ผีกะที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ

> “ใจ๋ข้า…บ่ได้หิวของดีแต่ข้าเบื่อใจคนที่มันเน่า”— กายในร่างผีกะ
 
---
หลังหายตัวจากห้วยปุ๋ม กายกลายเป็นข่าวลือในเมืองเชียงใหม่ ผู้คนเริ่มพูดกันว่า มีเงาประหลาดที่สิงอยู่ในร่างชายหนุ่มหน้าตาดี เดินในเงาอาคารเก่า และออกหากินในยามที่พระจันทร์แดงขึ้น…
เงานั้นไม่กินคนธรรมดามันเลือกเหยื่อ…และเหยื่อของมันคือ “คนบาป”
1. รายแรก: ผู้พิพากษาที่รับสินบน
“ท่านพิพากษาคำรณ” ผู้ตัดสินให้คดีค้ามนุษย์หลุดเพราะเงินคืนหนึ่ง เขากลับบ้านและพบ “หญิงสาวหน้าซีด” รออยู่ใต้บันไดเธอยิ้ม ยื่นกล่องไม้ตะเคียนให้ พร้อมกระซิบว่า:
> “รับของนี่ไว้... แล้วไปตัดสินในนรก”
 
รุ่งเช้า ตำรวจพบศพท่านคำรณในสภาพแปลกประหลาด —ไม่มีไส้อยู่ในร่าง แต่ไม่มีรอยแผลเลยแม้แต่น้อย
---
2. รายที่สอง: พ่อเลี้ยงค้ามนุษย์
“เสี่ยฉลอง” ที่เคยลักเด็กหญิงไปขาย ถูกพบตายอยู่ในห้องล็อกปิดตายกล้องวงจรปิดไม่มีใครเข้าออก แต่ในภาพสุดท้าย เห็นเงาชายคนหนึ่งยืนอยู่หลังเขาในกระจก
ก่อนเสียงหนึ่งจะดังในเทปเสียงที่หลุดมา...
> “สูบไส้บ่ใช่บาป... แต่ปล่อยให้สูอยู่คือบาปแท้”
 
---
เมืองเริ่มสั่นสะเทือน...
หลายคนเริ่มเรียกมันว่า “ผีกะเมือง” บางคนหวาดกลัวแต่กลุ่มคนจนและเหยื่อกลับ กราบไหว้รูปปั้นไม้ใต้สะพานนวรัฐเชื่อว่ามันคือ “เงาของกาย” ที่กลับมาทวงความยุติธรรมในแบบของตัวเอง
---
จุดหักมุมใหม่: ใครคือเหยื่อรายต่อไป?
แต่...ในเงามืดอีกมุมหนึ่งมีหญิงสาวปริศนาใส่เสื้อคลุมขาว สวมสร้อยลูกปัดวิญญาณ กำลังเดินทางจากลำพูนเธอคือนักปราบผีแห่งล้านนา…ผู้มีหน้าที่เดียวคือ:
> "หยุดผีกะทุกตน แม้จะมีใจเป็นคนก็ตาม"
 
---