memo

ณ โรงเรียน 
ครู// เบล เรียกเพื่อนๆมาช่วยจัดหนังสือที่ห้องสมุดหน่อย
เบล// ค่ะ แล้วจะตามไป
 
 
เบล// นี่!!!!!   ไปช่วยจัดหนังสือที่ห้องสมุดหน่อยเด้ เร็วๆเลย
ทุกคน// ok เปิดแอร์ให้ด้วยน้าาาา~
เบล// อือ รู้แล้วหน่า 
----------เบลเป็นคนที่มีอำนาจสูง โดยเฉพาะในห้องสมุดเธอเป็นประธานเลยแหละ----------
 
ณ ห้องสมุด
ทุกคนก็จัดหนังสือไปด้วยเล่นไปด้วย ส่วนเบลก็มาเก็บหนังสือที่ไม่เอาใส่ลังเตรียมเอาไปบริจาค
เบล// นี่!!!!! นายฟรานมาช่วยจับเชือกให้หน่อยเด้ จะผูกกองหนังสืออะ
ฟราน// มาแล้วๆ โวยวายอยู่ได้อยู่ได้เดี๋ยวก็เจ็บคอหรอก
เบล// ขอโทษค่ะ (พูดแบบประชดๆ) อะจับเร็วๆ
------เมื่อทั้งคู่ทำงานใส่ส่วนของตนเองจนจะถึงขั้นตอนสุดท้าย คือยกใส่ลัง---------
เบล// เฮ้อ มัดเสร็จซักที นี่! นาย เปิดลังสิ ชั้นจะยกลงไปใส่เอง
ฟราน// ไม่เอาอะ เดี๋ยวชั้นยกเอง เธออะไปเปิดลัง
เบล// เดี๋ยวชั้นยกเอง
ฟราน// เดี๋ยวยกให้ ไปเปิดลังเหอะ
เบล// ชั้นยกไหวหน่า เดี๋ยวยกเองไม่เป็นไรหรอก
ฟราน// --ไม่พูด แต่มองด้วยสายตาที่บ่งบอกว่า "ชั้นจะยก"--
เบล// อะ อยากยกก็ยก 
ฟราน// แค่เนี๊ยก็จบ :)
-------ระหว่างที่ฟรานกำลังยกหนังสือกองสุดท้าย เบลก็เอามือปัดแมลงที่บินอยู่แถวๆหน้าเธอ จนนิ้วก้อยของเธอไปโดนกับมุมหนังสือที่ห่อปกพลาสติดไว้ ทำให้นิ้วของเธอเลือดออก เธอแค่รู้สึกแสบๆแล้วไม่ได้ดู หรือสนใจอะไร แล้วเดินไปหยิบขวดน้ำมากินอย่างสบายใจ--------------
ฟราน// เย้ เสร็จแล้ว
เบล// เหนื่อยป่ะ
ฟราน// เหนื่อยดิ จะป้อนน้ำหรอ
เบล// เปล่า จะบอกว่า (ยิ้มอย่างมีเรศนัย)
ฟราน// --มองด้วยสายตาที่ลุ้นว่าเบลจะพูดอะไรออกมา--
เบล// ว่าสมน้ำหน้า บอกแล้วว่าเดี๋ยวยกเองๆ 
ฟราน// โธ่ ยัยตัวแสบ นึกว่าจะพูดอะไรซะอีก เอาน้ำมานี่เลย
-------แย่งน้ำจากมือเบลแล้วเอามากินอย่างหน้าตาเฉย--------
เบล// ชิ ไหนๆนายก็กินและ ฝากเอาไปทิ้งด้วยแล้วกัน
ฟราน// ok  เล่นงัดข้อกันมั๊ย
เบล// ได้ ถ้านายไม่กลัวแพ้อะนะ
ฟราน// มาเลยดีกว่า
หมับ~       เสียงฝ่ามือประกบฝ่ามือ ท่าเตรียมพร้อมที่จะงัดข้อ ทั้งสองคนกำมือกันอย่างแน่น
ฟราน//เฮ้ยเบล --เข้าคลายมือออกทันทีที่เห็นแผลของเบล
เบล// อะไรของนาย
ฟราน// เธอไม่รู้ตัวเลยหรอว่าเลือดไหลอะ
เบล// เลือดอะไร ไม่เห็นรู้เรื่อง 
ฟราน// --จับมือเบลแล้วให้เบลดูแผลของตัวเอง--   นี่ไง
เบล// อ๋อ ต้องเป็นตอนนั้นแน่ๆ
-------ยังไม่ทันที่เบลจะพูดจบ ฟรานก็จับมือเบลแล้วลากไปที่ห้องพยาบาล
เบล// โอ๊ยยย จะรีบเดินไปถึงไหนพ่อนักบาส แผลแค่เนี๊ยแขนชั้นไม่ขาดหรอก
ฟราน// ก็เพราะเธอคิดแบบนี้ไง เดี๋ยวมันก็ไม่หายกันพอดี แล้วพอทำอะไรก็มาบ่น
 
ณ ห้องพยาบาล 
เบล// โอ๊ยๆ นี่ทำเบาๆหน่อยสิ มันเจ็บนะ
ฟราน// มันต้องเช็ดคราบเลือดออกให้หมด ดูดิเป็นคราบเต็มไปหมดแล้ว 
เบล// --เมินหน้าใส่ฟราน--  ไม่ใส่แอลกอฮอล์นะ
ฟราน// ไม่ได้
เบล// ทำไม
ฟราน// ใส่ๆไปเหอะ
เบล// ไม่
ฟราน// ok ไม่ก็ไม่
เบล// --มองออกไปนอกหน้าต่าง--
ฟราน// --หึ ยัยตัวแสบ เธอโดนหลอกแล้ว--
เบล// โอ๊ยยยยยยย นี่นายทำอะไรเนี๊ย
ฟราน// ใส่แอลกอฮอล์ไง
เบล// มันแสบนะ
ฟราน// อะไรกันแม่คนเก่ง แผลแค่นี้เอง
เบล// ชิ~
ฟราน// --ยังคงทำแผลต่อไป--  อะ เสร็จแล้ว
เบล// อ้าวติดพลาสเตอร์แบบนี้ก็งอนิ้วไม่ได้อะดิ
ฟราน// ใช่ ทนๆไปเถอะ
เบล// โห่ นี่......
ฟราน// เที่ยงแล้ว ไปกินข้าวกันเหอะ --ไม่ทันที่เบลจะพูดจบฟรานก็แทรกขึ้นมาก่อน--
เบล// ใครว่าชั้นจะไปกับนาย ชั้นจะไปกับเพื่อนชั้น
ฟราน// เพื่อนเธอหรอ นู้น เค้ากินกันอิ่มหมดและ --ชี้ไปข้างล่างของตึก--
เบล// หึยย พวกแกกินไม่รอชั้นเลย
ฟราน// หน่าๆ อย่าโวยวายไป ไปกินข้าวเถอะ --พูดพร้อมลากเบลไปกินข้าว--
 
ณ โรงอาหาร
เบล// ทำไมนายนั่นไปซื้อข้าวนานจัง
ฟราน// มาแล้ววว หิวอะดิ หน้ายับเลย 
เบล// หน้าคนนะ ไม่ไช้กระดาษจะยับได้ไง
ฟราน// ประชดคร้าบบ แม่คนเก่ง
เบล// ประชดกลับไงคะ พ่อนักบาส
ฟราน// ครับ กินข้าวเหอะ
เบล// --นั่งกินไปแล้วมองไปรอบๆตัว--  นี่ฟราน ชั้นว่านะเรารีบๆกินดีกว่ามั๊ย
ฟราน// ทำไมอะ
เบล// นายก็มองคนรอบๆดิ เหมือนกำลังนินทาเราอยู่
ฟราน// อะนะ ก็คนมันหล่อ ก็ต้องมีสาวๆมามองเป็นธรรมดา
เบล// หรออออ งั้นผู้ชายพวกนั้นก็คงหลงความหล่อของนายด้วยล่ะมั้ง
ฟราน// เฮ้ย ไม่ใช่เเละ พวกนั้นอะ แฟนคลับเธอต่างหาก
เบล// หล่อตายอะนายอะ
ฟราน// อย่ามาแอบรักแล้วกัน
เบล// ไม่มีทาง
ฟราน// จริงหรอ ไม่แน่นะ ตอนนี้เธออาจจะหลงรักชั้นฉันไปแล้วก็ได้ ใครจะรู้
เบล// นี่นาย!!   --ยัดขนมปังใส่ปากฟราน-- รีบๆกินไปเลย 
ฟราน// เขินอะดิ
เบล// เขินบ้าอะไรล่ะ รีบๆกินไปเลยนะ ไม่งั้นชั้นจะต่อยนาย --ฮึ้ย พูดมากอยู่ได้ เขินจนตอนนี้หน้าจะแดงรึเปล่าก็ไม่รู้ ไอฟรานบ้า--
ฟราน//  ไม่เขินก็ไม่เขิน กินเหอะ --โธ่ ยัยตัวแสบเอ้ย เขินจนหน้าแดงหมดและ น่ารักชิปเลย--
----ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังก้มหน้าก้มตากินข้าว  ผอ. ก็เดินมาที่โต๊ะของพวกเขา-----
ผอ// หนูเบลช่วยอะไรอาหน่อยสิ
-----ความจริงเบลกับ ผอ ก็ไม่ได้เป็น อาหลานกันหรอก แค่ว่าเบลทำงานให้กับโรงเรียนมามากมาย จึงสนิทกับ ผอ เวลาที่ไม่เป็นทางการ ผอ จึงให้เรียกว่าอา-----
เบล// ค่ะ คุณอามีอะไรรึเปล่าคะ
ผอ// คือคนที่อาให้หนูซ้อมมอบช่อดอกไม้แล้วก็เป็นพิธีกรเมื่อวานน่ะ เค้าตกบันได้ขาหัก ส่วนตัวสำรองทั้งหญิงและชายก็ไปดูงานนอกสถานที่ ตัวจริงผู้ชายก็ถูกดึงตัวให้ไปแข่งบอลด่วนน่ะ อาก็เลยอยากให้หนูเป็นึนมอบช่อดอกไม้และพิธีกรแทน เพราะหนูเป็นคนซ้อม ส่วนฝ่ายชายก็   นายฟรานแล้วกัน ตามนี้นะ เดี๋ยวอาขึ้นไปลาให้ที่ห้องเรียนนะ กินข้าวเสร็จก็ไปเปลี่ยนชุดเลย
เบล// เอ่อ แล้วซ้อมคนใหม่ไ่ม่ได้หรอคะ
ผอ// ไม่ทันหรอก นะ ช่วยหน่อยเถอะ
เบล// โออเคค่ะ
ผอ// ขอบใจมากนะ เดี๋ยวอาไปเตรียมตัวก่อนนะ
เบล//ค่ะ
-- เมื่อ ผอ เดินไป--
เบล// ซวยชะมัด
ฟราน// ซวยอะไร
เบล// ก็ต้องมาเป็นพิธีกรอะไรนั่นอะ
ฟราน// งั้นชั้นก็ซวยเหมือนกกัน
เบล// ถ้าปล่อยชั้นไปกินข้าวคนเดียวแต่แรกนายก็ไม่ซวยแล้ว ช่วยไม่ได้ 
ฟราน// ไม่เป็นไรหรอก เรื่องแค่นี้ สบาย~ --ใครจะปล่อยเธอไปกินข้าวคนเดียว ขืนทำอย่างงั้นก็โดนผู้ชายล้อมหน้าล้อมหลังกันพอดี--
เบล// นี่ นั่งเหม่ออะไรอยู่ได้ รีบๆกินแล้วไปเปลี่ยนชุดกัน
ฟราน// เปลี่ยนชุดกัน? เปลี่ยนด้วยกันเลยหรอ
เบล// ทะลึ่ง คิดอะไรของนายอะ
ฟราน// เธอแหละคิดอะไร ชั้นแค่ถามอยู่ๆมาด่าเฉยเลย
เบล// นี่นาย....
