พ่อหนูเป็นซุปเปอร์สตาร์..

9.6

เขียนโดย TKRLov€lวoร์

วันที่ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 00.02 น.

  30 chapter
  486 วิจารณ์
  40.93K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2558 13.15 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

22) Let it go

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

                หลังจากที่ฉันเปลี่ยนกระโปรงและรถจากรถมาสายตาของพวกผู้ชายก็มองฉันแปลกๆ อะไรกันเนี่ย!
“ไอ้โมะใส่ได้พอดีแป๊ะเลยว่ะ เอ็งเลือกได้เยี่ยมไปเลยที่หลังสอนพวกกูมั้งสิว่าดูยังไง” เคนตะที่ได้ฉายาว่าพ่อลิงพูดขึ้น
“อะไรกัน!!” เฟย์ขึ้น ใช่ๆอะไรกันฉันงงฉันใส่ได้พอดีแค่เนี่ยอะไรหว่า
“ไม่มีอะไรหรอกเฟย์พวกมันบ้า!!>//<” ทำไมโทโมะต้องหน้าแดงด้วยว่ะนั้นแต่ชั่งเหอะ
“เลิกบ้ากันซะทีฉันจะไปตามหาลูกฉัน” ฉันเอ่ยห้ามเพื่อนๆ
“ลูกฉันเหมือนกัน!”
“ลูกฉันไม่ใช่ลูกนาย!!”
“โอ้ย! แกสองคนนะพอซะทีเถอะมันก็ลูกแกทั้ง 2 คนนั้นละจบนะ” เฟย์พูดห้ามศึกระหว่างฉันกับไอ้ผีดิบ แต่ฉันไม่เห็นด้วยตรงลูกทั้ง 2 คน
“ลูกฉันคนเดียว”
“แก้วนี้เธอ!” โทโมะทำหน้ายักษ์ใส่ คิดว่าฉันกลัวนายหรือไง
“พอทีเถอะจะตามหาไหม?” เฟย์และเขื่อนเข้ามาแทรกกลางระหว่างฉันกับโทโมะทันที
“OK ฉันหยุดก็ได้และไงอ่ะ?”
“เราต้องแยกย้ายกันหานะจะได้ไม่เสียเวลา” ฟางเสนอ
“เรื่องนั้นแก้วก็รู้อยู่แล้ว ว่าแต่พวกนายอ่ะไม่มีงานมีการหรือไงเป็นถึงซุปเปอร์สตาร์ดัง!!” ฉันเอ่ยถามแต่ทำเอาทุกคนเงียบและจู่ๆ ทั้ง 5 คนก็เอ่ยเป็นเสียงเดียวกันทำเอาฉันที่ตกใจเลย
“ไม่มี!!” 0_0
“จะพูดพร้อมกันทำไมเล่าฉันตกใจหมดเลย!!” เป็นฉันคนเดียวที่ตกใจ แต่ท่าทางเฟย์กับฟางดูแปลกๆฉันเลยเอ่ยถามขึ้น “แกสองคนเป็นไร? ท่าทางแปลกๆ”
“เออะคือ มะไม่มีไรจริง ^^” ทั้ง2ตอบคำถามฉันพร้อมกันทำเอาฉันนี้ยิ่งสงสัยเข้าไปใหญ่แต่ซักไซ้ไปจะเสียการเลยปล่อยเลยตามเลยไป
“อื้มงั้นแยกกัน ไป ป๊อปไปกับฟาง ส่วนเขื่อนไปกับเฟย์ โทโมะเคนตะจองเบพวกนาย 3 คนไปด้วยกันก็แล้วกันนะ” ฉันเสนอกลุ่มออกตามหา
“แล้วแก้ว?ไม่ไปกับโทโมะละ” ฟางเอ่ยถาม
“ฉันชอบไปคนเดียวมากกว่านะ”
“ชอบไปคนเดียวหรือไม่อยากไปกับฉัน!!” เสียงหน้ามั่นไส้จู่ๆก็พูดขัดขึ้นมา
“มันเรื่องของฉัน! แล้วอีก 20 นาทีมาเจอกันตรงน้ำพุคิวปิดตรงนั้น” ฉันพูดจบก็เดินออกไปทันที
 
“เย็นนี้พวกนายมีงานไม่ใช่เหรอ?” ฟางเอ่ยขึ้น
“ใช่ๆพี่ฟางพูดถูก พวกนายพูดอะไรออกมานะงานนะถ้ามันล้มเพราะพวกนายพวกนายจะเสียงชื่อแค่ไหนรู้ไหม??” เฟย์เอ่ยตักเตือน 5 หนุ่ม
“ฉันขอร้องนะขอพวกฉันช่วยถ้าเจอฐิสาพวกฉันจะรีบไปทันที” โทโมะเอ่ยขอร้องเฟย์และฟาง
“แต่นายรู้ไหมว่าแก้วเกลียดการโกหกแค่ไหน??”
“แต่พวกฉันเองผิดด้วยที่โกหกเหมือนกันพวกฉันก็จะรับผิดชอบในสิ่งที่พวกฉันทำ ป๊อปขอร้องฟางอย่าบอกเรื่องนี้กับแก้วนะ ป๊อปสงสารไอ้โมะมัน”
“OKก็ได้ไปๆรีบหาเร็ว!!” จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันออกตามหา
 
                ฉันเดินมาเรื่อยๆ นี้ก็ผ่านมา 10 กว่านาทีแล้วแต่ก็ไม่เจอเลยสงสัยฐิสาคงจะไม่ได้มาที่นี้หรอกมั้งเนี่ยเฮ้อ!!ระหว่างทางที่ฉันจะเดินกลับไปยังจุดนัดหมายฉันก็ได้ยินเข้ากับบทสนทนานึงของกลุ่มเด็กวัยรุ่นๆอายุไม่ต่างจากฉันเท่าไหร่หรอกเพราะฉันก็วัยรุ่นอยู่นะสิแต่แค่มีลูกก่อนวัยแค่นั้นเอง
 
“แกวันนี้นะฉันจะต้องขอลายเซ็นและถ่ายรูปพี่ๆ K-oticให้คบทุกคนเลยละไม่ยอมๆพลาดมาหลายครั้งแล้ว” เมื่อฉันได้ยินดังนั้นจึงค่อยๆเดินและฟังการสนทนาของเด็กวัยรุ่นกลุ่มนั้น
“ฉันก็ด้วยไม่ยอมๆๆๆ ^^ จะไม่พลาดอีกแล้ว เย็นนี้เจอกันนะพวกแกฉันต้องรีบกลับไปทำงานที่บ้านก่อนเดี๋ยวอด” เด็กคนนั้นพูดจบก็เดินไปทันที อะไรกันวันนี้เหรอไหนพวกนั้นบอกไม่มีงานไง
“เอ่อแล้วเจอกันห้ามสายนะ ไม่งั้นไม่รอด้วย!!”
“รู้แล้วว!!!!”
“เอ่อน้องค่ะ”
“คะพี่สาวมีอะไรเหรอ?” น้องคนนึงหันมาหาฉัน
“คือวันนี้ K-otic มีโชว์ด้วยเหรอจ๊ะแล้วที่ไหน?”
“มีค่ะนี้พวกหนูก็นัดกันไปดูนะค่ะ ที่ห้าง XXX ใกล้ๆแถวนี้และค่ะ พี่ไม่รู้เหรอค่ะ??”
“เออ… ขอบใจนะจ๊ะพี่ไปและ” ฉันที่กำลังจะเดินไปยังจุดนัดหมายก็มีเสียงตะโกนตามมาจากน้องๆกลุ่มนั้น
“พี่สาวจะไปไหมค่ะ ถ้าไปแล้วเจอกันน๊า!!!!”
“จ้า!!! แล้วเจอกัน” คำหลังฉันพูดเสียงแผ่วลงมา ฉันเดินมุ่งหน้าไปยังจุดนัดพบก่อนเวลาประมาณ 5 นาทีและนั่งก้มหน้าก้มตารอเพื่อนๆกลับมา ฉันนั่งคิดไปคิดมาคิดทวบทวนสิ่งที่ได้ยินมาเมื่อกี้และสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้าที่จะแยกกับเพื่อนๆมันทำให้ฉันเริ่มไม่แน่ใจและว่ามันคืออะไรฉันจึงหยิบโทรศัพท์และกดโทรศัพท์คนคนนึงที่ให้คำตอบและความจริงได้
(ฮัลโหลสวัสดีครับ)
“ฮัลโหลพายุใช่ไหม?” ฉันเอ่ยถามปลายสาย
(ครับคุณเป็นใครเนี่ย??)
“ฉันแก้วเองนะ พอดีฉันมีอะไรจะถามนายหน่อยนะ”
(อ่อแก้วแม่ของลูกไอ้โมะอะนะ มีอะไรเหรอ?)
“เย็นนี้ K-otic มีงานโชว์ที่ไหนหรือป่าว??”
(เอ่อใช่เธอโทรมาก็ดีแล้วเธออยู่กับพวกไอ้โมะหรือป่าวฉันโทรหาพวกมันทั้ง 5 คนก็ไม่ติดอ่ะ เย็นนี้พวกมันต้องไปโชว์และถ้าขาดการติดต่อแบบนี้งานนี้ไม่ไปมีหวังชื่อเสียงเสียหายแน่เลยแก้ว! แก้ว!! เธอฟังฉันอยู่เหรอเปล่า!!)
“แก้ว!” จู่ๆก็มีเสียงเรียกฉันจากด้านหลังใช่มันถึงเวลานัดแล้วตอนนี้พวกนั้นก็มาตามเวลานัดแล้ว
“พายุแค่นี้ก็นะเดียว 5 คนนั้นจไปหานายในไม่ช้านี้” ฉันตอบคนในสายด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
(เฮ้ แก้ว เดียวสิ! เฮ้ขอฉันฉะพวกมันก่อนนนนนนนน!!) ฉันไม่ได้ฟังคนในสายว่าพูดอะไรและรีบกดตัดสายและหันหน้ามาทางที่เพื่อนๆกำลังดันมา
“เย้ย!! ทำไมเพื่อนเฟย์ทำหน้าตาหน้ากลัวจัง!” เขื่อนที่เห็นว่าฉันกำลังทำสีหน้ามึนตึงใส่ทุกคนก็รู้สึกถึงความกลัวจึงไปหลบอยู่ด้านหลังของเฟย์
“แก้ว ^^ แกเป็นไรอย่าพึ่งเคลียดสิฐิสาคงไม่เหป็นไรหรอก ลูกแกก็เอาตัวรอดเก่งจะตายไปนะ” เฟย์เอ่ยขึ้น
“ฉันไม่ได้เคลียดและทำหน้าบึ้งตึงเพราะเรื่องนั้น”
“และมันเพราะอะไรเหรอ?” ฟางถามฉันพร้อมกับยิ้มเพื่อหวังฉันจะยิ้มตอบกลับไปแต่มันไม่ใช่เลย
“ฉันแกอยากรู้ว่าทำไมพวกนายต้องโกหก!!!”
“พวกฉัน! พวกฉันโกหกเธอเรื่องอะไรกันแก้ว!”
“ยังจะมาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ได้อีกนะพวกนายกลับไปซะ!! ตอนนี้หน้าที่ของพวกนายคือการร้องเพลงให้แฟนคลับพวกนายฟังไม่ใช่เหรอยังไง!!”
“เธอรู้!!” โทโมะเอ่ยขึ้น
“ใช่ฉันรู้ และพวกนายไม่ต้องถามนะฉันรู้มาได้ยังไง เด็กๆที่อยากฟังเพลงพวกนายนะเขารออยู่นะกลับไปซะกลับไปทำหน้าที่ของพวกนาย! แล้วฉันจะให้อภัยในสิ่งที่พวกนายโกหกฉันในวันนี้!!” ฉันพูดจบและหันหลังให้กลับเพื่อนๆ
“แต่พวกฉัน…” โทโมะที่กำลังจะพูดก็ถูกขัดขึ้นโดนฟาง
“ไม่มีแต่นะโทโมะถ้านายไม่อยากโดนโกรธพวกนายกลับไปทำหน้าที่ของพวกนายให้ดีที่สุด ส่วนฉันกับเฟย์จะตามหาฐิสาแทนส่วนของนายให้นะ!”
“ไปเถอะไอ้โมะ”
“อื้ม งั้นฉันจะกลับไปทำหน้าที่ของฉันให้เสร็จ ส่วนหน้าที่ของเธอแก้วตามหาฐิสาให้เจอฉันไปละ” ฉันหันไปมองทั้ง 5 คนที่กำลังเดินไปขึ้นรถของป๊อป ฉันอยากจะบอกเขาจังว่า “สู้ๆนะกำลังใจทั้งหมดของฉันยกให้นาย” แต่ปากเจ้ากำมันดันแข็งพูดไม่ออกซะอย่างนั้นนะ
                หลังจากฉันฉัน เฟย์และฟางยืนจนทั้ง 5 หนุ่มลับตาไปพวกฉันก็ตกลงกันว่าจะไปหาที่อื่นกันต่อและเดินไปยังรถของฉันแต่ระหว่างที่กำลังจะขึ้นรถจู๋ๆเสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้นและนั้นก็เป็นเบอร์โทรของแนช!
“ฮัลโหลแนชว่าไงจ๊ะ?”
(พี่แก้วตอนนี้ฐิสาอยู่ที่บ้านของแนชค่ะ ตะ แต่ว่าฐิสาเป็นลมหมดสติอยู่พวกหนูไม่รู้จะทำยังไงก็เลยโทรปรึกษาพี่ค่ะ)
“ได้จ๊ะ พี่จะรีบไปเดี๋ยวนี้!”
(คะ) ฉันกดวางสายและรีบออกรถไปบ้านของแนชทันที
“เราจะไปไหนกันเหรอยัยแก้ว?” เฟย์เอ่ยถามฉัน
“ไปบ้านของแนชสิ ฐิสาอยู่ที่นั้น!”
“อ่าๆ งั้นรีบไปเถอะ!”
 
….
.
“นายกลับไปก่อนเถอะถ้าไม่อยากให้ใครเจอ!!”
“อื้ม! งั้นฉันขอตัวนะไปละฝากเธอดูและฐิสาแทนฉันด้วยนะแนช ธันวาเพราะฉันคงไม่มีโอกาสอีกแล้ว” พอร์ชพูดจบก็เดินกลับออกไปทันที
 
….
..
.
“แนชฐิสาเป็นยังไงบ้าง?” ฉันที่มาถึงก็วิ่งเข้าไปหาฐิสาเพื่อดูอาการ
“เมื่อกลางวันยังดีอยู่เลยค่ะพี่แก้ว พี่เฟย์ พี่ฟาง แต่ตอนนี้ตัวร้อนจี๊เลยค่ะทำยังไงดี!”
“ให้ยากินแล้วใช่ไหม?” ฉันเอ่ยถามแนช
“คะ เมื่อกี้นี้เอง” ฉันเมื่อได้ยินดังนั้นก็นำมือวางสัมผัสที่หน้าผากของฐิสา ฉันวิชาแพทย์ และศาสตร์ต่างๆที่เรียนมาจากหมู่บ้านแห่งหนึ่งของญี่ปุ่นรักษาโดยการใช้มือสัมผัสร่างกายและใช้จิตช่วย
“แกทำอะไรนะยัยแก้ว!”
“ก็รักษาไงตอนนี้ก็ให้ฐิสานอนพักที่นี้ก่อนแล้วกันนะพรุ่งนี้อาการคงจะดีขึ้น ^^”
“แกรักษาอะไรของแกว่ะไม่เห็นมันจะมีอะไรเลย” แนชที่เดินเข้าไปดูอาการของฐิสาและเอามืออังหน้าผาก
“ตัวนี้ร้อนเมื่อกี้ไม่ร้อนแล้ว!! เป็นไปได้ไงเนี่ย!!” แนชตกใจมาก
“อะไรกันยัยแนชแกจะบ้าเหรอไหน!” เฟย์ดันแนชออกและเอามืออังหน้าผากสาดู “เห้ย! จริงด้วยตัวอุ่นๆเอง แกทำอะไรของแกยัยแก้ว??”
“ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วอีกอย่างฐิสาก็ลูกของฉันป่ะห๊ะ!!”
“OK ฉันไม่ถามซักถามไซ้แกแล้วไปกันป่ะ” ฉันงงกับถามทางของเฟย์ที่ชวนฉัน
“ไปไหน??”
“ไปดูพวกนั้นไงไปเร็วๆพี่ฝากดูแลฐิสาด้วยนะน้องรัก” ยัยเฟย์และยัยฟางไม่พูดป่าวลากฉันออกมาจนได้!!
 
….
..
.
                ฉันจำใจขับรถมาให้สองสาวที่ถึงหน้างานแล้วละทั้ง2ก็เปิดประตูลงไปมีแต่ฉันที่ยังนั่งอยู่บนรถไม่ขยับไปไหนฉันไม่อยากลงไปนี้หว่า
“ยัยแก้วลงมา!” เฟย์ใช้กำลังฉุดกระชากฉันลงจากรถได้สำเร็จ!
“ไม่เอาฉันไม่เข้าไปอ่ะแก 2 คนไปดูกันเองเหอะ!” ฉันก็ยังรั้งตัวเองเอาไว้สุดชีวิต
“ไปให้กำลังใจสาระมีแกหน่อยสิไป!” ฟางนี้ก็อีกคนลากฉันเข้าไปจนตอนนี้เราอยู่กลางฝูงคนแล้วละค่ะ ฮึก ฮื้อออ ที่ร้องไม่ใช่เพราะอะไรนะสายตาทุกคู่ที่มองมาทางเราสามคนนะสิฮื้อออ อย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อกันเลยทีเดียว! เพราะยัยเฟย์กับยัยฟางนะสิเบียดแทรกเข้ามาทั้งๆที่พวกเขายืนกันอยู่นิ!!
“ป๊อป!!^-^” ฟางตะโกนเรียกแฟนหนุ่มที่ยืนอยู่บนเวทีและโบกไม้โบกมือให้ และสายตาทั้งคู่ที่มองกันนี้มันหวานเยิ้มเลยโอ้ยยยยย !
“โทโมะ!! โทโมะ! ^^” ส่วนยัยเฟย์นี้แทนจะเรียกแฟนตัวเองกับเรียกคนที่ฉันไม่อยากให้เรียกจนได้แถมยังชี้มาทางฉันอีก
“^-^” อิตานั้นส่งสายตาอาฆาตมาให้ฉันยิ้มให้เขาอีก ถึงดูจากภายนอกไอ้หมอนั้นมันจะยิ้มส่งมาก็เถอะแต่จริงๆแล้วมันไม่ใช้ซะเลยเหอะ ฉันเลยยิ้มตอบไป 1 ทีเป็นอันจบและเบือนหน้าหนีไปทางอื่นทันทีจนจบงาน!!
“จบแล้วฉันกับละนะ! เฟย์ฟาง”
“อ้าวทำไมละ กลับบ้านพวกนั้นสิพวกนั้นต้องรอให้ลายเซ็นแฟนคลับก่อนนะ!” มันเกี่ยวกับฉันไหมเนี่ย
“ไม่ละฉันเบื่อแล้ว” ขณะที่ฉันกำลังจะหันหลังกลับก็มีมือมาจับที่แขนฉันไว้
“เดี๋ยวสิแก้ว!” มันทำเอาฉันเซกันเลยทีเดียวละ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!” โอ้ยยยยปวดหูกับเสียงแฟนคลับนายพวกนี้จริงๆ
“เออะ ขอบใจปล่อย!”
“กลับพร้อมกัน” เขาพูดให้ได้ยินกันสองคน “เห็นแก่ตัว!” ฉันพูดจบก็เดินไปหลบอยู่ข้างหลังกับเฟย์และฟาง รอจนมาถึงกลุ่มสุดท้าย
“พี่ๆคร๊า เซ็นแล้วพวกหนูขอถ่ายรูปด้วยน๊า! ^^”
“ได้ครับผม ^^”
“เฮ้นั้นพี่สาวเมื่อกลางวันนี้น่า พี่ก็มาด้วยเหรอค่ะเนี่ยไม่มาขอลายเซ็นด้วยกันเหรอคะ ^-^” เหอะลายเซ็นไม่จำเป็นอ่ะเห็นหน้ากันทุกวันจนจะอ๊วกอยู่แล้วเนี่ย!!
“ไม่ละจ๊ะน้องๆเอาไปเถอะจ๊ะ!! พี่มีเยอะแล้ว ^-^”
“ค่ะพี่ ^^”
 
“ใครอ่ะแก” เฟย์และฟางกระซิบถามฉัน
“อ่อน้องที่ฉันเจอเมื่อตอนกลางวันนะแกไม่มีไรหรอก”
“อื้ม!”
 
“พี่สาวถ่ายรูปให้พวกหนูหน่อยได้ไหมค่ะ?”
“จ๊ะ! อ่ะ 12 แชะ แชะ แชะ!”
“ขอบคุณนะค่ะ พวกหนูกลับก่อนนะค่ะ สวัสดีค่ะ บัยบาย!!”
“บายจ้า!! ^^”
“รักเด็กจริงนะเธอเนี่ย!”
“มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับนายกลับบ้าน!! รอจนลากจะงอกละเนี่ย!!” ฉันเดินสะบัดหน้าไปที่รถทันทีโดยไม่รอคนข้างหลังสักนิด ง่วงนอนจะตายอยู่ละเฮ้อ!!
 

อย่าพึ่งเบื่อกันน๊า!!

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา