Chum เสี่ยวดีนักมารักกันมั๊ย

8.5

เขียนโดย tietang

วันที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554 เวลา 17.02 น.

  11 chapter
  271 วิจารณ์
  20.38K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

7)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
แพล๊บ แพล๊บ~
 
แก้ว  :  555ดีมากดอล์ล่าลูกรักเราไปนอนกอดกันดีกว่านะ
 
อีกนิดเดียวโทโมะก็จะไดจุ๊บแล้วแต่ดอล์ล่าดันมาเลียแก้มโทโมะจนบรรยากาศโรแมนติดจบลงจนได้
 
โทโมะ  :  แก้วไม่เอานอนทั้งอย่างงั้นได้ไงไปอาบน้ำก่อน
 
เดินมาฉุดมือหญิงสาวให้ไปอาบน้ำ
 
ปัง!!
 
แก้วปิดประตูอย่างรวดเร็วเพื่อกันไม่ให้โทโมะเข้ามาในห้องน้ำ
 
โทโมะ  :  แก้วโมะอาบด้วยคนซี
 
แก้ว  :  ไม่อ้าว~อาบใครอาบมันซิ
 
แก้วตะโกนลอดผ่านช่องประตูออกมา
 
อาบเสร็จออกมาก็เห็นโทโมะหลับกับลูกๆอยู่บนเตียง
 
แก้ว  :  ฮ่าฮ่าหลับแล้วเหมือนเด็กเลยนะนายนี่
 
เกลี่ยผมเล่น
 
หมับ~
 
แก้ว  :  เฮ้ย!!
 
โทโมะ  :  ตกใจอะไรอ่า ที่มามองโมะตั้งนานยังไม่ว่าเลยนะ
 
แก้ว  :  มารู้ได้ไงว่าแก้วมอง
 
โทโมะ  :  จะไม่รู้ได้ไงหล่ะก็กลิ่นตัวแก้วมันอยู่ใกล้จมูกโมะแค่เนี่ย แค่เนี่ย~
 
พูดย้ำๆแล้วบีบจมูกแก้วเล่น
 
แก้ว  :  ชิส์ ไปอาบน้ำไป๊เน่าแล้ว
 
โทโมะ  : โมะไม่เหม็นนะนอนทั้งอย่างงี้ยังได้เลย
 
แก้ว  :  ดีงั้นลงไปนอนกับดอล์ล่า ฮั่นนี่ที่โซฟาโน่นเลย
 
โทโมะ  :  ไม่อ้าวอ่านอนกะแก้วไม่ได้เหรอค๊าบบ
 
แก้ว  :  ไม่ได้
 
โทโมะ  :  ได้ ไม่ได้ไม่สน ฮ่าฮ่าเดี๋ยวไปอาบน้ำแป๊ปนะ
 
ไม่สนใจว่าแก้วจะพูดอะไรต่อวิ่งเข้าห้องน้ำไปแล้ว
 
+
 
+
 
+
 
โทโมะ  :  อ่า...สดชื่นที่สุด
 
มองไปเห็นแก้วแกล้งหลับไปแล้ว
 
โทโมะ  :  หลับแล้วเหรอค๊าบ~
 
เข้าไปพูดใกล้ๆแก้วพยายามเนียนเต็มทีแต่โทโมะก็รู้ว่าเธอแกล้งหลับ
 
โทโมะ  :  หลับแล้วก็ดีเหมือนกันจะได้กอดง่ายหน่อย
 
ล้มตัวแล้วมุดเข้าใต้ผ้าห่มผื่นเดียวกัน
 
แก้ว  :  ฮึ้ย~ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ
 
 
โทโมะ  :  ยาก
 
แก้ว  :  ไปเลยนะไปโซฟา
 
โทโมะ  :  ก็ถ้าบอกว่าไม่ไปหล่ะค๊าบ
 
แก้ว  :  ไม่ไปใช่ไหม
โทโมะ:  อือฮึ ไม่ไปค๊าบ~
 
โครม~
 
โทโมะ  :  โอ๊ย...แก้วใจจ๋าอ่าถีบโมะทำไมเจ็บนะ
 
แก้ว  :  ก็บอกดีๆแล้วไม่ลงเองก็ต้องเจอแบบนี้หล่ะ55
 
โทโมะ  :  ดูซิแขนโมะเขียวเลย แงๆ><
 
ยกแขนโชว์รอยเขียวช้ำที่ข้อศอก แก้วเห็นก็ตกใจรีบลงมาดู
 
แก้ว  :  ไหนๆเป็นไงบ้างแก้วขอโทษไม่ได้ตั้งใจนะ
 
หมับ(กอด) วืด(อุ้มไปที่เตียง) พลึบ(เหวียงลงบนเตียง) ฟับฟับ(หมอนข้าง)
 
แก้ว  :  อ๊ากกกกโมะหยุดแกล้งเดี๋ยวนี้นะ
 
โทโมะ :  ไม่หยุดไม่หยุด
 
ฟับ ฟับ ฟับ
 
 
รั่งฟาดหมอนข้างใส่แก้วไม่ยั้ง
 
แก้ว  :  อ่า...เจ็บแล้วพอแล้วเลิกเล่นเดี๋ยวนี้เลยน้าโอ้ยๆๆเจ็บ
+
 
+
 
+
 
ด้านนอกของห้อง
 
เพื่อนๆต่างมารอฟังเสียงอยู่หน้าห้อง
 
 
พิม  :  กรี๊ด!!เจ็บอะไรกันอ่ะ
 
 
จินนี่  :  ชู่ว์ เงียบๆซีเดี๋ยวเค้าก็รู้หรอกว่าเราแอบฟัง
 
พิม  :  เออ...ขอโทษ
 
+
 
+
 
+
 
แก้ว  :  เดี๋ยวๆโมะหยุดก่อน
 
โทโมะ  :  ไม่ๆ
 
ฟับ ฟับ
 
แก้ว  : บอกให้หยุดไง มีคนอยู่หน้าห้องเรา
 
เรียกให้โทโมะเงียบเพราะได้ยินเสียงพิมกรี๊ด
 
โทโมะ :  บ้าน่าใครจะมาอยู่
 
แก้ว  :  แก้วได้ยินเสียงพิม
 
โทโมะ :  เหรอๆ555เรามาเล่นอะไรสนุกๆกันดีกว่าไหมค๊าบที่ร๊ากกก
 
ยิ้มกว้างพยักหน้าให้กัน
 
แก้ว  :  อืมห์...โมะขาเบาหน่อยสิคะแก้วเจ็บนะ
 
โทโมะ  :  ค๊าบ~ที่ร๊ากเบาๆครับ
 
แก้ว  :  อ่าห์...อย่าบีบสิเจ็บนะ
 
โทโมะ  :  นุ่มจังเลยไหนมาจุ๊บหน่อยม๊วฟฟฟ
 
+
 
+
 
+
 
พิม  :  อ๊าย~สองคนนั้น.........
 
 
จินนี่  :  กรี๊ด!!ไม่ไหวแล้วฉันข่นลุกใครฟังก็ฟังไปเหอะฉันไปแล้ว~
 
จินนี่พูดแล้วรีบเดินไปที่ห้องตัวเองอย่างไว
 
+
 
+
 
+
 
โทโมะ/แก้ว  :  555+
 
ได้ยินเสียงเพื่อนที่คุยกันอยู่ข้างนอกว่าขนลุกก็ระเบอิดเสียงหัวเราะออกมา
 
โทโมะ  :  คงไปกันหมดแล้วมั๋ง
 
แก้ว  :  อือๆเสียงเงียบไปแล้วงั้นนอนเหอะง่วงแล้ว
 
โทโมะ  : มาๆนอนกอดกันสบายกว่า
 
แก้ว  :  เดี๋ยวใครจะนอนกอดกัน
 
โทโมะ  :  เราสองคนไง
 
แก้ว  :  ไม่ๆโมะโซฟาส่วนแก้วบนเตียงต่างหากหล่ะ
 
แก้วรีบวิ่งขึ้นเตียงไปก่อนส่วนโทโมะจะขึ้นไปบ้างแต่เจอทั้งหมอนทั้งผ้าเขวียงลงมาเต็มไปหมด
 
แก้ว  :  ไม่ๆไม่เอาไปนอนข้างล่างเลยไป๊
 
โทโมะไม่สนใจข้าวของที่แก้วปาลงมาเดินขึ้นนั่งบนเตียงแล้วจับขาของแก้วที่ยืนอยู่บนเตียงให้นั่งลง
 
โทโมะ  :  เราเป็ฯแฟนกันไม่ใช่เหรอ
 
แก้ว  :  ใครเป็นแฟนกันอย่ามั่ว
 
นั่งลงคุยกันอยู่บนเตียง
 
โทโมะ  :  อย่าเฉไฉซิ
 
แก้ว  :  แก้วแค่บอกว่าให้โมะจีบได้แต่ไม่ได้บอกว่าจะยอมเป็นแฟน
 
โทโมะ  :  งั้นก็ยอมซิค๊าบ
 
แก้ว  :  ไม่ยอม
 
โทโมะ  :  ไม่ยอมแล้วมาให้เค้ากอดเค้าจูบทำไมน้า~
 
แก้ว  :  แก้วไม่ได้ยอมแต่โมะต่างหากที่ฉวยโอกาส
 
ต่อว่าโทโมะแต่ยังไม่ทันขาดคำโทโมะก็ขว้าให้ร่างบางของแก้วขึ้นมาอยู่บนตัก
 
แก้ว  :  ฮึ้ยๆปล่อยนะโมะ
 
โทโมะ :  ไม่ปล่อย
 
แก้ว  :  ผู้ชายนิสัยไม่ดีถ้าคืนนี้โมะไม่นอนโซฟาแก้วนอนโซฟาเองก็ได้
 
โทโมะ  :  ก็นอนด้วยกันบนเตียงนี่หล่ะ
 
กดร่างแก้วให้นอนราบกับเตียงแล้วกอดไว้
 
โทโมะ  :  สัญญาว่าจะไม่ทำอะไร
 
แก้ว  :  แน่นะ
 
โทโมะ  :  ไม่แน่
 
แก้วดันหน้าตัวเองออกห่งทันที
 
โทโมะ  :  โห้ๆพูดเล่นน่าไม่ทำอะไรหรอกดึกแล้วนอนกัน
 
ดึงแก้วเข้ามากอดแน่นแล้วหลับตาลง แก้วจังจ้องอยู่นานกลัวโทโมะจะหลับไม่จริงสุดท้ายตัวเองก็เผลอหลับไปจน
 
ได้ และคืนนี้ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นนอกจากทั้งคู่นอนกอดกัน
 
 
 
 
 
 
.............................................................................................................................
 
 
อัพแล้วนะคะของขวัญวันคริสมาส:D
 
สนุกไหมคะถ้าอยากให้อัพก็เม้นๆๆๆๆๆโหวดๆๆๆๆ
 
แล้วจะมาอัพอีกคะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา