[นิยาย] {Fic Naruto}ซีรีย์รักที่ทรมาน

8.1

เขียนโดย PhingYanchan

วันที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 17.55 น.

  50 ตอน
  15 วิจารณ์
  66.42K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 มีนาคม พ.ศ. 2560 01.01 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

42) หมั้นหมายพร้อมแต่ง!!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Kakashi talk

  เวลาที่ผ่านไปเร็วเหมือนกับโกหก ตัดสินคดีที่เธอโดนยิงนั้นศาลยังตัดสินไม่ได้เลยสักนิด ต่างฝ่ายก็หาพยานมาสู้กันไม่จบไม่สิ้น จนเวลาล่วงเลยมาถึง2ปี

  2ปีต่อมา

  "โธ่เว่ย!! ดันหาพยานเท็จมาอีกจนได้! คดีนี้มันยื้อมาตั้ง2ปีแล้วนะ!"

  "มีอะไรหรอรุ่นพี่?"

  "พวกอุจิวะดันเลือกพยานจากคิริงากุเระมา"

  "อย่าบอกนะว่า2คนนั้น!"

  "โมโมจิ ซาบุสะ กับ ฮาคุ 2คนนี้ถูกปลดตำแหน่งงานออกเพราะทำงานพลาดแล้วก็มาทำงานรับจ้างเถื่อนนี่ล่ะสิ"

  "ฉันเองก็ทำอะไรไม่ได้เพราะมีแค่ฉันที่เห็นซากุระโดนยิงกับตา!"

  "...."

  "ฉันต้องแพ้คดีนี้แน่ๆ"

  "อย่าลืมสิครับ ว่าซากุระน่ะหายแล้วนะ"

  "...!"

  "ตอนนี้ก็2ปีเต็มๆแล้วนะรุ่นพี่"

  "ฉันไม่กล้าให้เธอไปเผชิญหน้ากับพวกอุจิวะหรอก!"

  "รุ่นพี่เครียดมากไปจนทำให้ลืมว่าคุณหนูหายดีเป็นปกติแล้ว? แถมยังเป็นCEOอีกด้วย"

  "ก็ว่างั้น"

  "พรุ่งนี้ประธานระดับVIPทุกๆเมืองจะมีจัดงานครบรอบแห่งเศรษฐกิจที่มีการขยับรายได้ ซึ่งจะจัดที่โคโนฮะเซ็นเตอร์ มีเราติดอันดับด้วยนะรุ่นพี่ เราติดท็อปด้วยนะ!"

  ติดท็อปอีกแล้วเรอะ! น่าเบื่อเป็นบ้า!เวลาจัดงานพวกนี้ติดท็อปก็เป็นพวก อุจิวะ ยามานากะ นารา ฮาตาเคะ อันดับ1คงไม่พ้นอุสึมากิแน่ๆ

  "น่าเบื่อเต็มทน กลับมาจากศาลเพื่อเป็นทนายแล้วยังต้องมาทำงานบริษัทบ้าๆอีกหรอเนี่ย?!"

 

  ก๊อกๆๆ...

 

  "เข้ามา"

  "ชาเขียวผสมน้ำผึ้งมะนาวค่ะ.." ไม่ชอบกินเฟ้ย!

  "บอกแล้วไงว่า!...ว่า....."

  "คะ?"

  "ซะ...ซากุระ! เธอมาทำอะไรที่นี่!!"

  "ก็มาฟังพี่บ่นไงล่ะคะ"

  "แล้วเธอ..."

  "ฉันได้ยินสิ่งที่พี่พูดหมดทุกคำค่ะ ดื่มชาดีกว่านะฉันรู้ว่าพี่ไม่ค่อยชอบมันเท่าไหร่แต่ฉันสั่งให้คุณยามาโตะทำทุกครั้งเวลาพี่กลับจากงานต่างๆมาพักที่บริษัท เสียงก็ไม่มียังมาบอกว่าโอเคดีอีกเนี่ยนะ?"

  "ฉันขอโทษ ฉันแค่ไม่อยากให้เธอเป็นห่วง"

  "ภายใน1ปีที่ผ่านมา อาจารย์บอกกับฉันว่าให้ฉันเรียนข้ามไปเลยหัวทึบเกินไปสำหรับข้อสอบพวกนี้ ชิกามารุกับเนจิก็ด้วยนะที่เรียนข้ามกัน"

  "ยินดีด้วยนะคนสวย แต่ยังไงเธอก็...."

  "ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ ฉันเองก็จะ22แล้วนะ!"

  ".....(-_-||)"

  "เรื่องบางเรื่องพี่ก็มองฉันเป็นเด็กทุกครั้งแหละ"

  "เฮ่อ~ คือฉันกำลังเครียดเรื่องเธออยู่น่ะเลย...."

  "เรื่องฉัน...เรื่องอะไร?"

  "เรื่องเมื่อ2ปีที่แล้วที่เธอโดนยิง"

  "อ่อ...จะเครียดทำไมในเมื่อฉันหายดีแล้ว?"

