Chum เสี่ยวดีนักมารักกันมั๊ย
tietang
9)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลังจากที่เดินไปคุยธุระกับเบลล์เสร็จกลับมาท่าทีของโทโมะก็เปลี่ยนไปที่เคยนั่งข้างแก้วก็เปลี่ยนมุมไปนั่งข้าง
เบลล์แทน ทำเอาแก้วอึ้งจนพูดไม่ออกเลยทีเดียว คนอื่นก็ด้วยไม่มีใครพูดอะไรสักคำจะมีก็แต่โทโมะกับเบลล์
เท่านั้นที่พูดกันป้อนข้าวกันหวานหยดย้อย
‘ไหนบอกว่าแค่เพื่อนไง จะกลับไปหาเค้าใช่ไหม’
ถึงแม้จะไม่พูดแต่ท่าทางสีหน้าก็บ่งบอกได้ชัดเจนว่าแก้วไม่พอใจมาก
ป้อง : พอ!!พี่เลิกยุ่งกับเธอก็ได้ว่ะ
อยู่ๆก็ลุกพรวดพราดแล้วพูดอะไรที่ทุกคนไม่เข้าใจแล้วเดินออกไป เบลล์กับโทโมะรีบปล่อยมือจากกันทันทีที่
ป้องเดินออกไป
เบลล์ : ขอบคุณนะโมะ ไม่ได้โมะเบลล์คงแย่
โทโมะ : ไม่เป็นไรต่อจากนี้พี่นั่นคงไม่มากวนใจเบลล์อีกแล้วหล่ะเนอะ
ทั้งโทโมะพูดอะไรกับทำเอาทุกคนงงไปหมด
โทโมะ : ข้าวติดมุมปากเบลล์
เบลล์พยายามเช็ดแต่มันไม่ถูกที่ซะที่โทโมะก็เลยเช็ดให้
เขื่อน : ไอ้โมะ...เปลี่ยนหวานใจเหรอ
โทโมะ : หวานใจก็ยังคนเดิมจะเปลี่ยนทำไมว่ะ
เขื่อน : แต่ท่าทางแกมันเปลี่ยนมากเลยว่ะ555
โทโมะ : ก็แค่ชวยเหลือเพื่อนเท่านั้น
เขื่อน : แน่นะว่าไม่มีรีเทิร์น
เฟย์ : สงสัยถ่านไฟเก่ามันจะปะทุอีกครั้ง โทโมะแกทำเพื่อนฉันเสียใจเหรอ
โทโมะ : เพื่อนคนไหนหล่ะคนนี้หรือคนโน่น
ชี้ไปที่เบลล์แล้วชี้ไปที่แก้วที่นั่งอยู่ไกลๆโน้น
เฟย์ :อ้าววแกเห็นแก้วเป็นแค่เพื่อนเหรอเนี่ยไอ้เราก็นึกว่าเป็นแฟนกันไปแล้วซะอีก
เบลล์ : มาขอเบลล์ซิเบลลล์จะตอบตกลงเดี๋ยวนี้เลย55
เบลล์ยิ้มหวานให้โทโมะ คราวนี้แก้วถึงกับยิ้มไม่ออกเธอไปไม่ถูกเลยที่เดียวเมื่อเห็นโทโมะไม่มาเล่นหยอกล้อกับ
เธอเหมือนเคยแต่นั่งกับเบลล์แทน
โทโมะ : เบลล์นี่ล้อเล่นอีกแล้วนะ55งั้นเรามาเป็นแฟนกันไหม
ถ้อยคำที่ติดตลกทำเอาคนที่นั่งฟังถึงกับอารมณ์เสียไปเลย เค้าจะพูดจาเล่นๆแบบนี้กับคนอื่นไม่ได้นะ
แก้ว : โมะยังไม่เลิกกับแก้วเลยไปขอคบเบลล์ได้ไงอ่าแก้วไม่ยอมหรอกนะ
โทโมะ : ก็ตัวเองไม่รับรักเค้าสักทีอ่าเค้าเลยเปลี่ยนใจแล้ว
ทุกคนก็รู้ดีว่าโทโมะพูดเล่นเพราะเมื่อก่อนก็เล่นกันอย่างนี้ แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแก้วเข้าใจผิดไปกันใหญ่ลุก
เดินออกไปไม่พูดจาใดๆทั้งสิ้น
เขื่อน : เอาแล้วไอ้โมะคราวนี้รู้สึกว่าหวานใจแกจะไม่เล่นด้วยหว่ะ
โทโมะ : แก้วเป็นอะไรว่ะไอเขื่อน ก็แค่เล่นๆ
เบลล์ : เมื่อก่อนเล่นได้เพราะแก้วไม่ได้คิดกับโทโมะเกินเพื่อน แต่ตอนนี้เบลล์ว่าความรู้สึกแก้วคงไม่เหมือนเดิม
แล้วหล่ะ
โทโมะ : งง
เขื่อน : ไอ้โมะโง่รอให้แก้วรักตั้งนาน พอยัยเจ่อนั่นรักเข้าจริงกลับโง่ไม่รู้ตัว
โทโมะ : ที่แก้วเดินออกไปนั่นคือหึงเหรอ
เขื่อน : เอ่อไอ้คนความรู้สึกช้า ป่านนี้เดินร้องไห้ขี้มูกโป่งไปแล้ว
โทโมะที่รู้ความหมายที่หลังต้องรีบลุกเดินตามไป ก็ใครมันจะไปรู้ว่าแก้วหึงก็เคยเล่นกันแบบนี้ นี่ถ้าให้เดาต้องคิด
ว่าโทโมะจะขอคบเบลล์จริงๆซินะ
+
+
+
โทโมะ : เป็นอะไรครับที่ร๊ากกกก
แก้ว : ใครที่รักโมะ
โทโมะ : ก็คนนี้ไงที่รักโมะ
แก้ว : เหรอคนนี้จริงๆเหรอ ไม่ใช่คนที่โมะขอคบเมื่อกี้เหรอ
เอาหล่ะผู้หญิงเหมือนกันหมดร้อยทั้งร้อยน้อยใจเก่งเป็นที่สุด แต่ผู้ชายก็ชอบที่จะง้อไม่ใช่เหรอ
โทโมะ : เป็นอะไรนะเนี่ย~ถึงได้น้อยใจปกติไม่เคยเห็นน้อยใจเลย
แก้ว : เปล่าปกติดี ดอล์ล่ากลับบ้านเรากันดีกว่านะ
เปลี่ยนจากที่พูดกับโทโมะไปอุ้มน้องหมาเธอขึ้นมาแล้วเดินไปที่กระเป๋าเดินทาง
โทโมะ : กลับพร้อมกันก็ได้
แก้ว : ไม่เป็นไรแก้วเอารถมา
หมับ~
แก้ว : ปลอยเลยนะ
โทโมะ : ไม่~ทำไมหึงไม่บอกโมะบ้าง
แก้ว : อะไรใครหึงแก้วเปล่านะ ไม่ได้หึงเลยไม่ได้น้อยใจไม่ได้เสียใจไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้นแหละ
ไอ้ที่ปฏิเสธมาเมื่อครู่เหมือนว่าจะตรงข้ามกับความจริงไปซะทุกอย่างเลย...
โทโมะ : หึง น้อยใจ เสียใจ คิดอะไรไปไกลเลยนะที่ร๊ากก
แก้ว : ไม่ได้คิดอะไรแล้วก็ไม่ใช่ที่รักใคร
โทโมะ : อาการอย่างนี้รักโมะขึ้นมาจริงๆแล้วใช่ไหมน้า~
แก้ว : ไม่รัก!!!
โทโมะ : งั้นโมะคงต้องไปคบกับเบลล์จริงๆเพราะถ้าจะรอแก้วรักคงไม่มีวันเนอะ
ปล่อยแก้วออกจากอ้อมแขนแล้วเดินตรงไปที่ประตูจะเปิดออก
แก้ว : ฮึก ฮือออออ~
แก้วร้องไห้เสียงสะอื้นยั้งเท้าของโทโมะได้เป็นอย่างดี ที่จริงก็กะแค่จะลองใจดูเฉยๆแต่ว่าตอนนี้มันยิ่งกว่านั้นสะ
อีก แก้วนั่งกอดดอล์ล่าร้องไห้เหมือนพยายามจะระงับเสียงสะอื้นไว้
แก้ว : แก้วรักป๊าของดอล์ล่า
โทโมะ : รักแล้วทำไมต้องร้องไห้
แก้วนึกว่าโทโมะไปแล้วพูดไปซะหมดเปลือกเลย
แก้ว : ทำไมยังอยู่
โทโมะ : ก็ท่าไม่อยู่จะได้ยินเหรอว่าแก้วรักโมะแล้ว
แก้ว : โมะกำลังจะคบเบลล์ แก้วจะกลายเป็นคนอื่น
โทโมะ : โธ่แก้วใจจ๋าโมะรักแก้วจะตาย แค่ลองใจดูอยากรุ้ว่ารักกันบ้างรึยังเองนะ ร้องไห้ทำไมนิ่งซะนะ~ดอล์ล่า
โอ๋ม๊าหน่อยเร็ว
ดอล์ล่าก็รู้หน้าที่จุ๊บไปที่แก้มโทโมะก่อนจะมาจุ๊บที่แก้มแก้ว
โทโมะ : โมะแค่ช่วยเบลล์จากพี่ป้องเฉยๆ คนที่โมะรักยังไงก็เป็นแก้วนะ เบลล์บอกว่าพี่ป้องตามจีบอยู่แต่เธอไม่
ชอบเลยขอให้โมะช่วย
แก้ว : แก้งยังไม่เห็นทีท่าว่าเค้าจะชอบเบลล์
โทโมะ : เค้ากะกวาดเรียบทั้งแก้วใจจ๋าทั้งเบลล์ไงหล่ะครับ
แก้ว : ที่พูดมาให้มันจริง
โทโมะ : โกหกขอให้ลูกๆไม่รัก
ลูกก็ช่างรู้เห็นเป็นใจกระโดดขึ้นมาอยู่บนตักโทโมะ3ตัวรวด
โทโมะ : เป็นไงลูกรักโมะจะตายเพราะฉะนั้นโมะรักแก้วจริงๆนะ
แก้ว : ไปหาเฟย์ดีกว่า
หมับ~
โทโมะ : ไปไหนอ่ายังไม่ได้กอดกันเลยนะ
แก้ว : นี่ไม่กอดเหรอ
โทโมะ : กอดไม่พอ หอมด้วย
แก้ว : มากไปนะ
โทโมะ : หอมหน่อยน้า~แก้วใจจ๋าไม่เคยหอมแก้มโมะเลยนะ
......................................................................................
อัพแล้วนะคะฝากด้วยคะ ไรเตอรืแต่งดราม่าไม่เก่งเลยได้แค่นี้คะ5555
กำลัง@___@มากแต่ก้ตามที่สัญยาว่าจะมาอัพก็มาอัพแล้วนะคะ
อ่านแล้วเม้นๆโหวดๆนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
