Sanrio รักวุ่นๆของหนุ่มซานริโอ!

บทที่สอง
เปิดภาคเรียน
เวลา 6.30 น.
     แสงแดดยามเช้าส่องลอดผ่านบานหน้าต่างทำให้ผมรู้ว่าเช้าวันใหม่มาถึงแล้ว ผมลุกจากเตียงและเดินไปเข้าห้องน้ำและทำธุระส่วนตัวให้เรียบร้อนก่อนที่จะมาแต่งตัวและลงไปทำอาหารเช้า
     ผมเอาขนมปังสองแผ่นใส่ลงในเครื่องปิ้งระหว่างรอให้ขนมปังได้ที่ผมก็ขึ้นไปบนห้องเพื่อจัดตารางเรียนของวันนี้พอลงมาข้างล่างขนมปังก็ได้ที่ผมหยิบจานออกมาและวางขนมปังไปหนึ่งแผ่นส่วนอีกแผ่นเอามาทาแยมพอทาแยมเสร็จแล้วจึงเอาขนมปังอีกแผ่นมาประกบเข้าด้วยกันและเอาวางไว้บนจานตามเดิม
     ผมเดินไปเปิดตู้เย็นและหยิบกล่องนมออกมารินใส่แก้วเพื่อดื่มคู่กับขนมปังก่อนไปเรียน
เวลา 7.00 น.
     “พอมพอม~” ผมหันไปตามเสียงเรียกและพบกับมายเมโล่ที่กำลังยืนรอผมอยู่หน้าบ้าน
      ผมเดินออกนอกบ้านโดยที่ไม่ ลืมล็อกประตุบ้านไว้ เมื่อแน่ใจว่าล็อกประตูบ้านแล้วก็เดินไปหามายเมโล่ที่ยืนรออยู่หน้าบ้านและออกเดินทางไปโรงเรียนพร้อมกัน
ที่โรงเรียน
     “อรุณสวัสดิ์ทุกคน/อรุณสวัสดิ์ทุกคน” ผมกับมายเมโล่กล่าวทักทายทุกคนทันทีที่เดินมาถึงพร้อมกับเดินไปนั่งที่โต๊ะของตัวเอง
     “อรุณสวัสดิ์/อรุณสวัสดิ์”
     “อรุณสวัสดิ์ครับ พอมพอมกับมายเมโล่^^”
     คิตตี้ซินาม่อนและลาล่ากล่าวทักทายพวกผมทั้งสอง
     “เอาล่ะนักเรียนนั่งที่ได้แล้ว”
พออาจารย์เดินเข้ามานักเรียนทุกคนก็แยกย้ายกันไปนั่งที่ของตัวเองและชั่วโมงเรียนก็เริ่มต้นขึ้น
พักเที่ยง
     “วันนี้จะกินอะไรดีอ่า~” มายเมโล่พูดขึ้นพร้อมกวาดตามองรอบๆโรงอาหาร
     “ทุกๆคนไปกินบนดาดฟ้ากันมั้ย? วันนี้ผมกับซินาม่อนทำข้าวกล่องมาให้ทุกคนเลยนะ”
     ลาล่าพูดพร้อมทั้งชูข้าวกล่องที่เจ้าตัวเองพูดถึงเมื่อกี้
     “เอาสิ ฉันอยากลองชิมฝีมือของลาล่าอยู่พอดีเลย><”
     มายเมโล่พูดพร้อมกันเดินนำหน้าไปยังดาดฟ้า
     “นี่นายไม่อยากกินฝีมือฉันเหรอมายเมโล่-_-”
     ซินาม่อนพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปดึงคอเสื้อของมายเมโล่
     “ฝีมือของซินาม่อนเหรอ กินได้รึเปล่ายังไม่รู้เลย บู่-3-~”
     มายเมโล่พูดพร้อมทั้งกับแกะมือของซินาม่อนออก
     “มายเมโล่-_-^^”
     “จะใจเย็นๆสิซินาม่อน ฉะฉันอยากจะกินฝีมือนายนะ^^;;”
     ผมพูดปรามซินาม่อนก่อนที่จะเดินไปยังดาดฟ้าพร้อมกับทุกคน
ที่ดาดฟ้า
     “กินแล้วนะครับ/กินแล้วนะครับ/กินแล้วนะครับ/กินแล้วนะครับ/กินแล้วนะครับ”
     พอพูดเสร็จพวกผมก็ลงมือกินกลางวันกันอย่างสนุกสนาน
     “อันนี้น่ารักจัง จะกินล่ะน้า~”
     มายเมโล่พูดและกำลังจะข้าวปั้นเข้าปาก
     “อันนี้นายห้ามกิน-_-^^”
     ซินาม่อนพูดพร้อมทั้งฉวยเอาข้าวปั้นที่มายเมโล่ถืออยู่และเอามาให้ผม
     “อ่ะนี่ฉันให้”
     “น่ะนายเอาให้ฉันทำไม???”
     ผมพูดพร้อมทั้งทำหน้างงงวยใส่ซินาม่อน
     “ก็คนบางคนแถวนี้บอกว่าไม่อยากกินฝีมือฉัน →_→” (มองแรง)
     ซินาม่อนพูดพร้อมกับมองไปทางมายเมโล่
     “แหะๆ^^;;”
     ผมหัวเราะแห้งๆพร้อมทั้งกับเอาข้าวปั้นเข้าปาก
     “อร่อยจัง><~”
     ผมพูดและเอื้อมมือไปเอาข้าวปั้นมาอีก
     “จริงเหรอพอมพอม งั้นฉันขอกินด้วยคนสิ><”
     มายเมโล่พูดและเอื้อมมือหมายจะเอาข้าวปั้นที่ซินาม่อนทำ
     “ไม่ได้!!!”
     ซินาม่อนพูดและเอากล่องข้าวหันไปทางอื่น
     “เค้าขอกินหน่อยน้าตัวเอง*-*”
     “ก็บอกว่าไม่ได้ไงเล่า!”
     “เก๊าขอโต้ดน้าที่บอกว่าไม่อยากกินฝีมือตัวเอง*-*”
     มายเมโล่พูดและเข้าไปอ้อนซินาม่อน
     “ก็ได้ อ่ะเอาไป-_-”
     ซินาม่อนพูดและเอาข้าวปั้นให้มายเมโล่ แล้วช่วงพักกลางวันก็ดำเนินต่อไปอย่างสนุกสนาน
---------------------------------------------------------------------------------
วันนี้แต่งเพลิน เลยยาว(?)แบบนี้เลยยยยยยยย ไว้เจอกันใหม่น้า ติชมได้น้าไม่กัดฉีดยาแล้ว>3<~