สงครามรักร้าย..สุดท้ายคือเธอ!

9.7

เขียนโดย TKda

วันที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 19.30 น.

  35 ตอน
  1013 วิจารณ์
  52.54K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 28 เมษายน พ.ศ. 2557 13.42 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

24) ความจริงจากปากเคนตะ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ไม่จริง"แก้วขยับริมฝีปากเเล้วพูดเสียงแผ่วเรื่องที่ชั้นได้ยินเมื่อกี้มันราวกับว่าอยู่ในฝันที่ไม่เคนคาดคิดมาก่อน ชั้นทั้งช็อกเเละดีใจในเวลาเดียวกัน
 
 
 
 
 
"เเต่หมอนั่นน่าสมเพช...ที่ดันมาชอบผู้หญิงคนเดียวกับน้องชายตัวเอง"เคนตะพูดอีก
 
 
 
 
 
"มะ หมายความว่ายังไง"แก้วพูด ในท้องของชั้นมันปั่นป่วนเหมือนมีคลื่นอะไรบางอย่างเเล่นมาจุกอยู่ที่คอจนเสียงที่ออกมาเเทบจะฟังไม่ออก
 
 
 
 
 
"พิชชี่ น้องชายไอ้โทโมะมันก็ชอบเธอเหมือนกัน เรื่องมันเกิดตั้งเเต่สมัยประถม ตอนที่เธอเป็นดาวของโรงเรียนตรงข้างพวกมัน"เคนตะพูด
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
 
"คนซื่อบื้ออย่างเธอคงไม่เคยรู้ตัวว่าพวกมันแอบมองเธอทุกวันตอนเย็นๆ"เคนตะพูดอีก
 
 
 
 
 
ไม่จริงน่า
 
 
 
 
 
"..."ให้ตายเหอะชั้นไม่เคนรู้มาก่อนเลย นี่มันตลกร้ายหรืออะไรกันเเน่
 
 
 
 
 
"พี่เคนตะล้อชั้นเล่นใช่มั้นค่ะ"
 
 
 
 
 
"คิดว่าสีหน้าของชั้นตอนนี้กำลังล่้อเล่นอยู่งั้นหรอ"เคนตะกดเสียงต่ำเล็กน้อย
 
 
 
 
 
"..."อย่างกับเหตุการณ์มันกลับตาลปัตร ตอนนี้ชั้นเองที่เป็นฝ่ายเกาะรั้งแอบมองพี่โทโมะเเทน ไม่อยากจะเชื่อนเลยจริงๆ
 
 
 
 
 
"เธอคงจะลืมไปเเล้วว่าเธอเคนเจอสองคนนั้นมาก่อน"เคนตะพูด
 
 
 
 
 
คะ เคยเจอ
 
 
 
 
 
"ชะ ชั้นเนี่ยหรอค่ะ"แก้วพูดอย่างงงๆ ถ้าเคยเจอเเล้วทำไมชั้นถึงจำไม่ได้ละ
 
 
 
 
 
"ใช่ เธอเคยเจอพวกมันนั่นเป็นสาเหตุที่พวกมันยังชอบเธออยู่"เคนตะพูด
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
 
"ยังไงก็ตาม พวกมันตัดสินใจกันว่าถ้าใครสร้างเนื้อสร้างตัวจนมั่นคงได้ก็จะได้เธอไป มันอาจจะเป็นแค่สัญญาสมัยตอนเด็กไม่มีอะไรเลย ถ้าเธอไม่มาปรากฏตัวต่อหน้าพวกมันอีกครั้ง"เคนตะพุดอีก
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
"จู่ๆ เธอก็บังเอิญมาเช่าห้องของไอ้โทโมะ เเละหลังจากที่พิชชี่เห็นเธอเข้า มันก็กลับมาทวงสัญญางี่เง่าสมันเด็กนั่น เเน่นอนว่าคนที่ชนะคือมัน เพราะตอนนี้มันเป็นดาราดัง มีความั่นคง มีอาชีพ เเตกต่างจากไอ้โทโมะที่มันเป็นแค่นักเรียนธรรมดาๆ เเถมยังมีประวัติกับผู้หญิงไม่เป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง"เคนตะร่ายยาว
 
 
 
 
 
"..."แก้วได้เเต่อึ้งเมื่อรู้ความจริง
 
 
 
 
 
 
"หนังที่พิชชี่เล่น มันเป็นหลังพี่น้องที่หลงรักผู้หญิงคนเดียวกันพิชชี่ันคงอยากให้เธอดูเรื่องนี้เเล้วเผยความจริงให้เธอฟัง"เคนตะพูดอีก
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
"เเต่สำหรับไอ้โทโมะ มันอยากให้เธอดูเรื่องนี้เพราะอยากให้เธอรู้ว่าน้องชายมันเหมาะสมมากกว่ามัน พูดง่ายๆ คือ มันยอมเสียสละเเละปล่อยมือจากเธอตั้งเเต่ตอนที่พิชชี่จะมาทวงสัญญาเเล้ว"เคนตะพุดอีก
 
 
 
 
 
"..."นะ นี่มันอะไรกัน
 
 
 
 
 
 
"มันไม่ง่ายหรอกที่ไอ้เวรนั่นจะตัดใจจากเธอ ถึงตอนนี้มันก็ยังเป็นบ้าเพราะเธอ มันรับรู้ความรู้สึกของเธอที่มีต่อมันเเต่มันกลับเลือกที่จะปฏิเสธ บางครั้งมันถึงได้ทำเรื่องที่ที่คิดว่าเธอต้องเหลียดมันเเน่ๆ เพราะรู้ว่ามันเองไม่มีอะไร"เคนตะพุดอีก
 
 
 
 
 
ถาพวันที่พี่โทโมะเอาผู้หญิงเข้ามาให้ห้องผุดขึ้นมาทันทีเเล้วในที่สุดชั้นก็กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ ชั้นปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายใคนเหมือนความรู้วึกทุกอย่างมันระเบิดออกมาพร้อมน้ำตา ที่ผ่านมาพี่โทโมะรู้ว่าชั้นชอบเขามาโดยตลอด เพราะงั้นถึงพายายามทำตัวให้ชั้นเกลียดเพื่อให้ชั้นชอบพิชชี่เเทนใช่มั้ย
 
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
 
"ทีเรื่องของคนอื่นทำเป็นเก่ง เเต่เรื่องของตัวเองอ่อนเเอจนน่าสมเพช"เคนตะพูดกระเเทกเสียงเล็กน้อย
 
 
 
 
 
 
ความรู้สึกของชั้นในตอนนี้คือทั้งสงสารพี่โทโมะเเละโกรธพี่โทโมะ ทำไมถึงตัดสินใจเเทนชั้น พี่จะมาเข้าใจความรู้สึกของชั้นดีกว่าตัวชั้นเองได้ยังไง..
 
 
 
 
 
 
"เลิกพูดเรื่องไร้สาระนั่นเถอะ"เสียงหนึ่งเทรกขึ้น ชั้นกับพี่เคนตะหันไปมองที่ต้นเสียงก็พบว่าเป็นพี่โทโมะนั่นเอง เขาเดินมาหยุดตรงที่ชั้นนั่งกองกับพื้น
 
 
 
 
 
"มันไม่ได้ไร้สาระสักหน่อย"แก้วแก้
 
 
 
 
 
 
"แกจะยุ่งเรื่องของชั้นมาไปเเล้ว"โทโมะหันไปพูดใส่เคนตะด้วยสีหหน้าที่ไม่เเสดงถึงอะไรลย
 
 
 
 
 
"ทำไมพี่ถึงเป็นคนอย่างนี้นะ"แก้วพูดขึ้นอย่างตัดพ้อเเละชั้นก็ต้องแปลกใจเมื่อพบว่าครั้บนี้เป็นครั้งเเรกโดยที่ไม่หลบตาเขาชั้นสามารถพูดเป็นประโยคโดยที่มองหน้าเขาเต็มๆ ได้สักที เเต่นี่ไม่ใช่เวลาที่ชั้นจะมาดีใจกับเรื่องนี้สักหน่อย
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
 
"พี่ไม่เคยสนใจความรู้สึกของคนอื่นเลยใช่มั้ย"แก้วค่อยๆพายายามยันตัวเองให้ลุกขึ้นยืนเเล้วจ้องด้วงตาสีดำเข้มที่เเสนจะเย็นชาคู่นั้น
 
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
 
"พี่ใจร้ายแก้มยังขี้โกงด้วย! พี่รู้ความรู้สึกของชั้นทั้งที่ชั้นไม่เคยรู้ความรู้สึกของพี่เลย!"แก้วพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา เเต่เขาก็ยังคงไม่พูดอะไร ใบหน้าเขาไม่เเสดงถึงความรู้สึกของเขายิ่งทำให้แก้วรู้สึกโกรธ
 
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
 
"ทำไมพี่ต้องทำหน้านิ่งตลอดเวลา ทำไมไม่เเสดงความรู้สึกออกมาบ้าง เเบบนี้ ใครจะรู้ว่าพี่กำลังคิดอะไรอยู่! ชั่น..เจ็นนะ.."แก้วพูดทั้งน้ำตาที่ไหลอาบแก้มอย่างไม่รู้หยุด
 
 
 
 
 
 
"...ชั้นก็เจ็บเหมือนกัน"นี่เป็นอะโยคเเรกที่พี่โทโมะพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
 
"ไอ้พิชมันชอบเธอมาก เเละมันก็เป็นคนที่ยึดมั่นในคำสัญญา"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
"เพราะงั้นชั้นถึงชอบพี่ไม่ได้หรอ เพราะคำสัญญษของพี่กับพิชชี่ก็เลยทำให้ชั้นชอบพี่...ไม่ได้ใช่มั้ย"แก้วพูดเเล้วมองเขาด้วยสายตาที่โหยหาย
 
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
 
"พี่เอาเเต่ใจตัวเองมากนะ ชั้นไม่สนเรื่องความั่นงคงงี่เง่าอะไรนั่เลยสักนิด ไม่ว่าพี่จะเป็นยังไงชั้นก็ชอบพี่อยู่ดี"แก้วพูดอีก
 
 
 
 
 
 
"เเต่ชั้นสน ชั้นไม่ได้เป็นคนดีอย่างที่เธอคิดหรอกนะ เธอก็รู้เรื่องข่าวลือเกี่ยวกับชั้น คนอย่างชั้ยไม่เหมาะที่จะจริงจังกับใครหรอก"โทโมะพูดด้วยใบหน้าที่ยังนิ่งเฉย
 
 
 
 
 
"เเล้วใครกันละที่ชอบชั้นมาตั้งเเต่ประถม ฮะๆ ตลกดีนะ คนที่พูดว่าเองไม่เหมาะสมกับใครกลับชอบผู้หญิงคนนึงมาตั้งหลายปี"แก้วไม่รู้ว่าเอาความกล้ามาจากไหนถึงได้พูดประชดประชัดโทโมะเเบบนี้
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
"พี่คิดว่าตัวเองเป็นพระเอกหรอ ถึงได้ทำตัวแบบนี้"
 
 
 
 
 
 
"กลับบ้านกันเถอะ"โทโมะจับมือแก้วโดยทำเป็นไม่สนใจในสิ่งที่แก้วพูด
 
 
 
 
 
"ไม่ค่ะ! พี่ต้องพูดให้รู้เรื่องก่อน"แก้วพูดเเล้วดึงโทโมะไม่ให้เดินต่อ
 
 
 
 
 
"ชั้นพูดทุกอย่างที่ควรพูดไปเเล้ว"โทโมะพุด
 
 
 
 
 
"ยัง พี่ยังพูดไม่หมด"
 
 
 
 
 
 
"มันใกล้จบเเล้ว การต่อสู้ระหว่างโรงเรียนชั้นกับโรงเรียนเธอจะจบลงทุกอย่างจะจบไปด้วย"
 
 
 
 
 
 
"มันจะจบได้ยังไงในเมื่อ..."
 
 
 
 
 
 
"จบสิ เพราะเธอจะลืมชั้นไปเอง"แก้วสะอึกทันทีที่ได้ยินคำพูดนั้นมันรู้สึกเหมือนฟ้าผ่าลงมา แถมยังชาไปทั้งตัว นี่เขาเเค่รู้ว่าชั้นชอบเขาเพราะเเค่อารมณ์ชั่ววูบหรือไง หรือเพราะพิชชี่ เพราะไม่อยากชอบผู้หญิงคนเดียวกับน้องชายตัวเอง
 
 
 
 
 
"พี่อยากให้ชั้นชอบพิชชี่มากใช่มั้ย"แก้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
"ก็ได้ ต่อไปนี้ชั้นจะไม่มองหน้าพี่อีก ชั้นจะมองเเค่พิชชี่คนเดียว"แก้วประกาศกร้าวก่อนจะเดินจากมา คนที่ทนไม่ได้ต้องเป็นพี่ ไม่ใช่ชั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
_____________________________________________________________________
 
 
 
 
เเต่งไม่สนุกเเล้วสิเรา เฮ้อ ทำใจแปป 5555555
 
 
 
เม้นกันเยอะๆน้าาาาาา
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา