[นิยาย] {Fic Naruto}ซีรีย์รักที่ทรมาน

Writer talk
  11:50
  "มีอะไรหรอซากุระ?"
  "เมื่อตอนเช้าพี่โดนนักข่าวล้อมรึเปล่า?"
  "ก็ใช่ ว่าแต่ถามทำไม?"
  "ตอนที่ฉันลงจากรถ ฉันก็โดนสัมภาษณ์! ฉันคงต้องไปขอโทษพี่รินด้วยแหนะ"
  "เรื่ิองอะไร?"
  "เขาจำตระกูลผิดน่ะสิ พวกเขาคิดว่าฉันนามสกุลโนฮาระ"
  "ก็ว่าอยู่ที่ทำไมถามฉันว่าฉันมีความสัมพันธ์กับหญิงตระกูลโนฮาระ"
 
  โต๊ะที่ไกลออกไป
  "แก!!ดูท่านประธานสิ! มาคุยกับผู้หญิงผมชมพูนี่ใครกันนะ"
  "เออว่ะ หน้าตาคล้ายคุณรินเลย"
  "รินไหนล่ะ?"
  "ภรรยาคุณโอบิโตะเพื่อนสนิทท่านประธานไง!"
  "เออๆใช่ๆๆ เหมือนๆ"
  "แอบถ่ายรูปเร็วๆ"
 
  ตัดมาที่คาคาชิกับซากุระ
 
  "มีคนกำลังแอบถ่ายรูปเราหลบเร็ว!"
  "ห้ะ?!"
  "โอ้ย!หลบได้ไงวะ!"
  "มีอะไรให้ช่วยมั้ยครับ?"
  "ช่วยถ่ายรูปท่านประธานกับผู้หญิงคนนั้นให้หน่อย-!"
  "ทะ...ท่านประธาน!!!"
  "หึๆๆ!! อยากรู้อะไรถามผมได้นะครับ ผมเต็มใจที่จะตอบบวกกับตัดโบนัสและเงินเดือนของพวกคุณสองคนนะ(^_^#!)"
  "ไม่เป็นไรครับ!"
  "ผมขอโทรศัพท์คุณหน่อยสิ"
  "คะ..ครับ!"
  "...อื้ม~เก็บรูปประธานกับคนที่ประธานคุยด้วยมันไม่ดีนะครับ"คาคาชิส่งมันคืนพนักงานชาย
  "อ้ะ! ทำไม! ทำไมเครื่องของผมมันเปิดไม่ติดล่ะ!"
  "ก็แค่แฮ็คโทรศัพท์ของคุณเป็นเวลา1เดือนเท่านั้นเองครับ"
  "ห๊ะ!ท่านประธานทำอย่างนี้-"
  "เอาไปซื้อใหม่ซะ แล้วก็อย่าทำแบบนี้ให้ผมเห็นอีกไม่งั้นคุณอาจจะโดนไล่ออกนะครับ!" ร่างสูงหยิบบัตรพนักงานออกมาแล้ววางไปที่โต๊ะก่อนจะมีตัวปั๊มสีแดงเขียนว่าหักเงินและฉีกยิ้มอันน่าสยดสยองให้พนักงานชายข้างหน้า 
  หลังจากที่ออกจากห้องทานอาหาร
  "ฉันว่าไปแถลงข่าวให้เข้าใจกันเลยดีกว่าฉันคงทนเก็บเรื่องนี้ไม่ได้แล้วล่ะซากุระ"
  "ฉันเองก็เหมืิอนกัน ฉันคงอายทุกครั้งที่นักข่าวถามแบบนั้นได้ทุกวัน"
  คาคาชิให้ยามาโตะติดต่อนักข่าวพร้อมจัดแจงสถานที่เพื่อสัมภาษณ์คำถามทั้งหมด
 
  ณ ห้องที่เตรียมสัมภาษณ์
 
  "เฮ่อ~ ไม่ต้องแคร์บอกๆไปเลย~"
  "ซากุระ พวกนักข่าวจะออกอากาศด้วยนะ"
  "ออกอากาศ!"
  "ใช่ ไหวรึเปล่า? ถ้าไม่ไหวเดี๋ยวฉันตอบให้ก็ได้นะ"
  "ไหวค่ะไหว!"
  "แน่นะ?" คาคาชิถามซากุระเพื่อให้มั่นใจ
  "แน่สิ" เขายกแขนขึ้นมาแล้วเธอก็ควงแขนไปด้วย
 
  หน้างาน
 
  "หา?! ผู้หญิงคนนี้คือใครกันแน่เนี่ย!"นักข่าวต่างสงสัยในตัวซากุระ
  หลังจากที่พวกเขานั่งลง ซากุระก็จับมือคาคาชิแน่นขึ้นเพื่อคลายความกังวลในการตอบคำถามทั้งหมด คาคาชิมองหน้าซากุระแล้วพยักหน้า
  "เริ่มการสัมภาษณ์ได้ค่ะ"
  "ใช่คุณโนฮาระรึเปล่าครับ!"
  "ดิฉันขอตอบตรงนี้เลยนะคะว่าไม่ใช่ค่ะฉันคือCEOคนใหม่ของฮารุโนะ ชื่อของฉันคือฮารุโนะ ซากุระค่ะ!"
  "คุณฮารุโนะ?! งั้นข่าวที่เกี่ยวโยงไปที่โนฮาระล่ะคะ?"
  "ฉันว่าน่าจะอาจเป็นการสับสนของบุคคลมากกว่าค่ะ"
  "แล้วเรื่องแต่งงานล่ะครับ?!"
  "ผมขอเป็นคนตอบเองว่าเรื่ิองงานแต่งงานเป็นเรื่องจริงผมกับคุณซากุระคบกันมาถึง6ปีแล้วครับ แล้วเราตัดสินใจได้แล้วว่าจะแต่งกันปีนี้" คำตอบที่ฉะฉานของร่างสูงทำให้เธอมั่นใจได้ว่าเขาจะเป็นคนอยู่ข้างเธอไม่ว่าจะเรื่องไหน เธอยิ้มให้เขาแล้วกลับมาจริงจังกับการแถลงข่าวต่อ
  "แล้วสัญญาของอุจิวะกับฮาตาเคะล่ะครับ?"
  "เรื่องนี้ผมขออนุญาตไม่ตอบนะครับเนื่องด้วยเป็นความลับของบริษัทของผมและอุจิวะ ขอจบการสัมภาษณ์เท่านี้ครับ!"
  "เดี๋ยวครับ!/อย่าเพิ่งสิคะ!"
  "ขออภัยด้วยนะครับทางเราให้สัมภาษณ์ได้แค่นี้!"
  "มันจะดีหรอคะ?"  
  "ฉันว่าเรื่องที่นักข่าวรู้ไม่ใช่ฝีมือของอุจิวะแน่นอนเพราะพวกมันก็ยังไม่รู้ว่าเราจะแต่งงาน"
 
Sasuke talk
  "ท่านประธานมีข่าวมาครับ!" ในขณะที่ผมเขียนเอกสารอยู่ก็มีพนักงานวิ่งเข้ามาโดยไม่ได้เคาะประตูที่ห้องของผม
  "เกี่ยวกับเรารึไง?" ผมยังคงเขียนต่อไป
  "ครับ!"
  "เปิดสิ รออะไรล่ะ?"
(เริ่มการสัมภาษณ์ได้ค่ะ)เสียงนี้มัน!...ซากุระ!
  "เพิ่มเสียงซิ! ธะ..เธอยังไม่ตาย!?" น้ำตาของผมเริ่มเอ่อล้นออกมาเพราะดีใจที่เธอยังไม่ตายในเหตุการณ์เมื่อ2ปีที่แล้ว
(ใช่คุณโนฮาระรึเปล่าครับ!)
(ดิฉันขอตอบตรงนี้เลยนะคะว่าไม่ใช่ค่ะฉันคือCEOคนใหม่ของฮารุโนะ ชื่อของฉันคือฮารุโนะ ซากุระค่ะ!)เธอขึ้นเป็นCEOแล้ว
(คุณฮารุโนะ?! งั้นข่าวที่เกี่ยวโยงไปที่โนฮาระล่ะคะ?)
(ฉันว่าน่าจะอาจเป็นการสับสนของบุคคลมากกว่าค่ะ)
(แล้วเรื่องแต่งงานล่ะครับ?!)
  "ตะ...แต่งงาน? หมายความว่า?!-"(ผมขอเป็นคนตอบเองว่าเรื่ิองงานแต่งงานเป็นเรื่องจริงผมกับคุณซากุระคบกันมาถึง6ปีแล้วครับ แล้วเราตัดสินใจได้แล้วว่าจะแต่งกันปีนี้) คาคาชิ! มันเร็วเกินไป
(แล้วสัญญาของอุจิวะกับฮาตาเคะล่ะครับ?)
(เรื่องนี้ผมขออนุญาตไม่ตอบนะครับเนื่องด้วยเป็นความลับของบริษัทของผมและอุจิวะ ขอจบการสัมภาษณ์เท่านี้ครับ!)
  "บอกพนักงานทุกคนใครกลับบ้านก่อน5โมงจะหักเงินคนละ5000เยน! ถ้าใครทำงานเกินกำลังของตัวเองเป็น2เท่าฉันจะเพิ่มเงินเดือนให้เลย!"
  "ครับท่าน!!"
  "ถึงแม้จะขัดงานแต่งไม่ได้ก็ขัดที่คนแล้วกัน!"สายตาที่ผมไม่ได้ใช้มันตลอด2ปี ตอนนี้มันฉายแววสีแดงเหมือนเลือดอย่างเห็นได้ชัด
  "ซาคุง?"
  "มีอะไรคาริน?"  "งานแต่งงานของฝ่ายนั้นจะแต่งต้นเดือนหน้า"
  "ต้นเดือน?!"
  "ใช่"

  "แล้วของเราล่ะ?"
  "คงจะชนกับฝ่ายนั้นแต่งงานกันพอดีน่ะ"
  "หึๆอย่างนั้นก็ยิ่งดีเลย!"
 