  "พรุ่งนี้เช้าเธอต้องไปกับฉันที่ศาล"

  "ได้อยู่แล้วไม่มีปัญหา ฉันล่ะอยากบอกความจริงทุกอย่างให้คนบ้าๆพวกนี้ได้เข้าตาราง"

  หลังจากผ่านไป2ปีซากุระก็เปลี่ยนเป็นคนละคน เธอมีภาวะเป็นผู้นำมากขึ้น มีเหตุผลและฉลาดมากขึ้น เธอกำลังก้าวเป็นCEOเต็มตัวอีกไม่กี่ก้าว

  "มองหน้าฉันทำไมคะ หน้าฉันมีอะไรติดหรอ?" แต่ก็ใสซื่ออยู่ดี
  "เปล้า! ฉันแค่รู้สึกว่า...เธอดูดีขึ้น" รุปแบบการแต่ตัวเหมืิอนผู้ใหญ่เปี๊ยบ ผมคงไม่ต้องกังวลแล้วล่ะว่าจะพาไปที่ไหนแล้วจะมีคนทักว่าเธอเป็นน้องสาว

  "กลับไปสวีทที่บ้านดีกว่าค่ะที่รัก ตรงนี้มีกล้องวงจรปิดนะ"

  "ครับ~"

  "ฉันขอตัวก่อนนะคะคุณยามาโตะ"

  "ครับ คุณซากุระ"

  "หึๆๆ มานี่!" ผมขำแล้วดึงเธอเข้ามาโอบเอวไว้

  "ว้าย!ตาบ้า! นี่มันบริษัทนะ!" เธอตกใจที่ผมโฉยโอกาสในตอนที่เธอเผลอ

  "แล้วไง? ที่นี่คือบริษัทฉันเธอจะกลัวอะไร?"

  "ฉันไม่ได้กลัวแต่ฉันอาย!(>///<)"

  "งั้นก็เดินต่อไปสิ"

  "นี่!"

  "เร็วๆเลย ไม่งั้นฉันจะทำมากกว่านี้นะCEOมือใหม่"

  "คนบ้า!(>////<)"

 

  บ้านของคาคาชิ

 

  ผมจอดรถเสร็จเธอกับผมก็ออกจากรถพร้อมๆกันแล้วเดินเข้าบ้าน

  "กลับมาแล้วค่ะคุณพ่อ!..."

  "อ้าว! กลับมาพอดีเลย"

  "พ่อ! แม่!" หญิงวัยกลางคนกับชายวัยเดียวกับหญิงคนนั้นเขานั่งยิ้มอยู่ครู่หนึ่งที่ได้ยินเสียงใสของซากุระดังขึ้น

  "คิดถึงที่สุดเบย~~~"

  "หรอ~ ยัยตัวแสบ!"

  "สวัสดีครับคุณพ่อกับคุณแม่"

  "ว่าไงคาคาชิ ไหวกับยัยตัวแสบมั้ย?"

  "ต้องไหวสิครับ ถ้าไม่ไหวจะคบกันถึงปี6นี้หรอ?"

  "5555 เอาไหวแน่นะ เพราะแม่กับพ่อของเธอกำลังคุยเรื่องพวกเธอ2คน"

  "ห๊ะ! อะไรนะคะ!"

  "ว่าไงนะครับ!!"

  "งานแต่งงานของลูกทั้ง2ยังไงล่ะ" ผู้ใหญ่วัยกลางคนทั้ง3คนพูดอย่างยิ้มแย้ม

  คุณคิดบ้างมั้ยว่าเวลาการคบกับคนที่เรารักเข้าจริงๆมันผ่านไปเร็วขนาดไหน?! มันถึงเวลาจริงๆแล้วสินะ

  "ตะ..แต่งงาน เรื่องงานแต่งของหนูกับพี่คาคาชิ?(0///0)"

  "ใช่จ้ะ"

  "ซะ...ซากุระ?"

  "มันเร็วไปรึเปล่าคะ?"

  "ไม่นะ แม่ว่ามันพอดีกับลูกแล้วล่ะ คาคาชิเองก็ย่าง30แล้วนะ" คะ..คุณแม่~ ทำไมถึงได้พูดถึงอายุอย่างนี้ล่ะครับ(TOT) ผมแค่25เองนะ~

  "พี่คาคาชิ?"

  "ว่ายังไงก็แล้วแต่ซากุระเถอะ"

  "คือพ่อกับแม่ต้องขอโทษก่อนนะลูก คือ พ่อของคาคาชิกับแม่น่ะให้ลูกสองคนหมั้นตั้งแต่ลูกคนคบกันได้2ปีแล้วล่ะ"

  "ตอนไหนกัน!" ทั้งผมและซากุระก็ต่างกันพูดพร้อมกัน

  "เอาเป็นว่าแต่งเลยเนอะ?"

  "ห๊า!!!!!!!"แล้วก็พูดเหมือนกันอีกครั้ง

  "เอาเป็นว่าตกลงกันแล้วนะ"

  "แม่!!!!/พ่อ!!!!!"แล้วก็อีกครั้ง

  "มันเร็วไปนะแม่ หนูเพิ่งเป็นCEOเองนะ!"

  "พ่อคือถึงแม้ผมจะแต่งไม่ทันเพื่อนก็เถอะ แต่งทีหลังก็ได้"

  "ไม่ได้"

  "เพราะ?"

  "เราตกลงเรื่องสินสอดไว้หมดแล้วรวมถึงวันแต่งของลูกด้วยเพราะฉะนั้น...ไม่มีสิทธิ์ อีกอย่างลูก2คนไม่มีเวลาให้แม่กับพ่อก็เลยต้องของพลการลูกทั้ง2"

  "เฮ่อ~~~~~" ผมกับเธอเดินเหมือนหมดแรงแล้วเข้าห้องของตัวเอง

  "โอ้ย~ ทั้งงานแต่ง ทั้งงานปกติ ทั้งเรื่องทนายความ ทั้งชีวิตของตัวเองทำไมต้องมาเจอด้วย~"

 

Writer อัพวนไปค่ะ ไม่มีอะไรจะพูดนอกจากคำว่า ติดตามต่อด้วยนะ

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา