ผีกะที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ

> “ใจ๋ข้า…บ่ได้หิวของดี
แต่ข้าเบื่อใจคนที่มันเน่า”
— กายในร่างผีกะ

---

หลังหายตัวจากห้วยปุ๋ม กายกลายเป็นข่าวลือในเมืองเชียงใหม่ ผู้คนเริ่มพูดกันว่า มีเงาประหลาดที่สิงอยู่ในร่างชายหนุ่มหน้าตาดี เดินในเงาอาคารเก่า และออกหากินในยามที่พระจันทร์แดงขึ้น…

เงานั้นไม่กินคนธรรมดา
มันเลือกเหยื่อ…
และเหยื่อของมันคือ “คนบาป”

1. รายแรก: ผู้พิพากษาที่รับสินบน

“ท่านพิพากษาคำรณ” ผู้ตัดสินให้คดีค้ามนุษย์หลุดเพราะเงิน
คืนหนึ่ง เขากลับบ้านและพบ “หญิงสาวหน้าซีด” รออยู่ใต้บันได
เธอยิ้ม ยื่นกล่องไม้ตะเคียนให้ พร้อมกระซิบว่า:

> “รับของนี่ไว้... แล้วไปตัดสินในนรก”

รุ่งเช้า ตำรวจพบศพท่านคำรณในสภาพแปลกประหลาด —
ไม่มีไส้อยู่ในร่าง แต่ไม่มีรอยแผลเลยแม้แต่น้อย

---

2. รายที่สอง: พ่อเลี้ยงค้ามนุษย์

“เสี่ยฉลอง” ที่เคยลักเด็กหญิงไปขาย ถูกพบตายอยู่ในห้องล็อกปิดตาย
กล้องวงจรปิดไม่มีใครเข้าออก แต่ในภาพสุดท้าย เห็นเงาชายคนหนึ่ง
ยืนอยู่หลังเขาในกระจก

ก่อนเสียงหนึ่งจะดังในเทปเสียงที่หลุดมา...

> “สูบไส้บ่ใช่บาป... แต่ปล่อยให้สูอยู่คือบาปแท้”

---

เมืองเริ่มสั่นสะเทือน...

หลายคนเริ่มเรียกมันว่า “ผีกะเมือง” บางคนหวาดกลัว
แต่กลุ่มคนจนและเหยื่อกลับ กราบไหว้รูปปั้นไม้ใต้สะพานนวรัฐ
เชื่อว่ามันคือ “เงาของกาย” ที่กลับมาทวงความยุติธรรมในแบบของตัวเอง

---

จุดหักมุมใหม่: ใครคือเหยื่อรายต่อไป?

แต่...ในเงามืดอีกมุมหนึ่ง
มีหญิงสาวปริศนาใส่เสื้อคลุมขาว สวมสร้อยลูกปัดวิญญาณ กำลังเดินทางจากลำพูน
เธอคือนักปราบผีแห่งล้านนา…
ผู้มีหน้าที่เดียวคือ:

> "หยุดผีกะทุกตน แม้จะมีใจเป็นคนก็ตาม"

---