Writer talk
  ณ ใจกลางเมืองโคโนฮะ
  19:00
  ขาสวยข้างหนึ่งก้าวเหยียบพรมแดงออกจากรถพร้อมรองเท้าส้นสูงสีดำ ร่างสูงออกจากรถพร้อมยื่นมือข้างหนึ่งให้ร่างบาง เผยให้เห็นชุดราตรีเกาะอกสีดำเงางามที่ตัดกับทั้งสีผิวเส้นผมและสายตาอันเร่าร้อนของเธอ ผมที่ยาวถูกดัดลอนเป็นเกลียวสวยงาม
  "วู้ว! สาวสวยของงานมาเยือนแล้ว~"อิโนะหญิงสาวผมสีบอล์นทองหันมาพบกับเพื่ิอนสาวที่กำลังยืนถ่ายรูปกับคนรักของเธอเอง
  "เลิศสิค้า~ ใครเลือกชุดให้เนี่ย! ฉันเชื่อว่ารางวัลจะตกเป็นของแกแน่!"
  "ฉันเลือกชุดเอง ส่วนเรื่องรางวัลมันก็ไม่แน่~"
  "สาวๆจะยืนคุยกันอีกนานมั้ย? เขาเริ่มประกาศแล้วนะ"
  "ขออีกแป๊บนึงนะคะ อิโนะซาอิล่ะ?"
  "อยู่ข้างในงานนู้น รีบไปเหอะ"
  "เอ๊ะ?!"
  "อะไรยัยเถิก?"
  "พี่คาคาชิหายไปไหน?"
  "นู้น!"
  "นี่คุณฮาตาเคะข่าวที่ออกมาน่ะเรื่องจริงหรอ?" หนุ่มผมเงินมีชื่อเสียงที่โด่งดังไปทั่วเมืองต่างๆ ชายชราตัวเล็กถามเขา
  "ครับ เรื่องจริงครับท่านโอโนกิ"
  "โอ้ๆ~ยังจำชื่อฉันได้อยู่หรอ นึกว่าจะลืมแล้วนะเนี่ย"
  "ยังหรอกครับท่านเองก็ครองตำแหน่งประธานมา60กว่าปีแล้วนิครับ"
  "สวัสดีค่ะ"
  "ซากุระนี่คือ คุณโอโนกิ จากเมืองอิวะ"
  "โอ้ว!หนูคือผู้หญิงที่ออกแถลงข่าวกับคาคาชิใช่มั้ยเนี่ย?"
  "ใช่ค่ะ ชื่อฮารุโนะ ซากุระค่ะ"
  "ชื่อเธอนี่เหมาะกับสีผมของเธอมากเลยนะ"
  "ขอบคุณนะคะ"
  "แฟนสวยนะเรา"
  "คะ...คือ...(-///-)"
  "สวัสดีครับคุณโอโนกิ.." เสียงของชายหนุ่มผมสีแดงดั่งดอกกุหลาบก็ทักชายผมเงินขึ้น
  "กาอาระ?!"
  "อ้าว! ซากุระ! ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลย!สวยขึ้นนะเนี่ย"
  "ขอบคุณนะ นายเองก็ดูดีขึ้นเป็นกองเลย"
  "เช่นกัน"
  "นี่คือซาบาคุโนะ กาอาระ ค่ะเพื่อนสมัยม.ต้น"
  "อ่อ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฉันฮาตาเคะ คาคาชิ เธอคือคนที่ได้ขึ้นเป็นประธานที่เด็กที่สุดล่ะสินะ"
  "ครับ แค่ชื่อเสียงที่ว่าเด็กเท่านั้นแหละครับที่ทำให้คนรุ้จักผม"
  "งั้นหรอ? ฉันคงไม่ได้รางวัลCEOอายุน้อยแล้วสินะ 555"
  "หึๆ ซากุระคุณคาคาชินี่คือ?"
  "แฟนใหม่น่ะ ไม่นานก็..." 
  "ยินดีด้วยนะทั้งสองคนเลย"
  "เอ๋?...อ่ะ..จ้ะ ขอบคุณนะกาอาระ"
  "ขอตัวก่อนนะ"
  "......." คาคาชินิ่งเงียบไปสักพักก่อนจะเดินเข้าไปในตัวงาน
  "พี่เป็นอะไร?"
  "เปล่า ไม่มีอะไร" ร่างสูงหึงร่างบางนั่นเองเพราะว่าอะไรน่ะหรอ? เพราะว่าชายผมดอกกุหลาบแดงนั้นหน้าอมชมพูเพราะเขานั้นแอบมองเธอตลอดเวลา
  "ฉันรู้ว่าพี่หึง ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะให้เขา-"
  "ช่างเถอะมันคืออดีต อย่าคิดมาก"
  "!!...."
  "เข้างานเถอะ เรื่องนี้เราเก็บไว้ไปคุยที่บ้าน"
 
