สงครามต่างดินแดน

     ...

...

     บทที่ 13 สังหารพระราชบิดา 

     หลังจากที่จอมปีศาจทั้ง 2 จบชีวิตลงท่ามกลางความกระหายฆ่าที่มิอาจควบคุมขององค์ชาย ราดีน ยังไงซะนิยายเรื่องนี้ก็ดำเนินต่อไปแบบ....มึนตึบ ๆ เหมือนเดิม) 555+

     ย้อนกลับมาที่เดิม ณ ดินแดนนักรบ

     ผู้ปกครองดินแดนนี้แต่เก่าก่อนเป็นยังไงตอนนี้ก็เป็นยังนั้น แม้ว่าสังขารจะชราภาพไปแล้วก็ตาม  (เขาก็ยังเล่นไพ่กับเหล่าเสนาอำมาตย์อยู่เหมือนเดิมทุกวัน...โดยไม่ได้ห่วงลูกชายของตัวเองเลย)

     “ข้าป๊อกแปดพะยะค่ะ”

     “ส่วนข้าเก้าแต้ม 2 เด้ง ฮ่า ๆ ๆ ๆ”

     มีข่าวรายงานจากดินแดนนักรบทางตอนใต้ลงไปของแดนดินนักรบคงไม่ต้องบอกก็รู้มันคือดินแดนปีศาจ นามผู้ส่งข่าวในครั้งนี้ก็คือองค์ชาย...ราดีน !!  (โดยฝากขาประจำผู้กระทำเพื่อเงินทุกประการนาม นินจา...คุชิคุชิ เป็นผู้ส่งสาร)  เจ้าจงส่งให้ตาแก่พาอของข้าผู้ปกครองดินแดนงี้เง่าแห่งนักรบนามว่า...(อะไรก็ไม่รู้ ?)

     .

     [ถึงพ่อผู้น่ารัก...บัดนี้ข้า ราดีน ได้กำจัดทหารขุนพลเอกของดินแดนปีศาจมันสิ้นชีพได้แล้ว ข้าพร้อมออกเดินทางกลับมายังดินแดนนักรบอันแต่เดิมควรเป็นของข้า]

     ผู้เป็นพ่ออ่านจดหมายโดยไม่สนใจ  (นี้มุงห่วงการเล่นไพ่มากกว่าลูกว่างั้น เป็นพ่อดีเด่นจริง ๆ 555+) 

     แต่ช่างเหอะ...ตอนนี้องค์ชาย ราดีน ได้เดินทางกลับมาพระราชวังแล้ว !!

     ทางด้านฝ่ายดินแดนปีศาจก็หยุดการรุกรานพักครั้งยิ่งใหญ่  (เราต้องพูดให้อลังการนิดนึ่ง)  หลังจากที่สูญเสียพลทหารเอกอย่างจอมมารปีศาจ เวทิน และจอมอสูรดูดเลือด ไอซาส ไปด้วยโรคไม่หายใจ  (มั่วแหระ 555+) ขณะนี้จึงทำให้ ริคกะ ขาดขุนพลทหารกล้าไปและอารมณ์ของผู้นำปีศาจท่านผู้อ่านคงเดาได้เลยว่า...ช่วงนี้กำลังตกมันสุดขีด 5555+

     ดินแดนนักรบจึงได้จัดงานต้อนรับเจ้าชายราดีน  (เริ่มแรกผมคิด ๆ อยู่ว่าจะตั้งบุตรชายแห่งดินแดนนักรบว่า ราตีน แต่สงกะสัยคงไม่เหมาะ เอิ้กๆ ผมมโน 55+)  ครั้งยิ่งใหญ่เช่นเดียวกับการตายของปีศาจ  (โคตรอลังการ)  แต่ทว่า...

     “ด้วยเหตุอันใด ? ทำไมท่านพ่อถึงไม่มาต้อนรับข้า นี้ข้าอุตสาห์เสี่ยงชีพบุกไปยังแดนปีศาจ เสด็จพ่อ...เราจะได้เห็นดีกันแน่ !!”  (แน่ล่ะ...ก็พ่อของชายกำลังสนุกกะการเล่นไพ่ในพระราชสำนักอยู่น่ะสิ)  นี้คือสิ่งที่ ราดีน คิด...หลังจากกลับมาจากต่างจังหวัด ถรุยย์ !! เอ่อคือ...หลังจากกลับบมาจากดินแดนปีศาจ  (นี้คงเป็นผลอำนาจของดาบแห่งความมืดด้วยหรือเปล่า.....กระผมไม่แน่ใจ)

     เสียงกองของเหล่าประชาต้อนรับดังไกล องค์ชาย ราดีน ผู้ยิ่งใหญ่เก้าเท้าเข้าสู่พระราชวัง แล้วได้พบกันกับผู้นำนักรบกำลังนั่งคอยบุรุษ ราดีน เดินเข้าฟาดฟันพระบิดาทันที ++  (กรุณาอ่านให้มันเป็นกลอนนะครับ) 

      “เจ้าทำแบบนี้ทำไม ราดีนนน”  ผู้นำนักรบกล่าวกับลูกทรยศริอาจสังหารผู้เป็นพ่อบังเกิดเกล้าของตนเอง

     “ข้าแค่เห็นท่านพ่อชรามากแล้วก็แค่ทำสิ่งที่ข้าคิดว่าสมควรทำเช่นนี้ เผื่อจะให้ท่านพ่อไปสบาย ดินแดนแห่งนี้มันไม่เหมาะกับท่านอีกต่อไปแล้ว ท่านพ่อ”  ราดีน อย่างพูดชาเย็นก่อนที่จะหลบหนีไปจากดินแดนนักรบ....

     “ไอ้ลูกทรพี...”  ไม่นานนัก...ผู้ปกครองดินแดนนักรบก็ได้สิ้นชีวีลง !! (ศพที่ 3 ของเรื่อง 555+

          ...

     และไม่นานนักข่าวก็มาถึงหูบุตรชายคนเล็กของดินแดนนักรบนามว่า ราดิโอ ที่เขากำลังฝึกวิชาอยู่ที่ดินแดนจอมเวทย์

     “เสด็จพี่แม่งเห้ ! ทำเช่นนั้นได้เยี่ยงไร ?”  นี้คือคำกล่าวของน้องชาย ราดิโอ

          ...

          โปรดติดตามตอนต่อไป.....จบภาคแรกจากมโนใจของผมเองนาม บัทเตอร์...วีรบุรุษเจ้าน้ำตา ไอย่ะ! หวังว่าจะเป็นที่ชื่นชอบของใครหลายคนนะครับ  (สนุกกันเปล่าเอ่ย...ลาก่อย)