หอพักพิศวง

เช้าวันต่อมา
ฉันและไซบะตื่นพร้อมกันแต่มีความรู้สึกว่าเจ้าไซบะดูเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนเพราะว่าทุกครั้งฉันจะเป็นคนทำอาหารให้ทุกคนแต่เจ้าไซบะกลับมาทำแทนฉัน 
"ฉันไม่รู้ว่าทุกคนชอบกินอะไร แต่ฉันรู้ว่าเธอชอบกินข้าวห่อไข่"
"เจ้ายูบอกใช่ไม"
ฉันเดินไปล้างหน้าพร้อมเจ้าไซบะแต่เจ้ายูมันก็มาล้างหน้าพร้อมฉันกับไซบะ ฉันมีความรู้ว่าตนเองอยู่ใจกลางสงครามของเจ้ายูกับเจ้าไซบะ ฉันรีบล้างหน้าเดินขึ้นห้องรีบไปแต่งตัว แต่ฉันกลับมีความรู้สึกเป็นห่วงเจ้าไซบะ
"พี่เป็นห่วงเจ้าไซบะใช่ไม"
เจ้ายูแอบยืนดูฉันตั้งแต่เมื่อไร 
"ผมได้จะห้ามครับ แต่ผมคิดพี่หน้าจะรีบบอกเขาไปนะครับ"
"ทำไมถึงคิดอย่างไง"
ฉันถามกลับด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา และพยายามทำตัวปกติที่เคยทำ
"ก็พี่ดูเปลี่ยนไปนะ"
"คนที่เปลี่ยนไปคือเจ้าไซบะไม่ใช่พี่"
"ไม่ยอมรับสินะ"
พอพูดจบเจ้ายูก็เดินกลับไปแต่ฉันกลับมีความรู้ว่าตัวเองชอบเจ้าไซบะเหรอ
"นี่ยูกิจังเร็วทุกคนกินข้าวหมดก่อนนะ" เสียงนานะ
"ค่ะ"
ฉันหันไปดูปฎิทินก็พบว่าวันนี้คือวันแห่งความรักเป็นที่โรงเรียนของพวกเราเปิดร้านขายช็อกโกแลต แต่กฎการเปิดร้านคือจัดกลุ่ม3คน แต่กลุ่มฉันมีเจ้าไซบะกับเจ้ายูรวมฉันก็ครบ แต่ฉันด้วยเจ้าไซบะจับเข้ากลุ่ม แต่ละกลุ่มต้องทำช็อกโกแลตให้มากที่สุด
"นี่ไซบะ ฉันมีเรื่องจะถามคือนายจะให้กับใครเหรอ"
"ความลับ"
ว่าแล้วเขาคงจะให้กับผู้หญิงที่เขาชอบ
"พี่"
"ตกใจหมดเลย มีอะไร"
"พี่จะให้ใครครับ"
"ก็ทุกคนที่หอพักนะ แต่ของที่สำคัญฉันจะให้เจ้าไซบะนะ"
"แต่ดูแล้วเขาไม่สนใจว่าจะได้จากใครนะครับ"
"ก็มีผู้หญิงที่เขาชอบอยู่นี่"
"และคนนั้นคือเธอ"
ฉันหันหน้าตามเสียงก็เจอเจ้าไซบะ ฉันรู้ได้เลยว่าเจ้าไซบะเป็นคนพูดแน่นอน