สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าหนู!!!♡♡♡

ในวันที่พวกคุณเเม่อยู่กันพร้อมหน้ามีเสียงบานประตูเปิดดังสนั่นฉันที่รู้ว่าเป็นพ่อเเน่ๆเลยเรียกหา เเต่เเล้วก็ได้กลิ่นบางอย่างกลิ่นของสัตว์ชนิดเดียวกันลอยฟุ้งมาเเตะที่จมูกของฉันเเม่คนที่1วิ่งออกไปดูพลางหัวเราะร่าเเละเรียกเเม่คนที่สองตามออกไปเเต่เเม่คนที่2กลับตะโกนอย่างบ้าคลั้งว่าไม่เอา ตัวฉันที่ได้เเต่ยืนอึ่งอยู่ในกล่องพยายาม
ชะเงองมองหาร่างผู้เป็นเเม่เเละเเล้วฉันก็ถูกอุ้มออกไปนอกบ้านมีเเก้วใหญ่วางกลิ้งอยู่กับพื้น ฉันรู้ดีว่าต้องมีบางอย่างอยู่ในนั้นเเต่ก็โดนอุ้มเข้าไปในเเก้วเช่นกัน ฉันลืมตาพบตัวผู้นอนปิดตาอยู่ในเเก้วตัวสั่นระริกหน้าเเนบกับเเก้วอย่างสนิทฉันผู้ใจดีเค้าไปคุยด้วยเเต่ตัวผู้ก็ไม่ตอบเเถมเมินใส่อีกฉันเลนเลยกระโดดใส่ทำให้หัวจิงฉันโขกเจ้าเต็มกับขอบเเก้ว ตัวผู้หันหน้ามามองทันทีพลางหัวเราะเยาะใส่ตัวผู้วิ่งมาหาพลางใช้สองมือจับสะโพกของฉันไว้
"วีดดดดดดดดดดดด(เเม่จ้าาา")
เเม่วิ่งเข้ามาพลางเขย่าเเก้ว ฉันที่กลัวสุดขีดกระโดดออกมาจากตัวผู้อย่างรุนเเรงจนฉันเกิดเเผลตรงสะโพกขึ้นเเต่ความเจ็บปวดก็ค่อยๆหายไปจากมือเบาของเเม่คนที่2เเล้วฉันก็พลอยหลับไป 
"วี้ดดดๆๆๆๆ" เสียงดังข้างหูที่ไม่คุ้นทำให้ฉันเบิกตาใหญ่กว้าง
"เเกเป็นนใครรรรร!!!!" ฉันลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็วก่อนกระโจนอย่างบ้าคลั้งไปที่เเก้สบี้ตัวผู้
"วี้ดดด(เจ็บๆๆ)" 
"เเกเป็นใครร!!"
"หวานนน!!" เเม่ทั้งสองวิ่งมาอย่างเตกตื่น
"นี้มันที่ของหวานนะ(บุ้ย บุ้ย) "
เเม่คนที่2ลูบหัวของฉันทำให้ฉันเคลิ้มจนตายี้
"ไม่ทะเลาะกันนะ เข้าใจมั้ย ขม!!"
ฉันสะดุ้ง
"เเม่!!ขม อ่อ หมอนี้ชื่อขมเหรอ!!"
ฉันพยายามมองเเม่ เเต่ดูเหมือนว่เเม่จะเกลียดขมเข้าให้เเล้วล่ะ.....