Someone in Some songs :)

 
 
               พอ “ธันวาคม” เป็นสิ่งต้องห้าม ก็มาอินกับ “ช่วงเวลา” ต่อ ทุกครั้งที่ฟังเพลงนี้เหมือนตกอยู่ในห้วงแห่งความโศกเศร้า ตอนนั้นฉันเหมือนคนโง่คิดอะไรไม่ออก ทำแต่สิ่งแย่ ๆ ที่นึกย้อนกลับไปก็อยากอ้วกทุกที เราทำเรื่องพวกนั้นเพียงเพราะเรียกร้องความสนใจ อยากให้เขาใส่ใจเราบ้าง แต่ลืมไป เขามีสิ่งที่ต้องดูแลแล้ว
          แต่นั่นก็เป็นเรื่องอดีตที่ผ่านมา 2 ปีแล้ว
               ฉันใช้เวลาครึ่งปีหาอะไรทำเรื่อยเปื่อยจนหลุดพ้น กว่าจะยิ้มได้จริง ๆ อีกครั้งก็ปลายปีแล้ว ระหว่างนั้นก็สร้างกำแพงที่ชื่อว่า “ฉันจะไม่คบใครอีก” แต่สุดท้ายก็มีคนมาทำลายมันลง เพราะเค้าดูคล้ายกับชายใน “ธันวาคม”
 
 
               วันหนึ่ง ขณะไถจอดูเฟสบุ๊คไปเรื่อย ก็เจอกับวิดีโอภาพ 8 bit สีแรง ๆ ที่สะดุดตาคือตัวการ์ตูนชายผมสีน้ำเงินที่ฉันรู้จัก เขานั่งอยู่ริมขอบผากำลังเล่นกีตาร์ในเพลงอะไรสักอย่าง ดนตรีนั้นคุ้นหูอย่างประหลาดเหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน ฉันกดเข้าไปดูคอมเมนท์ด้วยความอยากรู้ว่าพวกเขารู้สึกอย่างไรกับเพลงนี้ บางคนก็บอกว่า ‘เศร้าจัง อยู่ดี ๆ ก็ร้องไห้เฉย’ บ้างก็บอกว่า ‘เพลงนี้นานมากแล้วนี่’ หรือไม่ก็ ‘ดนตรีอบอุ่น แต่เนื้อเพลงโคตรเจ็บเลย’ คอมเมนท์พวกนั้นทำให้ฉันอยากรู้จักเพลงนี้มากขึ้น
 
Up on melancholy hill
There’s a plastic tree
 
               ฉันมีโอกาสได้พบกับชายคนหนึ่งที่มีประสบการณ์รักร้าย ๆ เหมือนฉัน เรื่องของเขาอาจรุนแรงกว่าฉันก็ได้ เท่าที่รู้คือเขาคบกับแฟน 5 ปี จนกระทั่งเขาตามไปพบว่าเธอคนนั้นพาผู้ชายขึ้นรถของเขาเข้าม่านรูด และเรื่องระหว่างเขากับเธอก็จบวันนั้น
 
Are you here with me?
Just looking out on the day
Of another dream
 
               เขามีความบ้า ใสซื่อ มองโลกแง่ดี ไม่คิดอะไรเยอะแยะ และตลกเหมือนกับชายใน “ธันวาคม”
               รู้นะว่าคิดอะไรอยู่  อย่าเพิ่งแบบนั้น ที่กล่าวมาทั้งหมดไม่ได้จะบอกว่าฉันหลงรักเขาแล้ว นั่นเร็วไป บอกเลยว่านี่ไม่ใช่ความรัก มันคือความสนุก ฉันได้ทำอะไรบ้า ๆ อย่างที่ไม่เคยทำมาเกือบปี เหมือนเขาช่วยปลดล็อคฉัน ดึงฉันขึ้นมาจากความมืดบางอย่างเพื่อมาสนุกและมีความสุขด้วยกัน ฉันรู้สึกผ่อนคลายและเป็นกันเองทุกครั้งที่อยู่กับเขา ความจำใน “ธันวาคม” คอยเตือนสติเสมอ ทุกคนที่เข้ามาจะเป็นแค่เพื่อน พี่ น้อง เท่านั้น
 
Well you can’t get what you want
But you can get me
 
               ไม่ใช่แค่เขาช่วยฉันเท่านั้น ฉันเองก็ช่วยเขาเช่นกันแต่ไม่รู้ตัว
               ไม่รู้ทำไมเวลาเห็นคนซื่อบื้อนั่งเศร้าหรือมีเรื่องเครียดอึดอัดในใจถึงชอบเข้าไปช่วยเหลือนัก อาจเพราะความซื่อตรงนั่นมันทำให้เขาดูน่าสงสารจนอดใจไม่ไหวที่จะต้องยื่นมือเข้าไปช่วย ที่ช่วยก็ไม่มีอะไรมาก แค่ชวนคุย ชวนเล่น ไม่รู้ว่าบรรเทาได้ไหม แต่ก็อยากเห็นรอยยิ้มมากกว่าคิ้วที่ขมวดกัน
 
               มนุษย์เก็บซ่อนความเศร้าสองคนมาเจอกันก็เหมือน ‘ผี เห็น ผี’ เราไปเที่ยวด้วยกัน เล่นด้วยกัน สนุกด้วยกัน เป็นห่วงซึ่งกันและกัน แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน จนเกิดเป็นความรักขึ้นมาอีก เขากลัวว่าจุดจบของความสัมพันธ์นี้จะเป็นอย่างที่เมื่อก่อน ฉันก็กลัวไม่ต่างกัน กลัวว่าจะกลับไปเป็นแบบ “ธันวาคม” อีกครั้ง ลึก ๆ ในใจก็เถียงอยู่วา “ไม่หรอก เขาไม่เหมือนธันวาคม เพราะเขาไม่มีปมเรื่อง ‘นั้น’ ”
               ในตอนแรกเราต่างตกลงกันว่าจะเป็นเพื่อนกัน จะไม่มีการคบหาใด ๆ เกิดขึ้น เพราะต่างฝ่ายต่างก็ยังกลัวในความรัก แต่สุดท้ายเราก็ขาดกันไม่ได้
 
‘Cause you are my medicine
When you close to me
 
               ใช่ ตามเนื้อเพลงนี่เลย…
 
               และนี่เป็นจุดเริ่มต้นของความรักครั้งใหม่ของฉันและเขา
               ไม่รู้ว่าอนาคตเป็นอย่างไร แต่จุดจบจะไม่เป็นเหมือนอย่างเคยแน่นอน
 
 
 
 
 
ขอบคุณมาก ๆ กับเพลงกินน้ำตาเพลงนี้ แง้
Gorillaz – On melancholy hill