เธอคือฉัน ฉันรักเธอ

     Red
"อืมมม" ผมลืมตาขึ้นด้วยความงงๆ มองไปบนเพดานสีขาวสะอาดตา "ที่นี้ที่ไหน"
 
"ฟีรษา ฟื้นแล้วหรอคะ ที่นี้คือห้องพยาบาลค่ะแล้วเป็นไงบ้างมีอาการปวดอะไรไหม"คุณครูถามผมด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงพร้อมกับตอบคำถามผม แต่ว่าผมชื่อ เรดไม่ใช่หรอ
 
"เออ...คุณครูครับ ผม ชื่อโรซโซ่ ครับไม่ใช่ฟีรษา"ผมพูดบอกคุณครูไปด้วยน้ำเสียงสงสัยพร้อมกับค่อยๆลุกขึ้นมาจากเตียงนอน แต่ก่อนที่ผมจะงงไปมากกว่านี้ ผมเห็นผู้ชายที่มีลักษณะเหมือนผมนอนอยู่อีกเตียงใกล้ๆผม
"นั่นมุขหรอคะ ฟีรษา?"คุณครูถามผมพร้อมกับหัวเราะเบาๆแต่คุณครูยิ่งตอบ ผมก็ยิ่ง งงเข้าไปใหญ่
 
"ผมนี้และครับครู ผม นายโรซโซ่ เดเรวา ไงครับ"ผมพูดด้วยน้ำเสียง 'งง' แต่ก็ต้องเริ่ม งง อีกครั้งเพราะน้ำเสียงที่ผมเปล่งออกมานั้น มันเป็นเสียงที่หวาน เล็กและแหลมเล็กน้อย เสียงเหมือน 'ผู้หญิง' 
 
"เธอชื่อ ฟีรษา วรรณยพา ที่สำคัญเป็นผู้หญิงค่ะ ถ้าไม่เชื่อแล้วคนที่นอนอยู่เตียงข้างๆเธอน่ะเป็นใครหรอ"คุณครูถามผมพร้อมมองไปเตียงใกล้ๆผม คนที่นอนอยู่ควรจะเป็นฟีม แต่กลับไม่ใช่ นั้นคือร่างกายของผม
 
"อืม อือ"ร่างของผมครางออกมา พร้อมกับค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆและลุกขึ้นมานั่ง ผมลอบมองหน้าของร่างกายตัวเองและอยู่ๆก็ไปสบตาเข้ากับดวงตาของผมเอง ผมและร่างของผมนั่งมองกันด้วยสีหน้าอึ้งๆและความสงสัยที่ฉายในแววตา แต่ก็ยังไม่ได้พูดอะไร
 
     Freem
"โรซโซ่ เป็นไงบ้างคะ"คุณครูถามฉันด้วยชื่อของไอ้บ้านั่น
 
"คุณครูคะ นี้ใครหรอคะ"ฉันชี้ไปที่ผู้หญิงผมสีขาวที่ยังคงนั่งจ้องหน้าฉัน ไม่วางตา
"ก็ฟีรษาไงคะ และก็เธอเป็นผู้ชาย จะมาใช่คะขาได้อย่างไร"คุณครูคุยกับฉัน และมองด้วยสายตาสงสัยในตัวฉัน อยู่ๆผู้หญิงผมขาวที่ตอนแรกนั่งจ้องหน้าฉันเริ่มลุกจากเตียงและเดินไปทางห้องน้ำของห้องพยาบาล และอยู่ๆก็ได้ยินเสียงโหวกเวกโวยวายขึ้น
 
"อ้ากกกกกกกก นี้อะไรเนี่ย ทำไมหรรมตรูหายไป และไอ้ลูกกลมๆตรงหน้าอกนี้อีก อะไรวะเนี่ยยย"ผู้หญิงผมสีขาวที่หน้าตาเหมือนฉัน ตะโกนใส่กระจกที่ติดในห้องน้ำ ฉันกับคุณครูจึ้งเดินเข้าไปในห้องน้ำด้วยความสงสัย
 
"เกิดอะไรขึ้นคะ ฟีรษา"เหมือนคำถามนั่นจะทำให้เธอเริ่มได้สติ แลเธอก็ตอบกลับคุณครูไปว่า...
 
"ไม่มีอะไรครับ เอ้ย!ค่ะ"เธอพูดผิดพูดถูก แต่ว่าถ้าฟีรษาคือคนตรงหน้าแล้วฉันล่ะ เป็นใคร ฉันเดินไปที่กระจกและเริ่มมองสำรวจตัวเอง
 
"นี้มันอะไรกัน เกิดอะไรขึ้นกับฉัน ทำไมฉันถึงเปลี่ยนไป ทำไมฉันกลายเป็นผู้ชาย"ฉันถามกลับตัวเองเป็นชุดและมองไปที่คุณครู
 
"ครูว่า เธอสองคนน่าจะโดนอะไรฟาดมานะ ถึงสลบไปตั้ง1 ชั่วโมง ถ้าพวกเธอจัดการกับตัวเองเรียบร้อยแล้วก็ขึ้นไปเรียนวิชาต่อไปนะ"คุณครูพูดจบก็เดินออกจากห้องพยาบาลไป
 
"อะไรเนี่ยยย ทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงโวยวายพร้อมก็มองไปทางผู้หญิงผมขาวที่คาดว่าน่าจะเป็นเรด
"ไม่ต้องมามองหน้าผม ผมไม่รู้เว้ย"เธอพูดเสียงดังแต่ราบนิ่งและพร้อมกับพูดต่อว่า
 
"ผมว่าเราเข้าเรียนเถอะ ส่วนเรื่องที่เราสลับร่างกัน เป็นไปได้ก็อย่าบอกให้ใครรู้นะ"
 
"ทำไมล่ะ"ฉันถามเขาด้วยน้ำเสียงสงสัย
 
"ถ้าเราไปบอกคนอื่น เธอคิดว่าจะมีใครเชื่อไหมล่ะ เขาก็คงคิดว่าเราบ้าอ่ะสิ "ชายหนุ่มที่อยู่ในร่างของหญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆพร้อมกับกอดอกของตัวเองและเดินออกไปเพื่อเข้าเรียน
 
"เดี่ยวสิ! รอด้วย"ฉันรีบวิ่งตามร่างของตัวเองไป....
-------------------------------------------------ตัดฉับ-------------------------
.
.
.
.
....โอ้ย!!!! "เหยียบTEENหา พ่_ง หรอคร้าบ"เสียงเล็กๆโวยวายขึ้นพร้อมกับมองหน้าฉันด้วยสายตาที่ขุ่นมัว
"ฉันขอโทษ แต่ว่านาย อยู่ในร่างฉัน ก็ช่วยพูดให้มันดีๆหน่อยได้ปะ! เกรงใจร่างฉันหน่อยเถอะ" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงวีนๆ อ่อ! ลืมไป ตอนนี้ พวกเราซ้อมละครอยู่ซึ่งเป็นฉากที่เจ้าหญิงกับเจ้าชายต้องเต้นรำกัน มันควรจะเป็นฉากที่โรแมนติกที่สุดสิ แต่ว่าทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้
 
"มันแปลกอ่ะ"ฉันหรือฟีมที่อยู่ในร่างของผู้ชายพูดขึ้นพร้อมกับคิ้วขมวดเข้าหากัน
 
"แปลกไรอ่ะ"เขาพูดพร้อมกับเริ่มคิ้วขมวดไปด้วยอีกคน
 
"อย่าคิ้วขมวดสิ ร่างฉันหมดสวยพอดี"ฉันพูดพร้อมกับเอาชูสองนิ้วไปแตะระหว่างคิ้วของร่างตัวเอง
 
"ก็มันแปลกตรงที่ ฉันเต้นรำเป็นนะ คุณแม่ฉันเคยสอนเต้นวอลซ์ แต่ทำไมฉันถึงเหยีบเท้านายอ่ะ"ฉันพูดพร้อมกับเต้นรำต่อไปเรื่อยๆ และมองหน้ารอคำตอบ
 
"ไม่รู้ดิ ผมสิไม่เคยเต้นรำเลย แต่ทำไมถึงเต้นได้ดีก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจจะเพราะว่าเราสลับร่างกัน แต่ไม่ได้สลับความสามารถกันก็ได้นะ"
 
          Red
"ตอนนี้นายอยู่ในร่างฉันอย่าแทนตัวเองว่าผมสิ เดี่ยวก็มีใครจับได้หรอก"เธอพูดด้วยเสียงแหบห้าวสมชาติชายแต่ว่าทำไมคำพูดมันดูตุ๊สจังวะ
 
"เธอก็เหมือนกันแหละ อย่าพูดเหมือนผมเป็นตุ๊สได้ปะ"ผมพูดและเต้นรำต่่อไป เมื่อไรจะจบเพลงวะ ตรูละเบื่อ
 
"แล้วอยากให้แทนตัวเองว่าไรล่ะ"ผมพูดและมองหน้าของร่างตัวเองที่ทำหน้าตาบอกบุญไม่รับอยู่แต่ว่าก่อนที่เธอจะตอบคำถามผมก็มีเสียงของบุคคลผู้ที่น่าเคารพแทรกเข้ามาเสียก่อน
 
"เดี๋ยวเต้นรำจบเพลงแล้วเจ้าชายก็ดึงซินเดอเรลล่าเข้ามากอด พร้อมกับถามชื่อนะคะ แล้วก็ซินเดอเรลล่า ทำท่าจะตอบแต่ไม่ต้องตอบ จากนั้นจะมีเสียงระฆังนะคะ ตอนนั้นแหละ ซินเดอเรลล่าวิ่งหนีเจ้าชายเลยนะ จากนั้นม่านก็จะโดนดึงลงมาค่ะ"คุณครูของพวกเราพูดพร้อมกับยิ้มให้พวกเรา
 
---------------------------------------------------------------------------------