คลั่งรัก นายเพลย์บอย

ณ ร้าน Sunshine


โย :"เอาละถึงแล้ว ลงได้แล้วเว้ย"


พาย :"มึงมาเร็วเกินไปไหมวะ เพิ่งจะสองทุ่มเอง"


โย :"คนจะกินเหล้า มันไม่มีเวลาหรอกเว้ย"


ปั้น :"กูจัดหนักเลยนะเว้ยวันนี้ พรุ่งนี้ไม่มีเรียน"


โย :"เต็มที่เพื่อน"


"..."


"..."


อีฟ :"สวัสดีค่ะ คุณลูกค้า จองไว้หรือเปล่าคะ"


โย :"ไม่ครับ ขอโต๊ะหลังสุดนะครับไม่เอาใกล้เวที"


อีฟ :"พะ พี่โย......อ่ะ ขอโทษค่ะคุณลูกค้า วันนี้มากันกี่ท่านค่ะ"


โย : "4 คนครับ"


อีฟ : ค่ะ เชิญทางนี้เลยค่ะ


"...."


"...."


อีฟ :"ยัยแอน พี่โยมา มากันทั้งแก้งเลย นั่งกันตรงด้านหลังนู้นนะ"


แอน :"กรี๊ดดด จริงเหรอ...เดี่ยวก่อน ฉันต้องเติมหน้าก่อน .......เป็นไง สวยหรือยัง"


อีฟ :"สวยแล้วสุดแล้วแก"


แอน :"ถ้าไม่ได้พี่เร พี่โยก็ต้องเป็นของฉัน ใครคนซักคน"


อีฟ :"พี่วินอะของฉัน"


 



พาย :"โย มึงมองหาใครอยู่วะ กูเห็นมองมาซักพักแระ"


ปั้น :"จะใคร ก็น้องลูกเจี๊ยบคนสวยของมันไง คู่หมั้นมันอะ"


พาย :"ไอ้สัส บอกจะทำให้เขาเกลียดจะได้ไม่ต้องแต่งงาน แต่กูว่ามึงอะ....โดนตกแล้วละ"


โย :"โดนตกบ้าบออะไร แล้วใครบอกพวกมึง ว่ากูมองหาเขา กูก็มองไปเรื่อยเปื่อย"


ปั้น :"อ่ะ นั่นไง น้องลูกเจี๊ยบ"


ผมรีบหันไปตามที่ไอ้ปั้นชี้ แต่ก็ไม่เจอใครเลย


ปั้น/พาย :"ฮ่าๆๆ ฮ่าๆๆ"


ปั้น :"ไอ้สัส หันอย่างไวแล้วบอกไม่ได้มองหาเขา มึงนี้!! ปากตรงกับใจบ้างเหอะว่ะ"


โย :"พวกมึงหุบปากไปเลย"


"...."


"...."


แอน :"เหล้าที่สั่งได้แล้วค่ะคุณลูกค้า"


ปั้น :"ขอบคุณค่ะ น้องแอนคนสวย"


แอน :"แหม พูดแบบนี้ก็เขิลแย่นะซิคะ"


ระหว่างที่ไอ้ปั้นกำลังม้อเด็กในร้านผมก็หันไปเจอยัยลูกเจี๊ยบ เดินออกมาจากห้องพักพนักงาน วันนี้เธอ ก็ดูน่ารัก สดใสเหมือนเดิม ทันใดนั่นอีกฝั่งของทางเดิน ไอ้เจ้าเร ก็กำลังเดินไปหาเธอ ผมไม่ยอมให้สองคนนี้ได้คุยกันแน่ๆ


พาย :"นู้นๆ เดินมานู้นแล้ว "


ไอ้พายตีที่ไหล่ผม ให้ดูยัยลูกเจี๊ยบ


โย :"เออ เดี่ยวกูมา"


ปั้น :"พวกมึงดูมัน บอกไม่ได้คิดอะไร พอเจอเขาเดินมา วิ่งไปนู้นแระ ไอ้..ลูกหมาเอ้ย"


วิน :"พวกมึงต้องสนับสนุนมันนะเว้ย พราวจะได้เลิกสนใจมันซะที"


ปั้น :"กูว่าไม่เกี่ยวกับไอ้โยหรอก มึงอะ เคยบอกชอบมันไปบ้างหรือยัง"


วิน :"ไอ้สัส บอกไปตอนนี้กูก็แห้วดิวะ กูต้องรอจังหวะเว้ย"


 



เบลล่า #


เนื่องจากวันนี้เป็นช่วงต้นสัปดาห์ ทำให้ลูกค้าไม่ค่อยเยอะ ทำให้วันนี้ฉันสามารถพักเบรกไปทานข้าวได้ ฉันกับยัยจ๋ายเพิ่งไปทานข้าวเย็นที่ห้องพักพนักงานกันมา ระหว่างนั้นพี่เรกำลังเดินมา ฉันรีบสะกิดยัยจ๋าย ให้เตรียมพร้อมเข้าไว้ และในขณะนั้นฉันก็ยังไม่ทันมองว่าตาพี่โยก็เดินมา จนยัยจ๋ายต้องสะกิดฉันให้ฉันรู้


/ อะไรของอิตานั่น มาทำอะไรที่นี้ วันนี้ไม่ใช่วันเสาร์ซะหน่อย /


โย /เร :"น้องเบล / จ๋าย"


เบล/จ๋าย :"คะ!?"


/ตายแล้วจะงานเข้าไหมเนี้ย /


ฉันกับยัยจ๋ายเหมือนเราสืื่อกันทางจิตได้ เราขยิบตาให้กัน แล้วเราสองคนรีบเดินไปจูงมืออีกฝ่ายเดินไป ยัยจ๋ายพาพี่เรเดินออกไป ส่วนฉันรีบไปคว้ามืออีตาโยนั้นเดินหลบไป เพราะถ้าไม่ทำแบบนี้มีหวังเกิดเรื่องวุ่นวายแน่ๆ เดี่ยวพี่เรจะได้งงกันพอดี ว่าทำไมตานั้นเรียกฉันจ๋าย


จ๋าย :"พี่เร จ๋ายอยากจะปรึกษาเรื่องงานนิดหน่อยค่ะ คุยได้ไหมคะ"


เร :"อะ อ่อ ได้ซิ"


เบลล่า :"ส่วนนายมานี้เลย"


โย :"ทำไมต้องลากออกมาตรงนี้ด้วย คุยตรงนั้นไม่ได้เหรอ ทำไมกลัวเจ้านั่นรู้เหรอว่าเธอเป็นคู่หมั้นฉัน"


เบลล่า :"จะบ้าเหรอ ฉันไม่ห่วงเรื่องนั้นซะหน่อย แค่ไม่อยากไปทะเลาะกับนายให้คนอื่นเห็น ว่าแต่วันนี้มาทำไมที่นี้"


โย :"เอ้า ที่นี้เป็นร้านเหล้านะ ฉันก็ต้องมากินเหล้าซิ นู้นเพื่อฉันนั่งอยู่นู้น"


พอฉันมองไปก็เจอ เพื่อนๆของตานี้่โบกไม้โบกมือให้ ฉันได้แต่ก้มหัวทักทาย


เบลล่า :"อืม....แล้วเมื่อกี้นายเรียกฉัน มีอะไรเหรอ"


โย :"ฉันมีเรื่องอยากจะถามนะ ว่าแต่....เนี้ย!! จะไม่ปล่อยก่อนเหรอ...มือน่ะ"


เบลล่า :"ว๊าย!!!"


ฉันมองไปที่มือของฉันที่ยังจับมือเขาอยู่ ก็รีบปล่อยมือทันที


โย :"อยากจับต่อก็ได้นะ ฉันไม่หวงหรอก อะ"


อีตานั่นยืนมือมาให้ฉัน พร้อมทำหน้ายียวนกวนประสาท


เบลล่า :"จะบ้าเหรอ ใครจะอยากไปจับหละ พูดธุระของนายมา ฉันยุ่ง"


โย :"ยุ่ง!? แขกมีแค่ไม่กี่โต๊ะเนี้ยนะ.....ยุ่งหรือว่าอยากไปคุยกับเจ้านั่นกันแน่"


เบลล่า :"เจ้านั่นที่นายว่า หมายถึงใคร.........อ่อพี่เรนะเหรอ ทำไมนายชอบเอาคนอื่นมาเกี่ยวด้วยตลอด"


โย :"ทำไมเธอเรียกมันว่าพี่เร แต่ทำไมกับฉันเธอจะเรียกพี่โยบ้างไม่ได้ มันอ่อนกว่าฉันอีกนะ "


เบลล่า :"นายอยากให้ฉันเรียกพี่ แต่นายเรียกฉันว่ายัยลูกเจี๊ยบเนี้ยนะ"


โย :"โอเคๆ....งั้นถ้าฉันจะไม่เรียกเธอว่ายัยลูกเจี๊ยบ เธอต้องเรียกฉันว่าพี่โย โอเคไหม" เบลล่า :"ทำไมฉันต้องทำตามที่นายบอกด้วย นายจะเรียกฉันว่ายัยลูกเจี๊ยบอะไรนั่นก็ได้ เพราะฉันจะไม่เรียกนายว่าพี่แน่นอน"


โย :"นี้เธอ...เกลียดฉันขนาดนั้นเลยเหรอ"


"..."


ชั่วขณะนึงฉันเห็นแววตาที่สั่นไหว ของเขา


/ ทำไมอีตานี้ต้องทำสีหน้าแบบนี้ด้วยนะ แล้วทำไมฉันต้องรู้สึกผิดด้วยละ /


โย :"โอเค ฉันไม่อยากกวนเวลาทำงานของเธอ ฉันจะพูดธุระของฉัน วันนี้ฉันแค่อยากถามว่า....วันอาทิตย์นี้ที่เราจะไปเดทกัน...ธะ เธอ อยากไปที่ไหนเป็นพิเศษหรือเปล่า >///<"


เบลล่า :"ห๊า!? นี้นายมาถามฉันเรื่องนี้จริงๆเหรอ"


โย :"ใช่นะซิ แค่บังเอิญเห็นเธอก็นึกขึ้นได้นะ เผื่อเธออยากไปไหนเป็นพิเศษ"


เบลล่า :"ไปที่ไหนก็ได้ เราก็แค่ไปตามหน้าที่ไม่ใช่เหรอ ทำไมต้องทำอะไรจริงจังด้วยละ"


โย :"ไม่ได้หรอก เธอไม่รู้อะไร วันที่เราไปเดท พ่อเราสองคนต้องส่งคนมาคอยจับตามองแน่ๆ ถ้าเราไม่ต้องใจทำให้ออกมาดี สุดท้ายพวกเขาก็ต้องบังคับเราไปอีกอยู่ จนกว่าพวกเขาจะมองว่าเราตั้งใจที่จะไปเดทกันจริงๆ ไม่ใช่ทำไปเพื่อหลอกพวกเขา"


/ ที่ตานี้พูดมามันก็มีเหตุผลนะ แล้วถ้ามีคนจับตามองแล้วเราทำเรื่องไม่ดีใส่ตานี้ คนของพ่อเขาก็ต้องไปรายงาน และสุดท้ายพ่อของตานี้อาจจะไม่ชอบ จนให้ถอนหมั้นกันก็ได้ /


เบลล่า :"ที่นายพูดมาก็มีเหตุผลนะ อืมมม ส่วนที่ที่อยากไปตอนนี้ยังคิดไม่ออก เอาไว้เดี่ยวฉันบอกนายอีกทีละกัน"


โย :"ได้ เอาเบอร์เธอมาซิ เดี่ยวคิดได้ว่าอยากไปที่ไหน ก็โทรมาบอกฉัน"


เบลล่า :"เอออ ฉันไม่มีมือถือนะ พอดีมือถือพัง"


ฉันแกล้งหลอกตานั่น เพราะไม่อยากให้เบอร์เขา จริงๆแล้วมือถือฉันไม่ได้พัง แต่ชาร์จไว้ที่ห้องพักพนักงาน


โย :"ห่ะ!! คุณหนูจ๋ายโทรศัพท์พังแต่ไม่รีบซื้อเนี้ยนะ เป็นไปไม่ได้ เธอโกหก เพราะไม่อยากให้เบอร์ฉันใช่ไหม"


เบลล่า :"จะ...จะบ้าเหรอ ฉันจะโกหกนายทำไม อีกอย่างถึงบ้านฉันจะรวย แต่ฉันก็ไม่ได้ขอเงินพ่อแม่ใช้นะ ฉันทำงานหาเงินเอง"


โย :"อ่อ....มิน่าละเธอถึงต้องมาทำงานที่ร้าน จะว่าไปเธอก็ต่างจากที่ฉันคิดไว้พอสมควรนะ ฉันนึกว่าเธอจะเป็นคุณหนูเอาแต่ใจ ใช้เงินฟุ้มเฟือยซะอีก.....แบบนี้ดูน่าสนใจดี"


ฉันรู้สึกใจเต้นจากคำพูดของเขา แต่ฉันลืมคิดไปว่า คนที่เขาพูดถึงคือจ๋ายไม่ใช่ฉัน


/ สติๆ ยัยเบล /


เบลล่า :"นะ นี่นายหมดธุระแล้วใช่ไหม"


โย :"อืมม... ก็เหมือนจะหมดแต่ก็ยังมีเรื่องที่อยากถามอีก"


เบลล่า :"ยังไงของนายเนี้ย สรุปหมอ หรือมีอีก"


โย :"อือ หมดแล้ว"


เบลล่า :"โอเค งั้นฉันไปละ"


โย :"เดี่ยวซิ แล้วเรื่องมือถือ เมื่อไหร่เธอจะซื้อ วันอาทิตย์เราต้องไปเดทกัน ยังไงมันก็ต้องติดต่อกันซิ"


เบลล่า :"ฉันกำลังทำงานเก็บเงินอยู่นี้ไง เพราะงั้นตอนนี้นายกำลังจะทำให้ฉันโดนมองไม่ดีที่มาอู้งานคุยกับนาย"


โย :"โอเค....งั้นตั้งใจทำงานนะ เจอกันวันเสาร์ ^^"


อยู่ๆเขาก็เอามือมาลูบเบาๆที่หัวฉัน ทำให้ตกใจ...สายตาที่เขามองฉันแตกต่างออกไปจากเมื่อก่อน หน้าของฉันร้อนผ่าว ฉันรีบปัดมือเขาออกไป


เบลล่า :"นินายทำอะไรของนายเนี้ย"


โย :"ขะ ขอโทษ พอดีมันลืมตัวน่ะ ก็ใครใช้ให้เธอ น่าระ....."


เบลล่า :"อะไรนะ หน้าอะไรนะ"


โย :"ไม่มีอะไร ฉันไปละ "


ฉันมองเขาเดินไป ฉันยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว ผลันเอามือไปลูบผมตรงที่เขาลูบไปเมื่อกี้ และแล้วสติฝั่งความดีของฉันก็ปลุกฉันจากภวัง


/ ยิ้มอะไรของเธอ เขาแค่ทำดีด้วยเพราะคิดว่าเธอเป็นยัยจ๋าย เลิกคิดอะไรบ้าๆได้แล้ว /


เบลล่า :"จะว่าไปทำไมต้องมาอยากรู้ด้วย ว่าเราอยากไปไหน นี้คงแกล้งทำเป็นใส่ใจ เพื่อให้เราหลงกลซินะ ไหนที่ลูบหัวเมื่อกี้อีก คงเป็นวิธีถนัดสำหรับไว้ม้อสาวๆซินะ เสียใจ ไม่ได้ผลกับฉันหรอก ถึงจะหวั่นไหวไปบ้างแต่ฉัน...ก็มีสติมากพอย่ะ แบร่ "


ฉันที่ยืนบ่นคนเดียวทำเอา จ๋ายที่กำลังเดินมาทำหน้างงๆ


จ๋าย :"เบล นี้แกโอเคป่ะเนี้ย แกพูดคนเดียวบ่อยนะพักนี้"


เบลล่า :"แกได้ยินเหรอ"


จ๋าย :"ได้ยินนะแต่ฟังไม่รู้เรื่อง แล้วเป็นไง พี่โยมาหาแก มีเรื่องอะไร"


ฉันเล่าเรื่องทุกอย่างให้ยัยจ๋ายฟัง


จ๋าย :"ถ้าจากที่แกเล่ามา!! ฉันสันนิษฐานได้สองข้อ"


