รักวุ่นวายของสามสาว

8.5

เขียนโดย tumm

วันที่ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2554 เวลา 19.14 น.

  68 ตอน
  938 วิจารณ์
  107.24K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

8) ตอนที่8

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
              ผมรีบหาทางแยกตัวออกจากหวายแฟนเก่าก่อนจะขับรถกลับมาที่ร้านเค้กอีกครั้ง  เมื่อมาถึงก็พบว่าร้านเค้กนั้นเปิดลงไปแล้ว  แล้วหญิงสาวจักลับบ้านยังไงเนี่ย  ผมจึงกดโทรหาฟางทันที
          " หวัดดีฟาง ฟางมีเบอร์มือถือแก้วไหม เราขอหน่อยสิ" ผมถามเพื่อนสาว
          ( มี เดี๋ยวแปบนึงนะ เบอร์08X-XXXXXXX)
          " ขอบใจนะ" ผมบอกแล้ววางสายไปทันที  ก่อนจะต่อสายไปถึงหญิงสาว
          เนื่องจากตอนนี้มีคนๆหนึ่งกำลังว้าวุ้นในใจ  จะทนเก็บคำๆนั้นเอาใว้ใด้นานแค่ใหนไม่รู้เลยถ้าฉันบอกความในใจ แล้วจะเปลี่ยนอะไรไปได้ละเธอ
           " หวัดดีค่ะ แก้วพูดค่ะ"
           ( เธออยู่ไหนนะ) ผมถามหญิงสาวทันที
           " นาย " ฉันพูดด้วยความตกใจ
           ( อยู่ไหน ฉันจะไปรับ)
            " ไม่ต้อง ฉันกลับมาแล้ว" ฉันบอกออกไป
            ( แล้วกลับไปยังไง)
             ' แก้วอาบน้ำแล้วนอนได้แล้วนะ' ป๊อบปี้ตะโกนบอกน้องสาวอยู่หน้าห้อง
            ( เสียงผู้ชาย เธออยู่กับใครนะ) ผมถามหญิงสาว
            " อยู่กับป๊อบไง ฉันนอนบ้านป๊อบ แค่นี้นะฉันจะนอนแล้ว" ฉันบอกแล้วกดวางสายไปทันที
 
 
 
เขื่อน-เฟย์
          " นี้เขื่อน ฉันว่าเพื่อนนายแปลกๆ ไปนะ" เฟย์บอกเทื่อเขื่อนขับรถมาส่งยังหน้าบ้าน
          " แปลกไงอ่ะ" เขื่อนถามด้วยความสงสัย
          " เหมือนโทโมะหึงแก้วยังไม่รู้อ่ะ  เพื่อนนายชอบเพื่อนฉันหรือเปล่าเนี่ย"
          " ไว้จะถามให้ก็แล้วกันนะ ว่าแต่เธอเป็นแฟนกับฉันได้ไหมล่ะ" เขื่อนบอกก่อนจะหันมาถามหญิงสาว
          " เอ่อ ฉันเข้าบ้านก่อนดีกว่านะ" เฟย์บอกแล้วเดินลงจากรถ  แต่เขื่อนคว้าแขนไว้ก่อนจะหอมแก้วหญิงสาว
          " แก้มเธอหอมดีนะ ฝันดีนะครับ" เขื่อนบอกแล้วปล่อยมือหญิงสาวออก  เฟย์รีบลงจากรถด้วยใบหน้าที่แดง  ก่อนจะวิ่งเข้าบ้านไป
          " กลับมาแล้วเหรอเฟย์ เป็นอะไร ไม่สบายเหรอ น่าแดงเชียว" ฟางถามดแฝดน้องที่เดินเข้ามาในบ้านด้วยใบหน้าที่แดง
          " ป่าว เฟย์ไปอาบน้ำก่อนนะ" เฟย์บอกแล้วรีบเดินขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเองทันที
     ' ไอ้บ้า มาหอมแก้มฉันทำไมเนี่ย  เขิลเป็นนะเนี่ย' เฟย์บ่นแล้วทำแก้มตัวเอง  ก่อนจะเอากระเป๋านักเรียนวางที่เตียงก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำ
 
 
ฟาง-ป๊อบปี้   ป๊อบปี้โทรมาหาแฟนสาวหลังจากไปรับน้องสาวกลับมาที่บ้าน
           " หวัดดีจร้าป๊อบ"
           ( ทำไรอยู่ครับ)
           " ป่าว แล้วป๊อบล่ะ"
           ( เพิ่งไปรับแก้วมานะ ไอ้โมะมันทิ้งแก้วไว้คนเดียว  แล้วหายไปไหนไม่รู้อ่ะ)
           " ทำไมโทโมะทำอย่างนี้อ่ะ"
           ( ไม่รู้สิ  ฟางว่าไหม เดี๋ยวนี้ไอ้โมะมันแปลกไป) ป๊อบปี้ถามแฟนสาว
           " ไม่รู้สิ ทำไมเหรอ"
           ( ก็มันดูหวงๆ ยัยแก้วยังไงไม่รู้อ่ะ)
           " งั้นเราลองใจโทโมะกันไหม" ฟางเสนอแฟนหนุ่ม
           ( ยังไงอ่ะ)              
           " ก็....." ฟางเล่าแผนการให้แฟนหนุ่มฟัง  พรุ่งนี้ฟางจะให้เคนตะคอยดูแลแก้วตลอดเวลา  เพื่อจะได้รู้ว่าโทโมะชอบแก้วหรือเปล่า
           ( ได้ แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะ)
 
 
 
