶠ⁻⁾) / กระแทก(F⁽ᶠ⁾) / NEWศรไฟ (F-⁽ᶠ⁾) (Arrow of Flame)]
 
 
 
    *"อากิ:โอ้โห พอยต์ที่ยังไม่ได้ใช้โคตรเยอะเลย"*
 
 
 
    เมื่อเห็นตัวเลขพอยต์สะสมที่ไม่ได้ใช้นาน อากิก็ถึงกับอุทานออกมาอย่างตกใจ
 
 
 
    *"อากิ:อลิส ฝากจัดการกระจายให้เท่าๆกันหน่อย"*
 
 
 
    [อลิส:ได้ค่ะ]
 
 
 
    [อลิส:ใช้พอยต์ 11 หน่วย อัพค่า STR 65 -> 76
 
    ใช้พอยต์ 11 หน่วย อัพค่า AIG 65 -> 76
 
    ใช้พอยต์ 11 หน่วย อัพค่า INT 50 -> 61
 
   ใช้พอยต์ 11 หน่วย อัพค่า MANA 391 -> 402
 
    ใช้พอยต์ 11 หน่วย อัพค่า VIT 50 -> 61
 
    ใช้พอยต์ 11 หน่วย อัพค่า DEX 50 -> 61
 
ใช้พอยต์ 11 หน่วย อัพค่า LUCK 80 -> 91]
 
   *"อากิ:หืม? ทำไมอัพค่ามานาด้วย"*
 
 
 
   [อลิส:77 หาร 6 มันไม่ลงตัวค่ะ แถมท่านก็บอกให้กระจายให้เท่าๆ กัน]
 
 
 
    *"อากิ:อ๋อ...โอเค งั้นฝากแลกค่ามานาเป็นค่าอื่นๆ ให้ถึง 100 ด้วยนะ แต่อย่าให้เกิด Permanent Loss of Mana ล่ะ"*
 
 
 
    [อลิส:ได้เลยค่ะ แต่ก่อนจะแลก จะให้เลือกค่าที่ต้องการก่อนหรือไม่คะ]
 
 
 
    *"อากิ:อืม~ เอาที่เห็นสมควรเลย"*
 
 
 
    [อลิส:ใช้งานสกิลการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม... แลกมานา 96 หน่วย เป็นค่า STR 24 หน่วย -> STR 76 -> 100]
 
 
 
    หลังจากการแลกเปลี่ยนเสร็จสิ้น อากิรู้สึกเวียนหัวและเจ็บหน้าอกเล็กน้อย แต่ไม่นานอาการทั้งหมดก็หายไป
 
 
 
    อากิเดินตามพ่อบ้านไปยังทางออก ขณะเดียวกัน อลิสก็ยังคงทำการแลกเปลี่ยนเรื่อยๆ ทว่าเธอก็เว้นจังหวะให้เขาพักฟื้นจากผลข้างเคียงก่อน แล้วจึงค่อยดำเนินต่อไป
 
 
 
    [อลิส:ใช้งานสกิลการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม... แลกมานา 96 หน่วย เป็นค่า AIG 24 หน่วย -> AIG 76 -> 100 หน่วย]
 
 
 
    หลังใช้เวลาพอสมควร ในที่สุดอากิก็เดินออกมาข้างนอก เวอร์เดนท์ที่ตามติดมาด้วยเอ่ยขึ้นว่า
 
 
 
    ;เวอร์เดนท์:ท่านผู้ให้กำเนิด ข้ารู้ว่าต่อจากนี้จะอันตรายยิ่งนัก ข้าจึงขอภาวนาให้ท่านอยู่รอดปลอดภัยจากภัยทั้งหลาย;
 
 
 
    "อากิ:ขอบคุณสำหรับคำภาวนา ฉันจะดูแลตัวเองอย่างดี"
 
 
 
    ;เวอร์เดนท์:ได้ยินเช่นนั้น ข้าก็สบายใจขึ้น แต่ข้าขอมอบสิ่งนี้แก่ท่าน เผื่อมันจะช่วยท่านได้;
 
 
 
    ว่าพลาง เวอร์เดนท์ก็ก้มหัวลง เอาหน้าผากแนบกับหน้าผากของอากิทันที แสงสีเขียวเจิดจ้าสว่างวาบขึ้น ก่อนที่เขาจะถอยออกมา อากิก็ยืนนิ่งอย่างงุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น และทันใดนั้น ที่ต้นแขนของเขาก็มีแสงเรืองขึ้น อากิรีบเปิดดูอย่างตกใจ แล้วก็พบว่ามีปานรูปต้นไม้ของเวอร์เดนท์ปรากฏอยู่
 
 
 
    "อากิ:นี่มัน..."
 
 
 
    ก่อนที่เขาจะได้ถาม เสียงอลิสก็ดังขึ้นในหัวทันที
 
 
 
    [อลิส:ท่านได้รับพรจากผู้พิทักษ์แห่งชีวิตวิต(⁽ˢ⁾) ความสามารถของพร ช่วยเพิ่มการฟื้นฟูของ HP ขึ้น 2 เท่าตลอดเวลา และเมื่อท่านอยู่ในอาเขตธรรมชาติ การฟื้นฟูจะเพิ่มเป็น 5 เท่า และ ฟื้นฟู MP ขึ้น 2.5 เท่า
 
 
 
    ท่านได้รับฉายาผู้ที่ถูกยอมรับโดยธรรมชาติ(F-⁽ᴬ⁾) ความสามารถของฉายา ต่อไปนี้ท่านจะไม่ถูกนับเป็นศัตรูของสิ่งมีชีวิตและมอนสเตอร์ประเภทพืชอีกต่อไป
 
 
 
     ท่านได้รับสกิลเร่งการฟื้นฟู(F-⁽ᴬ⁺⁾) ความสามารถของสกิลเป็นแบบแอคทีฟ เมื่อใช้งานจะฟื้นคืน HP และ MP ทันที 4% ของ HP และ MP สูงสุด ไม่ใช่มานา คูลดาวน์ 1 ชั่วโมง
 
 
 
    ท่านได้รับเหรียญ 5000 เหรียญจากความสำเร็จที่ได้รับพรแรงค์ A
 
    ท่านได้รับเหรียญ 750 เหรียญจากความสำเร็จที่ได้รับ ฉายาแรงค์ A+]
 
 
 
    เสียงแจ้งเตือนที่พรั่งพรูเข้ามาทำให้อากิถึงกับเบิกตากว้าง เขามองไปยังเวอร์เดนท์อย่างตกตะลึง
 
 
 
    "อากิ:มะ-มันมา-"
 
 
 
    ;เวอร์เดนท์:ไม่เป็นไรหรอก ท่านผู้ให้กำเนิด... นี่คือสิ่งเดียวที่ข้าสามารถมอบให้ท่านได้ในตอนนี้;
 
 
 
    อากิที่ได้ยินก็ไม่มีคำใดจะเอ่ยตอบ ได้เพียงกล่าวด้วยความจริงใจ
 
 
 
    "อากิ:ฉันจะใช้ของที่ให้มาอย่างดี... และจะมีรอดชีวิตต่อไป"
 
 
 
    เวอร์เดนท์ที่ได้ฟังถึงกับแสดงสีหน้าพึงพอใจอย่างยิ่ง แต่ในขณะนั้นเอง เสียงของพ่อบ้านก็ดังแทรกขึ้น
 
 
 
    \เซบาสเตียน:ประตูวาร์ปพร้อมแล้ว เข้าไปได้แล้วขอรับ/
 
 
 
    "อากิ:ครับ"
 
 
 
    อากิเดินเข้าไปในประตูวาร์ปช้าๆ ก่อนที่เซบาสจะก้าวตาม แต่ก่อนจะหายเข้าไป เขาหันกลับไปมองเวอร์เดนท์
 
 
 
    \เซบาสเตียน:เจ้ารู้ใช่ไหมว่าสิ่งที่เจ้าทำมันมากเกินไป/
 
 
 
    ;เวอร์เดนท์:ข้ารู้;
 
 
 
    \เซบาสเตียน:...งั้นเจ้าก็รู้ว่าอะไรจะตามมา/
 
 
 
    ;เวอร์เดนท์:ข้าพร้อมน้อมรับ;
 
 
 
    \เซบาสเตียน:.../
 
 
 
    หลังจากนั้นเซบาสก็ไม่พูดอะไรอีก เพียงแต่หันกลับเดินเข้าไปในประตูวาร์ปตามอากิไป
 
 
 
    ทันทีที่ก้าวพ้นประตู อากิรู้สึกวิงเวียนเล็กน้อย แต่ไม่หนักเท่าครั้งแรก เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะกวาดตามองรอบๆ เห็นเพื่อนร่วมทางยังคงหลับใหลกันอยู่
 
 
 
    "อากิ:แล้วต้องทำไงต่อดีเนี่ย"
 
 
 
    เขายกมือเท้าเอวอย่างชั่งใจว่าจะปลุกคนอื่นอย่างไรดี จนกระทั่งเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากด้านหลัง อากิรีบหันกลับไป ก็เห็นเซบาสเตียนก้าวออกจากประตูตามมา
 
 
 
    "อากิ:มีอะไรอีกงั้นเหรอครับ คุณพ่อบ้าน"
 
 
 
    \เซบาสเตียน:กระผมตามมาปลุกเพื่อนของคุณขอรับ พอดีผมใช้เวทย์มนต์ให้พวกเขานิดหน่อย/
 
 
 
    สีหน้าของอากิเปลี่ยนไปเล็กน้อย ร่องรอยกังวลปรากฏขึ้นชัดเจน พ่อบ้านจึงพูดต่อราวกับอ่านใจเขาออก
 
 
 
    \เซบาสเตียน:ไม่ต้องกังวลขนาดนั้นขอรับ เวทย์มนต์นี้แค่ทำให้ง่วงนอน ไม่มีผลข้างเคียงใดๆ/
 
 
 
    'อากิ:ถ้าไม่มีผลข้างเคียงจริง แล้วทำไมต้องตามมาปลุกเองด้วย เชื่อถือได้ไหมเนี่ย...'
 
 
 
    \เซบาสเตียน:เวทย์มนต์ สลีป จะทำให้ผู้ที่โดนหลับยาว 6-10 ชั่วโมง และปลุกได้ยากหากใช้วิธีเบาๆ บางครั้งต้องทำร้ายร่างกายถึงจะตื่นได้ในทันที แต่ก็มีทางเลือกอื่น นั่นคือเวทย์แก้ที่เรียกว่า อเวค!/
 
 
 
    พอร่ายเวทย์จบ ร่างของเพื่อนๆ ก็เริ่มขยับเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นทีละคน
 
 
 
    \เซบาสเตียน:เอาล่ะ งานของข้าเสร็จแล้ว ต้องขอตัวลา/
 
 
 
    เขาหมุนตัวเตรียมกลับเข้าไปในประตูวาร์ป แต่ทันใดนั้น แม่ของเวอร์เดนท์กลับเข้ามา ใช้ปากคาบชายเสื้อพ่อบ้านไว้แน่น
 
 
 
    เซบาสหันกลับมาช้าๆ ดวงตาเย็นชา
 
 
 
    \เซบาสเตียน:กวางตัวนี้มันอะไรกัน มากัดชายเสื้อข้า อยากตายงั้นรึ/
 
 
 
    เขายกมือชี้ไปยังแม่กวาง ราวกับพร้อมจะปลดปล่อยพลังใส่เธอในทันที
 
 
 
    !"อากิ:หยุดก่อนครับคุณพ่อบ้าน!"!
 
 
 
    เสียงตะโกนของอากิดังแทรกขึ้น พ่อบ้านชะงัก หันมามองด้วยสายตาสงสัย
 
 
 
    \เซบาสเตียน:มีอะไรงั้นรึ/
 
 
 
    "อากิ:ใจเย็นๆ อย่าพึ่งทำอะไรนะครับ กวางตัวนั้นคือแม่ของเวอร์เดนท์"
 
 
 
    พอได้ยินคำอธิบาย เซบาสเตียนก็หยุดนิ่งไปชั่วครู่ เงยหน้าขึ้นราวกับสื่อสารกับบางสิ่ง
 
 
 
    \เซบาสเตียน:หืม~ เอาอย่างไรดีขอรับ.../
 
 
 
    เขาพยักหน้าเล็กน้อย แล้วโน้มตัวลงมาพูดกับแม่กวางด้วยน้ำเสียงเย็นเรียบ
 
 
 
    \เซบาสเตียน:เอาละ เลิกกัดชายเสื้อของข้า แล้วตามข้ามา/
 
 
 
    แม่กวางปล่อยชายเสื้ออย่างว่าง่าย ก่อนจะเดินตามพ่อบ้านเข้าไปในประตูวาร์ป
 
 
 
    อากิยืนมองเหตุการณ์นั้นด้วยหัวใจที่โล่งเบา พร้อมถอนหายใจยาว
 
 
 
    "อากิ:เฮ้อ~ โล่งอกไปที"
 
 
 
    หลังจากถอนหายใจด้วยความโล่งใจ อากิก็หันกลับมา ก่อนจะพบว่าคนอื่นๆตื่นขึ้นมาแล้ว และกำลังมองมาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความมึนงง โจเซฟเป็นคนแรกที่เอ่ยปากถาม
 
 
 
    "โจเซฟ:มะ-มันเกิดอะไรขึ้นอากิ คนที่ใส่ชุดสูทเมื่อกี้คือใคร"
 
 
 
    อากิชะงักไป สีหน้าหนักใจของเขาบอกทุกอย่างได้ดีกว่าคำพูด ทุกคนที่เห็นก็พลันเข้าใจว่า สิ่งที่อากิเจอมาคงไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยเลย ความเงียบเข้าปกคลุมทันที ไม่มีใครกล้าถามต่อ
 
 
 
    อากิสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนพูดเสียงเรียบ
 
 
 
    "อากิ:ขอเวลา 5 นาที แค่ 5 นาที ฉันจะเรียบเรียงทุกอย่างให้ฟัง"
 
 
 
    [อลิส:เปิดใช้งานสกิลใจเย็น เปิดใช้งานสกิลสมาธิ]
 
 
 
    ทุกคนพยักหน้ารับ ไม่มีใครเร่งรัด อากิจึงนั่งลง หลับตาและค่อยๆเรียบเรียงเรื่องราวในหัว จนครบเวลา เขาจึงเงยหน้าขึ้นและบอกกับพวกเขา
 
 
 
    "อากิ:นั่งกันก่อน เรื่องมันยาว"
 
 
 
    ทั้งสี่คนรีบนั่งลงตามที่บอก อากิจึงเริ่มเล่า ตั้งแต่เหตุการณ์ที่พวกเขาเพิ่งหลับ จนถึงสิ่งที่เขาไปพบเจอกับนายหญิง เสียงของอากิหนักแน่น แต่เต็มไปด้วยความกดดันที่ถ่ายทอดออกมาโดยไม่ตั้งใจ ทุกคนจึงได้แต่นั่งฟังเงียบๆ ไม่กล้าแม้แต่จะขัดจังหวะ
 
 
 
    เขาเล่าต่อเรื่อยๆ จนมาถึงภาพมอนสเตอร์ที่ได้เห็นผ่านการเชื่อมโยงในหัว
 
 
 
    "อากิ:สิ่งที่ฉันได้เห็นคือมอนสเตอร์ตัวใหญ่ ลักษณะเหมือนกระทิงผสมคน ถือขวานอันมหึมาไล่ฆ่าคน มีพืชที่กลืนกินมนุษย์ มีกับดักซ่อนอยู่ตามโถงทางเดิน มีปลาที่ผสมเข้ากับมนุษย์ และแมลงประหลาดอีกมากมาย... ยิ่งไปกว่านั้นพวกมอนสเตอร์ที่เราเคยเจอ ดูเหมือนจะแข็งแกร่งขึ้นมาก พวกก็อบลินชุดเกราะ พวกโคลโบลก็เช่นกัน"
 
 
 
    "โจเซฟ:นี่มัน... เรื่องใหญ่จนฉันพูดไม่ออกเลย"
 
 
 
    "เมิ่งซิน:..."
 
 
 
    "ลีน่า:หนูขอโทษนะคะ หนูไม่น่าชวนตั้งชื่อเลย"
 
 
 
    เสียงของลีน่าสั่นเครือ เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด เธอก้มหน้าลงเหมือนจะร้องไห้ อากิที่เห็นดังนั้นก็รีบเอ่ยปลอบ
 
 
 
    "อากิ:ไม่ใช่ความผิดของหนูสักหน่อย มันก็เป็นแค่เรื่องบังเอิญเท่านั้นเอง"
 
 
 
    "ลีน่า:แต่ว่า... เรื่องบังเอิญของหนูมันทำให้คนมากมายต้องตกอยู่ในอันตรายนะคะ"
 
 
 
    "อากิ:ทำไมถึงคิดอย่างนั้นล่ะ"
 
 
 
    "ลีน่า:ก็เพราะเหตุการณ์นี้มันทำให้อัพเดทจะมาเร็วขึ้น...ไม่ใช่เหรอคะ"
 
 
 
    อากิขยับเข้ามาใกล้ พลางสบตากับลีน่าอย่างจริงใจ
 
 
 
    "อากิ:งั้น... หนูลองฟังสิ่งที่พี่จะพูดนะ"
 
 
 
    ลีน่าเงยหน้าขึ้น ดวงตาแดงก่ำราวกับพร้อมจะร้องไห้ได้ทุกเมื่อ
 
 
 
    "อากิ:พี่คิดว่า สิ่งที่นายหญิงพูด...เธอแค่ขู่ เพราะถ้ามีการอัพเดทเร็วจริงๆ เธอคงไม่ให้เวอร์เดนท์อยู่ที่นั้นเพราะถ้าอัพเดทจะมสในเร็วๆนี้จริงๆ เวอร์เดนท์คงอยู่ที่นี่แล้ว แต่หนูเห็นใช่ไหม ว่าที่นี่ไม่มีเวอร์เดนท์อยู่เลย มันแปลว่าการอัพเดทตามที่เธอพูดมันเสี่ยงเกินไป ดังนั้น มากที่สุดที่อาจเกิดขึ้นคืออัพเดทที่เร็วขึ้นบ้าง แต่ก็ไม่เร็วขนาดนั้นหรอก... เชื่อพี่เถอะ"
 
 
 
    น้ำเสียงจริงใจของอากิทำให้บรรยากาศที่ตึงเครียดคลายลง ลีน่าก้มหน้าลงอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ใช่เพราะความรู้สึกผิด หากแต่เป็นการทบทวนคำพูดที่ได้ฟัง
 
 
 
    แล้วคริสก็เดินเข้ามาหาอากิพลางถามด้วยสีหน้าจริงจัง
 
 
 
    "คริส:เราจะทำไงกันต่อครับพี่อากิ"
 
 
 
    "อากิ:เรา...คงต้องฆ่าเพื่อแข็งแกร่งขึ้น...เรากลับห้องพักเดิมกันเถอะ"
 
 
 
    "โจเซฟ:นายจะเอาแบบนั้นจริงๆใช่ไหม"
 
 
 
    "อากิ:อืม"
 
 
 
    "เมิ่งซิน:ฉันก็ไม่ตัดความตั้งใจของพวกนายหรอกนะ แต่เราจะไหวกันงั้นเหรอ นั่นมันเรดของพวกโคลโบล ไม่ใช่ก็อบลินนะ"
 
 
 
    คำพูดของเมิ่งซินทำให้ความกังวลแผ่ซ่านไปทั่ว สีหน้าของทุกคนเริ่มหม่นลง แต่ก่อนที่บรรยากาศจะถลำลึกไปกว่านี้ อากิก็พูดเสียงหนักแน่น
 
 
 
    "อากิ:ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าจะไหวกันไหม... แต่ฉันขอสาบานเลยว่าจะไม่มีใครตายแน่นอน!!!"
 
 
 
    หลังจากพูดจบ อากิก็ง้างหมัดแล้วต่อยเข้าที่กำแพงเต็มแรง
 
 
 
    [อลิส:ใช้งานสกิลทุบ]
 
 
 
    "ตู้ม!!!"
 
 
 
    เสียงระเบิดก้องสะท้อนทั่วโถงราวกับระเบิดเล็กๆ ระเบิด ฝุ่นควันและเศษก่อนดินเหนียวที่แข็งเหมือนหินแตกกระจายออกมาเป็นวงกว้าง กำแพงที่ควรจะแข็งแรงกลับยุบเป็นหลุมลึก แขนของอากิทะลุเข้าไปถึงครึ่งหนึ่งอย่างง่ายดาย รอยร้าวลามออกไปเป็นเส้นใยแมงมุมยาวเกือบครึ่งผนัง
 
 
 
    [อลิส:เปิดใช้งานสกิลต้านทานความเจ็บปวด]
 
 
 
    ทุกคนถึงกับสะดุ้งถอยหลังไปหนึ่งก้าวตามสัญชาตญาณ แรงสั่นสะเทือนจากแรงต่อยยังคงสะท้อนอยู่ใต้ฝ่าเท้า
 
 
 
    'อากิ:ตั้งแต่อัพ STR ขึ้น 100 หน่วย ฉันก็สัมผัสได้ถึงพลังที่พุ่งทะยานขึ้นอย่างก้าวกระโดด… แต่แบบนี้มัน....'
 