ข้อแรกเขาตกหลุมรักแกเข้าให้แล้วจริงๆ


และข้่อสองเขาเป็นเสือผู้หญิง สิ่งที่เขาทำเป็นแค่การหลอกให้แกตายใจและหวั่นไหว จากนั้นเขาก็หักอกแกเหมือนที่เคยทำกับคนอื่นๆ


เบลล่า :"ฉันว่าตัดข้อแรกออกไปเลย ไม่ต้องเดาเป็นข้อ 2 แน่นอน"


จ๋าย :"เอาเป็นว่าเราอย่างเพิ่งตัดข้อไหนออกไป ช่วงนี้ก็ดูพฤติกรรมเขาก่อน"


/ตานั้นเนี้ยนะจะมาชอบฉัน ไม่มีทางอะ มันคือการกระทำจอมปลอมทั้งนั้นแหละ อย่าไปหลงกลนะเบล/


เบลล่า :"แล้วแกกับพี่เร เป็นไงมั้ง"


จ๋าย :"เฮ่อออ.....เขาแทบจะไม่สนใจฉันเลยเว้ย ไม่มีท่าทางท่าที สายตา หรืออะไรที่หวั่นไหวทั้งนั่นอะ ท่าจะยากแล้วละ"


เบลล่า :"แกอย่าเพิ่งท้อซิ เดี่ยวคืนนี้เราไปกินข้าวกัน แกจอดรถไว้ที่ร้านนะ ห้ามขับไป แล้วขากลับแกต้องแอ๊บทำเป็นเมา แล้วฉันจะให้เขาไปส่งแกที่คอนโด ส่วนฉันจะแกล้งกลับไปที่หอพร้อมพี่นุ่น แล้วเราค่อยไปเจอกันที่คอนโด โอเค๊!"


จ๋าย :"กรี๊ดดด แผนนี้เริศมากเพื่อน ฉันรักแก"


เบลล่า :"ฉันจะช่วยแกทุกวิถีทางเพื่อน"



กลับมาทีโต๊ะของหนุ่มๆ BLUEBELL


ปั้น :"เห้ย นั้นมันมาแล้วเว้ย ท่าทางอารมณ์ดีมาเชียว"


พาย :"ว่าไงมึง ได้คุยกับคู่หมั่นมึงไหม"


โย :"อืม"


ปั้น :"มิน่าหละ หน้าบานมาแต่ไกล"


โย :ไอ้นี้!!! วันนี้มึงจ่ายเองเลย"


ปั้น :"ผมขอโทษครับพี่โย ยกโทษให้ผมด้วยครับ"


โย :"พวกมึงกินเสร็จหรือยังเนี้ย กูจะกลับแระ"


พาย /ปั้น /วิน :"อ้าว ไอ้เหี้ย!!"


พาย : "พวกกูนั่งยังไม่ถึง ชม. เลย ยังไม่ทันได้เมาเลย นี้สรุปมึงไม่ได้จะมาแดรกเหล้าใช่มะ แค่เอาพวกกูมาบังหน้าใช้ไหม"


วิน :"ไอ้สัส รู้งิกูกลับบ้านไปนอนตั้งแต่แรกก็ดีแระ"


ปั้น :"กูขอต่ออีกแปบดิวะ กำลังติดลมเลย"


โย :"พวกมึงนั่งกันต่อก็ได้นะ อะนี้ค่าเหล้า กูไปก่อนพรุ้งนี้เช้ากูมีธุระ"


ปั้น :"โอเค ขอบคุณคร๊าบบเฮีย"


วิน :"กูกลับเลยดีกว่าว่ะ"


พาย :"อ้าว ไอ้สัส กลับกันหมด เหลือมึงกับกูสองคนปั้น เดี่ยวเขาก็หาว่าคู่เกย์พอดี กลับกันให้หมดนี้แหละ"


ปั้น :"แม่งเอ่ย จะรีบไปไหนกันวะ พรุ่งนี้ก็ไม่มีเรียน"


โย :"เออ เดี่ยววันหน้ากูชดให้"


ปั้น :"มึงสัญญากับกูนะโย ไอ้วิน ไอ้พายมึงสองตัวเป็นพยาน"


วิน /พาย : "เออๆ"


โย :"โอเคๆ กูสัญญา ป่ะกลับ!!"


พาย :"เชคบิลด้วยครับ"