 
              เช้าวันรุ่งขึ้นผมปลุกน้องสาวตัวดีให้ตื่นอาบน้ำเพื่อจะไปโรงเรียน  แล้วจะได้เริ่มแผนการที่วางไว้กับฟางด้วย
            " ยัยแก้วตื่นได้แล้ว"
            " ตื่นแล้วค่ะ เดี๋ยวตามลงไปค่ะ" ฉันบอกแล้วสำรวจตัวเองก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋านักเรียนแล้วเดินลงมาหาพี่ชาย
             " วันนี้พี่ไม่ได้ทำอาหาร เดี๋ยวไปกินที่โรงเรียนดีกว่า" ผมบอกแล้วเดินมายังรถที่จอดรออยู่หน้าบ้าน  แก้วเดินมาขึ้นรถปล่อยให้ป๊อบปี้ล็อคบ้านก่อนจะมาขับรถไปยังโรงเรียน
             " หวัดดีฟาง" ป๊อบปี้ทักแฟนสาว
             " เพื่อนนั่งอนู่นี้อีกสองคนนะ" จงเบแซวเพื่อนตัวเอง
             " หวัดดีทุกคน" แก้วทักทายก่อนจะเดินไปนั่งข้างฟาง
             " ไปนั่งข้างไอ้เคนเลย  จะนั่งกับแฟน" ป๊อบปี้คว้าแขนฉันแล้วลากไปนั่งข้างเคนตะที่นั่งอยู่
             " อืม กินข้าวกันยังอ่ะ แก้วยังไม่ได้กินเลย  แล้วเฟย์ไปไหนอ่ะ"
             " ทำเยอะจัง" เคนตะเอ่ยขึ้น " คนอื่นกินแล้วเหลือแก้วกับเคนตะอ่ะ ส่วนเฟย์ไปซื้อขนมกับไอ้เขื่อน" เคนตะตอบก่อนจะลุกขึ้นยืน
             " ไปไหนอ่ะเคน"
             " ไปซื้อข้าวกิน ไปไหม" เคนตะถามหญิงสาวแล้วมองไปยังโทโมะที่เดินเข้ามาในโรงอาหาร  พร้อมลงมือทำตามแผนที่ฟางอธิบายให้ฟัง
             " ไปสิ" ฉันบอกพร้อมกับเคนตะที่จับมือฉันเดินไปซื้อข้าว
             " กินอะไรดี"
             " ข้าวมันไก่ก็ได้ แล้วเมื่อไรนายจะปล่อยมือฉัน" ฉันถามเพื่อนหนุ่ม
             " ไม่ปล่อยมีอะไรป่ะ"
             " โอ๊ย" ฉันร้องเพราะมีคนเดินชนทำให้เคนตะปล่อยมือฉันออก
             " ขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจ" โทโมะก้มลงมาดูฉันที่ล้มไปนั่งอยู่กับพื้น
             " ไม่ต้องมายุ่ง เคนตะมาช่วยหน่อย" ฉันบอกกับชายหนุ่มที่นั่งลงตรงหน้า  แล้วหันไปเรียกเพื่อนหนุ่มมาช่วยแทน
             " ไอ้โมะ เอ็งทำอะไรว่ะ แก้วเจ็บนะ" เคนตะถามพร้อมช่วยพยุงแก้วให้ลุกขึ้น
             " ขอบใจนะเคนตะ แล้วนายก็อย่ามายุ่งกันฉันอีก เมื่อวานก็ทิ้งฉันไว้คนเดียว แล้วันนี้ก็ยังมาเดินชนฉันอีก" ฉันบอกก่อนจะเดินกะเพล้กกลับมายังโต๊ะที่เพื่อนๆ นั่งอยู่
             
 
 
            " น้องฟางจ๊ะ คนที่จะมาแทนดาวได้หรือยังเอ่ย" พี่มดเดินเข้ามาถามรุ่นน้อง
            " ได้แล้วค่ะ เดี๋ยวตอนเย็นจะพาไปแนะนำค่ะพี่มด" แล้วพี่มดก็เดินออกไป
             " แก้วเป็นอะไร หน้าบึ้งมาเชียว" ป๊อบถามน้องสาวที่เดินมานั่งข้างๆ
             " เบื่อคน" ฉันบอกแล้วยกเท้าขึ้นมาดู  เมื่อถอดรองเท้าออกพบว่ามันบบวมแล้วแดงมาก
             " ทำไมมันบวมยังนี้อ่ะแก้ว" เฟย์ที่เพิ่งเดินกลับมาจากซื้อขนม มองเท้าเพื่อนสาวที่บวม  ทำให้ป๊อบปี้ ฟาง จงเบ และเขื่อนเดินมาล้อมดู
             " ไปห้องพยาบาลดีกว่า" จงเบบอกแล้วหันหลังให้แก้วขึ้นมา
             " ทำอะไรนะจงเบ" ฉันถามด้วยความสงสัย
             " ขึ้นมาสิ เดี๋ยวจะพาไปห้องพยาบาล" พูดจบป๊อบปี้ค่อยประคองฉันให้มาขี่หลังของจงเบ  แล้วจงเบก็พาฉันมายังห้องพยาบาลโดยมีเพื่อนๆ เดินตามมาด้วย
 
 
             " ไอ้โมะ เอ็งแกล้งแก้วทำไม" เคนตะถามเพื่อนหนุ่ม
             " ป่าว" ผมบอกแล้วเดินหนีไปทันที เคนตะไม่ยอมปล่อยเพื่อนไป  จึงเดินตามไปคุยด้วย
             " เดี๋ยวดิ เฮ้ยแก้ว"ผมคว้าแขนโทโมะไว้ ก่อนจะหันไปเห็นว่าแก้วขี่คอจงเบจึงวิ่งตามไป  โทโมะหันมาเห็นก็รีบวิ่งตามไปด้วยอีกคน
    
            
 
 
          
            
        

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา