เจ้าสาวจ้าวยุทธภพ

             หนึ่งปีต่อมา ณ งานประลองยุทธประจำปีเมืองยี่โจว

            "ทำใมข้าพกกระบี่กับขี่ม้าเข้าไปไม่ได้ สองสิ่งนี้เปรียบดั่งชีวิตข้าหากมันหายไปใครจะรับผิดชอบ"

            "แม่นาง ข้าได้รับคำสั่งมาเช่นนี้ เมื่อสามปีก่อนไม่มีกฎห้ามสุดท้ายเกิดการล้างแค้นกลางงานประลอง คนตายมากมาย ปีนี้เป็นงานมงคลของท่านเจ้าเมือง ขอโปรดเห็นใจข้าด้วย"

          ทหารยามกำลังเจรจากับจอมยุทธสาวที่แต่งตัวมอมแมม นางส่ายหัวอย่างอารมณ์เสียและจูงม้าจะออกจากเมือง แต่นางก็ต้องหยุดเพราะมีจอมยุทธแต่งตัวหรูหรามาช่วยเจรจา

           "ข้าคุณชายหกจากสำนักกระบี่เทวะขอรับรองแม่นางคนนี้เอง สัมภาระของนางพวกเราสำนักกระบี่เทวะจะดูแล ขอจงวางใจ"

            "ถ้าคุณชายกล่าวเช่นนั้นข้าจะรายงานนายท่านตามจริง"

           จอมยุทธสาวยืนมองคุณชายหกอย่างไม่ไว้ใจ จนเขาหัวเราะออกมา เขาเป็นคนที่ดูดีทีเดียว

           "เจ้าแต่งตัวอย่างกับพรรคกะยาจก ใครเขาจะวางใจผ่านเมืองไปง่ายๆยิ่งวันนี้ด้วยแล้ว เจ้าเมืองเหลยหยางกำลังจะแต่งภรรยาเข้าบ้าน งานมงคลเช่นนี้ยิ่งเข้มงวด"

           "ข้าไม่เห็นจำได้ว่ารู้จักเจ้า ข้าแค่อยากผ่านเมืองนี้ไป ขอลาขาดตรงนี้เลยล่ะกัน"

         จอมยุทธสาวจูงม้าหนีออกมาโดยไม่สนใจคุณชายเจ้าสำอางค์ที่วิ่งตามมาด้วยความขบขัน

           "เจ้านี่ท่าทางอย่างกับผู้ชายแน่ะ ข้าชื่อตี่หลง แล้วเจ้าล่ะ"

           "เจ้าช่วยข้าไว้ทำไม ต้องการอะไร"

          นางไม่บอกชื่อโดยง่ายยิ่งท้าทายคุณชายเจ้าสำอางค์

           "ข้าชอบเจ้า ถึงไม่บอกชื่อก็ไม่เป็นไร หากเกิดปัญหาเอ่ยชื่อข้าไปเรื่องจะจบโดยง่าย"

            จอมยุทธสาวหัวเสียกระฟัดเฟียดออกมานางคิดในใจว่าเกลียดคนลักษณะเช่นนี้นัก ทำตัววางอำนาจ นางเดินไปไม่ไกลจากลานประลองก็สะดุดกับป้ายประกาศ

            "เว่ยเส้าเทียนขี้ขลาดหลบหลังสตรี ให้ภรรยาออกหน้า"

           นางนึกตลกอยู่ในใจเดินมาอีกห้าก้าวก็พบอีกหนึ่งป้ายประกาศ

            "จอมมารกระดูกแดงสิ้นชีพที่ผาไม้ดำ แต่โปรดระวัง ผู้ติดตามหญิงที่ชื่อยาโถว อายุประมาณสิบห้า รางวัลจับเป็นทองสิบชั่ง โปรดดูภาพเหมือนของเว่ยเส้าเทียนและผู้ติดตาม"

           นางพิจารณารูปวาดด้วยหมึกแล้วยิ้มขบขัน

            "(ไม่เหมือนเลยสักนิด อย่างนี้ชาติหน้าก็ไม่พบหรอก)"

          นางหัวเราะคิกคักไปสักพักต้องสะดุ้งเพราะมีคนยืนจ้องนางอยู่ เป็นสาวงามพร้อมคนติดตาม เป็นผู้ดีอย่างเห็นได้ชัด นางมองอย่างสงสัย

           "เจ้าหัวเราะ   รูปไม่เหมือนใช่ใหม"

           "ข้าหัวเราะเพราะวาดคนได้ขี้เหร่ ปากเบี้ยว ตาตก ไม่เห็นจำเป็นต้องรู้จักพวกเขาเลย"

     สตรีในชุดหรูสีแดงยิ้มอย่างมีเลสนัย

           "ข้าไม่ทันได้พูดอย่างนั้นเลยว่าเจ้ารู้จักกัน   ใช่ไหมล่ะ ยาโถว"

          จอมยุทธหญิงหัวเราะร่า นางจูงมาเดินต่อไป

           "ข้าชื่อไปหลิน เสียใจด้วยนะ"

          หญิงนางนั้นทำหน้าสงสัย ทันไดนั้นนางพุ่งเข้ามาใช้วิชาหมัดด้วยความเร็ว ไป่หลินใช้วิชาโต้ตอบ แต่นางชักหมัดกลับแล้วหมุนตัวออกห่าง

           "อย่าทำอะไรไม่เข้าท่านะ ข้าออมมือไม่เป็นซะด้วยบาดเจ็บหนักข้าไม่ขอโทษเจ้าล่ะ"

           ไป่หลินเดินจูงม้าฝ่าฝูงชนที่เข้ามาดุการประลองอย่างมากมาย สักพักนางก็นึกอะไรบางอย่างออก"(บ้าน่ะนางใช้วิชาเหมือนเค้า)" ไป่หลินหันหลังกลับไปหญิงงามนางนั้นกำลังยืนยิ้มด้วยรอยยิ้มแห่งชัยชนะ

            "ข้าชื่อ จื่อเสีย และเจ้าใช้วิชาของเขา ถ้าเจ้ามีคำถาม เจ้าจงมาหาข้าพร้อมรางวัล ชนะเลิศประลองยุทธ  ไป่หลิน"

           นางพร้อมคนติดตามเดินจากไปทิ้งให้ ไป่หลินยืนมองอย่างเจ็บใจ

           ................................................................................

ณ ลานประลอง คนมากมาย คุณชายหกสำนักกระบี่เทวะกำลังทดสอบดาบไม้ข้างสนามใจเหม่อลอย

         "(ข้าอยากเจอเจ้าอีกสักครั้งจัง จอมยุทธหญิงพเนจร  ข้าอยากมอบรางวัลของผู้ชนะเลิศเพื่อมัดใจเจ้า)"

       ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::