เจ้าสาวจ้าวยุทธภพ

             หนึ่งปีต่อมา ณ งานประลองยุทธประจำปีเมืองยี่โจว
 
            "ทำใมข้าพกกระบี่กับขี่ม้าเข้าไปไม่ได้ สองสิ่งนี้เปรียบดั่งชีวิตข้าหากมันหายไปใครจะรับผิดชอบ"
            "แม่นาง ข้าได้รับคำสั่งมาเช่นนี้ เมื่อสามปีก่อนไม่มีกฎห้ามสุดท้ายเกิดการล้างแค้นกลางงานประลอง คนตายมากมาย ปีนี้เป็นงานมงคลของท่านเจ้าเมือง ขอโปรดเห็นใจข้าด้วย"
 
          ทหารยามกำลังเจรจากับจอมยุทธสาวที่แต่งตัวมอมแมม นางส่ายหัวอย่างอารมณ์เสียและจูงม้าจะออกจากเมือง แต่นางก็ต้องหยุดเพราะมีจอมยุทธแต่งตัวหรูหรามาช่วยเจรจา
 
           "ข้าคุณชายหกจากสำนักกระบี่เทวะขอรับรองแม่นางคนนี้เอง สัมภาระของนางพวกเราสำนักกระบี่เทวะจะดูแล ขอจงวางใจ"
 
            "ถ้าคุณชายกล่าวเช่นนั้นข้าจะรายงานนายท่านตามจริง"
 
           จอมยุทธสาวยืนมองคุณชายหกอย่างไม่ไว้ใจ จนเขาหัวเราะออกมา เขาเป็นคนที่ดูดีทีเดียว
 
           "เจ้าแต่งตัวอย่างกับพรรคกะยาจก ใครเขาจะวางใจผ่านเมืองไปง่ายๆยิ่งวันนี้ด้วยแล้ว เจ้าเมืองเหลยหยางกำลังจะแต่งภรรยาเข้าบ้าน งานมงคลเช่นนี้ยิ่งเข้มงวด"
           "ข้าไม่เห็นจำได้ว่ารู้จักเจ้า ข้าแค่อยากผ่านเมืองนี้ไป ขอลาขาดตรงนี้เลยล่ะกัน"
 
         จอมยุทธสาวจูงม้าหนีออกมาโดยไม่สนใจคุณชายเจ้าสำอางค์ที่วิ่งตามมาด้วยความขบขัน
 
           "เจ้านี่ท่าทางอย่างกับผู้ชายแน่ะ ข้าชื่อตี่หลง แล้วเจ้าล่ะ"
 
           "เจ้าช่วยข้าไว้ทำไม ต้องการอะไร"
          นางไม่บอกชื่อโดยง่ายยิ่งท้าทายคุณชายเจ้าสำอางค์
 
           "ข้าชอบเจ้า ถึงไม่บอกชื่อก็ไม่เป็นไร หากเกิดปัญหาเอ่ยชื่อข้าไปเรื่องจะจบโดยง่าย"
 
            จอมยุทธสาวหัวเสียกระฟัดเฟียดออกมานางคิดในใจว่าเกลียดคนลักษณะเช่นนี้นัก ทำตัววางอำนาจ นางเดินไปไม่ไกลจากลานประลองก็สะดุดกับป้ายประกาศ
 
            "เว่ยเส้าเทียนขี้ขลาดหลบหลังสตรี ให้ภรรยาออกหน้า"
 
           นางนึกตลกอยู่ในใจเดินมาอีกห้าก้าวก็พบอีกหนึ่งป้ายประกาศ
 
            "จอมมารกระดูกแดงสิ้นชีพที่ผาไม้ดำ แต่โปรดระวัง ผู้ติดตามหญิงที่ชื่อยาโถว อายุประมาณสิบห้า รางวัลจับเป็นทองสิบชั่ง โปรดดูภาพเหมือนของเว่ยเส้าเทียนและผู้ติดตาม"
 
           นางพิจารณารูปวาดด้วยหมึกแล้วยิ้มขบขัน
            "(ไม่เหมือนเลยสักนิด อย่างนี้ชาติหน้าก็ไม่พบหรอก)"
 
          นางหัวเราะคิกคักไปสักพักต้องสะดุ้งเพราะมีคนยืนจ้องนางอยู่ เป็นสาวงามพร้อมคนติดตาม เป็นผู้ดีอย่างเห็นได้ชัด นางมองอย่างสงสัย
 
           "เจ้าหัวเราะ   รูปไม่เหมือนใช่ใหม"
           "ข้าหัวเราะเพราะวาดคนได้ขี้เหร่ ปากเบี้ยว ตาตก ไม่เห็นจำเป็นต้องรู้จักพวกเขาเลย"
 
     สตรีในชุดหรูสีแดงยิ้มอย่างมีเลสนัย
           "ข้าไม่ทันได้พูดอย่างนั้นเลยว่าเจ้ารู้จักกัน   ใช่ไหมล่ะ ยาโถว"
 
          จอมยุทธหญิงหัวเราะร่า นางจูงมาเดินต่อไป
 
           "ข้าชื่อไปหลิน เสียใจด้วยนะ"
 
          หญิงนางนั้นทำหน้าสงสัย ทันไดนั้นนางพุ่งเข้ามาใช้วิชาหมัดด้วยความเร็ว ไป่หลินใช้วิชาโต้ตอบ แต่นางชักหมัดกลับแล้วหมุนตัวออกห่าง
 
           "อย่าทำอะไรไม่เข้าท่านะ ข้าออมมือไม่เป็นซะด้วยบาดเจ็บหนักข้าไม่ขอโทษเจ้าล่ะ"
 
           ไป่หลินเดินจูงม้าฝ่าฝูงชนที่เข้ามาดุการประลองอย่างมากมาย สักพักนางก็นึกอะไรบางอย่างออก"(บ้าน่ะนางใช้วิชาเหมือนเค้า)" ไป่หลินหันหลังกลับไปหญิงงามนางนั้นกำลังยืนยิ้มด้วยรอยยิ้มแห่งชัยชนะ
 
            "ข้าชื่อ จื่อเสีย และเจ้าใช้วิชาของเขา ถ้าเจ้ามีคำถาม เจ้าจงมาหาข้าพร้อมรางวัล ชนะเลิศประลองยุทธ  ไป่หลิน"
 
           นางพร้อมคนติดตามเดินจากไปทิ้งให้ ไป่หลินยืนมองอย่างเจ็บใจ
 
           ................................................................................
 
ณ ลานประลอง คนมากมาย คุณชายหกสำนักกระบี่เทวะกำลังทดสอบดาบไม้ข้างสนามใจเหม่อลอย
         "(ข้าอยากเจอเจ้าอีกสักครั้งจัง จอมยุทธหญิงพเนจร  ข้าอยากมอบรางวัลของผู้ชนะเลิศเพื่อมัดใจเจ้า)"
 
       ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::