  20:44
  "เราจะประกาศผู้ที่มีคะแนนหรือผู้ที่พัฒนาบริษัทเร็วที่สุดในปีและในประเทศนะครับ!"
  "ติดท็อป10! อันดับ10ได้แก่....ซาบาคุโนะ!"
  เสียงปรบมือดังก้องสตูดิโอ ติดท็อป10นั้นไม่ได้เลวร้ายแต่บอกเลยว่าดีสุดๆในประเทศ
 
  1ชั่วโมงผ่านไป
 
  "อันดับ3 ได้แก่.....อุสึมากิสาขาใหญ่ครับ!! ขอเชิญท่านประธานมารับรางวัลด้วยนะครับ ภายใน1ปี อุสึมากิพัฒนาเกินเป้าหมายไป100%เลยนะครับ"
  "อันดับที่2นะครับ! ได้แก่.....เหลือเพียง...ฮาตาเคะกับอุจิวะนะครับ อันดับที่2คือ...
 
 
 
 
 
 
ฮาตาเคะกับอุจิวะครับ!!!!"
 
 
 
 
 
 
 
  "ห๊ะ!!!" ทั้งสองคนถึงกับลุกขึ้นพร้อมกันแล้วมองหน้ากันอย่างแค้นกัน
  "เชิญท่านประธานฮาตาเคะและประธานของอุจิวะได้เลยนะคะ คุณฮาตาเคะ คาคาชิค่ะ พัฒนาบริษัทได้เร็วเหนือแสงจริงๆนะคะ เกินเป้าหมายที่คาดไว้ถึง110%ทีเดียวเลยนะคะเช่นเดียวกับอุจิวะนะคะพัฒนาไปได้110%เท่ากันเลยค่ะ" เกลียดกันแทบจะตายแต่ต้องมายืนข้างกันแค่ชายเสื้อโดนอีกฝ่าย ก็จะกัดกันอยู่แล้ว
  "ส่วนที่1นะคะ! แรง! เลิศ! มาเร็วแซงทางโค้งนะคะ!! ตกเป็นของ ฮารุโนะค่ะ!!!! "
  "ห๊ะ!!!!/อะไรกัน!!!!/เป็นไปไม่ได้!!!"  
  "การพัฒนานั้นมาเร็วและแรงกว่าใคร บริษัทใหม่และประธานบริษัทที่มีอายุเพียง22ปี บริษัทที่มีหญิงเป็นผู้นำ! ซึ่งเกินความคาดหมายของเธอ พัฒนาได้ถึง120%ขอเชิญคุณฮารุโนะ ซากุระ ขึ้นมารับรางวัลค่ะ!!!"
  "ขอบคุณนะคะสำหรับรางวัลนี้ กำลังใจและคนที่ฉัน..เคารพรักมันทำให้ฉันคว้ามันมาได้ บริษัทของฮารุโนะจะพัฒนาต่อไปค่ะ"
 
  ณ บ้านของคาคาชิ
 
  "อ้าว! ซากุระได้รางวัลแทนคาคาชิหรอเนี่ย?"
  "ค่ะ"
  "เธอแซงผมไปได้10%เลยนะพ่อ สงสัยคง...ต้องเป็นศัตรูกันแล้วล่ะ"
  "ชิ! "
  "เอาไว้คุยในห้องนะ"
 
....
  "เธอจะขออะไร?"
  "ขอ....ขอให้ฉันเป็นของพี่ตลอดไป"
  "อะไรกันเธอก็เป็นของฉันอยู่แล้วหนิ?"
  "คะ...คือมันไม่ใช่แบบนั้น!(>///<!)
  "นี่เธอจะขออะไรแบบนั้นเนี่ยนะ?!(0///0!)"
  "แค่สักนิดก็ยังดี(-///-)"
 
Writer เอร้ย~ยังเขียนอยู่ยังไม่ไปไหน~ แค่แอบไปวางเรื่องมาเท่านั้นเอง~ อ่านวนไปสิคะรออะไร~