ฟราน// เอาเถอะ รีบกินแล้วไปกันได้แล้ว เดี๋ยวงานจะเสีย
เบล// คิดไรดีๆก็เป็นหรอเนี๊ย --บ่นเบาๆ--
ฟราน// แฮ่ม ได้ยินนะ
เบล// ได้ยินอะไร 
ฟราน// ก็ที่เธอ.....
เบล// ชั้นกินเสร็จและ ไปก่อนนะ รีบๆตามมาล่ะ
ฟราน// หืม ยัยตัวแสบ
ณ ห้องรับรอง
----เมื่อทั้งคู่เปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว-----
ฟราน// เธอแต่ตัวแบบนี้ก็ดูแปลกตาดีนะ
เบล// ไม่ต้องมาพูดเลย รีบๆท่องสคริบไป  --หึย เเปลกตางั้นหรอ นี่ถ้าไม่มีผู้ใหญ่อยู่เยอะชั้นขย้ำหัวนายเละไปแล้วนะนายฟราน--
ฟราน// --แปลกตาในที่นี้มันคืือน่ารักต่างหาก ยัยเบลบ๊อง--
-----แล้วทั้งคู่ก็ปฏิบัติหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายได้เป็นอย่างดี จนจบลง------
ผอ// ของใจเธอทั้งสองมากนะ เดี๋ยวอาพาไปเลี้ยงข้าวเอามั๊ย
ฟราน// ไม่ดีกว่าครับ นี่ก้มืดแล้วด้วย ผมว่าเราสองคนกลับบ้านไปนอนดีกว่า 
เบล// --นายฟรานน นายแย่งชั้นพูด ได้ ยัง ไง ฮะ!!!!!--
ฟราน// (ยักคิ้วให้เบลเมื่อเห็นแววตาเบลแล้วรู้ว่าเบลคิดอะไรอยู่)
ผอ// เอางั้นก็ได้ ไว้เดี๋ยววันหลังอาซื้อของมาฝากแล้วกัน งั้นวันนี้อาไปก่อนนะ กลับกันดีๆล่ะ
เบล// ค่ะ
ฟราน// ครับ
-------เบลเดินออกมาจากห้องรับรองแล้วไปที่ลานจอดรถ เธอน่ะขับรถมาโรงเรียนเอง---------
ฟราน// เบล ไปส่งบ้านหน่อยดิ
เบล// ทำไมชั้นต้องไปส่งอะ
ฟราน// ก็บ้านเธออยู่ข้างบ้านชั้น มันคือทางเดียวกัน ขอไปด้วยนะ
เบล// ไม่เอาอะ
ฟราน// คุณเบลครับ ไปส่งผมหน่อยนะ นะครับ นะครับ นะครับ นะครับ
เบล// ^_^ พอได้แล้ว มาเร็วขึ้นรถ
ฟราน// ครับผม
----ระหว่างที่เบลขับรถกลับบ้าน ทั้งคู่ก็คุยกันเรื่อยเปื่อย จนถึงบ้าน------
เบล// นี่นายฟราน ลงไปได้และ ถึงบ้านนายแล้ว
ฟราน// ขอบคุณนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ชั้นเลี้ยงข้าว
เบล// ไม่เอาอะ ชั้นไม่ไปกินข้าวกับนายแล้ว สายตาสาวๆที่มองฉันกับนานยนั่งด้วยกันมันช่าง....
ฟราน// เธอกลัวงั้นหรอ
เบล// เปล่าเลย ชั้นแค่กลัวว่าห้องพยาบาลจะเต็ม ก็เท่านั้น
ฟราน// เหอะๆ งั้นเอาเป็นว่าไว้มีโอกาสจะเลี้ยงแล้วกัน หรืออยากได้อะไรก็บอก
เบล// ok คราวเนี๊ยลงไปได้ยัง ชั้นจะรีบไปอาบน้ำนอนแล้ว
ฟราน// ครับๆ 
-----ฟรานก็ลงไปแล้วปิดประตูรถ------
เบล// ชิ จะบอกฝันดีหน่อยก็ไม่ได้
-----เมื่อเบลจอดรถและเข้าบ้านอาบน้ำเสร็จก็เปิดคอมเล่น------
ฟราน// --นั่นเบลนี่หน่า skype ไปหาดีกว่า-- (ฟรานมองเบลจากทางหน้าต่าง)
เบล// เอ๊ะ นายฟราน skype มาทำไมเนี๊ย
-----เบลกดรับ----
ฟราน// ไหนบอกจะรีบนอนไง
เบล// ก็มันไม่ง่วงแล้วอะ
ฟราน// อ๋อ เคๆ 
เบล// skype มาทำไม
ฟราน// จะมาบอกอะไรสองอย่างน่ะ
เบล// อะไร (ทำหน้างงๆ)
ฟราน// 1. ปิดผ้าม่านก่อนนอนด้วยนะ ฉันไม่อยากเห็นเธอน้ำลายยืด
เบล// (มองไปที่หน้าต่าง)  เฮ้ย!!! (วิ่งไปปิด)
ฟราน// ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้
เบล// ชิ แล้ว 2. อะ
ฟราน// 2. หรอ จะบอกว่า ฝันดีนะ
แกร็ง~    เสียงเปิดประตูห้องเบล
แม่เบล// เบล ทำไรลูก เมื่อกี๊ได้ยินร้องซะเสียงดังเลย
เบล// อ๋อ skype อะค่ะ
แม่เบล// skype กับใครน้า~~ (ยิ้มเชิงล้อเลียน)
เบล// นายฟรานไงแม่ (พร้อมหันหน้าโน๊ตบุ๊คให้แม่ดู
ฟราน// สวัสดีครับ
แม่เบล// อ๋อ จ้ะๆ เดี๋ยวนอนกันได้แล้วนะ ดึกแล้ว 
ฟราน// ครับ
เบล// นี่นายฟราน แม่เค้าบอกชั้น ไม่ใช่นายนะ
ฟราน// แม่เธออะบอกชั้น
แม่เบล// บอกสองคนนั่นแหละจ้ะ
ฟราน// เห็นมั๊ย แบร่
เบล// แม่อะ
แม่เบล// 55แม่ไปแล้วนะ 
เบล// ค่ะ
ฟราน// ครับ
เบล// นี่นาย 
ฟราน// อะไรฮะ
เบล// แค่นี้นะชั้นจะนอนแล้ว
ฟราน// แหมๆรีบเชียวนะ
เบล// (กำลังจะกดปิด)
ฟราน// เดี๋ยวๆๆๆ
เบล// อะไรอีก
ฟราน// ฝันดีนะ จุ๊บๆ
เบล// ยี๋ ไอบ้า  (ปิด)
----บ้านฟราน----
ฟราน// 555 ยัยเบลคงฟินไปเลย แล้วเรากล้าพูดไปได้ไงว่ะเนี๊ย บ้าชิปเลย
พ่อฟราน// เฮ้ยๆ ไอลูกชาย ไม่หลับไม่นอน คุยคนเดียวอยู่ได้
ฟราน// ไม่ใช่นะพ่อ ผม skype กับยัยเบลต่างหาก ไม่ได้คุยคนเดียว
พ่อฟราน// หนูเบลบ้านนั้นอะหรอ
ฟราน// ครับ
พ่อฟราน// (ยิ้มล้อเลียนแล้วปิดประตูไป)
ฟราน// พ่อนะพ่อ นอนดีกว่า
----บ้านเบล----
เบล// ไอเบลบ้าเอ้ย พูดไรเนี๊ยขนลุกชะมัด เฮ้ออ นอนดีกว่า
 
 
----------------------------------------------------------------------------------