 
 
    อากิดึงแขนออกมาพร้อมเศษร่วงหล่นลงมากองกับพื้น ก่อนจะจ้องดูหลุมยักษ์ที่เขาเพิ่งสร้างขึ้นด้วยมือเปล่า
 
 
 
    'อากิ:แบบนี้...มันมากเกินไปแล้ว'
 
 
 
    ทุกคนรอบตัวเขาได้แต่ยืนอึ้ง พละกำลังที่เพิ่งได้เห็นทำให้ความเงียบปกคลุมอีกครั้ง
 
 
 
   'โจเซฟ:พลังบ้าอะไรน่ะ แบบนี้ต่อยคนขาดครึ่งก็ไม่เกินจริงแล้วไม่ใช่เหรอ'
 
 
 
    'คริส:สะ-สัตว์ประหลาด... พะ-พี่อากิเป็นสัตว์ประหลาดของแท้เลย'
 
 
 
     'เมิ่งซิน:แรงต่อยขนาดนั้น... ที่ผ่านมาหมอนี่ออมมือไว้ตลอดอย่างงั้นเหรอ'
 
 
 
    'ลีน่า:เอะ! ต่อยแรงขนาดนั้นมือพี่อากิจะเป็นอะไรไหม'
 
 
 
    อากิหันไปหาทุกคน สีหน้าเต็มไปด้วยความเชื่อมั่น ก่อนจะพูดออกมาและเรียกสติทุกคนกลับมา
 
 
 
    "อากิ:จะกลับไปกับฉันไหม"
 
 
 
    เขายื่นมือออกไปเชิญชวน ทุกคนชะงักไปเล็กน้อย ก่อนที่โจเซฟจะเป็นคนแรกที่ตอบ
 
 
 
    "โจเซฟ:โชว์มาขนาดนี้ ใครจะไม่ไปล่ะ"
 
 
 
    โจเซฟยื่นมือมาจับกับอากิแน่น แล้วเดินกลับไปทางเดิม คริสก็ตามมาติดๆ
 
 
 
    "คริส:ผมเชื่อในตัวพี่ชายเสมอนะครับ"
 
 
 
    เขากอบกุมมืออากิอย่างหนักแน่น แล้วเดินตามโจเซฟไป
 
 
 
    "เมิ่งซิน:ถ้ามีแรงขนาดนั้นแต่แรกก็ไม่บอก จะให้ฉันถามทำไม"
 
 
 
    เมิ่งซินเดินผ่านไปพร้อมเสียงบ่นเล็กๆ แต่ก็เป็นการยอมรับโดยปริยาย
 
 
 
    ลีน่าเป็นคนสุดท้าย เธอเข้ามาจับมืออากิเบาๆ พลางยกขึ้นดูร่องรอยฟกช้ำ
 
 
 
    "ลีน่า:ไม่เห็นต้องต่อยแรงขนาดนั้นเลย เห็นไหม มือมีรอยช้ำหมดแล้ว"
 
 
 
    "อากิ:ฮ่าฮ่าฮ่า"
 
 
 
    "ลีน่า:ไม่ต้องหัวเราะเลย แค่บอกกัน หนูก็เชื่อแล้ว"
 
 
 
     เธอพูดด้วยน้ำเสียงงอนๆ อากิจึงอธิบาย
 
 
 
    "อากิ:พี่อยากแสดงให้เห็นว่าสิ่งที่พูดว่าพี่สามารถทำได้จริงๆ แต่แค่พูด...มันคงไม่พอ เลยต้องแสดงให้เห็นบ้าง"
 
 
 
    "ลีน่า:นิดหน่อยอะไรกัน ต่อยจนกำแพงพังขนาดนั้น"
 
 
 
    "อากิ:ฮ่าฮ่า"
 
 
 
    ลีน่าทำหน้ามุ่ย ถอนหายใจออกมาอย่างหมดหนทาง
 
 
 
    "ลีน่า:ครั้งหน้าจะทำอะไรก็ระวังด้วยนะคะ ยารักษาของเราก็ไม่มีอยู่แล้ว"
 
 
 
    อากิทำหน้าเจื่อนๆ กับคำเตือนนั้น ก่อนที่ลีน่าจะปล่อยมือและเดินตามเพื่อนไป
 
 
 
    [อลิส:ปิดการใช้งานสกิลทั้งหมด]
 
 
 
     [อลิส:ใช้งานสกิลการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม แลกมานา 76 หน่วยเป็น DEX 19 หน่วย DEX 61>80 หน่วย]
 
 
 
    [อลิส:ท่านอากิ มานาเหลือน้อยเกินกว่าจะแลกต่อได้แล้ว กรุณาเพิ่มมานาด้วยนะคะ]
 
 
 
     "อากิ:ได้เลย แต่ขอกลับถึงห้องพักก่อนนะ"
 
 
 
     [อลิส:รับทราบค่ะ]
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                   จากผู้แต่ง
 
    ตอนแรกจะหนีเอาไปเอามาได้กลับไปเฉย