[ชีวิตจริง]ผู้ชายนินทาเพื่อน(บ่นเฉยๆไม่อ่านก็ได้)

               
 
                ตอนนี้หยกมาอยู่บ้านคจจ.แล้ว เราเห็นหยกร้องไห้ก็ยิ่งสงสาร ถึงแม้ว่าทีสิตจะทำร้ายจิตใจเธอมาก แต่เธอก็ยังจะร้องไห้เพื่อเขา หลายครั้งที่เราพยายามทำให้หยกหัวเราะ แต่ไม่นานเธอก็กลับมานั่งเศร้า นั่งซึมอยู่คนเดียว บางครั้งทีสิตก็โทร.มาถามว่าเป็นยังไงบ้าง เป็นห่วงอยู่ตลอด ดูแล้วก็เหมือนทีสิตเองลืมหยกไม่ได้เหมือนกัน ทั้งคู่ยังรักกันอยู่ แล้วจะเลิกกันทำไม? หาทางทำให้พวกเขาดีกันดีไหมวะ?
                แล้วช่วงนั้นมันใกล้วันเกิดหยกพอดี คจจ.เลยตัดสินใจทักไลน์ทีสิต ชวนเขามาเซอร์ไพรซ์วันเกิดของหยก แต่คำตอบที่ได้คือ
               “ไม่ว่าง ต้องทำงาน”
               กะว่าจะทำให้ทั้งคู่กลับมาคินดีเสียหน่อย โอเค ถ้าไม่ว่าง ก็ไม่ต้องมีเซอร์ไพรซ์อะไรแล้ว แค่พาหยกไปกินหมู่จุ่มร้านโปรดของมันก็พอ
 
               วันเกิดหยก
               ในวันนั้นมีทีสทิตมาด้วย เขาขับรถยนต์ไปรับหยกจากที่บ้านมาที่ร้าน วันนี้ไม่คิดเลยว่าเขาจะมา แต่มาแล้วก็ดี รีบ ๆ คืนดีกันไว ๆ ล่ะ
               ภายในร้านเต็มไปด้วยเสียงเฮฮาจากเพื่อน ๆ ทุกคน มีคจจ. ทอมสามตัว ผัวเมียสองคู่(นับรวมคู่ของหยก) แล้วก็เด็กเอ๋อหนึ่งคน รวมเป็นเก้าคน บรรยากาศเฮฮาคึกครื้น พวกเราพูดคุยกันตามประสาเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนานเพราะอยู่กันคนละมหาลัย จนบางทีเราก็แอบเห็นหน้าทีสิตมันหงุดหงิด มันเป็นอะไรของมัน? ไม่มีใครสนใจหรือไง? เออ ก็ได้ เดี๋ยวกูคุยกับมึงเอง
               “ได้ข่าวว่าฟิตหุ่นเหรอ?” เราเริ่มถาม
               “ใช่ วันนี้กูกินแต่เนื้อ ไม่กินมัน เดี๋ยวกูอ้วน” พูดจบมันก็ตักเนื้อใส่ถ้วยมัน บางทีแม่งก็แอบหมั่นไส้นะ หล่อก็ไม่หล่อ(ในสายตาเรา)ยังจะเรื่องมากอีก -_-
               “ก็ทีสิตเขาจะลงประกวดเดือน มันก็ต้องดูแลสุขภาพเป็นพิเศษ” แก็ปเพื่อทอมพูดขึ้นบ้าง แต่คำพูดของนางดูแขวะ ๆ เขายังไงไม่รู้
               เหอะ ก็เลยต้องดูแลตัวเองว่างั้น? เอาเหอะ ตามสบายมึงเลย อยากแดกไรก็แดก ท้องมึง ไม่ใช่ท้องกู
               แล้วอีกอย่างที่ขัดใจมากก็คือ เวลาคุยด้วยแล้วชอบทำหน้าไม่พอใจใส่ คือเราไปทำอะไรให้มันรำคาญเหรอ? นี่เราชวนคุยนะ ไม่ได้ชวนทะเลาะ
 
               เวลาผ่านไป ติ่งเกาหลีอย่างเด็กเอ๋อก็เริ่มเปิดประเด็นเรื่อง EXO บ้าง แหม...ช่างเหมาะเจาะ คจจ.กับหยกก็ชอบวงนี้เหมือนกัน คุยกันเสียงดังมีความสุขมาก แต่การสนทนาของเรากลับทำให้คนบางคนหงุดหงิด?
               ระหว่างที่เรากำลังเม้ามอยตามประสาผู้หญิงบ้าผู้ชาย คจจ.กับหยกก็สังเกตเห็นความขุ่นมัวบนใบหน้าของทีสิต แล้วก็เป็นฝ่ายหยกที่เอ่ยปากถาม
               “ทีสิต เป็นอะไร ทำไมทำหน้าแบบนั้น?”
               เขาส่ายหัวพร้อมขมวดคิ้วไม่พอใจ คืออะไรวะ? เป็นอะไรมากไหม? หมูไม่อร่อยหรือไง? หรือเมื่อกี้เผลอแดกมันหมูเข้าไปเลยกลัวอ้วน?
 
               ไม่นานทีสิตก็ขอตัวลุกก่อน เขาบอกว่าต้องกลับไปหาแม่ นี่คจจ.กินยังไม่ทันอิ่มมันก็ลุกแล้ว แถมยังพูดแบบเบื่อโลก มองต่ำถอนหายใจใส่อีก คือเป็นอะไรวะ สงสัยมาก
               แล้วหยกที่นั่งข้าง ๆ เขาก็ลุกตามไปด้วย เธอไม่ได้กลับพร้อมทีสิตหรอกนะ แต่เธอไปเปิดประตูบ้านตัวเองให้เขา เพราะเขาฝากของไว้ที่บ้านหยก หยกก็เลยต้องไปเปิดให้
               ระหว่างที่พวกเขาไปเอาของ เราก็เม้ามอยกันไป และประเด็นก็คือเรื่องของทีสิต