เรื่องเล่า ทุกวันที่ 16

10.0

เขียนโดย กุหลาบราตรี

วันที่ 28 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 16.48 น.

  4 part
  4 วิจารณ์
  8,089 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 2 มกราคม พ.ศ. 2557 17.35 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

3) เรื่องเล่าของหนูแดง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

          หลังจากที่เพื่อนๆ เรียกชื่อเธอจึงเริ่มเล่าเรื่องของคนอื่นที่เพิ่งไปเจอมาอาจจะเป็นเรื่องที่น่าแปลกสักหน่อยแต่ก็เป็นเรื่องจริงเพราะตอนนี้เธอกำลังประสบปัญหาแบบนั้นอยู่ในตอนนี้ เอ....เรื่องที่เล่าคงเป็นเรื่องหักมุมที่เพื่อนๆ คิดไม่ถึงเป็นแน่

 

          เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อสิบวันก่อนหน้านี้....

 

          หลังจากหยุดงานหลายวันเพราะโดนรถชน ตอนแรกๆ เพื่อนร่วมงานก็มาเยี่ยมทุกวันแต่ช่วงหลังไม่ค่อยมาสักเท่าไหร่คงเป็นเพราะงานยุ่ง 

 

          ที่บริษัท.....

 

"ไฮ้..." เธอทักทายทุกคนตามปกติแต่ทุกคนทำแต่งานไม่มีใครสนใจสักคน "หรือว่าโกรธอะไรฉันหรือเปล่า"

 

"อ้าวเธอยืนนิ่งอยู่ได้มาทำงานได้แล้ว"

 

          เอ๊ะ...มาถึงก็ให้ทำงานเลยแย่จริงๆ...

 

          ที่โต๊ะทำงาน...

 

"ไหนบอกว่าให้ทำงานไง ทำไมมันว่างแบบนี้ล่ะ" บ่นอย่างหัวเสีย "นี่พี่ พี่....สนใจหน่อยงานไม่มีให้ทำหรือไง ไม่ตอบอีกหรือว่าฉันว่างยะ"

 

          เพราะไม่รู้จะทำอะไรเธอจึงเลือกที่จะนั่งอยู่เฉยๆ เล่นคอมไปวันๆ เหมือนทุกครั้งเพราะขวนใครพูดก็ไม่มีใครพูดด้วยสักคน

 

"นี่ เดี๋ยวนะ มันน่ากลัวตรงไหนยะ" ชนมี่บ่น

 

"ใกล้จะถึงแล้วไง อดทนหน่อย"

 

          ว่าแล้วเธอก็เล่าต่อไป....

 

          ผ่านไปครึ่งวันจึงเริมเบื่อและชวนเพื่อนใกล้ๆ คุยแต่พวกเธอก็ทำเหมือนฉันเป็นอากาศธาตุ จะว่าโกรธก็คงไม่ใช่เพราะเธอง้อมานานแล้วแต่พวกนี้ก็ไม่สนใจสักที

 

"นี่พวกเธอเป็นอะไรยะ"

 

"ฉันว่าจะไปงานศพวันนี้สักหน่อย"

 

"ฉันก็ไปเหมือนกัน"

 

"ยัยพวกนี้เล่าเรื่องอะไรกันยะ หายงอนสักทีสิ" หนูแดงพยายามง้ออย่างไม่ยอมแพ้

 

"แล้วเขาจะรู้มั้ยว่าตายแล้ว"

 

"ไม่รู้สิถ้าตายไม่รู้ตัวอาจจะมาหาเราที่นี่"

 

          เพล้ง!!!!

 

          หนูแดงทำแก้วแตกและกำลังจะหยิบแก้วขึ้นแต่ว่า....

 

"กรี๊ดดดดด" เพื่อนของเธอกรี๊ดพร้อมกัน

 

"นี่พวกหล่อนเป็นอะไรกันยะ"

 

"ผีหลอก"

 

"กรี๊ดดดดดดด ผีหลอก" หนูแดงกรี๊ดสติแตก

 

"นั่นไง มาจริงๆ ด้วย หนูแดงฉันขอโทษที่เคยทำไม่ดีไว้ไปที่ชอบที่ชอบเถอะ" เพื่อนตัวผอมผิวขาวพูด

 

"พวกบ้าเลิกอำฉันได้แล้วนะ"

 

"หนูแดงไปที่ชอบที่ชอบเถอะแกตายแล้วนะไปเกิดได้แล้วพรุ่งนี้ฉันจะทำบุญไปให้"

 

"อีบ้า" หนูแดงด่าเสียงดังแต่ก็ฉุดคิดขึ้นได้ตั้งแต่เมือเช้า

 

          เมื่อเช้าไม่มีใครพูดกับเธอ ก่อนออกจากโรงพยาบาลรู้สึกเหมือนกันว่าไม่มีใครสนใจหรือว่าเธอตายไปแล้วจริงๆ แต่แล้วทุกอย่างก็เริ่มกระจ่างเมื่อขาของเธอเริ่มจางหายไป ร่างของเธอก็เลือนลาง จนมาถึงวันนี้....

 

"หนูแดงอย่าบอกนะว่า" สารินถามอย่างแคลงใจ

 

"อย่ามาอำนะยะ" ทิสาพูด

 

"ใช่...เรื่องจริงฉันไม่ได้อำ ขอบใจนะที่ยอมฟัง อย่าลืมทำบุญให้ฉันนะ"

 

"กรี๊ดดดด" เพื่อนๆ ทุกหมดร้องสติแตกและวิ่งหนีไปทางเดียวกัน 

 

"ยัยวิสา" พูดพร้อมกัน

 

 

 

 

เรื่องสั้นนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเรื่องเล่าและสถานที่ที่กล่าวมาไม่อยู่จริง

 

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านเรื่องสั้นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา